گزارشات حاکی از آنست که بقایای اجساد حداقل ۲۱۵ کودک در محوطه یک مدرسه شبانه‌روزی در بریتیش کلمبیای کانادا، که زمانی بزرگترین مدرسه شبانه‌روزی کانادا بود، کشف شده است. این کشف اولین بار به کمک تصویربرداری راداری از این محوطه صورت گرفته و باعث واکنش‌های بسیاری در داخل کانادا و دنیا گشته است. بومیان کانادا با همکاری مقامات کانادایی اکنون در حال کار روی بقایای جنازه‌ها هستند تا زمان دقیق و علت مرگ این ۲۱۵ دانش‌آموز را شناسایی کنند.
مدارس شبانه‌روزی بومیان در کانادا در اواخر قرن نوزدهم و به نمایندگی از دولت این کشور احداث شده بودند تا فرزندان بومیان را به زور در آنها مدرن سازند. این مدرسه نیز از همان دسته در استان بریتیش کلمبیا به مرکزیت شهر ونکوور در غرب کانادا احداث شده بود. حدود ۱۵۰,۰۰۰ کودک از اقوام اولیه، سرخ‌پوستان، می‌تیس و اینوئیت‌ها به زور برای سال‌ها در این مدارس با بدترین وضع‌ها نگهداری می‌شدند. خاطره‌های بجا مانده از این دوران همچنان با بسیاری از کانادایی‌هاست. ترودو دو سال پیش بطور رسمی از بومیان در اینباره عذرخواهی کرده و پس از انتخاب شدن بعنوان نخست وزیر کانادا کمیته‌ای را مامور رسیدگی به شرایط بومیان نموده است اما همچنان این قسمت از تاریخ کانادا بعنوان سیاهه شناخته می‌شود.
 
کشف گور دستجمعی ۲۱۵ کودک بومی در کانادا
دیروز جمعه، جامعه بومی "تک املپس سکوپمک" اعلان کرد که با کمک رادارهای مخصوص بررسی زیر زمین توانسته بقایای ۲۱۵ کودک مدارس بومیان را در نزدیکی شهر "کملوپس" بیابد. "روزان کازیمیر"، رئیس این جامعه بومیان با اظهار اینکه علت و زمان مرگ این کودکان مشخص نیست افزود: "در میان اجساد، جنازه کودکان ۳ ساله هم دیده می‌شود. اطلاعات مربوط به مرگ این کودکان هرگز توسط این مدرسه یا سیستم مدارس ثبت یا گزارش نشده است".
در برخی از اسناد بجا مانده از این مدرسه آمده که مدیران مدرسه در سال ۱۹۱۰ از بودجه ناکافی دولت کانادا برای تامین "تغذیه دانش‌آموزان" شکایت کرده بودند. کازیمیر ادامه داد که حتی انتظار دارد اجساد بیشتری را نیز در این منطقه بیابد و اکنون تیم یابنده اجساد مشغول بررسی مناطق دیگر اطراف است. وی می‌گوید سعی می‌کند که گزارش اولیه این تحقیقات را در ماه جون ارائه دهد. قرار بود این مدارس، مانند دیگر مدارس لیست کاملی از دانش‌آموزانش را داشته و گزارش کند. پیشتر، بسیاری از بومیان از عدم گزارش لیست کامل مدارس شبانه‌روزی شکایت کرده بودند. ثبت نام این افراد در این لیست‌ها به قربانیان کمک می‌کند تا بتوانند از حمایت‌های دولت کانادا بهرمند شوند.
 
