همه‌ی ما روزی وارد کانادا شدیم و در بدو ورود احتمالا تنها چیزی از آنرا که به خوبی می‌شناختیم پرچم سرخ و سفیدش بود. گذشت... شاید سخت، شاید تلخ، شاید سرد، اما امروز دیگر اینجا اسمش کانادا نیست، اینجا را امروز "کشورمان" خطاب می‌کنیم... امروز در شنیدن سرودش می‌ایستیم، پاسپورتش را نگهداری می‌کنیم و نامش را با افتخار بر زبان جاری می‌سازیم. امروز که در جامعه قدم می‌زنیم، روزنامه می‌خوانیم و اخبار را دنبال می‌کنیم، اجازه می‌دهیم تا هر ثانیه او بیشتر در ما رسوخ ‌کند، ایضا ما هم در او؛ هر لحظه او بیشتر ما را شکل دهد، و نیز ما هم او را. زندگی ما در او و او در ما با خودش خیلی چیزها می‌آورد: آرامش و آزادی، ارتباط با همه نوع مهاجر از سراسر دنیا و لاجرم انعطاف‌پذیری و احترام، تاثیرگذاری و تاثیرپذیری؛ و خیلی چیزهای دیگر. زیبایی این سرزمین به همین است که می‌گویم و می‌گویی، می‌سازم و می‌سازی؛ و در نهایت دست در دست یکدیگر آینده را رقم می‌زنیم. راه آینده فرزندانمان از آنچه که هستیم و آنجایی که زندگی می‌کرده‌ایم آغاز می‌شود؛ اما در تعامل با اجتماع کوچکمان، یعنی خانواده، و تا جامعه بزرگمان در اینجا، یعنی کشورمان، امتداد می‌یابد، همانجایی که ما هم باید در کنار همه‌ی دیگر کانادایی‌ها شکلش دهیم.
تصمیمات اصلی در کانادا در سه سطح شهری، استانی، و فدرالی گرفته می‌شود. همه این تصمیمات روی امروز و فردای ما اثر دارند و هیچکدام بزرگ‌تر یا کوچک‌تر، تاثیرگذارتر یا بی‌اهمیت‌تر، ارجح‌تر و یا فرو‌تر از دیگری نیستند. نسل فردای ما، چه بخواهیم و چه نخواهیم تاثیر‌گذارند و یکی از راه‌های تاثیرگذاری حضور در همه‌ی سطوح از جمله علوم و اقتصاد تا سیاست است. سیاست هم لزوما بار منفی و یا ترس ندارد. خوبی کانادا به این است که شهروندان می‌توانند با مثبت بودن، مشارکت و رای، روی انتخابات آزاد آن تاثیر بگذارند و تعیینش کنند. عدم حضور ما منجر به تصمیماتی در سطوح سیاسی گذشته شده که هدف آنها ایجاد دشواری‌های زیادی فقط برای ایرانی‌ها و به قیمت خوش‌آمدن بعضی دیگر بوده است. در این میان اندکی ایرانی نیز به سبب منافع شخصی و یا برخی گرفتاری‌ها مرتبا جامعه را شخم می‌زنند تا لکه‌ای را به هر کسی که دقیقا مثل آنها نباشد بچسبانند و تفرقه بیاندازند؛ تنها راه تضمین منافع و شرایط برابر برای همه افراد همین مشارکت و همکاری همگانی‌ست. موفقیت ما در آنست که بتوانیم مرجعی از تصمیم‌گیری‌های مثبت اجتماعی برای کشور باشیم و این به معنای فقط به ایرانی رای دهیم نیست. این کار نه تنها بار منفی ندارد بلکه به معنای واقعی سازندگی‌ست. بسیاری از دیگر مهاجران، مانند یونانی‌ها، ایتالیایی‌ها، چینی‌ها، هندی‌ها و... نیز قبلا همین راه را رفته‌اند.
ایران استار به واسطه همراهی مستمرش با جامعه ایرانی سعی دارد "بدون گرایش" و بطور حرفه‌ای انتخابات استانی چند هفته آینده انتاریو را پوشش دهد. ما می‌خواهیم منبع قابل اعتماد، مثبت و سازنده‌ای برای تقدیم کردن علم، واقعیت و انسانیت به جامعه باشیم که "منافع مردم" را به هرچیز دیگری ترجیح می‌دهد و در این راه "سیاسی‌بازی" نمی‌کند. مطالب و اطلاعات صحیح و غیرمغرضانه و بی‌طرفانه ویژه انتخابات ما را مطالعه کنید و لطفا نظراتتان را با ما در میان بگذارید. در نهایت، انتخاب اینکه به چه کسی یا چه حزبی رای می‌دهید (که برای همه و خودتان، بدور از هرچیز دیگری، اصلح باشد)؛ ایرانی‌ست یا غیر ایرانی؛ با شماست. اگر فردایی بهتر می‌خواهیم نمی‌توان و نبایستی از آنچه که داریم و می‌دانیم، کوتاهی کنیم، دست‌ کم بگیریم، سکوت کنیم یا آنها را در اختیار کشورمان نگذاریم. هر یک رای ما، دستی است که در دست دیگری می‌نهیم تا فردایی که می‌تواند سخت، تلخ و یا سرد باشد را، پُر از سرخی محبت و سفیدی عدالت کند، و این پرچم وجودمان را برفراز قله اندیشه‌ها و قلب‌ها‌یمان برای آیندگان‌ در کشورمان، کامل و سالم و صحیح باقی گذاریم... من و تو... با هم.