در روز یکشنبه ساعت 7 صبح با تام مانچ برای مصاحبه ویدیویی در مرکزشهر ریچموندهیل قرار گذاشتم.  قرارمون در پارکینگ قنادی بی‌بی بود. در پارکینگ بغل، پیتزا پیتزا، یک گروه داشتند روکش آسفالتش را قیرپاشی و خطوط پارکینگ را رنگ می‌کردند که سر و صدا، و گرد و خاک مجبور‌مان کرد که محل نشت خود را تغییر دهیم و کمی بالاتر رفتیم. در این منطقه تابلوهایی به زبان فارسی بر سر مغازه‌ها، که تقریبا همگی کهنه و فرسوده‌ی دهه 60-70  هستند، دیده می‌شوند. به جرئت می‌شود گفت در مناطق محروم ایران هم چنین بافتی برای مرکز شهر نداریم چه برسد به انتاریو و کانادا و آنهم بر خیابان یانگ. چندتا مغازه هم خالی است که تابلوی اجاره دارد. یکی از آنها محل سابق کبابی حاتم است که چند دست چرخید و سرانجام تعطیل شد. به هر حال تام ما را به دم کلیسای قدیمی خیابان یانگ روبروی جیگرکی برد و از آن بالا تا دم میجرمکنزی در مورد سوالاتمان در مورد عقب‌مانده بودن مرکز شهر ریچموندهیل با حوصله در برابر تک‌تک ساختمان‌ها، توضیح داد که حاصل آن برای خوانند گان عزیز ایران استار، در ادامه آمده است. ویدیوی این مصاحبه هم بزودی در سایت در دسترس خواهد بود.

سعید: صبح بخیر تام، کمی از خودت بگو.
تام مانچ: من مربی تنیس بودم و کار آزاد داشتم و از سال 2014 به عنوان عضو شورای شهر از منطقه 2 – دان تاون ریچموندهیل درخیابان یانگ انتخاب شدم.

سعید: چند ساله است که ساکن ریچموندهیل هستی.

تام: 20 سال.

سعید: چی شد به ریچموندهیل آمدی؟
تام  شهر قشنگی است، دسترسی به اتوبان، خیابان یانگ که از وسط شهر می گذره خیلی استراتژیک هست، نزدیکی به تورنتو و امکانات عمومی و...

سعید: من هم همین حدود است که در این شهر ساکن هستم. چرا مرکز شهر خاک مرده روش ریخته شده؟ اینقدر ساختمان‌ها قدیمی هستند. بغیر از یک ساختمان که استریپ کلاب بود و بعلت مسایلی تعطیل شد و سپس ساختمانی 8 طبقه بجای آن ساخته شده، هیچ ساخت و ساز جدیدی از سال 2006 انجام نشده است.
تام: چالشی که ما داریم این است که ما آیا شهر هستیم ، یا شهرک (قصبه)؟ اسم به تنهایی مهم نیست {که می‌تواند شهر یا شهرک باشد}، محتوا اهمیت دارد. اینکه ما سعی کنیم بافت دهه 70 و 80 شهر و یا بافت قدیمی را حفظ کنیم خوب است ولی {در واقع الان ما در سال} 2018 هستیم. جمعیت شهر بخاطر مهاجرین رشد چند برابری داشته ، ولی بسته حمایتی و یا سیاست مدون برای حمایت از سرمایه‌گذاری و ساخت‌ساز وجود نداشته است. شرکت‌های بزرگی مانند هوندا به دلیل کم اهمیتی شهردار و شورای شهر به آن، طرف اتوبان یعنی مارکهام رفتند. ما در حدود 100 تا شرکت در ریچموندهیل داریم در حالکیه شهر همسایه جنوبی و شرقی‌مان یعنی مارکهام رقمی برای 1200 شرکت بزرگ را در خود پذیرفته است. ما هیچ مرکزی در دان‌تاون که بتواند اهالی، سرمایه‌ها و توریست‌ها را به خود جلب کند، نساخته‌ایم. بلاتکلیفی سیاست‌گذاری مشخص، به رشد و هویت شهر و کسب و کار لطمه زده است.

سرمایه‌گذار نیاز به بازگشت سود متعارف در بازار مالی امروز کانادا را دارد، وقتی حمایت نمی‌شود طبعا سرمایه‌گذاری هم انجام نمی‌شود. حمایت قرار نیست فقط مالی باشد، قوانین دست‌و‌پا‌گیر قدیمی شهرداری و عدم سیاست واحد منطبق با مشارکت مالکان زمین‌های بر خیابان یانگ و نظر شهروندان دراین سال‌ها‌، باعث فرار سرمایه‌ها شده است.

