پاییز دوباره آمد و بچه‌ها  به خانه دوم خود خوش آمدند و هر کدام در کلاسی جا گرفتند تا یک سال تحصیلی دیگر را نزد اولیا تربیتی خود بگذرانند. به غیر از معلم و مدیر، کارکنان دیگری هم در مدرسه هستند که خوب است با آنها آشنا شویم. راستش را بخواهید خود من‌ تا مدتی پیش، مسئول مراقبت مدرسه (care taker)‌ یا همان سرایدارهای اینجا را‌ با همان الگوی ذهنی‌ام از فراش دبستان خودم‌ تطبیق می‌دادم، ولی حالا می‌دانم با وجود شباهت‌های موجود، تفاوت‌های زیادی بین این دو هست.
فراش دبستان من پیرمردی لاغر بود که هرروز صبح روی یک چهارپایه بلند دم در می‌نشست و نظاره‌گر رفت و آمد اهل مدرسه بود.گاهی کتاب کوچکی در دستش بود و مطالعه می‌کرد و بعضی وقت‌ها او را می‌دیدیم که جارو می‌کند و اگر نظافتی لازم بود فورا ‌دست به کار می‌شد. اگرچه معلم‌ها وقتی در برقراری انضباط کم می‌آوردند، به ترساندن ما از وی رو می‌آوردند؛ نگاه مهربانش باعث می‌شد هرگز باور نکنیم او ما را با جارو کتک خواهد زد، همان ترس از سیاهچال برایمان کابوسی بسنده بود؛ سیاهچالی که اصلا نمی‌دانستیم کجا هست، فقط شنیده بودیم. بگذارید ادامه‌اش را ننویسم که دلم خون می‌شود برای بچه‌هایی که مشکلات یادگیری داشته‌اند و کسی نمی‌فهمید این بچه‌ها تنبل و بدذات نیستند که درس نمی‌خوانند ...فقط چون علم هنوز پیشرفت نکرده بود، کسی نمی‌دانست درد امثال این بچه‌ها چیست.
وظیفه سرایدار (care taker) مدرسه در محدوده داخل مدرسه و اطراف مدرسه است. او به نظافت کلاس‌ها بعد از ساعت ناهار و پس از زنگ تفریح‌ها می‌پردازد، زباله‌ها را بیرون می‌برد، تعمیرات جزیی را انجام می‌دهد، و نیز برای تعمیرات بزرگ‌تر مدرسه، هماهنگی‌های لازم را به عمل می‌آورد. روزهای بارانی تصور کنید بدون خدمات او، پله‌های خیس و راهروهای کثیف، چقدر خطر سر خوردن افراد را بالاتر می‌برد. در حیطه کاری این گروه زحمتکش، تماس و ارتباط با دانش آموزان گنجانده نشده است: پس اگر فرزند شما با او‌ گپی می‌زند و او به گرمی پاسخ نمی‌دهد، بدانید چرا.
‌دوربین‌هایی که جلو درب ورودی مدرسه و درراهروها تعبیه شده است و بخشی از‌ زحمت همان‌ فراش‌های قدیم‌ را به دوش می‌کشند. درهای مدرسه هم در طول ساعت کار مدرسه از بیرون قفل است.
معلم (teacher)کسی است که هر دانش‌آموز بیشترین ارتباط را با او دارد و ما  هفته‌های پیش، به نقش‌های معلم در آموزش، ارزیابی تحصیلی، و نیز جنبه‌های‌ اجتماعی مثل مراقبت و حمایت حقوقی و قانونی او، پرداخته‌ایم.
معلمان گاهی در طول دوران خدمت خود، به تربیت معلمان آینده می‌پردازند، کسانی‌که مرحله کارآموزی حین تحصیل در شاخه آموزش را پشت سر می‌گذارند، به اصطلاح دانشجو-معلم (student-teacher)  نامیده می‌شوند. این عده در طول مدت معینی در کلاس معلم میزبان همکاری و تمرین خواهند کرد. معمولا حضور این دانشجو- معلم‌ها دلپذیر و تشویق‌کننده است دست کم چون ایشان تلاش می‌کنند نمره خوبی بگیرند: از معلم میزبان و نیز استاد دانشگاهشان که هر لحظه ممکن است سرزده حضور یابد.
کمک معلم (educational assistant) کسی است که مدرسه به فراخور نیازهای آموزشی او را استخدام می‌کند تا با دانش‌آموزانی که نیاز به توجه بیشتر دارند کار کند و به معلم کمک کند.
دستیار بهداشت (health assistant) در کلاس‌هایی که دانش‌آموزان با نیازهای فیزیکی و معلولیت جسمی حضور دارند فعالیت می‌کنند.
دستیار آتیزم (ADH)، دستیار دانش آموزان با نیاز ویژه (special Ed. Assistant)، و چند نمونه مشابه آن همه دست‌اندرکار بهبود‌بخشی به کار آموزش فرزندان هستند.
