دولت کانادا به همراه دولت‌های استانی و قلمروی، و نیز شهرداری‌ها در حال همکاری تنگاتنگی در مبارزه با گسترش بیماری کرونا هستند. در این میان سعی کردیم مصاحبه‌هایی داشته باشیم با نمایندگان ایرانی‌تبار مجلس فدرال (آقای علی احساسی) و مجلس استانی انتاریو (آقای مایکل پارسا) تا از شرایط  این روزهای دولت‌ها آگاه شویم. مصاحبه پیش رو، با علی احساسی، نماینده لیبرال ویلودیل در شمال تورنتو در مجلس فدرال کاناداست و به زودی مصاحبه اختصاصی با مایکل پارسا نیز در اختیار شما قرار می‌گیرد.

پیش از همه می‌خواهم از همه کارهایی که دولت و شما‌ انجام می‌دهید‌ تشکر کنم، واقعا این همه کار، این همه فکر، تنظیم و هماهنگ کردن جای یک خسته نباشید دارد و اینکه بگوییم خیلی خیلی ممنون.
‌ممنون از شما. همانطور که می‌دانید اتفاقاتی که افتاده، اتفاقاتی بود که قابل پیش‌بینی نبود ولی با در نظر گرفتن ابعاد این مساله واقعا مهم است که هم دولت فدرال و هم دولتهای استانی با هم کار بکنند. که انشاالله بتوانیم تا آنجایی که امکان‌پذیر هست با این مساله بهتر دست و‌ پنجه نرم کنیم. مضاف بر آن فکر می‌کنم واقعا مهم است که از تمام کانادایی‌هایی که به عناوین مختلف کمک کردند و منجر به این شدند که شیوع این ویروس یک مقداری در کانادا کمتر باشد تا کشورهای دیگر قدردانی شود.

 
‌بسیار عالی، با توجه به اینکه برنامه‌ریزی‌های اعلان شده دولت فدرال (مانند امتداد کار دانشجویان تا زمستان، کمک بدون بهره 40 هزار دلاری به بیزینس‌ها و...)، حدودا برنامه‌های یک ساله هستند، به نظر شما دولت فکر می‌کند که این مشکل و بحران یک سال طول می‌کشد یا کمتر یا بیشتر؟ ما در واقع می‌خواهیم ببینیم دولت چه‌ نگاهی دارد به زمان‌بندی و برنامه‌‌ریزی.
بیشتر برنامه‌ها برای حدود 4 ماه هستند و ما برنامه کامل یک ساله اعلان نکرده‌ایم. واقعیت امر این است که هیچ احدی نمی‌داند که این مساله چقدر ادامه پیدا خواهد کرد، یک مقدار زیادی از اینکه طول این مساله چقدر باشد منوط به این است که چقدر کانادایی‌ها همکاری کنند و بتوانند کمکی برای جلوگیری از شیوع این ویروس بخصوص باشند.
 
دولت این منابع مالی را که می‌خواهد تامین کند و به مردم، بیزنس‌ها و کسانی که مشکل دارند برساند از کجا تامین می‌کند؟ از بانک‌های داخلی؟ بانک‌های بین‌المللی؟ صندوق بین‌المللی پول؟ اوراق قرضه می‌فروشد؟ چکار می‌کند؟‌
‌تمام کارهایی که دولت در حال حاضر انجام می‌دهد، با این هدف است که انشاالله بعد از اینکه از این بحران بگذریم، بتوانیم اقتصاد کانادا را همانطور که سابقا خوب عمل می‌کرد حفظ کنیم.
برای اینکه دولت بتواند چنین کاری را انجام دهد، بدون شک همکاری با احزاب دیگر امری لازم است. و به این منظور برای تصویب این قانون بخصوص تمامی احزاب مختلف همکاری کردند. ناگفته نماند که چون اصولا از لحاظ اقتصادی و از لحاظ کسری بودجه‌هایی که کانادا داشته در قیاس با کشورهای دیگر موقعیت مالی کانادا بهتر بوده‌، بدون شک این کمک می‌کند که دولت بتواند کمک‌های اقتصادی بیشتری انجام دهد و تمام کارهایی که دولت کرده برحسب این بوده است.
 
