مانی یاوری
بسیاری از کارشناسان حوزه سلامت دلیل اصلی شیوع گسترده کرونا در ایران را پنهانکاری آگاهانه مسئولان جمهوری اسلامی درباره این ویروس خطرناک عنوان می‌کنند. از طرف دیگر شواهدی هم در گفتار برخی مقامات ارشد و میانی جمهوری اسلامی وجود دارد که نشان می‌دهد این پنهانکاری با انگیزه جلوگیری از کاهش مشارکت در انتخابات مهندسی شده مجلس بود که 2 اسفند ماه سال جای شمسی برگزاری شد و بیشتر کرسی‌های آن به چهره‌ها و جریان مورد حمایت هسته سخت قدرت درایران یعنی نهاد رهبری و مجموعه‌های‌ وابسته به آن به ویژه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی رسید. آنچه در این میان مفعول مانده توضیحی برای این پرسش است که پنهانکاری درباره کرونا به طور دقیق چه جایگاهی در برنامه هسته سخت قدرت برای انتخابات مجلس داشت. بسیاری از کارشناسان سیاسی در پاسخ گفته‌اندکه جمهوری اسلامی با این پنهانکاری قصد داشت مانع کاهش مشارکت در انتخابات و افتادن تشت بحران مشروعیت خودش شود اما بررسی نشان می‌دهد که این پاسخ ساده اگرچه می‌تواند درست باشد اما زوایای پنهان و در سایه مانده‌ای هم وجود دارد که باید به آنها توجه شود.
 
کتمان و کوچک سازی کرونا
آن طور که اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهوری ایران اعلام کرده اولین جلسه فوق‌العاده درباره کرونا با وزیر بهداشت در ایران با دستور کار بررسی راه‌های مقابله با‌ ویروس کرونا در تاریخ 11 بهمن 98 تشکیل شده است. صورت و محتوای این جلسه یعنی فوق‌العاده بودن و بررسی راه‌های مقابله با کرونا گواهی می‌دهند مسئولان ایران دست کم 19 روز قبل از 30 بهمن که برای اولین بار خبر فوت دو نفر بر اثر کرونا در قم منتشر شد، از حضور این ویروس یا احتمال بالای حضور آن در ایران مطلع بودند. البته در تمام این 19 روز مقام‌های دولتی به ویژه مسئولان وزارت بهداشت و به طور خاص‌تر کیانوش جهانپور سخنگوی این وزارتخانه بارها و حتی تا 29 بهمن یعنی یک روز قبل از اعلام خبر فوت دو نفر در قم، حضور کرونا در ایران را تکذیب کرده بودند.
حتی از 30 بهمن تا 3 اسفند یعنی یک روز پس از انتخابات نیز مقام‌های وزارت بهداشت ماجرا حضور کرونا در ایران را به صورت یک هشدار جدی اعلام نکردند و از طرف دیگر رسانه‌های رسمی مانند صدا و سیما تلاش کردند که دست کم تا روز انتخابات حضور کرونا در ایران را‌ کم اهمیت جلوه دهند.
 
