حتما شما داستان آن پیرمرد جنگجو و نادر شاه افشار را در جنگ با افغان‌ها شنیده‌اید که می‌گویند در نبرد و اخراج افاعنه از ایران هنگام جنگ، نادرشاه پیرمردی را دید که با موی سپید مانند شیر می‌جنگد و جلو می‌رود. پس از پایان نبرد نادر شاه آن پیرمرد را پیش خود خواند و با او به گفتگو پرداخت و از وی پرسید، اهل کجایی و پیرمرد جواب داد اصفهان. آنگاه نادر پرسید، مگر در زمانی که اصفهان توسط محمود و اشرف افغان اشغال شده بود تو در اصفهان نبودی که این گونه دلاورانه از شهر خود دفاع کنی؟ پیرمرد جواب داد:آن زمان من در اصفهان بودم ولی تو نبودی. آنچه که از این داستان درست یا نادرست نتیجه می‌گیریم آن است که مدیریت و فرماندهی نقش بسیار مهمی در پیروزی دارد. خواه این پیروزی در مملکت داری باشد و خواه در جبهه جنگ و یا در بازی فوتبال.
ما در طول تاریخ فوتبال کشورمان، مدیران و مربی‌های گوناگونی داشته‌ایم. آنچه که نقش این مربی پرتغالی را پررنگ می‌کند، در مرحله اول تجربه، اطلاعات و مدیریت او در کارش است و دوم اینکه از دخالت‌هایی که همواره در مدیریت فوتبال کشورمان توسط دیگران اعمال می‌شود، جلوگیری به عمل آورد.
کی‌روش در یکی از مصاحبه‌هایش گفته است:تنها چیزی که فوتبال ایران را موفق می‌کند آن است که همه بازیکنان زنده ماندن فوتبال را در پیروزی آن بدانند. او برای به تحقق در‌آوردن حرف‌هایش کاری کرد که بازیکنان از فوتبال لذت ببرند، زیرا همه چیز را در گذشته به بازیکنان ما آموزش می‌دادند غیر از یک چیز و آن هم عشق به فوتبال بود. کی‌روش سعی کرد که بچه‌هایش عاشقانه بازی کنند، چون عشق موتور متحرک هر کاری است.
کی‌روش در رابطه با چگونگی کارش گفته است:وقتی کار یا پروژه‌ای را در باشگاه یا تیم ملی آغاز می‌کنید، مهمترین چیز این است که خودتان را با شرایط جدید وفق دهید و بدانید که از کجا باید کارتان را آغاز کنید. چیزی به اسم فرمول پیروزی یا فرمول موفقیت وجود ندارد که بتوانید آن را کپی کنید. افراد تنها می‌توانند تجربیات خود را از محیطی به محیط دیگر منتقل کنند. چون فرهنگ‌های متفاوت، مردم متفاوت، احساس‌های متفاوت و عواطف متفاوت وجود دارد. باید به باور‌ها، دیدگاه‌ها و مفاهیم واقعی خود شناخت پیدا کنید و برای وضعیت خاص، یک رویکردی را جداگانه طراحی نمایید. این دقیقا آن چیزی است که باید ما آن را درک کنیم و به اجرا در آوریم.
کی‌روش هیچوقت دچار شعار و خود بزرگ‌بینی نشد. او واقعیت‌گراست و فوتبال جهان را خوب می‌شناسد. وی بازیکنان تیم ملی را چون فرزندان خود می‌داند و با رفتار درست و ادبیات خوب آنها را آموزش می‌دهد. وی بارها گفته است:"صادقانه بگویم در هیچ جای دنیا بازیکنانی مانند پسرانم در تیم ملی ایران ندیده‌ام. آنها عاشق آموختن هستند. حتی اگر دو نوبت تمرین سخت در روز برایشان بگذارم، باز هم بعد از پایان تمرین، لبخند بر لب دارند."
از بازی‌های فوتبال ایران در جام جهانی درس‌های زیادی می‌توان گرفت ولی مهمترین نتیجه آن است که ما جوانان علاقمند و مستعد فراوان داریم. اگر دخالت‌های منافع‌طلبان نباشد، بودجه مناسب هم برای ورزش می‌توان اختصاص داد. بنابراین هر گاه این امکانات در خدمت یک مدیر کار‌آمد و علمی‌گرا قرار گیرد به نحو مطلوب جواب می‌دهد. حال از همه چیز گذشته باید به کی‌روش و بازیکنان تیم ملی درود فرستاد و این نکته را هم بیان کرد که مسئولین کشور نباید با پایان یافتن بازی‌های ایران در جام جهانی، فکر کنند فوتبال حتی برای مدت کوتاهی هم فراموش گردد. آنها باید یک سازمان آموزشی در فوتبال ایران تشکیل دهند و مسئولیت آن را به کی‌روش بسپارند تا یک تجدید نظر اساسی در سازمان فوتبال ایران صورت بگیرد و از تجربیات، مطالعات و ارزش های اجرایی این مربی لایق استفاده به عمل آید.
 |