سعید: من در جلسه شکایت جمعی از مالکان خیابان یانگ (بالای میجز مکنزی به او‌ام‌بی بودم OMB – Ontario Municipality Board ) مسئولین شهرداری و وکیل آن نه تعریف مشخصی از میراث فرهنگی داشتند، نه تعریف مشخصی از طبقه و ارتفاع یک طبقه، نه کار منسجم فنی و گزارش فنی برای طرح‌ها شده بود. هر کس از دید خودش میراث فرهنگی را تعریف می‌کرد. واقعا میراث فرهنگی شهر چیه؟

 تام:  قوانین و مقررات دارای تناقضاتی هستند، مشخص تعریف نشده‌اند و یا مبهم هستند. سیاست‌گذاری کمیته میراث فرهنگی نتوانسته یک چارچوب مشخص معرفی کند که مردم با آن آشنا و هماهنگ شوند. مثلا همین ساختمان  10255 خیابان یانگ که امسال یا چند سال دیگر باید باز هم مورد بررسی و تعریف شود بر اساس کارشناسی و مشارکت مردم، و نیز منجمله توسط صاحبان بناها باید بررسی و تعریف شود، پس از اینکه اینها نهایی شدند سند اجرایی می‌شود، نه اینکه شهردار و یا من و یا فلان عضو کمیته براساس نظر خودمان، میراث فرهنگی را برای دیگران تعیین کنیم. مثلا همین اصطبل مخروبه که برخی می‌گویند میراث فرهنگی است، واقعا جای سوال جدی دارد، بر چه مبنایی؟ اگر این میراث فرهنگی را تعریف کنند که در این 10 سال نکرده‌اند، آنوقت می‌شد حتی همین اصطبل را با حفظ هویت، بازسازی کرد. برخی می‌گویند همین وضعیت نمای فعلی ساختمان‌های خیابان یانگ خوب است. نمی‌دانند که اگر نوسازی نباشد، سرمایه‌گذاری هم نخواهد شد. مردم هم برای گردش و یا خرید و تفریح نخواهند آمد، زیرا چنین مرکزی در دان‌تاون ریچموندهیل نداریم. این مشکل در مورد چندین بنا رخ داده است؛ مالک چند سال است که تقاضای بازسازی کرده، هزینه نموده،  مهندس مشاور نقشه طرح کرده طوری که میراث فرهنگی هم حفظ شود، ولی یک مشکل دیگر پیش پایش گذاشته‌اند، یا جواب صریح به وی نداده‌اند. سه سال در شهرداری از این مسئول به آن مسئول پاس داده می‌شود. در مورد بقیه هم همین طور است. علت طرح شکایت علیه شهرداری به او‌ام‌بی هم همین مسئله بود، که قاضی نتیجه آنرا بزودی اعلام خواهد کرد.
ساختمان اداره پست، دو سه تا کلیسا در خیابان یانگ، اینها همگی قدیمی هستند، میراث فرهنگی هستند و باید از آنها مراقبت شود؛ ولی ساختمان دو طبقه سال 70 کجایش تاریخی و میراث فرهنگی به شمار می‌آید؟ این را باید مردم از شهردار و دیگر اعضای شورای شهر بپرسند.

