مدتی بود که برای نوشتن مقاله‌ای در رابطه با صلحفکر می‌کردم و تمام ذهنم حول و حوش مسایل اجتماعی، جنگ‌های مختلف و آمارهای خشونت و درگیری‌ها در کل جهان می‌گشت. یکشنبه نیز به دان‌تاون رفتم تا در مراسمی که بر پا شده بود با مردم گفتگویی در رابطه با صلح و دموکراسی (که هفته گذشته بود – 15 سپتامبر) داشته باشم.
البته جواب‌هایی هم گرفتم. شخصی به اتمام جنگ در دنیا اشاره می‌کرد. خانمی رفع تبعیض‌های نژادی و جنسیتی را مهم می‌دانست.
با خانمی هم که در غرفه محیط زیست فعالیت می‌کرد صحبت کردم و نظر ایشان را در رابطه با شاخص‌های یک کشور دموکراتیک پرسیدم. مهمترین شاخص از نظر ایشان سیستم رای گیری بود و اینکه چقدر صدای مردم در پارلمان‌ها شنیده میشود. اگر رای مردم و صدای مردم شنیده شود، هیچکس خواهان جنگ نیست. کانادا یک کشور دموکراتیک هست ولی ما هنوز در جایی که باید باشیم، نیستیم.
گفتگو با این گروه حامی محیط زیست ذهنم را به آن سمت سوق داد. مسئله جنگی که بشر با طبیعت از مدتها پیش آغاز کرده.
روز گذشته به دعوت یکی از اعضا سازمان Transform to به محل نمایش فیلم مستند "قبل از سیل" رفتم. فیلم مستندی که لئوناردو دی کاپریو (که سازمان ملل متحد ایشان را به عنوان سفیر صلح و فعال محیط زیست انتخاب کرده‌اند) در آن شرکت دارد و موضوع راجع به تغییرات آب و هوایی در کل جهان بود.
تغییرات آب و هوایی موضوعی است که سالیان سال است دنیا با آن دست به گریبان است. دانشمند نکاتی را در طول این سالیان گفته‌اند و روند رو به رشد و پیامدهای آن اخطار داده‌اند. گرچه برخی از نکات هم اصلا به اطلاع عموم نرسیده و دولتها، سیاستمداران و یا بیزینس‌هایی که سودشان در گرو مخفی ماندن آن اطلاعات بوده، از انتشار آنها جلوگیری کرده‌اند.
نشستهایی برگزار شده و اکثر کشورهای دنیا نیز قراردادهایی را برای همکاری در این رابطه امضا کرده‌اند ولی هنوز به نظر میرسد که کار جدی صورت نگرفته و یا حتی اگر اقدامات لازم شروع شده باشد روند مخرب تغییرات آب و هوایی سریع از زمانی است که اقدامات جلوگیری از آن به نتجیه خواهد رسید. به طور مثال در فیلم گفته میشود در دهه‌های آینده (10 – 20 سال) شاهد بروز خطرات دیگری خواهیم بود و از طرف دیگر در جایی گفته میشود که استراتژیهای پیشنهاد شده و (احتمالا شروع شده) 40- 50 سال زمان خواهد برد تا نتیجه قابل توجه داشته باشد.
سیل، خشکسالی، بالا رفتن دمای هوا و ..... بالایای طبیعی نیستند، اینها پیامدهای جنگ خاموشی هستند که سالیان پیش توسط نسل بشر شروع شده و همه ما انسانهای مصرفی به نوعی سربازان این جنگ با سلاح‌های مختلفی هستیم.
آسیب‌دیدگان این جنگ، نسلهای بعدی یعنی فرزندان ما و حتی شاید هم خودمان، گونه‌های مختلف جانوری و گیاهی و کل کره زمین خواهد بود.
حیواناتی که به دلیل از بین رفتن جنگل‌ها محل زندگیشان را از دست داده‌اند حالا پناهندگان باغ وحش‌ها و اسیران محیط‌هایی هستند که انسانها برای آنان بوجود آورده‌اند. برخی از حیوانات هم که از بین رفته‌اند.
نمونه کوچکی از این جنگ با طبیعت در نزدیکی خودمان در تورنتو آیلند اتفاق افتاد. بیزنس‌ها و شاغلین آنجا بیکار شدند. برنامه‌های تابستانی که قرار بود برای کودکان در آنجا برگزار شود، انجام نشد.
در جنگ با طبیعت مسلما انسانها پیروز میدان نخواهند بود زیرا که ما خود جزی از طبیعت و وابسته به آنیم. یعنی اسلحه‌هایمان را رو به خود و آیندگانمان نشانه رفته‌ایم. بد نیست کمی بیاندیشیم، این سلاح‌ها را کنار بگذاریم و با طبیعت صلح کنیم.
