دانشمندان آلمانی می‌گویند نشانه‌هایی حاکی از یک انفجار بزرگ ابرنواختر در نزدیکی ما یافته‌اند که می‌تواند اثرات بسیار زیادی روی زمین گذاشته باشد. این انفجار حدود ۲.۵ میلیون سال رخ داده که به نسبت تاریخ ۴.۵ میلیارد ساله زمین، همین دیروز بنظر می‌رسد! زمین در ۲۳۰ میلیون سال پیش در تسخیر دایناسورها بوده و آنها حدود ۶۶ میلیون سال پیش منقرض شده‌اند. ۲.۵ میلیون سال پیش عصر حجر برای انسان بوده و با علم امروزی در این دوره تاریخی انقراض بزرگی در زمین روی نداده است.
ابرنواختر در واقع پایان زندگی یک ستاره با انفجاری شگفت‌انگیز است. یک مطالعه اخیر توسط دانشمندان نشان داد که انفجاری در فاصله ۴/۵ میلیون سال نوری از ما می‌تواند ۱۰ برابر انرژی خورشید ما در طول زندگی خود در سراسر تاریخ را ساطع کند. این انفجار باعث پخش مواد شیمیایی در سراسر کیهان می‌شود. این مطالعه دریافته كه غلظت عناصر خاص کنونی یافت شده در اطراف ما می‌تواند به انفجار یک ابرنواختر در نزدیكی زمین در ۲.۵ میلیون سال پیش مربوط باشد.
 
دانشمندان اثرات انفجار یک ابرنواختر در فاصله و گذشته‌ای نزدیک را یافتند
دانشمندان توانسته‌اند مقدار غیرمعمولی از منگنز ۵۳ را در اطراف ما پیدا کنند که این نوع منگنز رادیوایزوتوپی‌ست که معمولا از انفجار ابرنواخترها بوجود می‌آید. مطالعات قبلی به دنبال کشف چنین اثراتی از ایزوتوپ آهن ۶۰ بود. دانشمندان به سرپرستی دکتر "گونتر کورشینک" از دانشگاه فنی مونیخ مطالعه خود را بر روی پوسته‌های منگنز - آهن متمرکز کرده بودند. این رسوبات دریایی که عمدتا از اکسیدهای آهن و منگنز تشکیل شده، به مرور زمان افزایش یافته و از آب خارج می‌شود. به همین ترتیب می‌توان با کمک اندازه‌گیری میزان خروج این ماده شرایط شیمیایی در طول زمان را بررسی کرد. ضمن بررسی‌های این تیم مشخص شد که در برخی مکان‌های اقیانوس آرام از اعماق ۱,۵۸۹ متری تا ۵,۱۲۰ متری، نه تنها ایزوتوپ آهن ۶۰ بلکه ایزوتوپ منگنز ۵۳ وجود دارد.
حضور ایزوتوپ آهن ۶۰ به محققان چه می‌گوید؟ این ایزوتوپ با نیمه عمر ۲.۶ میلیون ساله نشان می‌دهد که یک انفجار ابرنواختر در زمان نزدیکی اتفاق افتاده، در غیر این صورت این ایزوتوپ تبدیل به نیکل شده بود. یکی دیگر از دلایل وجود این ایزوتوپ، تشکیل شدن آن بر اثر مرگ ستاره‌های غول خوشه‌ای است. اما از آنجایی که منگنز ۵۳ در مرگ چنین خوشه‌هایی بوجود نمی‌آید، تنها توضیح منطقی، انفجار ابرنواختر خواهد بود.
محققان از طیف‌سنجی جرمی شتاب‌دهنده برای یافتن اتم‌های منگنز ۵۳ در پوسته زمین که اکنون شبیه کیک شکلاتی سخت شده، استفاده کردند و کورشینک در اینباره گفت: "در این ردیابی تحقیقاتی توانستیم چند اتم ایزوتوپ منگنز را بیابیم". وی همچنین توضیح داد که این روش برای کشف اندازه ستاره‌های اصلی نیز بسیار مفید است و افزود: "طیف سنجی جرمی شتاب‌دهنده، بسیار حساس هستند به طوری که حتی به ما اجازه دادند تا بتوانیم سایز ستاره منفجر شده که ۱۱ تا ۲۵ برابر خورشید ما بوده را کشف کنیم".
اگر انفجار یک ابرنواختر در تاریخ نسبتاً معاصر رخ داده باشد، چه تاثیری روی کره زمین داشته است؟ دانشمندان می‌گویند که احتمالاً باعث رگبارهای پرتوی کیهانی شده، بر آب و هوا تأثیر گذاشته، و نیز ممکن است باعث انقراض جانداران شود. این انفجار موج‌هایی از مواد مختلف و نیز موج گرانشی را به اطراف از جمله زمین رسانیده و این ستاره را تبدیل به یک سیاهچاله و یا ستاره نوترونی نموده است؛ دانشمندان هنوز چنین سیاهچاله یا ستاره نوترونی شناسایی شده‌ای را منتسب به این انفجار نکرده‌اند.