سعید: بنظر من نداشتن دیدگاه مدیریتی راهبردی شهردار و شهرداری، اشتیاق، و یا عدم دانش به ترکیب بناهای مدرن و تاریخی در ریچموندهیل آشکارست. وقتی من از بنای تاریخی ومیراث فرهنگی صحبت می‌کنم، در ایران بناهای چند هزار ساله، ترمیم و بازسازی شده‌اند، در ایتالیا، آلمان، چین و هند، همه بناهای تاریخی دارند، این بناهای قراضه‌ی دان‌تاون ریچموندهیل، شهر را مانند شهرهای کشورهای فقیر و توسعه نیافته کرده است. با شهروندان که صحبت می‌کردم، آنها فکر می‌کنند صاحبان زمین‌ها، نمی‌خواهند بناهایشان را نوسازی و یا بازسازی کنند و چهره زشت و مخروبه شهر، بخاطر سودجویی و بی‌توجهی مالکان این بناهایی است که مالکانشان جمعا حدود 59 نفر می‌باشند.
تام: همانطور که گفتم استانداردی برای میراث فرهنگی تاریخی شهر ریچموندهیل وجود ندارد، مهم این است که باید شهر امروزی، با نشاط و جذابیت توریستی و سرمایه‌گذاری باشد که همه از اهالی تا کسبه و سرمایه‌گذار راضی باشند. نمی‌شود دست روی دست گذاشت. شهر فرصت‌های طلایی زیادی را از دست داده است و مردم در جریان قرار نگرفته‌اند.  99% مردمی که از اینجا رد می‌شوند، علاقه‌ای به ماندن و توقف در این منطقه ندارند. ما حتی پارکینیگ به حد کافی برای مراجعه‌کنندگان احتمالی هم نداریم.
من در این منطقه مالکینی را می‌شناسم که واقعا به شهر و آینده و بازسازی آن اهمیت می‌دهند ولی پشت سد بوروکراسی شهرداری مانده‌اند.

سعید: شهرداری ریچموندهیل عملا به مردم شهر اطلاعات نادرست و گاهی گمراه‌کننده داده است. اینرا در جریان دادگاه او‌ام‌بی در چند ماه اخیر متوجه شدم. به طور مثال شهرداری می‌خواهد یک خیابان 6 متری از پشت هر دو سمت شرقی و غربی خیابان برای کاهش ترافیک خیابان یانگ بِکِشد، و می‌خواهد این مسیر را از صاحبان املاک خیابان یانگ بگیرند. جالب آنجاست که می‌خواهند این مسیر را مجانی  بگیرند، به همین دلیل با چوب لای چرخ گذاشتن نوسازی این بناها و طولانی کردن صدور مجوز به آنها  یک جنگ فرسایشی برای خسته کردن مالکان راه انداخته‌اند. طرح خیابان کمکی برای مردمی که نمی‌دانند اصل ماجرا چیست، بسیار جذاب بنظر می‌آید، ولی در واقع سوالات زیادی در این باره وجود دارد:
اولا این خیابان نمی‌تواند بیشتر از 200 متر باشد زیرا به ساختمان ترایدل می‌خورد که درسال 2006 در آن بخش استخر ساخته شده است.
دوما، شهرداری هم که نمی‌خواهد مسئولیت خیابان و این گرفتاری‌ها را بعهده بگیرد آن را به گردن مالکان انداخته است.
سوما، این طرح اصلا نظر کارشناسی نشده، یعنی این طرح بدون در نظر گرفتن نظر منفی همه مالکان و عدم نظر کارشناسی کافی به شورای شهر برده و بعد تصویب شده است. این یعنی این طرح در مخفی‌کاری و پنهان‌کاری تصویب شده است، البته نظر دادگاه (او‌ام‌بی) هم بزودی اعلام می‌شود.
تام: شکی نیست که وجود یک رهگذر و یا پیاده‌رو در این منطقه به تردد مردم کمک می‌کند ولی براستی چه کسی مایل است که در ساعات تاریکی در این پس کوچه‌های پُشتی تردد کند؟ آیا احساس امنیت می‌کند؟ آنهم در محلی که قرار است پارکینگ باشد و وقتی مسئولیتش با شهر نیست؟ چه کسی مسئول حفاظت و نگهداری این دو کوچه 6 متری خواهد شد؟ این چیزهایی است که من نمی‌توانم آنها را این طرح را بفهمم.

سعید: تام ، این ملک دو نبش سر خیابان میجر مکنزی و یانگ از سال 2008  پرونده‌اش در شهرداری گیر کرده است. شنیده‌ام اخیرا یک شکایت خسارت مالی از شهرداری کرده‌اند. مردم فکر می‌کنند آنها نمی‌خواهند کاری کنند. 10 سال است که آنها بلاتکلیف هستند، نه می‌توانند بفروشند و نه می‌توانند بسازند، این همه هم در این سال‌ها هزینه نگهداریش بر دوش مالکان این زمین بوده است. در شهرداری ریچموندهیل چه خبراست؟
تام: این سیاست اشتباهی است. ما در مهمترین چهار راه قدیمی و مهم شهر، زمینی را بلاتکلیف گذاشته‌ایم. مالکین می‌خواهند نوسازی و سرمایه‌گذاری کنند ولی شهرداری طرح و جواب مشخصی ندارد. این یک سیاست اشتباهی است. آنها نمی‌خواهند ده طبقه بسازند، آنها می‌خواهند 6 طبقه بسازند، می‌خواهند یک ساختمان مدرن و شاخص بسازند. در حالیکه آن طرف خیابان قرار است شهرداری یک ساختمان 23 طبقه بسازد.

