مدرسه به خاطر بچه‌ها باز می‌شود و کادر آموزشی و اداری و خدماتی، هر روزه، هزاران  قدم بر می‌دارند؛‌ با کلی برو و بیا، و بگذار و بردار: فقط برای آموزش فرزندان ما. این نسل جوان و آینده ساز برای تامین انرژی مورد نیاز خود چه می‌خورد و چگونه می‌خورد. این هفته به موضوع حیاتی غذا و خوراکی‌های مدرسه‌های دولتی انتاریو می‌پردازیم.
کلوپ صبحانه:
در برخی مدارس استان انتاریو هر روز قبل از ساعت درسی، صبحانه رایگان در مدرسه سرو می‌شود تا اطمینان حاصل شود بچه‌ها روز خود را با انرژی شروع می‌کنند. جذب این بودجه، و اجرای برنامه صبحانه، به بافت جمعیتی مدرسه و چند علت دیگر بستگی دارد. در مدارسی که این کلوپ وجود دارد، خوراکی‌های سالم و تازه‌ای تهیه، و با کمال احترام سرو می‌شود. معمولا در دبستان‌ها در اتاق غذاخوری معلمان (staff room) و با حضور و نظارت تیم پشتیبانی، با برنامه قبلی انجام می‌شود، یعنی هر معلم یا کمک معلم ممکنست به نوبت در این کلوپ به سرو و جمع‌آوری و نظافت مشغول شود.
 
کلوپ خوراکی:
در طول ساعت کار مدرسه، در برخی مدارس خوراکی‌هایی نظیر سیب، هویج، نارنگی، یا کراکر (بیسکویت بدون شکر) در دسترس دانش‌آموزان قرار می‌گیرد. باز هم بودجه و اجرا بنا به شرایط مدرسه دارد. در برخی مدارس، تیم دانش‌آموزان با نیازهای ویژه، با نظارت مربیان خود، به آماده سازی و توزیع آن در مدرسه اقدام می‌کنند. مثلا به هر کلاس، یک کاسه سیب شسته شده می‌برند. بدین‌گونه با یک تیر چند نشان زده می‌شود: این بچه‌ها حرکتی سازنده انجام می‌دهند و برای سال‌های بعدی زندگی خود، کمی مهارت فرا می‌گیرند تا تغذیه خود را بیاموزند ‌و نیز در محیط‌های کاری از عهده شغلی ساده برآیند. به بچه‌های دیگر هم یادآوری می‌شود که این گروه دانش‌آموزان، وظیفه‌ای اجتماعی دارند و با وجود مشکلات یادگیری و یا حرکتی، کاری مفید انجام می‌دهند.
 
خوراکی زنگ تفریح:
در طول زنگ تفریح نیمی از وقت بچه‌ها برای تغذیه است، و نیم دیگر برای هواخوری و بازی. در برخی مدارس مقرر کرده‌اند خوراکی اکیدا در کلاس‌ها خورده نشود، به دلایل بهداشتی: مثلا اینکه اگر ریزه‌های خوراکی که زیر کمدها برود، مایه خوشحالی موش‌ها می‌شود، در برخی مدارس هم قانون اینست که خوراکی به حیاط مدرسه برده نشود چون زمان بازی و دویدن، ممکنست خوراکی در گلویشان بجهد، یا تکه‌های غذا در دست بچه‌ها، باعث جلب توجه پرندگان گرسنه و تیزچنگال شود. مرغ‌های دریایی سفید تورنتو متاسفانه نگاهشان به دست آدمیزاد است.
 خوراکی چه در کلاس خورده شود، چه در راهروهایی که نظافتش راحت‌تر است، مهم اینست که حتما آلرژی‌زا نباشد. از داستان حساسیت‌های غذایی حتما خبر دارید که در مدارس انتاریو چقدر جدی گرفته می‌شود. رایج‌ترین نوع آن حساسیت به انواع آجیل و علی‌الخصوص بادام زمینی است که شخص ممکنست فقط با استشمام بوی آن، دچار تنگی مجرای تنفسی و خفگی شود چه برسد به خوردنش. بقیه انواع حساسیت‌ها که بیشتر شیوع دارد، به تخم‌مرغ، غذاهای دریایی، مرکبات، و گوجه‌فرنگی می‌باشد. وظیفه ما والدین، رعایت منع مصرف خوراکی‌های ذکر شده توسط‌ مدرسه فرزندمان است. اگر غذای خاصی ذکر نشده است، فقط همان خانواده بادام زمینی و آجیل را به مدرسه نفرستید. بچه‌ها‌ در مدرسه، مجاز به رد و بدل کردن خوراکی نیستند.
در طول این مدت، فرزندان بدون نظارت نخواهند ماند. طبق برنامه قبلی، گروهی از کادر مدرسه وقت خود را صرف این مراقبت خواهند کرد.
مناطق آموزش و پرورش مختلف، تفاوت‌هایی دارند. مثلا در برخی مناطق یک زنگ تفریح حدود ساعت ده هست (morning recess)، یک زنگ تفریح بعد از ناهار، و یک زنگ تفریح بعد از ظهر(afternoon recess) دارند؛ در صورتی که در برخی مناطق زنگ تفریح بعد از ظهر وجود ندارد.
 
