از خدا پنهون نیست، از شما هم پنهون نباشه حکایت اون نور چشمی‌ها و ژن خوبا که دیر اومدن و زودم میخوان برن. به قول شهریار، آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا؟ حقیقتش رو خواسته باشین من یک کم تکون خوردم. تقصیر این سردبیره. اونقدر تیتر خبرا رو حرفه‌ای می‌زنه که آدمو میخ‌کوب میکنه. دل آدم هُری می‌ریزه پایین که چی شده؟ بعضی آدما فکر می‌کنن زرنگند و پتانسیل کارای عجیب و غریب دارن. اینا عادت کردن. آدم وقتی توی جایی بزرگ شه که کار نکنه، توی صف وانسته، از همه جلو بزنه، پول دارشه، زرنگ میشه، آدم خاص میشه. بعد کم‌کم امر بهش مشتبه میشه.
این رو هم بهتون بگم، نگین به تو چه؟ من اسمم فضول‌خانه. یعنی کسی که فضولی می‌کنه. ولی اینو بدونین ما با هم فرق داریم. شما فکر می‌کنین زرنگین. من می‌دونم فضولم. من آدم راحتیم ولی چشمام خوب می‌بینه. هدفم ازین نوشته‌ها این نیس که شما رو عوض کنم. نه. بعضی‌یا به عوض نشدن عادت کردن. نمی‌تونن چیزی باشن که نیستن. هر کاری میکنن واسه خودشون میکنن. این براشون یه عادت شده. حالا گیرم اومدی. فکر نکن همه‌جا اون خراب شدس. هر کاری بکنی با تو کار ندارن. نه عزیزم. هنوز علی آباد دهه. یه کوچه آسفالته هم نداره. حالا تو خودتو هی بزن به کوچه علی چپ. بابایی جان هر کاری تو اینجا حسابو کتاب داره. به قول معروف در دیزی بازه، نبایس شیرجه بری توش. شما مگه کار و زندگی ندارین. ‌گیرم که پول آوردین. ولی هر کاری با پول دُرُس نمی‌شه. آخه یه چیزایی هستش که باید بدونی. جون من بگو چتو به ذهنت رسید که یه سره چند پله یه جا بپری بالا. اینجا ازین خبرا نیس. همه چی سر جای خودش. چرا برا یه کار این همه چشم و هم چشمی می‌کنین. فکر کردین اینجام مثل بعضی جاها بی‌حسابو کتابه که تو یهویی بپری تو سیتی‌هال. نه جون من بگو چی فکر کردی. اینجا آب سر به بالا نمی‌ره که قورباغه ابوعطا بخونه. مگه می‌شه برای یه کار تو یه محله، ده نفره برین تو صف، کار همو خراب کنین. کی میخواین یاد بگیرین که هر کاری فوت و فن داره؟ کتاباتو بردار و برو مدرسه، چند روز درس بخون. تو که اونجا نخوندی، همه کارو یهویی کردی. اینجا کارو دُرُس انجام بده. جونم. حرف منو گوش کن تا این‌شالا به آرزهات برسی.
دیدی گفتم، تقصیر این سردبیره‌ که تیتر اخیرش آ‌دمو میخ‌کوب میکنه. همه ایرونی‌ها در انتخابات شهرداری بله...‌برو جانم آهنگ جدید امیر تتلو رو گوش کن تا خستگی‌ات در بره.
"فضول‌خان کامیونیتی"