Ali Jam

در گذر زمان و در تاریخ زندگی هر قوم و ملتی روزهای برجسته و متمایز از دیگر روزهای معمولی وجود دارد که تاریخ آن قوم یا ملت را در دفتر ایام ثبت می‌کند‌ و به موازات آن مردان و زنانی وجود دارند که تاریخ را می‌سازند و نام خود را درآن به ثبت می‌رسانند و در دل مردم خود و تاریخ جهان جاودانه می‌گردند. ایران عزیز ما نیز در عمر بلند خویش وقایع تاریخی بسیاری را پشت سرگذاشته و مردان و زنان تاریخ‌سازی را پرورده و در سینه خود دارد.

براستی هموطن گرامی، هیچگاه این سؤال را از خود و یا دیگران پرسیده و یا در فکر و اندیشه خود بدان پرداخته‌ایم که چرا و به چه دلیل و علتی ما از زمان پادشاهان کهن تا امروز و داشتن هزاران سال تاریخ، همچنان درخم یک کوچه‌ایم و صدایمان در گلویمان گره خورده و نفسهایمان بند آمده و قلمهایمان بشکسته و عملاً محکوم به زندان به بزرگی ایرانیم و هر وقت هم فریادمان از بیداد زمامدارانمان که خود را نماینده خدا در روی زمین می‌دانسته‌اند و می‌دانند، بلند شده و مشکلی از جامعه را بقلم که خدا بقداست آن سوگند یاد کرده(سوره 68) و یا بزبان که خدا وسیله بیانش قرار داده، بگوش زمامدارانمان رسانده‌ایم، آنرا بر

انسان همانند هر موجود زنده، روزی پا به عرصه وجود می‌گذارد و روزی هم از عالم هستی ناپایدار قدم به عرصه زندگانی پایدار می‌گذارد و تنها چیزی که از او باقی می‌ماند، عمل کردهای او در دوران زندگی در این سرای ناپایدار است. خوشا به حال آنانی که بپا‌خاستند و دست از جان شستند و به‌خدمت صادقانه به‌مردمان برخاستند و با بذل جان و مال خود، زندگی عملاً شبه‌بردگی را دگرگون و خوشوقتی و آزادی و بالندگی را برای جامعه به ارمغان آوردند که حرمت و ارج نهادن و حفاظت از آن وظیفه تک‌تک افراد همان جامعه است.

یکی از شرایط اساسی پیشرفت وترقی هر جامعه، آزادی قلم و بیا ن در محدوده ادب و نزاکت اخلاقی و حرمت داشتن شرافت قلم و بیان است تا آنجا که خداوند سبحان بدان (قلم) سوگند یاد کرده (القلم سوره 68 قرآن مجید) که هر کسی بتواند نظرات و بینش خود را آزادانه در جامعه بیان دارد تا در نتیجۀ تعاطی افکار و برخورد عقاید، بهترین روش چه در امور سیاسی و چه اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی مورد گزینش و بهره‌برداری در جهت نیل به شکوفائی و آرمان‌های ملی و مردمی قرار گیرد که بدون این آزادی، پیشرفت جامعه و تامین رفاه و آسایش همگانی نه مقدور است و نه میسر که روشن‌ترین دلیل آن همان سرگذشت تاریخی کشور خود ایران است

قانون (برگرفته از واژه یونانی کنون)، یعنی رسم، قاعده، آئین زندگی اجتماعی و وجه تمایز بین انسان و جوامع متمدن و غیرمتمدن که توسط مردم و یا نمایندگان (اصولاً) منتخب مستقیم مردم انشاء و تصویب وب قوه مجریه ابلاغ و اجراء می‌گردد که در راس همه قوانین، قانون اساسی معّرف نوع حکومت و منشا دیگر قوانین مانند قانون مدنی و مشتقات آن قرار دارد که ضامن پیشرفت و تکامل جامعه در صورت اجرای کامل  ودقیق و متساوی آن در میان تمامی مردم کشور، همراه آزادی بیان و قلم با رعایت عفت بیان و قلم و نتیجتاً تعاطی افکار و عقاید بین افراد جامعه است که بدون آن جامعه فاقد نظم و انضباط و بصورت قبیله‌ای و ملوک‌الطوا

اخیراً کتابی درششصد وهفتاد و سه صفحه بقلم هموطن گرامی نادیده،آقای امیرعباس فخرآور، را تحت عناوین حیرت‌انگیز در حد ناباوری، "رفیق آیت ا..نقش سازمان امنیت شوروی درانقلاب اسلامی..." که قسمت اعظم کتاب بدان اختصاص دارد و سلسله مسائل دیگر اعجاب برانگیز را، مطالعه کردم که درعین حال از صفحه 575 تا 593 تحت عنوان "مرداد 1332خورشیدی کودتای شاه علیه نخست وزیر یا کودتای نخست وزیر علیه شاه" مطالبی بشرح ذیل مرقوم داشته‌اند:
1- شاه تقصیرکار بوده یا نخست وزیر