در زیر سطح تاریک دریاچه "هامیلتون"، هزاران ماهی قرمز غول پیکر، از همان‌هایی که ما ایرانیان روی سفره هفت‌سین‌مان می‌گذاریم، در حال شنا کردن هستند؛ این نوع از ماهی‌ها گیاهان را از بین می‌برند و گونه‌های بومی را تهدید می‌کنند.به گفته متخصصان این ماهی‌ها بومی منطقه نیستند و به لطف واردات و سپس آزادسازی آنها در طبیعت، اکنون بلای جان دریاچه‌ها و رودخانه‌های کانادا شده‌اند. اصل ورود ماهی قرمز از کشور چین بوده، به سر سفره هفت‌سین ما رسیده و اکنون آب‌های آزاد کانادا را تسخیر کرده است.
ماهیهای قرمز به عنوان گونه‌های مهاجم در سرتاسر جهان شناخته می‌شوند و "کریستین بوستون"، متخصص زیست شناسی آبزی می‌گوید اطلاعات زیادی در مورد نحوه رفتار آنها در آمریکای شمالی وجود ندارد. بوستون توضیح داد: "ممكن است دشوار باشد كه باور کنیم اما بسياری از این ماهی‌های بزرگ و پهن در "کوکتس پارادایز" و دیگر دریاچه‌های منطقه  به احتمال زياد زندگی خود را در آکواریم و یا حوض‌های خانگی شروع کرده باشند". "جنیفر بوومن"، یک اکولوژیست آبزی در باغ گیاه‌شناسی سلطنتی "آر‌بی‌جی" در "برلینگتون"، گفت: "بسیاری از مردم ماهی قرمز را به عنوان حیوانات خانگی نگهداری می‌کنند ولی همیشه از راه درست از دست آنها خلاص نمی‌شوند: بعضی‌ها آنها را در آب‌های آزاد رها می‌کنند و برخی آنها را در توالت انداخته و سیفون می‌کشند، در هر دو حالت نه تنها این ماهی‌ها زنده می‌مانند، بلکه تکثیر هم می‌شوند. به همین خاطر است که دریاچه‌ها پُر شده از ماهی‌های قرمز؛ بعلاوه بزرگی آنها در مواردی حتی به اندازه دو کف دست می‌رسد".

ما ایرانی‌ها اکثرا ماهی قرمزهای سفره هفت‌سین خود را در رودخانه‌ها یا دریاچه‌ها آزاد می‌کنیم. بوستون می‌گوید: "آنها یکی از غالب‌ترین نوع ماهی در میان ماهی‌ها هستند؛ این ماهی‌ها از نظر فراوانی جزو 10 گونه اول بوده بطوریکه در طی فقط یک دهه گذشته در کانادا این ماهی‌‌ها از نظر تعداد منفجر شده‌اند. در اوائل دهه 1990، تعداد کمی از این ماهی‌‌ها وجود داشت، ولی در سال 2012 با پائین رفتن سطح آب یک گله 8000 عددی از آنها شناسایی شد که باعث رشد دیوانه‌وارانه پوشش گیاهی آبزی خاصی که با این ماهی همراهی داشت شد.

بوومن‌می‌گوید که یک ماهی قرمز ماده می تواند 100000 عدد تخم ریزی کند و این کار را چندین بار در سال انجام می‌دهد. در سال 2018 کارکنان در ماهیگیری هامیلتون حدود 1690 ماهی درشت قرمز را از دریاچه بیرون کشیدند. سه سال پیش تعداد ماهی‌های بزرگ قرمز حدود 2500 عدد به اضافه 2 میلیون ماهی جوان بود. بوستون توضیح می‌دهد: "آنها بسیار مخرب هستند و رسوبات‌ کف دریاچه را به دنبال غذا می‌گردند، نه تنها غذای همه موجودات دیگر آبزی را به یغما می‌برند که باعث آلودگی آب نیز می‌شوند".
در حال حاضر تمام مطالعات بر روی ماهی‌های قرمز موجود در آب شیرین رود‌خانه‌ها صورت گرفته و مطالعات دیگری درباره ماهی قرمز در دریاچه‌های آب شیرین وجود ندارد". با تغییرات آب و هوایی و بالا رفتن درجه حرارت آب‌ این امکان وجود دارد که این حیوانات خانگی سابق  با عبور از این دریاچه قلمرو خود را گسترش داده و تبدیل به یک تهدید بسیار بزرگی برای کل منطقه و دریاچه‌های بزرگ کانادا شوند. ماه پیش یک دریاچه در اطراف "ونکوور" توسط مسئولین محیط زیست بخاطر آنچه که آنرا "تسخیر" می‌گفتند، به روی عموم بسته شد. بوستون گفت: "یافته‌های ما می‌تواند کمک کند در آینده سیاست مناسبی برای بر خورد با این ماهی‌ها داشته باشیم".

به لطف تحقیقات اولیه محققان، سلاح جدیدی وجود دارد که به وسیله آن شاید بتوان دریاچه‌ها را از تبدیل شدن به یک کاسه غول پیکر پُر از ماهی قرمز نجات داد. این روش جدید تله متری آکوستیک نامیده می شود. با این روش به حدود 12 ماهی ردیاب صوتی که به اندازه یک باطری قلمی است وصل می‌شود، با این رد‌یاب‌ها  دانشمندان اداره شیلات و اقیانوس‌های کانادا می‌توانند مسیر حرکت ماهی‌ها را ببینند و آنها را به دام اندازند. کانادا هنوز حمله گسترده به ماهی‌های قرمز را آغاز نکرده است.