با خانم مريم رشيديان از طريق يک دوست آشنا شدم. برقرارى ارتباط كمى به درازا كشيد ولى خوشبختانه عملى شد و من شانس آن را پيدا كردم كه با فعاليت‌هاى او و كانونى كه پايه‌گزارى كرده است آشنا شوم كانون نوجوانان ايرانى كانادايى يا Iranian Canadian Teens Club. 
در‌باره مشكلات رفتارى و روانى نوجوانان زياد شنيده‌ايم. اين مشكلات تنها مختص با جامعه ما نيست گرچه در اين سال‌هاى اخير شاهد بسيارى از مشكلاتى كه جوانان ايرانى با آن روبرو شده‌اند بوده‌ايم. ريشه‌يابى اين مشكلات كار متخصصان است و اين كار را به عهده آنها گذاشت ولى ما به عنوان بخشى از اين جامعه چه نقشى مى‌توانيم داشته باشيم. در راستاى همين پيدا كردن راه با مريم آشنا شدم. بايد او را بشناسيد كه با ميزان عشق و علاقه‌اش به كارى كه مى‌كند آشنا شويد. كانون او پر از محبت است و خلاقيت. جايى كه مادران و پدران همراه فرزندانشان در كنار هم كارهاى جمعى مى‌كنند و به گفته يكى از پدرها چند ساعتى فارغ از فضاى مجازى با دوستان و فاميل وقت مى‌گذرانند.

شنبه گذشته مريم و ديگر دوستانش در ريچموندهيل يک گاراژ سيل راه انداخت. بچه‌ها فروشندگان اجناسى بودند كه خودشان و والدينشان جمع آورى كرده بودند. از چند روز قبل از حراج همه سرگرم قيمت‌گذارى، تهيه پوستر و كارهاى آماده سازى حراج بودند. اگر آنجا آمديد كه خود با چشم خود ديديد كه بچه‌ها چه هيجانى براى فروش اجناسشان داشتند حدود بيست نوجوان همراه خانواده‌هايشان رونق زيادى به اين فروش داده بودند.

بخشى از فروش آن روز به مناسبت ميزان فروش هر كدام از فروشندگان به آنها جايزه داده مى‌شود و بخش بزرگى از آن به بيمارستان كودكان هديه مى‌شود. در آخرين صحبتى كه با مريم داشتم گفت ٧٧٥ دلار امروز به بيمارستان كودكان هديه كرده است. 
وقت گذاشتن براى نوجوانان و شركت در كارهاى جمعى كاريست كه نبايد زندگى پر هياهو ما را از آن باز دارد.