سعید: جنوب خیابان میجر مکنزی ، همه ساختمان‌ها 20 طبقه ساخته شده‌اند. با همه آنها شهرداری مخالفت کرده بود. همه به او‌ام‌بی شکایت کردند و چند سال درگیر هزینه و دادگاه شدند و سرانجام توانستند مجوز طرحشان را بگیرند. خود شهرداری هم می‌خواهد ساختمان 23 طبقه در محل کتابخانه بسازد. اینکه چطوری این طرف خیابان با 6 طبقه مخالفت می‌شود با اینکه ساختمان ترامپ فقط 8 طبقه است معلوم نیست. جنوب خیابان هم که 20 طبقه است. این سیاست دوگانه از عدم دیدگاه مدیریت مدرن و توسعه شهردار خبر می‌دهد. بسیاری از ساکنین شهر منجمله ایرانی‌تبارهای شهر، از اینکه شهرداری نه تنها اصلا برنامه‌ای برای توسعه ندارد بلکه حتی مانع توسعه جامع شهر است، اطلاعی ندارند.
تام : درست می‌گویید. دقیقا اختلاف بین دو دیدگاه و تفکر است: دیدگاه قدیمی و دیدگاه جوان و پویا که می‌خواهد حیات و زندگی، و احترام و رشد را به شهر بیاورد. دیدگاه قدیمی آنست که می‌خواهد شهر را همان حالت مخروبه قدیمی نگه دارد. مثلا ایرانی‌ها با سرمایه می‌آیند و می‌خواهند در ساخت و ساز سرمایه‌گذاری کنند ولی ما در شهرداری همیشه شعار نه ، نه، نه، همین وضعیت خوب است را تکرار می‌کنیم. مسئولین شهرداری می‌گویند کمی توسعه در آن سمت باشه ولی توسعه در مرکز اصلی شهر نباید باشد.
ما باید بناهای شاخص در مرکز شهر ریچموندهیل بنا کنیم و بناهای تاریخی را نیز احیا کنیم. ما باید مرکز شاخص " جی تی ای"  باشیم  . برای اینکار نیاز به تغییرات در شهرداری داریم . انتخابات اکتبر در راه است.

