مدرسه جایی‌ست که بچه‌ها نیمی از روز خود را سپری می‌کنند و با آنچه که در کوله‌بار دانش و تربیت می‌اندوزند، بقیه روزها و شب‌های زندگی خود را  رقم می‌زنند، پس شایسته است که سلامت و امنیت فرزندان با همه جوانبش در نظر آید و همت گماشته شود. اتفاقات ناگواری نظیر آتش‌سوزی در مدرسه، بقدری شنوندگان خبر را دگرگون می‌کند که همه تا مدت از آن حرف می‌زنند و ابراز دردمندی می‌کنند. اما فقط در برخی کشورهاست که برنامه‌ریزی‌ها، از پس بررسی‌های تخصصی، می‌آیند و اجرا می‌شوند و هرچند وقت یکبار به روز می‌شوند. در کشور کانادا که دولت استانی متولی امر آموزش است، وضع، نظارت، و پیگیری استانداردها، حرکت سنجیده و در‌خور تحسینی است. اگرچه مدینه فاضله خواندن هیچ مکانی روا نیست، اما از حق نمی‌توان گذشت، وقتی شاهد آمار بسیار پایین تلفات آتش‌سوزی در مدارس انتاریو هستیم.
آسیب‌ها و موارد خطرناکی که در مدارس ممکن است اتفاق بیفتد، به چند دسته کلی تقسیم شده‌اند و برای هر یک از آنها آمادگی‌های لازم‌، در قانون تدارک دیده شده است: آتش‌سوزی، تهدید حمله، احتمال وجود بمب،  مشکلات فنی در رابطه با برق، یا دستگاه گرمایش، یا مواد شیمیایی که درحین آزمایش درس علوم استفاده می‌شود، یا موادی که در مدرسه نگهداری می‌شود. مهم‌ترین اهدافی که دنبال می‌شود به دو گروه اصلی تقسیم می‌شود: پیشگیری، و آمادگی.
همانطور که خودتان هم حدس می‌زنید اقدام‌های پیشگیرانه بسیارند که از قبل طراحی شده‌اند و رعایت ایمنی در ورود به هرآنچه و هر آن کس که به مکان مدرسه وارد می‌شود، با گذاشتن دوربین‌هایی و اقدامات کلی دیگر نظیر وضع استانداردهای دقیق موقع خرید هرگونه مواد یا ابزار، برای مدرسه، کنترل می‌شود. یکی از موارد بسیار مهم و قابل ستایش، قرار دادن تعداد سالیان عمر مفید مدرسه می‌باشد. قبل از این که استهلاک ساختمان به حدی برسد که خطر ایجاد کند، برنامه‌ریزی‌های موثری از طریق مقام‌های مسئول انجام می‌شود، و از طریق نامه‌نگاری‌های اداری و اطلاع‌رسانی به خانواده‌ها، دانش‌آموزان به طور موقت به مدرسه‌های دیگری فرستاده می‌شوند تا ساختمان در طول مدت مقرر بازسازی یا کوبیده و ساخته شود.
یادتان هست قبل‌ها گفتیم یکی از موارد وضع قوانین در کانادا، اتفاقاتی است که رخ می‌دهد؟ خوب حالا باید بدانیم که چون بیشترین مواد مصرفی در ساختمان‌ها چوب است، بزرگترین خطری که تهدید‌کننده ایمنی است، آتش‌سوزی است.
یکی از مواردی که در اکثر مکان‌های عمومی کانادایی به چشم می‌خورد، وجود درهای سنگین با دوام و ضخامت زیاد است. این درها استاندارد خاصی دارند که مثلا در صورت آتش‌سوزی بیست دقیقه طول می‌کشد تا بسوزد و آتش به مکان بعدی برود. یعنی احتمال سرایت آتش به راهروی بعدی کم می‌شود. حتی رنگ‌های مورد استفاده در دیوارها استانداردهای خاص خودش را داراست.