‌این پول را که حالا از منابعی دریافت کرده، چگونه می‌خواهد بازپرداخت کند؟ قرار است مالیات‌ها را بالا ببرد؟ قرار است چه کند که بتواند این حجم پول را برگرداند؟ مثلا می‌خواهد از جبران مالیات مصرف‌کننده در بیاورد یا از مالیات بر درآمد یا مالیات بر خانه‌ها یا غیره؟
همانطور که می‌دانید ‌در کشوهای مختلف در مقاطع مختلف مجبور می‌شوند که از کسری بودجه‌شان خرج کنند، ولی همانطور که خدمتتان توضیح دادم خرج از محل کسری کانادا در قیاس با کشور صنعتی دیگر به مراتب همیشه کمتر بوده و از لحاظ اقتصادی کانادا از کشورهای دیگر جنم بیشتری داشته، ما را در یک گذاشته که دولت می‌تواند آنطور که باید و شاید از تمامی منابع اقتصادی خودش استفاده کند. ولی همانطور که خدمتتان توضیح دادم اولویت اول این است که در یک همچین وضع سختی که هستیم دولت باید اولین اولویتش این باشد که اجازه بدهد که وقتی که از این ویروس گذشتیم، بتواند اقتصاد تا آنجایی که مقدور است به حالت اولیه‌اش قبل از شیوع این ویروس برگردد. و به همین منظور حفظ کردن بیزینس‌های مختلف یکی از مهمترین معیارهایی است که مدنظر دولت است.
 
این خیلی عالی است که آقای ترودو 75 درصد دستمزد کارمندان را پرداخت می‌کند، اما دستمزدها فقط حدود 40% کل هزینه بیزینس را تشکیل می‌دهد و 60% باقی‌اش می‌ماند. با توجه به این موضوع بیزینس‌ها چگونه خواهد توانست 60% باقیمانده را تامین کنند؟
‌ببینید دولت برنامه‌های مختلفی را ارائه داده بدون شک هر کدام از این برنامه‌ها شامل حال بعضی‌ها می‌شود و شامل حال اشخاص دیگر نمی‌شود ولی راهکارهای مختلفی هست، الان یکی از کارهایی که دولت انجام داده این است که یک مقدار زیادی ذخیره مالی و امکانات مالی به بانک‌های مختلف داده که آن بانک‌ها بتوانند با در نظر گرفتن روابطی که با بیزینس‌های مختلف دارند بتوانند همکاری بکنند و شاید شرایط بهتری را به مشتری‌های خودشان ارائه بدهند. به غیر از آن برنامه دیگری که موجود است که به بیزینس‌ها حدود 40 هزار دلار که کمک کنند. چند ماه سخت پیش رو داریم و انشاالله بیزینس‌ها با مرور زمان بتوانند به وضعیت سابقشان برگردند.
 
در این برنامه اگر اشتباه نکنم بیزینس‌ها تا یک سال ‌از بازپرداخت آن و بهره معافند ولی بعد از آن یک سال باید‌ بازپرداخت داشته باشند. آیا فکر می‌کنید این وام 40 هزار دلاری و کمک 75 درصدی می‌تواند بیزینس‌ها را زنده نگه دارند و بیکاران را مجددا استخدام کنند؟
‌ببینید هر بیزینس با در نظر گرفتن واقعیت‌هایی که با آن دست و پنجه نرم می‌کنند باید به برنامه‌های مختلف نگاه کنند و خودشان بهتر از هر کسی می‌دانند که با در نظر گرفتن این برنامه‌های بخصوص چه راه و چاهی برای هر کدامشان بهتر باشد‌. ولی دولت تا آنجایی که عملی باشد باید اولویتش این باشد که در مورد اشخاص مختلف، کمکهای مالی ‌مختلف بتواند بکند تا بتوانند به روند زندگی خودشان ادامه بدهند و دوم اینکه مقداری آینده‌نگری داشته باشند و نهایتا انشاالله وقتی که از این مساله ‌گذشتیم بیزینس‌ها بتوانند تا آنجایی که مقدور است  بتوانند به حالت اولیه خودشان برگردند.‌
 