برنامه هسته سخت قدرت برای انتخابات
بررسی‌های انجام شده نشان می‎دهد که ویروس کرونا به عنوان یک متغیر پیش‌بینی نشده برنامه یا همان کمپین هسته سخت قدرت برای تصاحب کرسی‌های مجلس را با میزان مشارکت قابل قبول تحت تاثیر قرار داده و از همین  جهت هسته سخت قدرت در ایران برای کاهش تاثیر این متغیر مزاحم ابتدا از تاکتیک‌ تکذیب و سپس کوچک‌نمایی استفاده کرد. این دو تاکتیک در نهایت باعث فلج شدن سیستم‌های اطلاع‌رسانی در زمان طلایی برای هشدار جدی به مردم درباره کرونا شد.
برنامه هسته سخت قدرت اما برای انتخابات 2 اسفند یک "مهندسی تمام عیار" بود به این معنا که با استفاده از کلیه ابزارهای در دسترس سعی کرد اجزاء برگزاری انتخابات را کنترل کند به گونه‌ای که خروجی انتخابات و آرایش سیاسی حاکم بر مجلس به طور تقریبا مطلق متناسب با اهداف آتی آن باشد. هسته سخت قدرت در کنار این هدف اصلی همچنین تلاش داشت مشارکت قابل قبول ولو در سطح حداقلی یعنی کمی بالای 50 درصد‌ حاصل شود تا از آن برای پوشش مهندسی انتخابات و همچنین ترمیم مشروعیت خودش استفاده کند که پس از برخورد خونین با اعتراض‌های مردم در آبان ماه و ساقط شدن هواپیمای اوکراینی با موشک‌های سپاه دچار بحران بی‌سابقه شده بود.
در عین‌حال کمپین هسته سخت قدرت برای تحریک طبقه متوسط به عنوان پایگاه رای رقیب به عدم حضور در انتخابات تاکید ویژه‌ای داشت و بر روی نارضایتی این طبقه از عملکرد اصلاح‌طلبان و اعتدالیون در مجلس، شورای شهر و البته دولت حساب ویژه‌ای باز کرده بود. البته هسته سخت قدرت برای اطمینان خاطر و در جهت تحریک هرچه بیشتر پایگاه رای رقیب به عدم حضور در انتخابات از اهرم ردصلاحیت‌های گسترده و پیامدهای سیاسی و روانی آن بر مشارکت طبقه متوسط هم استفاده کرد تا نقش‌آفرینی این طبقه را به کمترین میزان ممکن برساند.
پس از ردصلاحیت‌های گسترده و ناامیدی مطلق طبقه متوسط، رهبر جمهوری اسلامی با اهداف انتخاباتی متفاوتی به میدان آمد. وی در پیام‌هایی از یک طرف بر ردصلاحیت‌های شورای نگهبان مهر تایید زد و از طرف دیگر بر مشارکت در انتخابات حتی از سوی افرادی که نظام را قبول ندارند، تاکید کرد. قابل تصور بود که این پیام رهبری بر افزایش مشارکت طبقه متوسط نه تنها تاثیر مثبتی نمی‌گذاشت بلکه تاثیر کاهنده‌ای داشت اما می‌توانست تا حدی بر آراء خاکستری و فاقد پایگاه سیاسی که تحت تاثیر تبلیغات منفی درباره انتخابات قرار گرفته بودند، تاثیر مثبت داشته باشد. این به آن معنا بود که هسته سخت قدرت از تحریک طبقه متوسط به عدم حضور در انتخابات قصد داشت دو گروه آراء خاکستری و پایگاه رای خودش را با بیشترین قدرت ممکن به میدان بیاورد و راهپیمایی 22 بهمن هم یک فرصت تبلیغاتی و میدانی برای رسیدن به این هدف بود.   
 
مانعی به نام کرونا
هشدار و اطلاع‌رسانی درباره ویروس کرونا اما ممکن بود که راهپیمایی 22 بهمن و به طریق اولی مشارکت قابل قبول گروه‌های هدف مطلوب هسته سخت قدرت را با چالش جدی روبرو کند و این دغدغه‌هاباعث شد هسته سخت قدرت از همه ابزارهای درونی خودش در دولت و همچنین فشارهای بیرونی برای کتمان کرونا استفاده کند.
کیانوش جهانپور به عنوان سخنگوی وزارت بهداشت و یک مقام دولتی در خط مقدم انکار بود و در توئیتی معنادار در 29 بهمن با تکذیب وجود کرونا در ایران نوشت "۲۲ بهمن گذشت، انتخابات نیز می‌گذرد، اما روسیاهی به بدخواهان این ملت خواهد ماند" بررسی سوابق جهانپور مانند دبیرشورای سیاست‌گذاری و دبیر شورای اقتصاد مقاومتی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان نشان می‌دهد که وی از جمله مقام‌های دولتی متمایل به هسته سخت قدرت است. جهانپور در اعتراض‌های مردمی آبان ماه 98 هم از حامیان سرسخت قطع اینترنت در ایران بود و در اقدامی تعجب‌برانگیز و خارج از عرف برای جایگاه سخنگوی وزارت بهداشت، این موضع سیاسی خودش را هم علنی کرده بود.
به هرحال علی‌رغم فشارها برای کتمان در نهایت منابع دولتی به علت وخامت اوضاع و احتمالا عدم توافق درباره بازگشت قابل قبول رد صلاحیت‌شدگان مورد حمایت دولت، وجود کرونا در ایران را 3 روز مانده به انتخابات افشا کردند که البته در همین مدت نیز هسته سخت قدرت با استفاده از تمام ابزارهای ارتباطی به کوچک‌سازی و مدیریت موضوع پرداخت تا به مشارکت مطلوبش آسیبی نرسد. این تاکتیک در نهایت افاقه نکرد و در 2 اسفند کمترین میزان مشارکت در انتخابات پس از انقلاب 57 به دست آمد اما از طرف دیگر به علت عدم اطلاع‌رسانی و هشدارهای پیش‌گیرنده، ویروس مرگبار کرونا ایران را فرا گرفت.