از خدا پنهان نیست، از شما هم پنهان نباشد آن‌‌که اخیراً مستحضر شدیم برای سیب‌زمینی هم انجمنی وجود دارد به نام "انجمن ملی سیب‌زمینی"‌. ما که فکر می‌کردیم و از قدیم هم شنیده بودیم که سیب‌زمینی محصولی بی‌رگ است، ناگهان دوزاریمون افتاد که نه بابا، نه تنها سیب‌زمینی بی‌رگ نیست، بلکه دارای انجمن ملی هم هست.
حالا چه نقشی این سیب زمینی از لحاظ ملیت و هویت دارد که نام انجمن آن را ملی گذاشته‌اند، باید از بزرگان پرسید. یک مقدار که در این زمینه فضولی‌مان گل کرد و پی‌گیر شدیم دیدیم که عجب این انجمن ملی، هیئت مدیره، رئیس هیئت مدیره و حتی سخنگوی انجمن هم دارد. خلاصه یک دستگاه عریض و طویل برای جناب سیب‌زمینی بیچاره درست کرده‌اند و اعوان و انصار واسطه‌ها و دلال‌ها دور آن جمع‌اند و چه بسا که پیشنهاد دهند به علت موقعیت سوق‌الجیشی و اهمیت بازار بین‌المللی سیب‌زمینی که چیزی از نفت و فرآورده‌های نفتی کم ندارد، شاید در آینده این انجمن به وزارت‌خانه تبدیل شود، چون صادرات و فروش آن‌ بازار منطقه‌ای دارد و مشکلات نفت را ندارد. باز هم که بیشتر فضولی کردیم فهمیدیم که این انجمن دم و دستگاه صادرات و تامین ارز هم دارد و خلاصه اگر کسی بخواهد قدم جلو بگذارد و درباره سیب‌زمینی حرفی بزند باید برود و از انجمن ملی سیب‌‌زمینی مجوز بگیرد.
با این همه اطلاعات که خدمتتان فضولی کردیم، تازه ما می‌گیم در کشور بی‌کاری زیاده، نه بابا، انسان‌های کارآفرین که مثل مور و ملخ در همه جا هستند و هر یک چندین فقره شرکت کارآفرینی کاغذی ثبت شده دارند وکلی کمک و وام و بلاعوض برای خودشان می‌گیرند، مگر می‌گذارند کسی بیکار باشد. تا ببینند یکی بیکار است کار دستش می‌دهند.
حتماً این انجمن ملی سیب‌زمینی چارت تشکیلاتی و اساسنامه و مجمع و اینطور چیزها هم دارد. قطعاً در بالای سر در مرکز انجمن تندیسی از یک سیب‌زمینی بزرگ و تماشایی را درست کرده و نصب نموده‌اند تا خلایق بر حسب احترام و ارادت هر روز صبح از زیر آن رد شودند و به محل کار بروند.
دست بر قضا یکی از خبرنگاران در حال کارآموزی در زیر دست خودمان، می‌گفت در محل انبار انجمن ملی سیب‌زمینی دوران کارآموزی خود را سپری کرده و توانسته دوره کارشناسی شناخت انواع سیب‌زمینی را اخذ کند. او می‌گفت: د‌ر محل این انجمن چه آزمایشگاه‌هایی دایر است که در آن به کالبد‌شکافی و تعیین DNA سیب‌زمینی‌های مختلف از نوع پشندی، آهی، ترش، شیرین و...می‌پردازند.
جالب است بدانید افغان‌ها به سیب‌زمینی کچالو و تاجیک‌ها آن را کرتوشکا می‌گویند. دانشمندان امریکایی هم به این نتیجه رسیده‌اند که این گیاه در بیش از هفت هزار سال قبل در پرو کشف شد و در حدود سال 1570 میلادی فاتحان اسپانیایی آن را از امریکای جنوبی به اسپانیا آوردند و کشت آن در قاره اروپا رونق گرفت. اما جالب‌تر آن است که بدانید سیب‌‌زمینی نخستین بار توسط سرجان ملکم در اواسط پادشاهی فتحعلیشاه قاجار به ایران آورده شد. به این علت اول آن را "آلوی ملکم" می‌گفتند و چون نخستین جایی که در ایران آن را کاشتند روستای "پشند" در استان البرز(کرج) بود به همین نام معروف شد.
تولید سیب‌زمینی در این سال‌ها حدود 400 میلیون تن در جهان است که در چین، اروپا، هند و روسیه بیشترین محصول را برداشت می‌‌کنند. در ایران میزان تولید آمار رسمی ندارد ولی انجمن ملی سیب‌زمینی اعلام کرده است که کشور در تولید سیب‌زمینی به خودکفایی رسیده است، اما یکسره در مقاطعی از زمان سیب‌زمینی از بازار فرار می‌کند و در انبارها قایم می‌شود و قیمت آن سر به فلک می‌کشد.
خلاصه کلام اگر بخواهیم درباره سیب‌زمینی برایتان مطلب بنویسیم مثنوی هفتاد من کاغذ می‌شود. می‌بینید این شغل فضولی چقدر خوبه، از یک خبر کوتاه، ما را به اینجا کشاند. من دیگه از محصولات غذایی سیب‌زمینی از قبیل نشاسته و انواع چیپس و سیب‌زمینی سرخ‌کرده و کوکوی سیب‌زمینی حرف نمی‌زنم ولی دلم خیلی می‌سوزد، سیب‌زمینی هم در کشور ما صاحب انجمن ملی شد ولی نویسندگان و شاعران و اهل قلم الان نزدیک هفتاد ساله تو سر هم می‌زنند و هنوز نتوانسته‌اند یک انجمن نویسندگان رسمی درست کنند. یعنی آنها به اندازه سیب‌زمینی هم قدر و منزلت ندارند. خیلی جالبه، مگر نه؟