ایران استار: تشخیص اشتباه چند دکتر در بیمارستان "هامبر ریور" تورنتو باعث شد بیماری که دچار یک حمله عصبی خطرناک شده به طرز تحقیرآمیزی با ۲۰ دقیقه خزیدن بر روی زمین به بیرون بیمارستان هدایت شود. شاید باورش سخت باشد اما در بیمارستان‌های کشوری مثل کانادا هم ممکن است اتفاقاتی بیفتد که مو را به تن سیخ کند و آدمی ناخودآگاه یاد این بیت فراموش شده سعدی در زندگی بشر امروز بیفتد که
بنی آدم اعضای یکدیگرند      که در آفرینش زیک گوهرند
 
فیلم اخراج بیماری که چهار دست و پا از بیمارستان تورنتو بخاطر اشتباه پزشکان و توسط یک پرستار بیرون انداخته شد
داستان ویدیوی دردناکی که سی‌بی‌سی منتشر کرده، مربوط به لحظات کابوس‌واری است که "دیوید پونتونه" در بیمارستان هامبر ریور در غرب تورنتو بیرون بیاید. این مرد ۴۵ ساله در ۱۸ آوریل ۲۰۱۸ در حالی که توانایی راه رفتن نداشت و با شکایت از درد طاقت‌فرسای پاهایش به اورژانس این بیمارستان می‌رود اما، در نهایت با رد درخواست کمکش از سوی پرستاران توسط یکی از آنها به طور سینه‌خیز به بیرون بیمارستان پرتاب می‌شود.
پونتونه به کارمندان بیمارستان گفته بود که درد شدید زانوهایش او را از پا انداخته، و البته او داروهایی را برای اختلال عاطفی دو قطبی بودنش مصرف می‌کند - یک بیماری روانی که باعث افسردگی شدید و دوره‌های شیدایی می‌شود - اما برای هفت سال است که وضعیت پایداری دارد. همین موضوع سرچشمه بی‌توجهی پرستاران به او می‌شود.
پونتونه گفته است: "آنها فکر می‌کردند من به دلیل دو قطبی بودن تمارض می‌کنم. هیچ کلمه‌ای برای توصیف آنچه بر من در آن شب گذشت وجود ندارد". وی ادامه داد، امیدوار است که به اشتراک گذاشتن داستانش باعث شود دیگران تجربه سختی مانند او نداشته باشند و افزود: "با من بدرفتاری شد. قضاوت نادرستی درباره من انجام شد. این اتفاق نباید هرگز درباره شخص دیگری تکرار شود".
به گفته پونتونه هنگامی که او به اورژانس رسید با پزشکی روبرو شد که ابتدا دستور ام‌آر‌آی داد اما وی نیز پس از اطلاع از بیماری روحی قبلی پونته، وی را به یک روانپزشک اورژانس ارجاع داد. در سوابق پزشکی وی آمده که در آن شب روانپزشک خاطرنشان کرده اضطراب غالب‌ترین علامت پونتونه است علی‌رغم اینکه وی گفته بود که درد زیادی دارد و به مدت یک ماه از افزایش درد پا رنج می‌برد. یادداشت پزشکی دیگری در آن ثبت شده که می‌گوید دلیل وضعیت پونتونه در بیمارستان دو قطبی بودن اوست و نه توانایی او در راه رفتن.
در نهایت پزشکان وقتی در ام‌آرآی چیزی غیرمعمول پیدا نکردند، از طریق روانپزشک پونتونه را ترخیص کردند. پونتونه گفت: "به محض اینکه چنین نتیجه‌ای گرفتند ... آنها پتوها را از روی من برداشتند و گفتند: "برخیز! شما خوب هستید و مشکلی ندارید!"
هنگامی که به پونتونه دستور داده شد بیمارستان را ترک کند، دوربین‌های ویدیویی چگونگی خروج وی را ثبت کردند. این تصاویر نشان می‌دهد که پونتونه در کف راهرو دراز کشیده و در حال تلاش برای ایستادن است. او همانطور به سمت در خروج می‌خزد و یک پرستار در کنارش راه می‌رود و او را بیرون هدایت می‌کند. رهگذران برای دیدن منظره متوقف می‌شوند اما پرستار پونتونه را به ادامه کار و خروج از بیمارستان تشویق می‌کند.
پونتونه گفت: "پرستار مدام می‌گفت: "تو پسر بزرگی هستی! تو قوی هستی! بیا پسر بزرگ ، بلند شو!". حدود ۲۰ دقیقه طول کشید تا پونتونه افتان و خیزان، و با خزیدن به خروجی برسد. سپس یک مامور امنیتی به او کمک کرد تا منتظر تاکسی بماند.
فیلم این اتفاق را در زیر ببینید:

