Views

این سری مقاله از آنجا شروع شد که در سفر تابستان گذسته به بروکسل، درسال‌های ۶۰ م در آنجا دانشجو بودم، تغییرات عمده‌ای که در این نیم قرن پدید آمده را به یاد آورده به نگارش آوردم به امید که مفید باشد. در شماره پیش به رفراندوم ۶ بهمن ۱۳۴۱ در ایران موسوم به "انقلاب سفید (شاه و مردم)" و به محتوای بسیار مترقی آن و به شورش خونینی که به رهبری (آیت‌الله)‌ خمینی درمقابله با آن رخ داد اشاره کرده2. از خودداری خود و انجمن دانشجوئی‌مان در پشتیبانی از آن‌ شورشِ اسلامی نوشتم. همچنین از اقدام پیروزمندانه خود در پاسداری از نام "خلیج فارس".

در شماره‌های پیشین، از وضعیت و تلاش‌های انجمن دانشجویان ایرانی در بروکسل نوشتم و به آنجا رسیده بودم که موضع و برداشت "سیاسی" من چطور و چرا از مخالف با شاه به تدریج به موضع معتدلتر و خردمندانه‌تر و درک بهتر از واقعیات متحول می‌شد. در مورد شرکت خود در کنگره‌های کنفدراسیون لندن و سپس کلن آلمان به نمایندگی از دانشجویان ایرانی بلژیک نوشتم، (‌که در شماره قبل به اشتباه‌ آلمان را پیش از لندن آورده بودم که به این وسیله تصحیح می‌شود). و اینک دنباله مطلب:
 

جشن بزرگ نوروز و کنفدراسیون جهانی دانشجویان ایرانی
 
شجاع الدین ضیائیان
shodjaeddin@gmail.com
در شماره پیش ابتدا ازخاطرات دانش‌آموزی و عقب‌ماندگی ایران در سال‌های ۵۰ میلادی و اینکه کم‌کم در سال‌های ۶۰ می‌خواستیم سری توی سرها درآوریم، نوشتم و اینک ادامه خاطرات آن سال‌ها.
 

درپی انتشار مطلب پیشین که بروکسل سالهای ۶۰ را با امروز مقایسه کردم (بخش نخستِ "تغییر بزرگ") بانوی ارجمندی که آن مطلب را خوانده بود (گ. م.) برایم نوشتند که: "خوب است پیرامون آن سالها (...) در بروکسل (و البته در جهان) کمی بیشتر بگویید". به خواسته ایشان و از خدا خواسته، اگر دوستان هفته‌نامه ایران استار هم بپذیرند، پرانتزی باز کنم و از خاطراتی بگویم که خود در آن زمان شاهد بودم؛ برای نسل کنونی و آیندگان و دوستان و ثبت در تاریخ شاید مفید آید.

درپی انتشار مطلب پیشین که بروکسل سالهای ۶۰ را با امروز مقایسه کردم (بخش نخستِ "تغییر بزرگ") بانوی ارجمندی که آن مطلب را خوانده بود (گ. م.) برایم نوشتند که: "خوب است پیرامون آن سالها (...) در بروکسل (و البته در جهان) کمی بیشتر بگویید". به خواسته ایشان و از خدا خواسته، اگر دوستان هفته‌نامه ایران استار هم بپذیرند، پرانتزی باز کنم و از خاطراتی بگویم که خود در آن زمان شاهد بودم؛ برای نسل کنونی و آیندگان و دوستان و ثبت در تاریخ شاید مفید آید.
***
عقب‌ماندگی ایران

بیش از۵۰ سال پیش، درسال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۷ میلادی، پس از پایان دبیرستان درتهران، دانشجوی دانشگاه آزاد بروکسل شده بودم. "آزاد" نه به معنای دانشگاه آزاد اسلامی بلکه به معنای "آزاداندیشی" درمقابل "جزم اندیشی" دینی. نمی‌دانم آیا این دانشگاه توانسته از فساد اخلاقی دلارهای نفتی مفسدِ نظام وهابی آل سعود و جمهوری اسلامی خودمان مصون بماند یا نه، اما دانشگاه آزاد بروکسل درقرن نوزدهم در مقابل و تقابل و کشمکش سیاسی با دانشگاه کاتولیک لوون که یکی از برجسته‌ترین مراکز آکادمیک قرون وسطائی بلژیک و اروپا بود، بنا شد.

قانون (برگرفته از واژه یونانی کنون)، یعنی رسم، قاعده، آئین زندگی اجتماعی و وجه تمایز بین انسان و جوامع متمدن و غیرمتمدن که توسط مردم و یا نمایندگان (اصولاً) منتخب مستقیم مردم انشاء و تصویب وب قوه مجریه ابلاغ و اجراء می‌گردد که در راس همه قوانین، قانون اساسی معّرف نوع حکومت و منشا دیگر قوانین مانند قانون مدنی و مشتقات آن قرار دارد که ضامن پیشرفت و تکامل جامعه در صورت اجرای کامل  ودقیق و متساوی آن در میان تمامی مردم کشور، همراه آزادی بیان و قلم با رعایت عفت بیان و قلم و نتیجتاً تعاطی افکار و عقاید بین افراد جامعه است که بدون آن جامعه فاقد نظم و انضباط و بصورت قبیله‌ای و ملوک‌الطوا

عجب حوصله‌اى دارد اين بهار. دوباره آمده است. انگار در خواب چندين ماه از ياد برده است كه پارسال و پس پارسال و سال‌هاى قبل از آن فراموش كرد كه با خود بياورد شادمانى را و برآورده كند آرزوى دور هفت‌سين نشينان را. فراموش كرد كه بيارايد قلب‌ها را به آرزوى سالى خوش و بيفشاند بذر دوستى را در دل خاک.
فراموش كرد كه ماهى قرمز دوام نياورد در تنگ بلور تا رسيدن نوروز و نارنج ندانست كه زمين در كدام جهت مى‌چرخد و بى‌حركت ماند در دل آب زمان تحويل سال.

از بچگى فكر مى‌كردم ليمو شيرين دواى سرماخوردگيست و با خوردن چند ليوان آب ليمو شيرين آبريزش بينى قطع مى‌شود و عطسه بند مى‌آيد. اين رابطه دوستانه من و ليمو شيرين سال‌ها ادامه داشت تا به كانادا آمديم. در مغازه‌ها چندين و چند نوع ميوه بود كه سعادت آشنايى با طعمشان را اينجا پيدا كردم ولى در اين ميانه  ليمو شيرين حضورى نداشت. از دوستانى كه قبل از ما به كانادا آمده بودند سراغ ليمو شيرين را گرفتم و آنها هم آب پاكى را روى دست من ريختند و گفتند نيست.