روز یکشنبه اول اکتبر 2017 برابر با 9 مهر 96، سومین سال مراسم عاشورا در خیابان یانگ برگزار شد. مانند دوسال گذشته حرکت عده‌ای جوان ایرانی که درکانادا بزرگ شده‌اند، در جامعه ایرانی با عکس‌العمل‌های مثبت و منفی روبروشد. یکی از برگزار‌کنندگان این مراسم علی جوان 30 ساله‌ای که در10 سالگی همراه با خانواده به کانادا مهاجرت کرده است و دیگری هم ماتیوس اسوری ایرانی تبار بود که در آخر مراسم امسال سروده خود را در وصف امام حسین به فارسی و انگلیسی خواند. علی همانی بود که در مراسم کنگره ایرانیان در مورد عاشورای 2016 با تاخیر چند ماهه از عقایدش و باورهایش به صورت خیلی مدنی و آرام صحبت کرد. متاسفانه در فضای مجازی برخی از تندروهای ایرانی کانادایی از هرگونه توهین و اتهام به برگزار کنند‌گان و حامیان این مراسم که بین 2 تا 3 هزار نفر برآورد می‌شدند‌، کوتاهی نکردند. چرا حضور قانونی و مدنی یک گروه مذهبی شیعه در خیابان که با مجوز و هماهنگی پلیس تورنتو در این 3 سال بدون هیچ شعار سیاسی برگزارشده است باعث خشم جریان سیاسی برانداز ‌و طرفدار تحریم‌های ایران شده است‌. جریانی که علیرغم تبلیغات وسیع در دو نشریه فارسی زبان مروج خشونت در تورنتو تنها توانست جمعیتی بالغ بر 80 نفر از ائتلاف نامتجانس برخی از طیف‌های مخالف را بخود جذب کند. براستی تعریف دمکراسی چیست ؟ چرا فکر می‌کنیم اگر "من‌" با عقیده‌ و جریانی مخالف هستم آنها حق ابراز بیان و نظراتشان و حضور قانونی مدنیشان را ندارند‌؟ مگر مستبدین بغیر از این می‌گویند تیم و گروه "‌من‌" باید پوشش خبری داشته باشند و دیگران نه.  مگر رای در انتخابات (‌صندوق رای‌) و یا حضور خیابانی یکی ازشاخص‌های اصلی دمکراسی در کانادا و کشورهای آزاد جهان نیست‌؟ یک طرف چند هزار نفر و طرف دیگر چند ده نفر - در دمکراسی کانادا بحث حقانیت مطرح نیست بحث رای مردم و حقوق مدنی همه که از آزادی یکسان برای ابراز نظرات و حق رای در یک انتخابات آزاد می‌باشد. درکانادا عمدتا 50  درصد مردم در انتخابات فدرال و دولتی شرکت می‌کنند و عمدتا دو حزب قوی‌تر لیبرال و محافظه‌کار بخاطر پشتوانه مالی و سیاسی به طور ادواری برنده می‌شوند. ما ایرانی‌ها تجربه هردو حزب را داریم‌. هم محافظه‌کاران هارپر و هم ترودوی لیبرال را. آیا واقعا صدا و درخواست‌های همه مردم کانادا در چنین احزابی تامین می‌شود‌؟ پاسخ نه است‌. ولی همه فرصت دارند در طی انتخابات و قبل و بعد از آن نظرات و برنامه‌های حزبی خود را به مردم از طریق رسانه‌ها منتقل کنند، مردمی که در انتخابات شرکت می‌کنند با رایشان دولت در اتاوا را برای 4 سال انتخاب می‌کنند.  