از خدا پنهان نیست، از شما هم پنهان نباشد آن‌که این استاد فضولی از هر انگشت دستش هزار هنر از نوع پست‌مدرن و فرا پست‌مدرن می‌چکد، ولی ناقلا همه آنها را رو نمی‌کنه، می‌ترسه مورد ‌‌حسد و تقلید قرار بگیره و این دکان فضولی‌اش بسته بشه. آخه ما ایرانی‌ها یک هنر داریم که سرآمد همه هنرهای جهانی است و آن این است تا می‌بینیم کسی کار می‌کند و تا اندازه‌ای هم موفق است، فوراً می‌ریم و کنارش دکانی‌، زیرپله‌ای، میزی، چیزی علم می‌کنیم و کار او‌ن بیچاره رو هم خراب می‌نماییم.
به همین دلیل فضول‌خان که آدم هفت خطی است ضمن آنکه این کسوت فضولی را به ثبت جهانی رسانده، حق کپی رایت آن را هم از آن خود کرده و اگر کسی در کارش دخالت کند، به طور جدی با او برخورد می‌‌کند.
داشتم از هنرهای استاد فضولی حرف می‌زدم. یکی از کارهای ارزشمند و منحصر به فرد این استاد علاوه بر ممارست و مکاتبت متون مختلفه، سرودن اشعار محکمه است از نوع سنتی گرفته تا نو و سپید و سیاه، حتی شعر گفتار و حکمت و بی سر و ته. به طوری‌که این روزها درصدد است تا یک نوع شعر را که مدتی است ابداع کرده به علاقمندان شعر و ادب فارسی ارائه دهد و متعاقب آن کلاس و کارگاه شعر و کرسی آزاد سرودن بگذارد و علاقمندان و مریدان را به نحوه سرایش این نوع اشعار فرا پست مدرن آموزش دهد.
چه دیدی، شاید پس از چندین سال که از مهاجرت و غربت گذشته است و تاکنون از داخل این همه ادبیات مهاجرت چیز قابل توجهی بیرون نیامده، بعید نیست بر اثر کو‌شش و پی‌گیری استاد فضولی، کتابی، رمانی، دیوانی، نوشته‌ای خلق شود و آبروی ادبیات مهاجرت را بخرد.
می‌گویید نه، به چند فقره از اشعاری که از استاد کِش رفته‌ام توجه کنید:
من که عمراً در دکان سوپری کاری ندارم
پس نمی‌دانم چه شد افتاد در آنجا گذارم
تخم‌مرغی را درون شانه دیدم گفتم ای تخم
شانه‌هایت را برای گریه کردن دوست دارم
*****
کم با دل بینوای من بازی کن
هی عشوه‌گری و ناز و طنازی کن
تحریم مکن مرا زنوش لب‌هات
برخیز و به بوسه‌ای غنی‌سازی کن
*****
یک چند به کودکی به استاد شدیم
یک چند به استادی خود شاد شدیم
آخر ز پی این همه تحصیل و هنر
بیکار نشسته‌ایم و معتاد شدیم
*****
تک بیت شاهکار:
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود
بدون خرج عروسی همیشه داماد است