Kids and Youth

فرزندان ما وقتی که به سن نوجوانی می‌رسند، در جستجوی هویت اجتماعی خود می‌کوشند و به نوعی یک آینده شغلی برای خود مجسم می‌کنند. دانش‌آموزان دبیرستان‌های استان انتاریو، باید تعداد معینی واحد درسی بگذرانند تا موفق به گرفتن دیپلم شوند. دست بچه‌ها برای انتخاب دروس باز است و فقط چند واحد اجباری مشترک وجود دارد، اما علاوه بر تنوع خود دروس، شیوه ارایه این واحد‌ها، به نوبه خود، تفاوت ایجاد می‌کند.

صحبت از بحث‌های پرشور و حال علوم تجربی که‌ بشود، وادی اول، دانش و درک مفاهیم علوم است تا دانش‌آموز بداند معنی پدیده‌ها چیست و چرا اهمیت دارند؛ از پس آن، تفکر می‌آید و تحقیق، تا دست به دامن دانسته‌های قبلی شویم و دریافت‌های جدید را به آن بیفزاییم آن وقت بتوانیم بر آن تفکر کنیم و دست‌ها را بالا زده و تحقیق را شروع کنیم و به آنچه که از توانایی حل مساله داریم‌ دخیل ببندیم و تحلیل نماییم تا به کشف رموز عالم نایل شویم. وادی پسِ آن، نقل و روایت‌ِ یافته‌هاست، ارتباط، به انواع و اقسامش؛ و مرتبه اعلی قدرتِعمیم دادن پدیده‌های علمی مصادف است با کشف و اطلاق "این همانی"...

فواید سیب برای سلامتی، شرایط رشد دانه، خواص جامدات، میعان، اهمیت عایق کردن لوله‌های آب گرم، انرژی خورشیدی و تبدیلش به برق، چگونگی استوار نگه داشتن سازه‌ها، کارکرد دستگاه گردش خون، اهرم و بقیه ماشین‌های ساده، فرق سنگ‌های رسوبی با سنگ‌های آتشفشانی، رمز و راز سلول‌ها، فاصله ستارگان با ما، و خلاصه هزاران موضوع علمی دیگردر کشکول "علوم تجربی و تکنولوژی" جا می‌گیرد. ‌گویا همه روزه سوالاتمان از علوم و شگفتی‌های این دنیا را با خود حمل می‌کنیم.

بالاخره معلم‌ها هم گاهی مرخصی لازم دارند، درست نمی‌گویم؟!

مدرسه به خاطر بچه‌ها باز می‌شود و کادر آموزشی و اداری و خدماتی، هر روزه، هزاران  قدم بر می‌دارند؛‌ با کلی برو و بیا، و بگذار و بردار: فقط برای آموزش فرزندان ما. این نسل جوان و آینده ساز برای تامین انرژی مورد نیاز خود چه می‌خورد و چگونه می‌خورد. این هفته به موضوع حیاتی غذا و خوراکی‌های مدرسه‌های دولتی انتاریو می‌پردازیم.
کلوپ صبحانه:

این بار که توانستید داخل مدرسه فرزندتان شوید، به دیوارها خوب توجه کنید: پروژه‌های دانش‌آموزان، زینت‌بخش همه جاست؛ اما نقاشی‌ها هرکدام هدفی را دنبال می‌کنند. معمولا قسمتی از دیوار هر راهرو، اختصاص دارد به کارهای هنری، یا هنری- درسی یک کلاس (مثلا پروژه نشان دادن چرخه زندگی پروانه‌ها، که هم هنر و هم علوم تجربی را یکجا کار کرده‌اند).

مدرسه جایی‌ست که بچه‌ها نیمی از روز خود را سپری می‌کنند و با آنچه که در کوله‌بار دانش و تربیت می‌اندوزند، بقیه روزها و شب‌های زندگی خود را  رقم می‌زنند، پس شایسته است که سلامت و امنیت فرزندان با همه جوانبش در نظر آید و همت گماشته شود. اتفاقات ناگواری نظیر آتش‌سوزی در مدرسه، بقدری شنوندگان خبر را دگرگون می‌کند که همه تا مدت از آن حرف می‌زنند و ابراز دردمندی می‌کنند. اما فقط در برخی کشورهاست که برنامه‌ریزی‌ها، از پس بررسی‌های تخصصی، می‌آیند و اجرا می‌شوند و هرچند وقت یکبار به روز می‌شوند.

به پاس بیست و پنج هفته پشت سر هم، که با صبر، به حرف‌های من گوش دادید، تصمیم گرفتم یک بار هم پای صحبت‌ والدین عزیز بنشینم و خلاصه همیشه شعبان، این یک بار هم رمضان!

ساختمانی بلند و مقاوم است که در شماره صد و یک خیابان بلورغربی، با متانت ایستاده است و رفت و آمد ماشین‌ها و مردم تورنتو را نگاه می‌کند. شاید خیال کنید دانشجویان تربیت معلم، آخر سال با کلاه چهارگوش‌ بر سر، و لباس فارغ‌التحصیلی بر تن، و دسته‌ای گل، در یک دست، و مدرک تحصیلی خود، در دست دیگر، لبخند‌زنان، جلوی این ساختمان عکس یادگاری می‌گیرند. نه خیر، لطفا برگردید راه را با هم برویم! کالج معلمان در واقع یک سازمان نظارتی است.

در نمایش همانطور که هفته پیش بررسی کردیم مهم‌ترین عنصر (element) بازیگر و نقش است. از جادوی نمایش برای بردن ما به دنیایی دیگر حرف زدیم و حال آن که بر روی صندلی‌ خود نشسته‌ایم و سفر، با چشم و گوش و حواس ما معنا می‌گیرد. اما‌ غالب نمایش‌ها محدود به یک نقش نخواهد بود، پس بین بازیگران نمایش، تعامل وجود دارد. به همین سادگی متوجه عنصر دوم هنر نمایش شدیم: ارتباط،‌ زمان و مکان نیز زوج مهمی از عناصر نمایش هستند.