در حالیکه بندرت یک فیلم ایرانی تهیه شده در خارج از ایران تاکنون توانسته بر روی تماشاگرانش اثرگذار باشد، فیلم نسخه پرشین، در طول ۱۰۷ دقیقه‌ای که بر روی پرده بود، بارها تماشاگرانش را به خنده و گریه واداشت.
این فیلم که خوشبختانه از ساختار خوبی برخورداراست و توانست تماشاچیان را پس از پایانش همچنان روی صندلی خود نگاه دارد، داستان جالبی از یک خانواده ایرانی در آمریکا با همه تضادهایش را روایت می‌کند.
فیلم سینمایی نسخه پرشین بیش از صد دقیقه تماشاگرانش را با خنده و گریه و خاطره‌ای زیبا بدرقه می‌کند
لیلا، شخصیت اول فیلم که همجنسگراست، در تلاش است تا بتواند تعادل فرهنگی بین ایران و آمریکا را بیابد و در این راه به شکل عجیبی نترس است. آغاز فیلم همراه است با آماده شدن و رفتن لیلا به یک مهمانی در حالیکه حجاب بر سر دارد و از بیکینی پوشیده است. او با این وضعیت برنده بهترین لباس مجلس می‌شود و تصمیم می‌گیرد تا شبی را با یک مرد همجنسگرا بگذراند. همین شب و داستان حاملگی او، پیوندی‌ست میان خودش با "رسوایی خانواده‌اش" در ایران.
در طول فیلم تضادها و کشمکش‌ها میان لیلا که جدا از خانواده زندگی می‌کند و مادرش "شیرین" از پختن غذا گرفته تا حل مسائل ریاضی و دیکته کلاس مشاور املاک شدن مادرش، پُررنگ می‌شود در عین حالیکه بنظر می‌رسد یک‌دنده بودنشان نقطه مشترکشان است تا اینکه از دهان مادر بزرگش می‌پرد که "خانواده بعلت یک رسوایی از ایران به آمریکا آمده و نه بعلت موقت کاری مناسب پدر خانواده که پزشک است". پدر خانواده با مشکلات قلبی کارش به پیوند قلب می‌کشد و از اینجاست که داستان با ورود "امام زمان" و ازدواج شیرین در کودکی و رفتن با شوهر دکترش به دهات دور تندتری به خود می‌گیرد و تماشاچی را بدنبال خود می‌کشد.
در این فیلم که همراه با چندین موزیک و رقص است، چندین صحنه احساسی نیز وجود دارد که به نظر می‌آید آخرین صحنه آن اوج فیلم نیز باشد که به همین دلیل تماشاگران در پایان فیلم همچنان روی صندلی‌های خود نشسته بودند. این فیلم هر دو جایزه تماشاگران و جایزه فیلمنامه‌نویسی "ولدو سالت" آمریکا را همین امسال از جشنواره فیلم "ساندنس" دریافت کرده و حتی برای جایزه بزرگ نیز نامزد شده بود. نسخه فارسی توانسته در جشنواره فیلم بین‌المللی "کلگری" نیز جایزه منتخب تماشاگران از یک روایت بین‌المللی را کسب نماید.
علاوه بر فیلمنامه بسیار جالبش، بازیگران توانسته بودند که از پس انتقال دادن احساس لازمه برآیند و توانایی "مریم کشاورز" در کارگردانی که نویسنده و تهیه کننده این فیلم نیز هست، توانسته بود روایت خوبی را در اختیار مردم بگذارد. فیلمبرداری بهتر و کمی تغییر ریتم که در برخی سکانس‌ها سریعتر یا کُندتر از تماشاچی بود می‌توانست باعث موفقیت بسیار بیشتر این فیلم گردد، با این حال این فیلم توانسته در "روتن توماتوز" و از بین ۳۶ منتقد، امتیاز ۸۶ را کسب کند که این نشان از موفقیت این فیلم دارد. نور و صحنه‌پردازی، تصحیح رنگ، ادیت صدا و موسیقی این فیلم بسیار قابل توجه است که مطمئنا در اثرگذاری و به یادماندنی کردن چنین اثری، نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند که نشان می‌دهد کارگردان و مجموعه عوامل کاری توانسته‌اند آن را به خوبی اجرا و سپس جمع کنند.
مریم خودش در مورد این فیلم چنین می‌گوید: "با فیلم «نسخه پرشین» می‌خواستم فیلمی پُر از شادی بسازم. من به عنوان تنها دختری که با مادرم بزرگ شدم، به همراه هفت برادرم در یک خانه قدیمی در نیویورک با یک دستشویی و حمام بزرگ شدیم. به همین دلیل می‌گفتند که من پسرها را به خوبی می‌شناسم و این سال‌ها شوخی بود که با من می‌شد تا اینکه خانواده فهمید که من همجنسگرا هستم و مرا از خانه راند. به عنوان کودکی که در طول جنگ ایران و عراق برای تعطیلات تابستانی به ایران سفر می‌کردم، از اینکه چطور خانواده ما در چنین مواقع سختی هم می‌توانستند اوقات شادی داشته باشند، برایم جالب بود. به محض رسیدنم به شیراز حجاب را کنار گذاشته و همگی مشغول بزن و برقص می‌شدیم". مریم در ادامه از مشکلات مالی و زندگی در شهر نیویورک می‌گوید و اینکه کنار آمدن با آمریکا شیطان بزرگ از یک سو، و ایران محور شرارت از سوی دیگر، دوگانگی عجیبی را بوجود می‌آورد.
