ایران استار- استان انتاریو به طور رسمی کنترل 22.8 کیلومتر مربع زمین دیگر را به پارک ملی "قرمز" سپرد. این نتیجه کار بیش از سه دهه گروه‌ها و فعالان محیط زیست و سیاستمداران محلی بود که شنبه‌ی گذشته به سرانجام رسید و مساحت این پارک در شرق شهر تورنتو را بالغ بر 80 کیلومتر مربع کرد.
در واقع این انتقال، تنها انتقال زمین از طرف دولت انتاریو به این پارک است که نتیجتا مساحت کل پارک‌های زیر نظر سازمان پارک‌های کانادا به 1/79 کیلومتر مربع رسید و بدین ترتیب این سازمان بزرگترین پارک شهری آمریکای شمالی شد.
پارک ملی "قرمز" اکنون 22 برابر پارک مرکزی نیویورک، و 50 برابر "های‌پارک" و در فاصله یک ساعتی 7 میلیون نفر قرار گرفته است.
این انتقال یک فرایند طولانی و پیچیده بود که شامل هماهنگی بین همه سطح حکومتی، حوزه‌های متعدد و بسیاری از افراد خصوصی بود.
"جین فیلپوت"، وزیر فدرال خدمات بومی و نماینده مجلس مارکام استافویل، گفت: "امروز بزرگترین نقطه عطف در ایجاد بزرگترین پارک شهری آمریکای شمالی و در واقع اولین پارک کنار بافت شهری بزرگ است". او در کنفرانس روز شنبه در کنار "کاترین مک کینا"، وزیر محیط زیست فدرال، این خبر را اعلان کرد.
پارک "قرمز" که در لبه شرقی شهر قرار گرفته است، از زمینی تشکیل شده است که چندین گروه بومیان کانادا حداقل به مدت 10 هزار سال در آن ساکن بوده‌اند. حوضه رودخانه وسیع قرمز 1,700 گونه از حیوانات و گیاهان را در خود جای داده است که بیش از 20 گونه آن در معرض خطر هستند.
شرکت پارک کانادا حدود 80 درصد یا 62.9 کیلومتر مربع از کل پارک را مدیریت خواهد کرد. 20 درصد باقی مانده در ماه‌های آینده تحت کنترل شرکت قرار خواهد گرفت. در اوایل سال جاری و در پی تصویب لایحه‌ای، دستورالعمل مشخصی برای مدیریت یکپارچگی زیست محیطی این پارک با مدیریت پارک کانادا تنظیم و ابلاغ شد.
در حالی که این انتقال توسط بسیاری از افراد مورد تقدیر قرار گرفته است، برخی از فعالان نگرانند که طبق لایحه‌ی تصویب شده دولت اجازه خواهد داشت قسمتی از پارک را برای 30 سال به بخش خصوصی اجاره دهد. این اجاره عمدتا برای مصارف کشاورزی کشاورزانی است که در حال حاضر زمین‌هایی از پارک را در اختیار دارند و قرار است آنرا برای پارک آماده کنند. کشاورزان در این زمین‌ها عمدتا ذرت برای خوراک گاو و سویا می‌کارند. این موضوع قبلا در اداره محیط زیست و تغییرات آب و هوایی کانادا مورد تحقیق، بررسی و مشاوره قرار گرفته است.
فعالان محیط زیست معتقدند که اجاره 30 ساله و اثرات زیست محیطی حاصل از آن در این مدت طولانی اثر نامطلوبی بر روی اکوسیستم و تنوع زیستی بگذارد. در حالیکه یکی از اهداف این پارک مقابله با تغییرات اقلیمی است، ادامه فعالیت‌های کشاورزی همواره اثر نامطلوب و منفی در کنترل تغییرات اقلیمی داشته و دارد.
"آنا باگیو"، مدیر برنامه‌ریزی گفت:" امیدوارم کنارهم قرار گرفتن این پارک با مزرعه به مردم کمک کند تا ببینند چگونه دو فعالیت مدیریت شده متناسب می‌تواند برای محیط زیست مثبت باشد؛ و در حقیقت جمع‌آوری این میزان زمین و اختصاص آن به پارک تقریبا به معجزه‌ای می‌ماند. ما در حال برپایی یک پارک ملی از زمین‌هایی هستیم که ده‌ها سال برخلاف روند طبیعی رو به تخریب بوده‌اند".