 
چگونه فیلم این اتفاق پس از دوسال به دست پونتونه رسید؟
وی گفته احتمالا پزشكان فكر كرده‌اند كه درد او روانی است اما بعدا یک روانپزشک دیگر بلافاصله تشخیص داد كه رنج او هیچ ارتباطی با سلامت روان او ندارد. در نهایت یک آمبولانس او ​​را به بیمارستان غربی تورنتو در مرکز این شهر منتقل کرد، یعنی جایی که یک متخصص مغز و اعصاب یک اختلال نادر به نام سندرم گیلن-باره را در او تشخیص داده که باعث اختلال سیستم ایمنی بدن و حرکت او شده است.
پنج هفته بعد، خانواده او با مدیریت بیمارستان هامبر ملاقات کردند. مدیریت هنوز این فیلم را ندیده بودند، اما در نهایت "ونسا بوركوسكی" مدیر ارشد پرستاری پس از دیدن این فیلم گفته بود كه از آنچه دیده ناراحت شده است. او عذرخواهی کرد و به خانواده پونتونه گفت پس از آنکه برای حفظ حریم خصوصی چهره‌های افراد داخل فیلم تار شود، خانواده پونتونه می‌توانند یک نسخه از فیلم را با خود ببرند.

در جلسه پیگیری دو ماه بعد، خانواده برای اولین بار فیلم را مشاهده کردند. لوسیا، مادر پونتونه گفت: "آنها او را مانند یک سگ بیرون کردند با هیچ کس نباید اینگونه رفتار شود".
پونتونه یک کپی از فیلم اصلی را می‌خواست اما علی رغم اطمینان قبلی بورکوسکی، بیمارستان اعلام کرد که نمی‌تواند فیلم را تحویل دهد مگر اینکه چهره افراد تار شود. بیمارستان این موضوع را به کمیساریای حریم خصوصی انتاریو نیز رساند و اظهار داشت که احساس راحتی با دادن فیلم نمی‌کند. به هر حال بیمارستان هامبر پرستاری را که خزیدن پونتونه را هدایت و تماشا کرده بود اخراج کرد اما در مورد وضعیت پزشکانی که مسبب آن رفتار بودند چیزی را اعلام نکرده است.
همچنین گفته شد که پونتونه مجبور شده هزینه‌ای را به این بیمارستان بپردازد و یک توافق نامه را امضا کند و همچنین قول دهد که ویدیو را به اشتراک نمی‌گذارد. پونتونه اما با وکیل شخصی خود "هریسون کوپر" ملاقات کرد. وی پس از شنیدن ماجرا پیشنهاد جالبی داد. کوپر گفت که ما در کانادا افتخار می‌کنیم که در درک بیماری روانی پیشرفت کرده‌ایم. ما حوادثی از این دست را نمی‌خواهیم در کشور داشته باشیم، باید با افراد دارای یک بیماری روانی به همان روشی که با یک فرد بدون بیماری روانی برخورد می‌شود، رفتار شود.
به هرحال این جنگ دو سال طول کشید تا در نهایت کمیسر حفظ حریم خصوصی با بیان اینکه پونتونه هیچ نشانه‌ای را نشان نداده که می‌خواهد چهره دیگران را فاش کند حکم داد که پونتونه می‌تواند این فیلم ها را در صورت تار شدن صورت دیگران داشته باشد. خود بیمارستان هزینه تار شدن تصاویر را پرداخت کرد.

در عین حال دکتر ویکی استرگیوپولوس می‌گوید برای متخصصان مراقبت‌های بهداشتی آموزش بیشتری لازم است تا با بیماران روحی با احترام بیشتری برخورد درمانی داشته باشند.

در نهایت پونتونه گفته که تقریبا چهار ماه را تحت توانبخشی شدید گذرانده اما خود را خوش شانس می‌داند که می‌تواند دوباره راه برود زیرا سندرم گیلن-باره می‌تواند به سرعت بدتر شده و به اندام‌های دیگر حمله کند. همچنین می‌تواند منجر به فلج شدن تمام بدن و احتمالاً مرگ وی شود. مادر او امیدوار است که رسانه‌ای شدن این موضوع به نفع سایر افراد روانی باشد که برای یک مشکل جسمی نیاز به کمک دارند. پونتونه در آخر می‌گوید: "من می خواهم بیمارستان‌ها نگاه خودشان به سلامت روان را تغییر دهند تا این اتفاق دیگر نیفتد".