Culture

تقريبا تمام نشرياتى را كه از ابتدا در آنها مطلبى داشتم را نگهداشته‌ام. از بعضى از شماره‌ها حتى دو تا. براى خودم آرشيوى درست كرده‌ام كه به غير از خودم به درد هيچكس ديگرى نمى‌خورد. ديروز براى من گذر در تونل زمان بود. بازگشت به گذشته. ورق زدن نشرياتى كه سالهاست تعطيل شده‌اند و آنهايى كه هنوز هستند.

فکر من دیگر شتابان مگریز
من هراسان در کنار این بار به کجا؟
از بهر چه؟
در پی گمگشته ای دیرین؟
از پی پیدایی نو؟
تا به کی در جستجو؟
تا به کی غرق امید؟
فکر آواره من اینچنین ناسازگار تا به کی شرگشتگی؟
کی سکون خواهی گرفت؟
همچنان رودی خروشان در پی دریای دور
فکر من تا کی شتابان در پی رویای چون؟

تازه از خوردن چلوكباب سلطانى در نايب سعادت آباد فارغ شده بودم و هنوز بار گناه خوردن پياز را به دوش مى‌كشيدم. در فكر آن بودم كه چطور خودم را به خانه فاميلى كه در آن نزديكى زندگى مى‌كرد برسانم كه همگى به سمت در به راه افتاديم. چلوكبابيها حتما لازم است در محدوديت تعداد افرادى كه با آسانسور بالا مى‌روند و يا پائين مى‌آيند تجديد نظر كنند. هنگام بالا رفتن هر شش نفر ما به راحتى در آن اسانسور جا گرفته بوديم ولى حالا هنگام پائين آمدن نفس آسانسور زير بار سنگينى پنج نفر از ما بند آمده بود و حركت نمى‌كرد.

مادرى دارم كه انشاالله خداوند سايه اش را ساليان سال از سر من كم نكند با هزاران صفات نيكو و برازنده كه فقط درخور بزرگان است و عوام از داشتن آن محروم. اين بزرگوار كه بنده افتخار كنيزيش را دارم داراى صفات ديگرى جدا از آنها كه برشمردم نيز هست كه گاها تحمل يا كنار آمدن با آن چندان آسان نيست. اين عزيز اگر چيزى را بخواهد به او نه نمى‌شود گفت. بايد فراهمش كرد به هر شكل و به هر روى.
نزديک عيد بود و اين عزيز عزيزتر از جان ماهى سفيد مى‌خواست. اصلا حال و هواى عيد اشتهاى انسان را براى خوردن ماهى سفيد زياد مى‌كند. اين يكى از خواص بهار است.

اخیراً کتابی درششصد وهفتاد و سه صفحه بقلم هموطن گرامی نادیده،آقای امیرعباس فخرآور، را تحت عناوین حیرت‌انگیز در حد ناباوری، "رفیق آیت ا..نقش سازمان امنیت شوروی درانقلاب اسلامی..." که قسمت اعظم کتاب بدان اختصاص دارد و سلسله مسائل دیگر اعجاب برانگیز را، مطالعه کردم که درعین حال از صفحه 575 تا 593 تحت عنوان "مرداد 1332خورشیدی کودتای شاه علیه نخست وزیر یا کودتای نخست وزیر علیه شاه" مطالبی بشرح ذیل مرقوم داشته‌اند:
1- شاه تقصیرکار بوده یا نخست وزیر

خاطرات كودكى مثل لحاف چهل تكه است. مجموعه اى از وقايع، رويدادها و شنيده ها. بعضى شفافند و رنگارنگ. بعضى تيره و خاكسترى سياه. بعضى هم محو. دليل نوشتن اين خاطرات را در پايان برايتان خواهم گفت.

تابستانمان امسال بيشتر بارانيست و كمتر افتابى. وقتى افتابيست پنجره سقف ماشين را باز مى كنم و با صداى بلند اواز مى خوانم. نوعى ارامش اعصاب است براى من. حدود يكماهى است كه به فرهاد، فريدون فروغى، فرامرز اصلانى و حبيب گوش مى كنم. به كرات. به توالى و نامنظم.

اسلحه‌اش چگونه شلیک می‌کند؟ آیا می‌توانید یک سفینه فضایی را خلبان کنید؟ آیا شما کلینگون، کری، کریپتون یا هپتاپد را به عنوان زبان دوم صحبت می‌کنید؟
اگر پاسخ مناسب به هر یک از این سوالات را نداشته باشید اصلا نگران نشوید. هنوز هم ممکن است شما فرد مورد نظر ناسا باشید برای محافظت از کره زمین در مقابل تهدیدات فرازمینی! البته اگر و فقط اگر شما یک شهروند آمریکایی هستید امکان استخدام شما وجود خواهد داشت. دستمزد؟ اصلا نگران نباشید، حتما شش رقمی است!

مادرم استعداد زيادى در عصبانى كردن من دارد. البته هميشه اين استعداد را داشت نه اينكه حكايت الان باشد ولى خوب با بالا رفتن سن همه چيز تشديد مى شود و حوصله كم.
معمولا يواش صحبت مى كند. تقريبا زير لبى، بخصوص وقتهايىكه من ظرف مى شورم و صداى اب سدى در راه شنيدن زمزمه اوست. خواستار تكرار شنيدن مطلب مى شوم و مادرم باز هم با همان صداى از گوشه لب بيرون امده حرفش را تكرار مى كند. البته مطمئن نيستم كه همان مطلب را مى گويد يا نه. باز هم صوت در مرز گوشهايم متوقف مى شود و مغزم از دركش عاجز. 

تقدیم به رضا براهنی
که همین را بارها
و بارها زیباتر می‌نویسد