در واقع این انتقال، تنها انتقال زمین از طرف دولت انتاریو به این پارک است که نتیجتا مساحت کل پارک‌های زیر نظر سازمان پارک‌های کانادا به 1/79 کیلومتر مربع رسید و بدین ترتیب این سازمان بزرگترین پارک شهری آمریکای شمالی شد.
پارک ملی "قرمز" اکنون 22 برابر پارک مرکزی نیویورک، و 50 برابر "های‌پارک" و در فاصله یک ساعتی 7 میلیون نفر قرار گرفته است.
این انتقال یک فرایند طولانی و پیچیده بود که شامل هماهنگی بین همه سطح حکومتی، حوزه‌های متعدد و بسیاری از افراد خصوصی بود.
"جین فیلپوت"، وزیر فدرال خدمات بومی و نماینده مجلس مارکام استافویل، گفت: "امروز بزرگترین نقطه عطف در ایجاد بزرگترین پارک شهری آمریکای شمالی و در واقع اولین پارک کنار بافت شهری بزرگ است". او در کنفرانس روز شنبه در کنار "کاترین مک کینا"، وزیر محیط زیست فدرال، این خبر را اعلان کرد.
پارک "قرمز" که در لبه شرقی شهر قرار گرفته است، از زمینی تشکیل شده است که چندین گروه بومیان کانادا حداقل به مدت 10 هزار سال در آن ساکن بوده‌اند. حوضه رودخانه وسیع قرمز 1,700 گونه از حیوانات و گیاهان را در خود جای داده است که بیش از 20 گونه آن در معرض خطر هستند.
شرکت پارک کانادا حدود 80 درصد یا 62.9 کیلومتر مربع از کل پارک را مدیریت خواهد کرد. 20 درصد باقی مانده در ماه‌های آینده تحت کنترل شرکت قرار خواهد گرفت. در اوایل سال جاری و در پی تصویب لایحه‌ای، دستورالعمل مشخصی برای مدیریت یکپارچگی زیست محیطی این پارک با مدیریت پارک کانادا تنظیم و ابلاغ شد.
در حالی که این انتقال توسط بسیاری از افراد مورد تقدیر قرار گرفته است، برخی از فعالان نگرانند که طبق لایحه‌ی تصویب شده دولت اجازه خواهد داشت قسمتی از پارک را برای 30 سال به بخش خصوصی اجاره دهد. این اجاره عمدتا برای مصارف کشاورزی کشاورزانی است که در حال حاضر زمین‌هایی از پارک را در اختیار دارند و قرار است آنرا برای پارک آماده کنند. کشاورزان در این زمین‌ها عمدتا ذرت برای خوراک گاو و سویا می‌کارند. این موضوع قبلا در اداره محیط زیست و تغییرات آب و هوایی کانادا مورد تحقیق، بررسی و مشاوره قرار گرفته است.
فعالان محیط زیست معتقدند که اجاره 30 ساله و اثرات زیست محیطی حاصل از آن در این مدت طولانی اثر نامطلوبی بر روی اکوسیستم و تنوع زیستی بگذارد. در حالیکه یکی از اهداف این پارک مقابله با تغییرات اقلیمی است، ادامه فعالیت‌های کشاورزی همواره اثر نامطلوب و منفی در کنترل تغییرات اقلیمی داشته و دارد.
"آنا باگیو"، مدیر برنامه‌ریزی گفت:" امیدوارم کنارهم قرار گرفتن این پارک با مزرعه به مردم کمک کند تا ببینند چگونه دو فعالیت مدیریت شده متناسب می‌تواند برای محیط زیست مثبت باشد؛ و در حقیقت جمع‌آوری این میزان زمین و اختصاص آن به پارک تقریبا به معجزه‌ای می‌ماند. ما در حال برپایی یک پارک ملی از زمین‌هایی هستیم که ده‌ها سال برخلاف روند طبیعی رو به تخریب بوده‌اند".
 |