من سیاست جدی را درکانادا یاد گرفته‌ام‌. رهبر بازنده و حزب بازنده بلافاصله با توجه به نتیجه آرای اولیه به رهبر حزب رقیب تبریک می‌گوید و عمدتا هم خودش استعفا می‌کند چون نتوانسته است حزبش را و برنامه حزبش ( حتی اگر بهترین برای کاناداییها ) باشد را به مردم معرفی کند و حمایت آنها را بدست آورد. پس چگونهاست این جریان خشونت طلب که در حمایت پلیس تورنتو از حق آزادی بیان خود استفاده می‌کند و مسلما اکثریت جامعه ایرانی هم با آنها مخالف هستند دمکراسی کانادایی را برنمی‌تابد. با خشونت کلامی و در مواردی با خشونت فیزیکی می‌خواهد نظرات خودش را به دیگر اقشار جامعه ایرانی تحمیل کند‌. - عدم حمایت از تجمعات چند نفری آنها در این سالهای دراز تبعید - مهاجرت اجباری - اختیاری با توجه به جمعیت 300 هزار نفری ایرانی‌ها‌ی کانادا روشن است از تجمع مذهبی عاشورا در این 3 سال - جمعیت ضد مذهبی‌های ایرانی تبار با مسلمانان ایرانی تبار سال اول 30 نفر به 700 نفر - سال 2016، 50 نفر در برابر 1500 نفر و سال 2017 ، 80 نفر در برابر حداقل 2000 نفر یک نمونه عینی از استقبال افکار عمومی از جریانات مختلف است. (بحث من در این مقاله اینکه کدام طرف تکاملی هست و کدام طرف ضد تکاملی و یا نیروی حق و ناحق نیست) یا نمونه جمع آوری 16 هزار امضای اینترنتی برای تحقق قول انتخاباتی عمل نشده جاستین ترودو برای برقراری ارتباط کانادا با ایران در مجلس کانادا به همت کنگره فعلی ایرانیان کانادا و مجید جوهری نماینده لیبرال ریچموندهیل در برابر 600 امضا اینترنتی مخالفان برقراری ارتباط سیاسی با حمایت پیتر کنت نماینده محافظه کار ضد ایرانی تورن هیل در سپتامبر 2016 نشان از عدم توازن قوای دو طرف دارد. تورنتو و کانادا شاهد برگزاری مراسم مختلف از به صلیب کشیدن عیسی مسیح در محله ایتالیایی‌ها تا مراسم عزاداری شیعیان پاکستانی در دان‌تاون تورنتو و کارناوال همجنس‌گرایان نیمه برهنه وکارناوال کارابین به حضور میلیونی سیاهان، مراسم سیک‌های هندی در دان‌تان تورنتو با حضور 20 هزار نفر در تابستان‌، برای سالهای زیادی درگذشته در جهان شهر زیبا و امن تورنتو وجود داشته است. زیبایی تورنتو و کانادا به آزادی همه هست‌. این که من و شما از چیزی خوشمان نمی‌آید حق قانونی و طبیعی ما است ولی توسل به خشونت کلامی و ترویج نفرت، نقض قوانین انتاریو و کانادا هست - اگر دوستانی و یا رسانه‌های فارسی زبان کم‌کاری کرده‌اند و در این سالها اطلاعات کافی برای آموزش دمکراسی کانادایی نداده‌اند و یا نخواسته‌اند دمکراسی کانادایی را بپذیرند‌، این یک مشکل برای این افراد هست. دمکراسی کانادا با تکیه بر قانونمندی و حمایت قانون از همه اقلیتها و تفکرات سیاسی و مذهبی و پشتیبانی پلیس در تورنتو و دیگر شهرها به اعتبار جهانی و تقویت کانادا با تنوع‌های قومی خود افزوده است. یکی از زیبایی‌های دمکراسی کانادا، مدیریت درست و حضور پلیس در حفاظت از حضور پرسروصدا‌ی جریانات سیاسی که به دلیل عدم تحلیل سیاسی درست، دانش سیاسی بروز شده‌، و جدای از مردم دانست‌، حضورمثبت پلیس اسب سوار تورنتو د‌رجریان عاشورا‌ی 2017 در عقب این جریان بدلیل اهمیت پلیس به حفظ نظم و امنیت شهروندان بوده است. ولی اگر این جریانات، رشد سیاسی کرده بودند و تظاهرات مدنی غیر خشونت آمیز برگزا‌ر می‌کردند چه دلیلی به حضور پلیس اسب سوار از محل مالیات شهروندان برای مراسم ایرانیها می‌بود. یکی از دلایل رشد تورنتو و کانادا برای مهاجران و سرمایه‌گذاری بزرگ انسانی‌- مالی در همین نقطه قوت کانادا