غذای ناهار:
برای غذای ظهر هم همان موارد بالا برای آلرژی و نظارت صدق می‌کند. در برخی مدارس ناهار در سالن مدرسه خورده می‌شود و در بعضی، داخل کلاس‌ها.
در زمان بارش باران یا هوای بسیار سرد یا گرم، بچه‌ها  پس از صرف غذا، ساعت تفریح را داخل کلاس می‌مانند (indoor recess) و با بازی‌های آموزشی و فکری سرگرم می‌شوند.
در این ساعت ممکنست افرادی به نظارت بیایند که فقط ساعت ظهر کار می‌کنند و به آنان (lunch supervisor) گفته می‌شود تا بقیه پرسنل مدرسه هم وقت برای ناهار خوردن داشته باشند.
بعضی از بچه‌ها برای ناهار به خانه می‌روند. برخی غذای گرم سفارش داده‌اند که از طریق سیستم مدرسه هماهنگی قبلی انجام شده و توسط والدین پرداخت شده است. گاهی برنامه فروش پیتزا یا ساندویچ هم برقرار است که کار ثبت سفارش و هماهنگی‌های قبلی و تهیه، به عهده انجمن والدین است که ممکنست در این اقدام، کمی هم درآمدزایی برا ی مدرسه  وجود داشته باشد. اگر علاقه دارید در فعالیت‌های مدرسه کمک افتخاری (volunteer) انجام دهید، به گروه پخش پیتزا بپیوندید که هم فرزندتان ذوق می‌کند؛ و هم جزو سابقه همکاری کانادایی به حساب می آید.
سفارش شیر:
در پی تشویق خانواده‌ها به تهیه غذای سالم برای بچه‌ها، آوردن نوشابه‌های گازدار به مدرسه ممنوع است. هر از گاهی نامه‌های تذکر به خانه‌ها فرستاده می‌شود تا یادآوری شود که تنقلات سالم فراموش نشود. یکی از برنامه‌های رایج هم توزیع شیر است که شبیه فروش پیتزا و ساندویچ، فرم‌ها به خانه فرستاده می‌شود و سفارش  برای شیر ساده یا شیرکاکائو از قبل دنبال می‌شود.
 
خوراکی جشن‌ها:
اگر قصد دارید به مناسبت تولد فرزندتان، کیک یا خوراکی به مدرسه بفرستید، کافی نیست که خودتان بدانید و بگویید آجیل درون محتویات خوراکی نیست؛ بلکه باید برچسب مخصوص بدون آجیل  (nut free) بر روی محصول وجود داشته باشد؛ اگر دانش‌آموز حساسیتی در کلاس‌ وجود داشته باشد.
 برچسب فوق شامل تصویر بادام زمینی درون یک دایره است با خطی قرمز بر روی آن. شاید با وجود این همه سختی ترجیح دهید هدیه کوچک غیرخوراکی بدهید.
و اما حرف از موش در مدرسه شد و فیل ما یاد هندوستان کرد! یاد ایامی که مدرسه موش‌ها خاطرات خوشی برای نسل ما ساخت؛ از کوچک و بزرگ، همه منتظر بودیم جمعه بعد از ظهر شود تا ببینیم کپل و دم دراز و عینکی و نارنجی این‌بار چه ماجراهایی دارند و چه خواهد شد.  مرضیه برومند، سیما ایلخان، فاطمه معتمد آریا، حمید جبلی، و ایرج طهماسب و بقیه همکاران محترمشان هر هفته شادی را به خانه‌ی ما  آوردند و دل‌دردهای ناشی از پرخوری‌های کپل و گردوهای گم شده و نصیحت‌های آقا معلم و... آداب اجتماعی و اخلاق را همراه خنده و تفریح به ما آموختند و نامی جاویدان ساختند. سلام و ارادت و تشکر دهه پنجاهی‌ها و دهه شصتی‌ها و نسل قبل و نسل بعدشان، خدمت فرهنگ‌سازان ایران زمین.