دوستان هیئت تحریر نشریه فرهنگی ایران استار خواسته‌اند که این هفته که هفته زن است مطلبی را درباره زنان بنویسم. نویسنده از سال‌های 1889-1991 در ماهنامه زن ایرانی که به کوشش و همت خانم شهین آسایش تهیه می‌شد مقالاتی در بزرگی زن نوشته بودم. در حال حاضر هم اگر موضوع هفتگی را در ایران‌استار می‌نویسم به نحوی در مورد زنان و بهبود زندگی زناشویی و خانوادگی آنها است.
به راستی چه کسی می‌تواند از عهده نوشتن اهمیت زنان و بزرگی مقام آنها در جوامع انسانی برآید. زنان سمبل صبر و حوصله، شکیبائی و بردباری، گذشت و فداکاری، قبول رنج و متحمل بی‌خوابی و خود‌فراموشی می‌باشند. آنها بدون چشم داشت و بدون توجه به پاداش، مدت 9 ماه وزنه چند پوندی را با خود حمل می‌کنند و شب و روز مواظب سلامت و نگهداری از کودک درون خود هستند. به خاطر یادآوری یکی از زحمات طاقت‌فرسای آنها بد نیست ما مردها یک وزنه 2-3 پوندی را به مدت یک هفته شب و روز با خود حمل کنیم. از دردهای طاقت فرسا هنگام تولد نوزاد و پس از تولد و مبتلا شدن به نگرانی و افسردگی در بعضی از زنان سخنی نگوییم. پس از تولد نوزاد و شب نخوابی‌ها، بیماری‌های نوزادان، شیر‌خوردن و شیر‌نخوردن آنها صحبتی نکنیم. چه شب‌ها که بر بالین نوزاد می‌نشینند و به نفس کشیدن‌های او توجه می‌کنند در حالیکه خود از بی‌خوابی رنج می‌برند. نمی‌دانم مردانی که نسبت به زنان ظلم می‌کنند یاد مادران خود نمی‌افتند و محبت‌های آنها را فراموش کرده‌اند.
خوشبختانه زنان دنیا از هر کشور و نژادی با کوشش فراوان و تحمل رنج و زحمت خود را به مقام‌های بالایی رسانیده‌اند و هرگز از پای ننشسته‌اند. همین زن‌ها بودند که تا 50 -60 سال پیش در آمریکا حق رای دادن و انتخاب کردن نداشتند و امروز در تمام سطوح مختلف از دانشگاه تا نمایندگان مجلس به کارهای مهم دست یافته‌اند و به نحو بسیار عالی انجام وظیفه نموده‌اند. البته هنوز راهی طولانی در پیش است که زن‌ها به حقوق حقه خود برسند. و این کار را خواهند کرد حتی با موانع بزرگی که سر راه آنها قرار دارد. در واقع هر گونه وظیفه‌ای که به زنان محول می‌شود با نهایت درایت و سخت‌کوشی به انجام می‌رسانند. نگاهی به فعالان سیاسی جامعه خودمان بیاندازید و توجه کنید که زن‌ها چگونه برای احقاق حق مسلم خود کوشش می‌نمایند. به امید روزی که تفاوت حقوقی بین مردان و زنان نباشد.