روندی که در یکی، دو کشور اروپایی انجام می‌شود این بوده که یک حداقل حقوقی را به افراد می‌دهند و یک درصدی از چرخش مالی بیزینس‌ها را هم تامین می‌کنند، ‌ولی یک شرط دارد و آن هم این است که افراد و بیزینس‎ها باید به کارشان به یک شکلی (مثلا بصورت آنلاین)، ادامه بدهند تا همچنان اقتصاد بچرخد و باید هر از گاهی به دولت گزارش بفرستند که دولت دوباره بتواند تامین‌های مالی را انجام بدهد. آنها بدین ترتیب می‌خواهند از خوابیدن اقتصاد که راه‌اندازی آن سخت و زمانبر است جلوگیری کنند. آیا چنین راه حل‌هایی هم در دولت مطرح شده است؟ آیا دولت راه حل‌هایی را که می‌توانسته داشته باشد خوب دیده تا راه‌حل‌های کنونی را انتخاب کند؟
‌فکر می‌کنم با در نظر گرفتن ابعاد گسترده‌ای که این مساله دارد دولت حتی‌المقدور سعی‌اش این بوده که کارهایی را انجام دهد که بتواند کمک و حامی بیزینس‌های مختلف باشد. اما همانطور که می‌توانید قبول کنید این که هر کدام از این برنامه‌های مختلف دولتی منوط به تلاش‌های مختلف کارمندان دولت هم هست. مثلا شما در نظر بگیرید در هفته پیش اعلام شد که یک میلیون نفر برای دریافت بیمه بیکاری اقدام کرده‌اند. در همان هفته حدود یک میلیون نفر کانادایی که خارج از کانادا ساکن بودند به کانادا برگشتند، هر کدام از این مسائل همانطور که انتظارش را می‌توانید داشته باشید تلاش کاملا بزرگی است که دولت باید انجام بدهد. شرایط سختی است ولی دولت دارد سعی می‌کند ‌که نهایت انرژی و کاربرد خودش را استفاده کند که بتواند ‌‌زیان‌های اقتصادی این ویروس را حتی‌المقدور کاهش دهد.‌
 
‌من واقعا از این کارهایی که دولت انجام می‌دهد تشکرمی‌کنم. منظور از سوالات ما زیر سوال بردن کارها نیست. هدف فقط این است که ببینیم آیا راه حل‌های دیگری هم وجود دارد یا خیر، و در واقع می‌خواهیم برای بهتر انجام شدن این داستان کمکی باشیم.
‌بدون شک همانطور که شما به درستی تاکید کردید، دولت در هیچ مقطع زمانی نگفته است که جواب ما یا پاسخ ما به این ویروس بخصوص تمام می‌شود. ‌واقعا‌ مهم است که دولت در حد و توان خودش تمام زوایای کار را درنظر بگیرد و وقتی کم و کاست‌هایی مطرح می‌شود سعی کنند که برنامه‌ریزی‌های مختلفی را انجام دهند تا اینکه بتوانند کمک کنند ولی فکر می‌کنم در وهله اول یکی از نکات مهم برای دولت کانادا این بوده که دانشمندان مختلف، راهنمایی‌ها را در مورد مقابله با این ویروس بکنند. وزارت بهداشت تمام تمرکزش بر روی این است که چگونه جلوی شیوع این مساله بخصوص گرفته شود. در کشورهای دیگر می‌بینیم که متاسفانه آنطور که باید و شاید به راهنمایی‌های وزارتخانه احترام گذاشته نمی‌شود. ‌ما سعی‌مان همیشه این بوده که در صدر کسانی که بهشان گوش می‌دهیم آنهایی باشند که متخصص هستند.
 