هست. نیروهایی که بخواهند جلوی مسیر تنوع قومی فکر‌ی کانادا بایستند علیرغم همه پسوند و پیشوندهای دمکرات و انقلابی که برخود بگزارند در تاریخچه جامعه ایرانی کانادا و کانادا د‌رعمل آب به آسیاب نژاد پرستان و راست‌گراهای ضد مهاجر می‌ریزند‌. با وجود رئیس جمهور نژاد‌پرست با رفتار کودکانه در‌کاخ سفید‌، موج‌های نژاد‌‌پرستی به کانادا هم خواهد رسید و خود این افراد به عنوان مهاجر مخالف سیستم کانادا قربانی خواهند بود. مقایسه آماری و سنی بین دو گروه ضد مسلمانان مخالف عاشورا و حامیان آن پیامهای جدی به افراد و جریانات سیاسی دارد .متوسط سن 80 نفر ضد‌مذهبی مخالف عاشورا بالای‌50 سال متولد قبل از انقلاب بود که هرسال هم به سن آن‌ها افزوده‌ می‌شود، در حالیکه در بین چند هزار نفر حامی عاشورا درصد نوجوانان - جوانان و زنانی که بعداز انقلاب 57 و حتی جنگ متولد شده بودند بسیار چشمگیر بود جوانان و نوجوانانی که انگلیسی، زبان اولشان محسوب می‌شود و مسایل سیاسی ایران را با تفکر جوان کانادایی نگاه می‌کنند و خواستار مرگ و نابودی بر خلاف گروه اول نیستند. زمان آن رسیده است که این جریانات فیلم‌های این مراسم را بازبینی کنند و به این سوال پاسخ بدهند چرا هیچ کدام از نسل جوان متولد بعد از انقلاب به آنها در آزادی کامل کانادا ملحق نشده است. چرا آنها نتوانسته‌اند پیامشان و تجربه تلخ از انقلاب و جنگ بی‌حاصل خانمان سوز ایران و عراق و سرکوب نیروهای سیاسی مخالف را به این نسل منتقل کنند‌. اشکال از پیام هست یا پیام رسان‌؟ با متهم کردن دیگران بدون اینکه قابل استناد د‌ر محاکم قضایی کانادا باشد‌، تنها می‌توان به خود فریبی ادامه داد. تحلیل درست از شرایط درست لازم است که این دوستان از آن عاجز بوده‌اند‌. در کانادا خشونت راه حل نیست‌. دمکراسی برای همه هست‌. چیزی که باید در ایران هم برای مردم ایران باشد. شما نمی‌توانید حکومت ایران را برای نبود آزادی و دمکراسی محکوم کنید ولی خودتان بعداز سالها زندگی در امنیت و لیبرال دمکراسی سرمایه داری غرب همان تفکر و رفتار را داشته باشید‌. این رفتار ضد تکاملی هست و به ضد خودش تبدیل می‌شود‌. تثبیت عاشورا در خیابان یانگ و افزوده شدن حامیان آن در برابر تقلیل و پذیریش مخالفان،بهترین سند شکست رفتارهای جدا از مردم و تحلیل‌های نادرست طبقاتی سیاسی اجتماعی هست. آن دسته از تندروهای ایرانی هم که بعد از چند سال حضور در کانادا و شهروند شدن‌، خودشان را بدون اینکه در سیاست و اجتماع کانادا درگیر کنند‌، از بقیه رنگین پوستان محق‌تر و برتر می‌دانند لطفا به ادارات و دانشگاهها و بیمارستانها و کارخانجات سری بزنید که متوجه شوید ایرانیها تنها بخش کوچکی ازچند ملیتی کانادا هستند و متخصصین و افراد تحصیلکره نخبه دیگر ملیتها هم که از ایرانیها کمتر نیستند و شاید بالاتر هم باشند‌، وجود دارند.کانادا متعلق به همه هست از بومی کانادا تا سفید و رنگین پوست‌. فر‌د نمی‌تواند یک سیستم را تغییر بدهد‌. بجای شعار مرگ سعی کنید پیام زندگی و وحدت جامعه ایرانی برای رشد همه ایرانیها را بدهید، رمز ماندگاری این است.