سعید: صحبت از حمل و نقل عمومی شد، یادم هست در روز سوگند در محل تئاتر ریچموندهیل در سال 2014، در مورد مترو ازت سوال کردم؛ گفتی مترو ساخته نخواهد شد. در حالیکه دکتر رضا مریدی نماینده وقت لیبرال ریچموندهیل در مناظره‌اش گفته بود که کلنگ مترو زده شده است. شهردار دیو بارو هم در مناظره‌اش به حرف نماینده مجلس استناد کرد که مترو در حال آمدن است.  4 سال گذشته، یک سال هست خیابان یانگ برای خط ویژه اتوبوس از های‌وی 7 تا میجر در دست تغییر است. ترافیک وحشتناک به کسب و کار مغازه‌ها لطمه زده، وقت مردم هر روزه بابت این ترافیک ساعت‌ها تلف می‌شود. نزدیک به 100 میلیون دلار هزینه خواهد شد برای دو سه کیلومتر. اتوبوس‌ها برای رسیدن به خیابان میجرمکنزی از خیابان دو بانده شده عبور خواهند کرد. تجربه خیابان های‌وی 7 در ریچموندهیل با 80 میلیون دلار بودجه و خیابان دیویس در نیومارکت با بودجه 350 میلیون دلاری برای 2.8 کیلومتر مسیر، نشان از شکست این طرح و بیشتر شدن ترافیک دارد. مترو هم ساخته نخواهد شد به چند دلیل زیرا:
1) شهرداری ریچموندهیل طرح کاملا مشخص با کارآیی اثبات شده ندارد
2) شهرداری 400 میلیون دلار سهم خودش را نمی‌تواند بدون اینکه به مردم فشار بیاید را تهیه کند
3) سیاستمداران استانی و فدرال تعهد کامل سرمایه‌گذاری میلیارد دلاری توسعه مترو از فینچ تا ریچموندهیل را قبول نکرده‌اند (کمتر به عمل نزدیک است)
4) هر ساله هم اتوموبیل بیشتر می‌شود و هم جمعیت، مسافران زیادتر و منتظر ماندن آنها نیز افزوده می‌شود و در مسیر تردد هم ترافیک بیشتر می‌شود که خیلی در طرح دیده نشده است.
بدین ترتیب مردم ریچموندهیل وقت کمتری برای زندگی کردن خواهند داشت و آینده بهتری نخواهیم داشت.
تام : این بنظر من توهین است، از نظر خیلی‌ها این احتمالا توهین خواهد بود. از یک طرف به مردم می‌گویند مترو می‌آید، از طرف دیگر مخالف ساخت و ساز برج هستند. خوب از کجا می‌خواهید پول سهم شهر در ساخت مترو را بدهید؟ در سال  2001، شرکت برق ریچموندهیل را 140 میلیون دلار فروخته‌اند، خرجش هم کرده‌اند. در مقایسه با شهرهای دیگر در سراسر جی‌تی‌ای (مثل مارکهام و وان) بیشترین مالیات خانه را صاحب‌خانه‌ها در ریچموندهیل می‌پردازند. بودجه جاری سالانه‌مان هر ساله زیادتر می‌شود ولی پس‌اندازمان کمتر می‌شود. دم انتخابات صحبت از گسترش مترو می‌کنند ولی هیچ همت و برنامه و مدیریتی برای اجرایی شدن آن در این دوره‌ها نبوده است. از طرف دیگر شهر وان و مارکهام که پایین ریچموندهیل هستند هم علاقه اجرایی این طرح را دارند و هم طرح مدون را، یعنی مترو اگر هم اجرایی شود فقط تا ابتدای ریچموندهیل و خیابان های‌وی 7 خواهد آمد. من فکر می‌کنم متروی ریچموندهیل به دوران فرزندانمان هم قد نخواهد داد! این تبلیغات سیاسی انتخاباتی‌ست که مردم را به اشتباه می‌اندازد. برای مترو داشتن باید ابتدا توسط بخش خصوصی برج‌سازی انجام شود آنهم با قوانین استاندارد و شفاف، و سپس از محل مالیات آنها {افراد زیادی که در برج‌ها زندگی می‌کنند بعلاوه دیگر خانه‌ها و بیزینس‌ها} بودجه طرح آماده شود، بدینگونه به مردم و محل کار و زندگی آنها فشار نمی‌آید.

سعید: 22 اکتبر انتخابات شهرداری‌هاست. سیاستمداران فقط وعده می‌دهند که مترو می‌آید، بودجه برای مطالعه می‌گیرند و بعد این گزارش بدلیل نداشتن بودجه عملیاتی، بایگانی می‌شود. یک مسئله تکراری دیگر از سال 1976. نوسازی جدید شهر ضرروت دارد. چه پیامی برای ساکنین منطقه 2 و شهروندان ریچموندهیل داری؟
تام مانچ: خواست‌های‌تان را مطرح کنید. باید تفکر و مدیریت جدیدی برای آینده این شهر در شورای شهر انتخاب کرد. ریچموندهیل را باید برنامه‌ریزی و با مشارکت مردم شهر توسعه داد. برای توسعه هم باید هزینه کرد. این هزینه‌ها یادتان باشد که از محل مالیات بر خانه‌ها‌ی شما تامین می‌شود. اگر دقت نکنید باز هم مالیات خانه شما بدون رویه بالا خواهد رفت.

سعید: بودجه شهرداری در سال 2018 چقدر است؟
تام : 180 میلیون دلار.

سعید : 70 درصدش که خرج حقوق 700 کارمند و هزینه‌های جاری می‌شود، چقدر پس‌انداز داریم؟
تام : بستگی دارد از چه کسی در شهرداری بپرسی، جواب‌های متفاوتی می‌شنوی! فکر می‌کنم  چیزی در حدود 300 میلیون دلار! ما برای آینده شهر و جوانان سرمایه‌گذاری نکرده‌ایم.

سعید: ساکنین منطقه  2 چند نفر هستند؟
تام : 20 هزار نفر.

سعید: چقدر خانه در ریچموندهیل هست ؟
تام: در حدود 20 هزار خانه و آپارتمان.

سعید: چقدر واحد تجاری در منطقه دو وجود دارد؟
تام: دقیقا نمی‌دانم، احتمالا حدود  1200 واحد.

