پانزده هزار عاج فیل بزرگ که بوی مرگ هنوز از آنها به مشام می‌رسید روی هم انباشته شده بودند. بزرگترین آنها از نظر طول از مردانی که از آنها حفاظت می‌کردند بلندتر بود، سنگین‌ترین‌شان 64 کیلوگرم. این محموله‌قاچاقی است که در سال 1984 در دره زامبزی کشف شد.
در مجموع، حدود 100 تن عاج در پشت سه درب امنیتی با نگهبانان و یک سیستم ضد دزد در یک ساختمان مجهز ملی و اداره حیات وحش زیمبابوه در هراره جمع شده بود. این حساب پس‌انداز دولت زیمبابوه است که روزی تبدیل به پول خوبی خواهد شد!
دولت که با بحران اقتصادی و کمبود نقدینگی در جریان دست و پنجه نرم می‌کند، از کنوانسیون بین‌المللی تجارت خواسته است که اجازه‌یفروش این کالا را که گونه‌ی در معرض خطر به شمار می‌آید، را صادر نماید. این عاج‌ها مجموع کشف محموله‌های قاچاق، و فیل‌هایی است که بطور طبیعی مرده‌اند.
اما طبق اظهار "اوپا مکینگوری"، وزیر محیط زیست، مشکل دولت، بسیج کردن پشتیبانی بین‌المللی در این زمینه بوده است؛ به ویژه پس از اینکه کنیا ذخایر عاج خود را در سال گذشته برای پیام‌رسانی به شکارچیان سوزاند، تا به آنها بفهماند که تجارت خونین فیل باید پایان یابد.
زیمبابوه می‌گوید ممنوعیت عاج فیل و شاخ کرگدن تجارت بازار سیاه آنها را متوقف نکرده است، و معتقد است که میلیون‌ها دلاری که از فروش این اقلام دولت بدست خواهد آورد می‌تواند برای حفظ خود طبیعت خرج شود.
اقتصاد زیمبابوه چندین سال است که در حال فروپاشی است و تأثیر آن بر پارک‌ها و حیات وحش ویرانگر است. دولت حتی قادر به استخدام حیات‌بان کافی برای پارک‌های ملی خود، نبوده است. مکینگوری می‌گوید: "ما اکنون بار مسئولیت مراقبت از این حیوانات را نه فقط برای زیمبابوه‌‌ای‌ها، بلکه برای همه نسل‌های آینده داریم تحمل می‌کنیم."
زیمبابوه معتقد است بصورت ناعادلانه‌ای در مورد حفاظت از منابعش از طرف جامعه بین‌المللی رفتار می‌شود. به عنوان مثال، یک فیلمبرداری ساده از این انبار به بازجویی از مقامات، از جمله یک عضو دفتر اطلاعات مرکزی، انجامید، چون وی معتقد بود هدف این فیلمبرداری برای شهرت زیمباوه است.
بخش بزرگی از پوشش خبری منفی در مورد زمیباوه در رسانه‌های دنیا به سبب تصمیم دولت برای ادامه فروش حیوانات به پارک‌ها و باغ وحش‌ها در خارج از کشور، به ویژه چین، می‌باشد. وزیر محیط زیست در ماه دسامبر گذشته فروش 35 فیل را به خریداران چین تایید کرد و سال قبل از آن، فروش 24 راس را. ، کفتار، زرافه ، شیر و بابون نیز از دیگر اقلام فروخته شده هستند.
راس کِنِدی، رئیس انجمن گردشگری، و گردشگری آفریقای جنوبی می‌گوید: "برای یک کشور مانند ما که سال‌هاست برای حفاظت از حیات وحش و حفظ آن کوشش کرده‌ایم، این فروش، فرستادن پیامی وحشتناک به جامعه‌ی بین‌المللی‌ست." وی افزود: فیل‌ها، شیرها، بوفالوها، پلنگ‌ها و کرگدن‌ها، یکی از سه دلیل مهم برای انتخاب آفریقا به عنوان مقصد گردشگران است و فروش این اقلام از درآمد ما خواهد کاست.
