در تلویزیون، ما می‌دانیم بیش از 1100 عنوان برنامه تحت حمایت پنتاگون بوده‌اند، 900 فقره از آنها از سال 2005 به بعد پخش شده‌اند، از جمله پرواز 93، کامیون‌سواران جاده یخی، و همسر یک ارتشی.
دولت ایالات متحده و هالیوود همواره رفیق نزدیک هم بوده‌اند. واشنگتن برای مدتی طولانی منبع داستان‌های توطئه‌ای جذاب برای فیلم‌سازان و لس آنجلس، سخنگوی سخاوتمندانه و شگفت‌انگیزی برای سیاست بوده است.
اما این دو مرکز پُر نفوذ آمریکا چقدر به یکدیگر وابسته هستند؟ بررسی اسناد پنهانی که اکنون آشکار شده‌اند نشان می‌دهندکه: خیلی زیاد.
اکنون می‌توانیم نشان دهیم که رابطه بین امنیت ملی ایالات متحده و هالیوود بسیار عمیق‌تر و سیاسی‌تر از هر چیزی است که تصورش را کرده‌اید. طبق اسناد عمومی منتشر شده از دولت آمریکا، پنتاگون از سال 1948 یک دفتر ارتباطاتی در رابطه با سرگرمی مردم {مانند فیلم، سریال، موسیقی، آگهی و...} داشته است. سازمان اطلاعات مرکزی (سیا) نیز واحد مشابهی را در سال 1996 ایجاد کرد. اگر چه بنظر می‌آید آنها ندرتا خواستار تغییرات کوچکی در فیلم‌نامه‌ها را در عوض دادن تجهیزات {هواپیما، هلیکوپتر، اسلحه برای تصویر برداری}، خواستار شده‌اند ولی در واقع نقش آنها نه تنها منفعل، بلکه بسیار عمده بوده است. پرونده‌هایی که از طریق قانون "آزادی اطلاعات ایالات متحده" به دست آمده نشان می‌دهد که بین سال های 1911 و 2017، بیش از 800 فیلم از سوی وزارت دفاع ایالات متحده پشتیبانی شده‌اند {مالی، تماشاگری، اجناسی، تبلیغاتی و...}، که رقم قابل توجهی بسیار بالاتر از پیش‌بینی‌های قبلی است. این شامل franchises های پرفروش مانند ترانسفورماتور، مرد آهنین و ترمیناتور نیز می‌شود. در تلویزیون نیز، بیش از 1100 عنوان فیلم ازپنتاگون کمک دریافت کرده - 900 فیلم از سال 2005؛ از جمله "پرواز 93"، "جاده کامیون‌های یخی" و "زنان ارتش".
از سوی دیگر، سیا از زمان شکل‌گیری آن در سال 1947 در 60 نمایش فیلم و تلویزیون کمک مالی کرده است. این رقم بسیار پایین‌تر از وزارت دفاع امریکاست اما نقش آن با این حال قابل توجه است. در واقع سازمان سیا تلاش‌های زیادی را در جهت تحقق بخشیدن به تجدید حیات خود در طول دهه‌های 1940 و 1950 انجام داده است. این بدان معنا است که "سینو ویلمتس" که یک مورخ شناخته شده بین‌المللی‌ست می‌گوید در قدیم حداکثر نقش سیا در سینما تصویری کوتاه از یک پلاک مبهم در فیلم آلفرد هیچکاک در فیلم "شمال از شمال غربی" در سال 1959 بوده است. در حالیکه سیا پس از آن از حضور نقشش در مجامع بین‌المللی کاست، هالیوود اما این سازمان را گاهی به‌عنوان یک تبهکار در فیلم‌های پارانوئیدی مثل "سه روز از کندهار" و "نمایش پارالاکس" در دهه 1970 و دهه 1980، به تصویر کشید.