همچنین برای کسب آمادگی، یک مورد این است که وقوع حادثه را فرض می‌کنند و تمرین می‌کنند در صورت چنان اتفاقی، چطور باید اطلاع‌رسانی کنند و چطور ساختمان را ترک کنند یا پناه بگیرند. به اقدام تمرین برای ترک ساختمان در موقع آتش‌سوزی (evacuation, fire drill) می‌گویند.  ضمنا به اقدام برای پناه گرفتن در موارد حمله افراد مشکوک (lockdown) می‌گویند. این تمرین‌ها اجباری است و در صورت انجام شدن باید  توسط مدیر مدرسه، گزارش و ثبت شود، تا هر زمان که بازرس به مدرسه آمد بتواند ببیند که اقدامات پیشگیرانه آموزشی به موقع انجام شده است یا خیر.
در طول سال مدارس وظیفه دارند سه مرتبه تمرین کنند که یاد بگیرند و یادآوری کنند در صورت آتش‌سوزی چگونه رفتار کنند: زنگ خطر به صدا در می‌آید. معلمان موظفند لیست دانش‌آموزان و تماس با اولیا که در پوشه‌ای قرمز رنگ کنار در ورودی کلاس نصب است را بردارند، که معمولا یک خودکار یا مداد هم به آن وصل است. دانش‌آموزان را سریع به طرف بیرون از کلاس هدایت می‌کنند. درب خروجی موارد اضطراری برای دانش‌آموزان هر کلاس از قبل مقرر شده است. با سرعت به بیرون ساختمان مدرسه می‌روند. مکان تجمع کل اهالی مدرسه در جایی که از قبل اعلام شده، جایی‌ست که همه کلاس‌ها به همراه معلم خود در آن به صف می‌ایستند.  هر معلم بچه‌ها را حاضر غایب می‌کند تا بداند کسی جا نمانده است. مدیر کلاس‌ها را چک می‌کند: مثل مقام ارتشی که سان می‌بیند، باید ببیند که همه افراد به صف هستند و سالم و سریع خود را به جمع رسانده‌اند. کل این مدت زمان را اندازه می‌گیرند تا بدانند هربار، بیرون آوردن بچه‌ها چقدر طول کشید و آیا برنامه کلا موفقیت‌آمیز بوده یا خیر. وقتی از درستی همه چیز اطمینان حاصل شد مدیر پشت بلندگو وضعیت عادی اعلام می‌کند و هر کلاس با صف و به ترتیب، به داخل مدرسه برمی‌گردد. بچه‌ها یاد می‌گیرند که در چنین مواقعی برای برداشتن کت و کلاه و اسباب‌بازی مورد علاقه و پاک‌کن عطری و ... وقت ندارند و قضیه جدی است. بعد که همه سر کلاس خود رفتند مدیر از پشت بلندگو اعلام می‌کند که برنامه تمرین چگونه بوده است و کدام موارد باید بهبود یابد. مثلا: "سرعت شما خوب بوده، اما سر و صدا زیاد بوده و دفعه بعد یادتان باشد که بدون حرف زدن بیرون بروید. همینطور که این بار ندویدید ولی با سرعت  معقول راه رفتید، امنیت همگی حفظ شد. متشکرم از شما. برگردید به روال عادی کارتان".
مورد دیگری که لازم به ذکر است تمرین دانش‌آموزان برای موارد خطر حمله است. معلم موظف است بچه‌ها را  داخل همان کلاس، به سمتی که دید کمتری دارد، ببرد و پنجره‌ها را بپوشاند و در را قفل کند. سکوت کامل باید حکم‌فرما شود. این از مواردیست که تمرین می‌کنند اگر کسی، اهالی مدرسه را تهدید به حمله مسلحانه کرد، یا در دوربین مشاهده شد فردی مشکوک وارد ساختمان مدرسه شده است، چه باید کرد.
اگرچه هر منطقه آموزش و پرورش سلایق کمی متفاوت دارد، اما موارد چنینی طبق استانداردهای دقیق و کلی، نظارت و پیگیری می‌شوند.
این‌گونه است که با وظیفه‌شناسی و تدابیر حساب شده، و نیز نظارت و ارزیابی مستمر، شاهد جامعه آموزشی امن خواهیم بود.