شکار حیوانات مشکل مضاعف دیگری است. زیمبابوه، مانند سایر کشورهای جنوب آفریقا، استدلال می‌کند که شکار به کنترل تعداد جانوران و حفظ همه‌ی گونه‌های جانداری کمک می‌کند.
گردشگری دومین بزرگترین صنعت در زیمبابوه است و کِنِدی می‌گوید: سختاست که اهمیت آن را برای اقتصاد دست کم بگیریم، شغلگردشگری به هفت شغل دیگر مرتبط است.
تعداد فیل‌ها آفریقایی در طبیعت با نرخ خطرناکی معادل هشت درصد در حال کاهش است. اما زیمبابوه می‌گوید که بیش از 86 هزار راس فیل دارد که تعدادی از آنها برای کشور مازادند و بارها برای مردم محلی ناراحتی‌هایی را بوجود آورده‌اند.
فشار در این زمینه آنقدر بالاست که مردی که در کنار پارک ملی زندگی می‌کند گفت: گاهی اوقات احساس می‌کنم ارزش حیوانات از من برای دولت بیشتر است.
وزیر محیط زیست می‌گوید که تنها جایگزین برای فروش فیل‌ها کشتن آنهاست. او می‌گوید، اما فروش آنها منجر به کسب پولی می‌شود که می‌شود آنرا خرج حفظ همه‌ی گونه‌های جانداری کرد.

اما از طرف دیگر دولت زیمبابوه بعنوان فریبکار و غیر شفاف نیز شناخته می‌شود که برخی معتقدند دولت قابل اعتماد نیست و پول حاصل از فروش فیل‌ها و یا عاج‌ها صرف حفظ طبیعت نخواهد شد.
جانی رودریگز، رئیس گروه نیروی حفاظتی زیمبابوه می‌گوید، پول حاصل از این امر به جیب افراد خاص می‌رود و صرف حفاظت از حیوانات و یا جلوگیری از شکار قاچاق نخواهد شد. وی که یک شخصیت جنجالی در زیمبابوه است همه چیز را به توطئه ربط می‌دهد، اما حتی محافظه‌کارانی که از او انتقاد می‌کنند می‌گویند معمولا قسمتی از آنچه که وی می‌گوید درست از آب درمی‌آید. رودریگز معتقد است دست مسئولان امنیت ملی حتی در فروش غیرقانونی عاج فیل در کار است.
فعالین حیوانات می‌گویند: دولت زیمبابوه برای آموزش کشاورزان در زندگی آنها در کنار حیات وحش، کاری نکرده است. بعلاوه معتقدند دولت عدد واقعی تعداد فیل‌ها را ارائه نداده است، برای مثال، بسیاری از فیل‌ها از کشورهای همسایه سالیانه به پارک ملی زیمباوه برای آبتنی آورده می‌شوند که به همین علت سرشماری آنها امکان پذیر نیست.
جمعیت فیل‌ها در ده سال گذشته در یکی از پارک‌های زیمباوه 75 درصد کم شده است. شکار قانونی و غیر قانونی جانواران توسط خارجی‌ها از دیگر مسائلی است که مرتب بین دولت و مخالفانش، و جامعه جهانی بگومگو ایجاد کرده است. اما آنچه که بی‌تردید به چشم می‌آید محدودتر و کوچکتر شدن فضای حیات وحش، کمی آب، نابودی گونه‌های زیستی و به خطر افتادن چرخه زندگی بر کره‌ی زمین است که انسان خود نیز قسمتی از این چرخه می‌باشد. افزایش قاچاق، سودآوری‌ و کسب درآمد از راه‌های مختلف فشار بیشتری را بر دوش حافظان و به نفع سودجویان قرار داده است. بزرگترین مشکل آنجاست که منبع اثر این مشکلات خود انسان و نحوی برخورد غلط آن با طبیعت است کهدر نهایت این مشکلات گریبان خودش را هم می‌گیرد.