دولت کانادا و مدارس شبانه‌روزی
در حالیکه اولین نشانه‌ها و پذیرفتن‌های اشتباهات دولت کانادا در سال ۱۹۸۶ بروز کرد، کلیسای کاتولیک در سال ۱۹۹۸ بطور رسمی از دست داشتن خود در این مدارس عذرخواهی نمود. اولین عذرخواهی رسمی دولت کانادا طی توافقنامه‌ای، از طرف "استفن هارپر" نخست وزیر محافظه‌کار فدرال در سال ۲۰۰۸ صورت گرفت که وی با اعتراف به آزار جسمی که در این مدارس بیداد می‌کرد و بسیاری از دانش‌آموزان به خاطر صحبت به زبان مادری خود مورد ضرب و جرح قرار می‌گرفتند، ۱.۹ بیلیون دلاری به بازماندگان این مدارس داد.
جاستین ترودو نخست وزیر لیبرال پس از هارپر، سازش با بومیان کانادا را از سال ۲۰۱۵ در اولویت کار دولت خود قرار داد. جاستین ترودو در واکنش به این کشف چنین توئیت کرده است: "قلبم شکست. این یک یادآوری غم‌انگیز از بخشی تاریک از تاریخ ماست. من با همه افرادی که تحت تاثیر این خبر تکان‌دهنده قرار گرفته‌اند هستم. طبق یافته‌های کمیسیون تحقیق ملی در سال ۲۰۱۵، تعداد زیادی کودک در این مدارس مورد بدرفتاری یا سو استفاده جنسی قرار گرفتند و حداقل ۳,۲۰۰ نفر در این مدارس کشته شده‌اند که اغلب بر اثر بیماری سل بوده است".
"مارک میلر" وزیر امور بومیان روز شنبه در مصاحبه با رسانه‌ها گفت: "سرنوشت اینچنینی این تعداد از کودکان واقعا دردآور است. آنهم در یکی از بزرگ‌ترین مدارس شبانه‌روزی بومیان که بیش از صدسال مکان زندگی و تحصیل صدها کودک بومی از استان‌های مختلف {کانادا} بوده است. همیشه این احساس در میان بومیان بوده که در محل این مدرسه {و در مجموع در چنین مدارسی} باید چنین چیزهایی وجود داشته باشد. اما این تعداد از اجساد و نیز اینهمه خردسال بودن این کودکان بسیار دور از انتظار بود".
 
تاریخی سیاه
تعداد مدارس سابق شبانه‌روزی که از سوی کلیسای کاتولیک کانادا و به نمایندگی از دولت احداث و اداره می‌شدند حدودا بالغ بر ۱۴۰ مدرسه بود که از ۱۸۷۶ تا دهه ۱۹۹۰ فعالیت می‌کردند. این مدرسه شبانه‌روزی کملوپس، در سال ۱۸۹۰ افتتاح گردید و تا ۱۹۵۰ (بنا به گزارشی دیگر تا ۱۹۵۹) پابرجا بوده و روی ۵۰۰ دانش‌آموز بومی فعالیت می‌کرده است. این مدرسه سرانجام حدود چهل سال پیش در سال ۱۹۷۸ تعطیل شد. آخرین این مدارس "گوردون ایندین" در ساسکاچوان ۲۵ سال پیش یعنی در سال ۱۹۹۶ بسته شد. کازیمیر معتقد است که مرگ این دانش‌آموزان مانند بسیاری دیگر ثبت نشده هستند. کارمندان بایگانی اسناد این مدارس در موزه محلی و نیز موزه سلطنتی بریتیش کلمبیا می‌گویند در حال بررسی مدارک خود در این رابطه هستند.
طبق برنامه این مدارس، باید کودکان بومیان، سرخپوستان، می‌تیس و اینوئیت‌ها به اجبار به این مدارس شبانه‌روزی راهی شوند تا "از خانواده، زبان و فرهنگشان" جدا شوند و "بتوانند در جامعه کانادا تلفیق گردند". طبق این برنامه این "کودکان به زور مسیحی می‌شدند و اجازه صحبت به زبان مادری" خود را نیز نداشتند. از این قانون به نام "ایندین اکت" نام برده می‌شود. در طی این مدت بین ۶ تا ۶۰ درصد این دانش‌آموزان در مدارس می‌مردند. تعداد بازمانده‌های این مدارس مشخص نیست اما آمارهای بومیان نشان از تعداد زیادی "گمشده" دارد و دولت می‌گوید طبق لیست‌های مدارس بیش از ۴,۱۰۰ کودک در حین اقامت در این مدارس جان خود را از دست داده‌اند.