هنگامی که سازمان سیا در سال 1996 یک اداره ارتباطات سرگرمی را تاسیس کرد، تصمیم گرفت برای جبران زمان از دست رفته و گرفتن نقش بیشتر و مثبت، بیشتر به فیلم The Recruit (با بازی آل پاچینو) و فیلم ترور اسامه بن لادن در فیلم Zero Dark Thirty تکیه کند. یادداشت‌های شخصی منتشر شده توسط همکاران "تریسی ژنکینز" در سال 2016 و سایر یادداشت های منتشر شده در سال 2013 توسط رسانه های اصلی نشان می‌دهد که هر یک از این تولیدات به شدت توسط مقامات دولتی تحت تاثیر قرار گرفته بودند. در هر دوی این فیلم‌ها، تهدیدات دنیای واقعی به‌گونه‌ای بالا برده شده و تحریک کنند گشته بود تا مخاطب را مورد تاثیر شگرف قرار دهد. با این حال، یکی از شگفت‌انگیزترین تغییرات در مصاحبه منتشر نشده در مورد کمدی "ملاقات با والدین" بوده، جایی که سازمان سیا اعتراف کرده که خواسته شخصیت رابرت دنیرو حتی در آرشیوها تغییر کند.
همچنین ما نباید سرویس‌های مخفی را منفعل، ساده‌لوحانه یا بی‌اثر ببینیم. آنها هنوز می‌توانند عکس مارلون براندو را در مورد رسوایی ایران - کنترا (که ایالات متحده به طور غیرقانونی سلاح به ایران فروخته) را از طریق ایجاد یک شرکت تحت سرپرستی سرهنگ "اولیور نورت" برای مخفی‌کاری، تغییر دهد.
دولت آمریکا، گاهی اوقات کوچک، اما کاملا تعیین کننده بر آنچه که هالیوود از لحاظ سیاسی منتقل می‌کند، تاثیر می‌گذارد. در فیلم "هالک"، وزارت دفاع درخواست تغییرات اساسی بسیار دشواری را مطرح کرد، با توجه به نوشته‌های بدست آمده از طریق آزادی اطلاعات مشخص می‌شود که این تغییرات شامل ارتش و  آزمایشگاه‌های وحشتناکی که "یک هیولا" را ایجاد کرده، تغییر نام علامت عملیات برای گرفتن هالک از "دست زدن به دست" به "مرد عصبانی" نیز می‌شود که مشابهت زیادی داشت با یک برنامه جنگی واقعی شیمیایی آمریکا در طول جنگ ویتنام.
طبق اطلاعات پایگاه داده ما در ساخت فیلم "بیگانه در تماس با ما"، پنتاگون "مذاکره برای غیر نظامی کردن تقریبا تمام بخش های نظامی" را خواستار شده بود. سرانجام پنتاگون توانست یک صحنه مهم را در متن اصلی فیلم حذف کند، جایی که ارتش نگران است که تمدن بیگانه زمین را با یک ماشین در "بعدازظهر روز بعد" نابود کند. نقش دولت امنیت ملی در شکل دادن به سرگرمی‌هایی مانند فیلم دست کم گرفته شده است، اگرچه توجه به چنین درخواست‌هایی از طرف دولت در مورد محتوای سناریوها اخیرا کم و کمتر شده اما همچنان ادامه دارد. این موضوع از دهه 1950 آغاز می‌شود جایی که یک فرد ارشد در استودیوی فیلمسازی Paramount سعی کرده محتواهای سناریوها را تبدیل به ترویج روایت های مطلوب برای سازمان سیا کند. سیا نام این شخص را "اوون" گذاشته است.
اگرچه اسناد جدید، مقیاس گسترده‌ای از فعالیت‌های دولت در صنایع سرگرمی را نشان می‌دهد اما ما هنوز تاثیر خاص دولت در بخش قابل توجهی از فیلم‌ها را نمی‌دانیم. برای مثال نیروی دریایی آمریکا به تنهایی روی 90 فیلم اثر داشته، تا از بازنویسی تغییرات جزئی فیلمنامه‌ها تا دیگر مسائل. برخی از افراد معتقدند که مقامات دولتی آمریکا و هالیوود از یک دی‌ان‌ای هستند اما در واقع گویا آنها مانند دو برادرند که نه در مقابل یکدیگر بلکه بسیار به هم نزدیک و شبیه‌اند، بسیار بیشتر از آنچه ما فکرش را می‌کنیم.