سعید: پیامت به جامعه ایرانی چیست؟
تام مانچ: جامعه ایرانی نشان داده که جزو بافت ریچموندهیل شده است. آنها در املاک و مستغلات سرمایه‌گذاری کرده‌اند. به عنصر خانواده اهمیت می‌دهند. متاسفانه آنها جدی گرفته نشده‌اند. باید با همدیگر یک شهر پیشرفته و مورد احترام بسازیم. نمی شود به آنها گفت پولتان را بیاورید و سرمایه‌گذاری کنید ولی کار برای شما نداریم. این اشتباه است. من تمام تلاشم را خواهم کرد که شهر و دان‌تاون پویا و زیبا و زنده‌ای را با کمک ایرانی‌ها و دیگر ساکنین منطقه و شهر بسازم. نیاز به تغییر در مدیریت شهرداری هست. با رای‌تان از تغییر مثبت برای نوسازی بافت قدیم شهری و ترکیب معماری قدیم و مدرن و هزینه شدن درست و استراتژیک مالیات‌های خانه‌تان در 22 اکتبر امسال، دفاع کنید.

سعید: سپاس از وقتی که برای مصاحبه به ما دادی.
تام: منهم تشکر می‌کنم.

---

توضیحات رسمی شهرداری ریچموندهیل
 در پی درخواست ایران استار از شهرداری ریچموندهیل برای شفاف‌سازی وضعیت شهر، با توجه به موارد مطرح شده در مصاحبه هفته پیش سعید سلطانپور با تام مانچ (نماینده منطقه 2 شورای شهر ریچموندهیل)،  پس از یک هفته روز دوشنبه و سه‌شنبه لین چان، مشاور ارتباطات شهرداری؛ از طرف میتا گاندی، مدیریت ارتباطات شهرداری، و کارول پل؛ چنین پاسخ داد:

- وضعیت درخواست ساخت و ساز زمین واقع در ضلع شمال شرقی تقاطع خیابان‌های یانگ و میجر مکنزی (10027 یانگ) در چه مرحله‌ای قرار دارد؟
اخیرا جلسه‌ی بازبینی (OMB) در ماه گذشته در این مورد برگزار شده، هنوز تحت بررسی است.

- به غیر از جلسه، به ما گفته شده که این ملک سال‌هاست "گیر" کرده، چرا چنین وضعیتی به وجود آمده است؟
زمان بررسی پرونده‌ها بستگی به مسائل زیادی دارد. وقتی پرونده به بازبینی می‌رسد زمان‌بندی آن طبق روند بازبینی خواهد شد.

- آیا شهرداری برنامه‌ای برای افزودن به عرض خیابان، یا پیاده‌رو یا مسیر اتوبوس یانگ از میجرمکنزی تا کرازبی دارد؟ اگر آری آیا شهرداری املاک واقع در مسیر را می‌خرد؟
در این لحظه شهرداری برنامه‌ای در اینباره ندارد.

- آیا شهرداری در اینباره بررسی کارشناسانه انجام داده است؟ اگر آری نتیجه آن چه بوده و چرا این تعریض از برنامه حذف شده است؟
شهرداری یک طرح رسمی جدید توسعه را مورد بررسی قرار داده است، شهرداری در این لحظه طرح تعریض ندارد.

- آیا شهرداری طرحی برای جابجایی ساختمان‌های قدیمی این منطقه دارد؟
در این لحظه شهرداری برنامه‌ای برای جابجایی ساختمان‌های قدیمی ندارد. در حالت کلی ما پیشنهاد می‌کنیم که ساختمان‌های اینچنینی در بافت جدید در نظر گرفته و با آن ترکیب شوند.

- دقیقا چه زمانی مترو به ریچموندهیل و یانگ و میجرمکنزی کشیده می‌شود؟ بودجه این پروژه چگونه تامین می‌شود؟
بر اساس طرح کنونی، مترو به طول 7.4 کیلومتر تا یانگ و های‌وی‌سون کشیده می‌شود.

- این طرح چه زمانی کامل می‌شود و چه نهاد یا کسانی بودجه آنرا تامین می‌کنند؟
به این سوال تا زمان چاپ پاسخی داده نشده است.

- طرح دقیق شهرداری برای اصطبل قدیمی داون‌تاون ریچموندهیل چیست؟

به این سوال تا زمان چاپ پاسخی داده نشده است.