قبلا آقای جاستین ترودو در مورد سوالی که از وی پرسیده بودند شما چطوری این تصمیمات را گرفته‌اید جواب هفته‌های پیش آقای داگ‌فورد هفته را داد و گفت ما تصمیمی نمی‌گیریم و این متخصصین هستند که تصمیم می‌گیرند چه چیزهایی نیاز است و به ما می‌گویند و، ما فقط هماهنگ می‌کنیم که آن به بهترین شکل انجام شود. این از نظر من یکی از بزرگترین و بهترین جواب‌هایی است که ‌کسی می‌تواند بدهد و احترام صددرصد گذاشتن به علم و مردم است؛ آیا واقعا دولت اکنون همینگونه عمل می‌کند؟
‌یک چیز دیگر که اگر اجازه بدهید پُررنگش کنم این است که دولت فدرال واقعا سعی‌اش در این بوده است که همکاری لازم را با دولت‌های استانی انجام دهد و می‌بینیم که تا به حال همکاری بین سطوح مختلف دولت زیاد بوده و این بسیار مهم است. در کشورهای دیگر می‌بینیم که متاسفانه دولت فدرال با دولت‌های استانی رابطه خوبی را حفظ نکرده‌اند و این به هرج و مرج و اضطراب در درون آن کشورها منجر می‌شود و کمکی نمی‌تواند بکند، در حالی که در کانادا بزنم به چوب تا به حال بدون درنظر گرفتن اینکه از چه حزبی است همکاری زیادی بین دولت‌های مختلف بوده است.‌
 
مهاجران و ایرانی‌ها اصولا نسبت به جامعه میزبان کم درآمدتر هستند و معمولا پس‌اندازی هم برای چنین روزهایی ندارند و چون پدر و مادرهایشان هم اینجا نبوده‌اند و آشنایان کافی هم ندارند نتیجتا حمایت‌های خانوادگی و حمایت‌های دوستان را هم ندارند و خیلی‌هایشان مجبور می‌شوند که با پول نقد کار کنند یا زیر قیمت کار کنند و این شرایط آسیب بسیار زیادی به آنها می‌زند و شاید حتی برخی‌شان مجبور ‌شوند که اعلان ورشکستگی کنند، این واقعیت‌هایی است که در جامعه مهاجر و ما ایرانی‌ها که مهاجر هستیم وجود دارد. آیا فکری هم نسبت به این قضیه انجا‌م شده است؟
‌ما در یک کشوری زندگی می‌کنیم که باید همه بیزینس‌ها مطیع قوانین باشند و مطمئن هستم که اشخاص مختلف حالا خواه در کامیونیتی ایرانی و هم خواه در کامیونیتی مختلف، تا حد زیادی تابع قوانین هستند. اینکه آیا بیزینس‌هایی که متاسفانه شاید تابع نبودند چه می‌شود فکر نمی‌کنم اصلا درست باشد که من نظری بدهم.
 
‌این سوالات همه مربوط به دولت بود ولی از همه مهمتر اینکه قدم‌های بعدی دولت چیست که ما مردم حداکثر هماهنگی را با دولت انجام دهیم؟ طبیعتا همان اندازه که دولت وظیفه دارد ما مردم هم حداقل همان اندازه وظیفه داریم که با دولت همکاری کنیم. به نظر شما ما چه باید بکنیم؟‌
‌به نظر من همگی باید سعی خودشان را بکنند که مسئولانه عمل کنند. مسئولانه نه فقط از لحاظ روابط خودشان با عزیزانشان، بلکه برای جامعه بزرگ‌تر کانادایی. ما همه روزه شاهد این هستیم که کسانی که در زمینه بهداشتی و پزشکی کار می‌کنند و یا در رشته‌های مختلف، واقعا سنگ تمام گذاشته‌اند تا به کانادایی‌های مختلف بتوانند کمک کنند و فکر می‌کنم در قبال این فداکاری‌هایی که خیلی‌ها در عرض این مدت نشان داده‌اند حداقل این است که هر کدام از ما خودمان را مسئول و موظف بدانیم که مسئولانه عمل کنیم و جلوی شیوع این ویروس را میان عزیزانمان و میان همسایگانمان و بقیه جامعه را بگیریم.
 
‌بسیار از شما سپاسگزارم.
منهم از شما سپاسگزارم.