دستیار نیمروز (lunch assistant) هم عزیزانی هستند که به طور افتخاری (volunteer) یا قراردادی، در وقت ناهار که معلمان در کلاس نیستند، مراقب فرزندان ما هستند تا در آرامش و امنیت ناهار صرف شود. گاهی شوخی بچه‌ها تبدیل به درگیری می‌شود و یا به دلیل حساسیت‌های غذایی، لازم است نظارت مستمر وجود داشته باشد. در برخی مدارس غذا در سالن مدرسه خورده می‌شود و در بعضی مدارس‌ در کلاس‌ها. به هرحال پس از صرف غذا نوبت استفاده از هوای آزاد است و در راهروها و حیاط مدرسه نیاز به نظارت هنوز برجاست! افرادی که وظیفه نظارت هنگام ناهار و ساعت حیاط را دارند، چند تن از معلمین، کمک معلمین، و دستیاران نیمروزی هستند و گیرنده رادیویی (walkie talkie) در دست‌ دارند و احتمالا نیم تنه نارنجی رنگ به تن.
دربرخی دبستان‌ها، بسته به جمعیت دانش‌آموزان و وظایف محوله، فرد یا افرادی به نام معاون (vice principal)کمک حال اداره کردن مدرسه هستند. جالب است بدانید در مدارس خیلی بزرگ بر اساس حرف اول نام خانوادگی دانش‌آموزان معاون‌ها همکاری دارند. اگر برای موضوعی بخواهید به دفتر مدرسه مراجعه کنید، ابتدا حرف اول نام خانوادگی را می‌پرسند. مثلا از الف تا سین باشد به فلان معاون مراجعه کنید و ...او که دستیار مدیر است، به انضباط دانش‌آموزان، نظارت بر کلاس‌ها و معلمان، و ترتیب دادن نشست‌ها با اولیا و مربیان اهتمام می‌ورزد و به برخی از وظایف مربوط به تدارکات می‌پردازد.
‌وظایف مدیر(principal) مدرسه هم بر همگان مبرهن است:رهبری و نظارت بر کارکنان مدرسه، و ارتباط با والدین از یک طرف، و ارتباط با مسئولین آموزش و پرورش از سوی دیگر؛ با هدف بالا بردن کیفیت آموزش و تحصیل.
مقام بالاتر از مدیر مدرسه، سرپرست (superintendent) است که در وبسایت مدارس و نیز در اطلاعیه‌های اول سال، به والدین معرفی می‌شود. اگر مشکلی پیش آمد که با مدیر در میان گذاشتید و با مدتی پیگیری، به کار شما رسیدگی نشد، می‌توانید به این سرپرست مراجعه کنید. اگرچه هدف این نوشته‌ها همیشه آشنایی و آشتی با مدرسه است، اما بالا بردن آگاهی والدین هم، به نوبه خود گام مهمی در رشد فرهنگی جامعه است. اگر خانواده‌‌ها حس کردند چیزی باید اصلاح شود و نیاز بود راهی برای حل مشکل خود بیابند، بهتر است بدانند راه صلح‌آمیز گفتگوست. از شکایت قانونی شروع نکنیم. پس باید بدانیم برای گفتگو، سلسله مراتب چگونه است. سرپرست، مقام ارشد ناحیه (چندین مدرسه) است و مسئول اجرای تصمیمات و اعمال دیدگاه و سیاست‌های منطقه آموزش و پرورش می‌باشد. استخدام مدیران، تنظیم و بررسی طرح‌های آموزش (program)، امکانات آموزشی، و دخل و خرج با اوست.
رتبه بعدی مربوط به معتمد مدرسه (school trustee) است. او که یک دست بر سیاست و یک دست بر آموزش و پرورش دارد، برای مدت معینی عهده‌دار وظایفش در حیطه: برقراری ارتباط با عموم، سیاست‌گزاران، و حمایت از آموزش کیفی، است. وظایف مربوط به بودجه استانی آموزش، و پرسنل منطقه را هم بر دوش دارد. به طور مثال در منطقه یورک، دوره معتمد مدرسه چهارساله است. وی باید ساکن منطقه انتخابی، شهروند کانادا، هیجده ساله یا بزرگتر باشد. همچنین لازم است فاقد منع قانونی از اداره کردن دفتر (office) باشد. برای اطلاعات بیشتر به وبسایت منطقه آموزش و پرورش خود مراجعه نمایید.
اگرچه بازرسان و مددکاران اجتماعی هم ممکن است در مدرسه حضور یابند، اما افرادی که در بالا ذکر شدند عمده پرسنل مدرسه‌ها هستند.
فرصت تمام شد و حرف‌هایم نه! هفته آینده از دریچه دیگری به مدرسه نگاه خواهیم کرد. همراه ما بمانید...