البته جواب‌هایی هم گرفتم. شخصی به اتمام جنگ در دنیا اشاره می‌کرد. خانمی رفع تبعیض‌های نژادی و جنسیتی را مهم می‌دانست.
با خانمی هم که در غرفه محیط زیست فعالیت می‌کرد صحبت کردم و نظر ایشان را در رابطه با شاخص‌های یک کشور دموکراتیک پرسیدم. مهمترین شاخص از نظر ایشان سیستم رای گیری بود و اینکه چقدر صدای مردم در پارلمان‌ها شنیده میشود. اگر رای مردم و صدای مردم شنیده شود، هیچکس خواهان جنگ نیست. کانادا یک کشور دموکراتیک هست ولی ما هنوز در جایی که باید باشیم، نیستیم.
گفتگو با این گروه حامی محیط زیست ذهنم را به آن سمت سوق داد. مسئله جنگی که بشر با طبیعت از مدتها پیش آغاز کرده.
روز گذشته به دعوت یکی از اعضا سازمان Transform to به محل نمایش فیلم مستند "قبل از سیل" رفتم. فیلم مستندی که لئوناردو دی کاپریو (که سازمان ملل متحد ایشان را به عنوان سفیر صلح و فعال محیط زیست انتخاب کرده‌اند) در آن شرکت دارد و موضوع راجع به تغییرات آب و هوایی در کل جهان بود.
تغییرات آب و هوایی موضوعی است که سالیان سال است دنیا با آن دست به گریبان است. دانشمند نکاتی را در طول این سالیان گفته‌اند و روند رو به رشد و پیامدهای آن اخطار داده‌اند. گرچه برخی از نکات هم اصلا به اطلاع عموم نرسیده و دولتها، سیاستمداران و یا بیزینس‌هایی که سودشان در گرو مخفی ماندن آن اطلاعات بوده، از انتشار آنها جلوگیری کرده‌اند.
نشستهایی برگزار شده و اکثر کشورهای دنیا نیز قراردادهایی را برای همکاری در این رابطه امضا کرده‌اند ولی هنوز به نظر میرسد که کار جدی صورت نگرفته و یا حتی اگر اقدامات لازم شروع شده باشد روند مخرب تغییرات آب و هوایی سریع از زمانی است که اقدامات جلوگیری از آن به نتجیه خواهد رسید. به طور مثال در فیلم گفته میشود در دهه‌های آینده (10 – 20 سال) شاهد بروز خطرات دیگری خواهیم بود و از طرف دیگر در جایی گفته میشود که استراتژیهای پیشنهاد شده و (احتمالا شروع شده) 40- 50 سال زمان خواهد برد تا نتیجه قابل توجه داشته باشد.
سیل، خشکسالی، بالا رفتن دمای هوا و ..... بالایای طبیعی نیستند، اینها پیامدهای جنگ خاموشی هستند که سالیان پیش توسط نسل بشر شروع شده و همه ما انسانهای مصرفی به نوعی سربازان این جنگ با سلاح‌های مختلفی هستیم.
آسیب‌دیدگان این جنگ، نسلهای بعدی یعنی فرزندان ما و حتی شاید هم خودمان، گونه‌های مختلف جانوری و گیاهی و کل کره زمین خواهد بود.
حیواناتی که به دلیل از بین رفتن جنگل‌ها محل زندگیشان را از دست داده‌اند حالا پناهندگان باغ وحش‌ها و اسیران محیط‌هایی هستند که انسانها برای آنان بوجود آورده‌اند. برخی از حیوانات هم که از بین رفته‌اند.
نمونه کوچکی از این جنگ با طبیعت در نزدیکی خودمان در تورنتو آیلند اتفاق افتاد. بیزنس‌ها و شاغلین آنجا بیکار شدند. برنامه‌های تابستانی که قرار بود برای کودکان در آنجا برگزار شود، انجام نشد.
در جنگ با طبیعت مسلما انسانها پیروز میدان نخواهند بود زیرا که ما خود جزی از طبیعت و وابسته به آنیم. یعنی اسلحه‌هایمان را رو به خود و آیندگانمان نشانه رفته‌ایم. بد نیست کمی بیاندیشیم، این سلاح‌ها را کنار بگذاریم و با طبیعت صلح کنیم.
شخصا دیدن این فیلم را به همه توصیه میکنم و قابل توجه خوانندگانی که علاقمند دیدن این فیلم هستند.
اکران رایگان این فیلم توسط "تورنتو کلایمت فیلم فستیوال" در دو محل اتوبیکوک و اسکاربورو برگزار خواهد شد.
 |