این فیلم، داستانی تراژیک است که شما را از یک دهکده روستایی ایرانی در دهه ۱۹۶۰ تا نیویورک دهه ۱۹۸۰ و سپس در دهه ۲۰۰۰ در نیوجرسی می‌برد. فلش‌بک این فیلم در وسط آن قرار دارد و به واسطه آن محوریت سه نسل از زنان ایرانی، مادربزرگ، مادر و دختر را به پرده می‌کشد. اگر دوست دارید که یک فیلم خوب و موفقی با استانداردهای آمریکای شمالی را ببینید و در عین حال هم لحظات درام و شاد داشته باشید، حتما این فیلم را که از ۲۰ اکتبر روی پرده سینماست، در لیست خود بگنجانید.
این فیلم که خوشبختانه از ساختار خوبی برخورداراست و توانست تماشاچیان را پس از پایانش همچنان روی صندلی خود نگاه دارد، داستان جالبی از یک خانواده ایرانی در آمریکا با همه تضادهایش را روایت می‌کند.
لطفا به عکس تبلیغات زیر توجه کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
فیلم سینمایی نسخه پرشین بیش از صد دقیقه تماشاگرانش را با خنده و گریه و خاطره‌ای زیبا بدرقه می‌کند
لیلا، شخصیت اول فیلم که همجنسگراست، در تلاش است تا بتواند تعادل فرهنگی بین ایران و آمریکا را بیابد و در این راه به شکل عجیبی نترس است. آغاز فیلم همراه است با آماده شدن و رفتن لیلا به یک مهمانی در حالیکه حجاب بر سر دارد و از بیکینی پوشیده است. او با این وضعیت برنده بهترین لباس مجلس می‌شود و تصمیم می‌گیرد تا شبی را با یک مرد همجنسگرا بگذراند. همین شب و داستان حاملگی او، پیوندی‌ست میان خودش با "رسوایی خانواده‌اش" در ایران.
لطفا روی عکس تبلیغات زیر کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
لطفا روی عکس بنر تبلیغاتی کلیک کنید تا برایتان شماره بگیرد
لطفا روی عکس تبلیغاتی کلیک کنید تا برای شما شماره بگیرد؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
مریم خودش در مورد این فیلم چنین می‌گوید: "با فیلم «نسخه پرشین» می‌خواستم فیلمی پُر از شادی بسازم. من به عنوان تنها دختری که با مادرم بزرگ شدم، به همراه هفت برادرم در یک خانه قدیمی در نیویورک با یک دستشویی و حمام بزرگ شدیم. به همین دلیل می‌گفتند که من پسرها را به خوبی می‌شناسم و این سال‌ها شوخی بود که با من می‌شد تا اینکه خانواده فهمید که من همجنسگرا هستم و مرا از خانه راند. به عنوان کودکی که در طول جنگ ایران و عراق برای تعطیلات تابستانی به ایران سفر می‌کردم، از اینکه چطور خانواده ما در چنین مواقع سختی هم می‌توانستند اوقات شادی داشته باشند، برایم جالب بود. به محض رسیدنم به شیراز حجاب را کنار گذاشته و همگی مشغول بزن و برقص می‌شدیم". مریم در ادامه از مشکلات مالی و زندگی در شهر نیویورک می‌گوید و اینکه کنار آمدن با آمریکا شیطان بزرگ از یک سو، و ایران محور شرارت از سوی دیگر، دوگانگی عجیبی را بوجود می‌آورد.
لطفا روی عکس تبلیغاتی کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
این فیلم، داستانی تراژیک است که شما را از یک دهکده روستایی ایرانی در دهه ۱۹۶۰ تا نیویورک دهه ۱۹۸۰ و سپس در دهه ۲۰۰۰ در نیوجرسی می‌برد. فلش‌بک این فیلم در وسط آن قرار دارد و به واسطه آن محوریت سه نسل از زنان ایرانی، مادربزرگ، مادر و دختر را به پرده می‌کشد. اگر دوست دارید که یک فیلم خوب و موفقی با استانداردهای آمریکای شمالی را ببینید و در عین حال هم لحظات درام و شاد داشته باشید، حتما این فیلم را که از ۲۰ اکتبر روی پرده سینماست، در لیست خود بگنجانید.
بیشتر بخوانید:
- در اسکار ۲۰۲۳ چه گذشت و کدام کانادایی‌ها برنده شدند؟
- اسکار امسال ۲۰۲۳ در فردا یکشنبه شب فراموشتان نشود؛ بهترین فیلم‌ها و پیش‌بینی‌های برندگان را اینجا بخوانید
- ویل اسمیت ۱۰ سال از حضور در اسکار محروم شد؛ اما این ۵ نفر برای همیشه اخراج شدند
- یکشنبه ۲۷ مارچ با اسکار ۲۰۲۲، چه فیلم‌هایی را تماشا کنیم؟
- تماشای این ۲۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۱ را از دست ندهید
- جیمز کامرون آواتار ۲ و ۳ را افشا کرد
- فیلم‌های خوب سال 2019 که باید ببینید
- جشنواره فیلم تورنتو به پایان رسید
- اسکار ۲۰۱۹
لطفا روی عکس تبلیغات زیر کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
 |
