Culture

سخن و اندیشه(25)
چند قطعه شعر
 
تابستان تورنتو
در میان کوچه پس کوچه‌های سبز و زیبای تورنتو
قدم می‌زنیم
باران شب گذشته
همه‌جا را شسته
بعدازظهر یک روز تابستان است
درختان خیس و سرزنده‌اند
چمن‌ها از آب باران سیرابند
سنجابک‌ها از درختان بالا می‌روند
در زمین ورزش روبروی مدرسه
بچه‌ها با سگ کوچکی بازی می‌کنند
توپشان را به دور پرتاب می‌نمایند
سگ می‌دود و آن را به دندان می‌گیرد
روی چمن می‌خوابد و توپ را به بچه‌ها‌
نمی‌دهد

با خانم مريم رشيديان از طريق يک دوست آشنا شدم. برقرارى ارتباط كمى به درازا كشيد ولى خوشبختانه عملى شد و من شانس آن را پيدا كردم كه با فعاليت‌هاى او و كانونى كه پايه‌گزارى كرده است آشنا شوم كانون نوجوانان ايرانى كانادايى يا Iranian Canadian Teens Club. 

از خدا پنهان نیست، از شما هم پنهان نباشد، حکایت آن‌که حقیر مادربزرگی داشتم که شیرمردی بود و حرف‌های حکیمانه و خردگرایانه می‌زد که انسان باید ساعت‌ها فکر می‌کرد تا به محتوا و ارزش سخنان گرانبار او پی‌ببرد. از جمله کلمات قصارش که درباره بیکاری پدر‌بزرگم که اغلب اوقات در گوشه اتاق می‌نشست و شاهنامه می‌خواند این بود که:"او دارد بخیه به آبدوغ می‌زند!"

یکی از شرایط اساسی پیشرفت وترقی هر جامعه، آزادی قلم و بیا ن در محدوده ادب و نزاکت اخلاقی و حرمت داشتن شرافت قلم و بیان است تا آنجا که خداوند سبحان بدان (قلم) سوگند یاد کرده (القلم سوره 68 قرآن مجید) که هر کسی بتواند نظرات و بینش خود را آزادانه در جامعه بیان دارد تا در نتیجۀ تعاطی افکار و برخورد عقاید، بهترین روش چه در امور سیاسی و چه اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی مورد گزینش و بهره‌برداری در جهت نیل به شکوفائی و آرمان‌های ملی و مردمی قرار گیرد که بدون این آزادی، پیشرفت جامعه و تامین رفاه و آسایش همگانی نه مقدور است و نه میسر که روشن‌ترین دلیل آن همان سرگذشت تاریخی کشور خود ایران است

از خدا پنهان نیست، از شما هم پنهان نباشد. حکایت آن که روزی از روزها در همین شهر زیبای تورنتو، پس از ساعت‌ها کار و دوندگی آنچنان گشنگی به جانمان افتاد که گفتیم به جهنم دلار 7،6 هزار تومانی، دل به دریا زدیم و ناخودآگاه وارد همان سوپر خوش‌ آب و رنگ شدیم تا غذایی ابتیاع کنیم و این شکم کارد خورده را از قار و قور بیندازیم. لذا مرکب زیر پا را پیچاندیم و وارد پلازای عزیز و نازنینی شدیم. آنچنان گشنه بودیم که یک راست رفتیم به سراغ بخش غذا، به قول نسل امروزی‌ها food court. عزیزان من به قول معروف شنیدن کی بود مانند دیدن.

این روزها، در ایران، در جوّ پریشانی‌های فراینده و حادِ اقتصادی و ارزی و محیط زیستی، از جمله کم‌آبی، بحران ِخروج ترامپ از برجام، افشای فسادهای مالی، و تظاهراتِ گسترده اعتراضی سراسری، سخن از بی‌لیاقتی حسن روحانی، رئیس جمهورِ "صاحب کلید"ِ سیاستِ "تدبیر و امید" می‌رود، و اینکه استعفا بدهد یا ندهد.
 

از خدا پنهان نیست از شما هم پنهان نباشد. چند روزی است که بدجوری یک ویروس نابکار حقیقت‌گو به ذهنمان هجوم آورده که قلقلکی به جای حساس بعضی از عناصر نان به نرخ‌روز خور انتخابات اخیر بدهیم تا آنها که همواره پرچمی به دست دارند و روی خط مرزی حرکت می‌کنند تا ببینند باد از کدام طرف می‌آید تا دستشان را دراز کرده و پرچم خود را به طرف باد بگیرند، بدانند که اگر به قول معروف سر مبارک را به زیر لحاف پنهان کرده‌اند پای نازنینشان بیرون زده و خاص و عام می‌دانند که این پا با کفش‌های براق و واکس‌زده قهوه‌ای سوخته از آن میرزا بنویس خودمان است.

در دهه‌های چهل و پنجاه خورشیدی، موضوع سنت و مدرنیته در بین روشنفکران ایران سخت مورد توجه قرار گرفت و حتی سر از محافل دانشگاهی درآورد. در سال 1353 فرح پهلوی به دکتر سید حسین نصر ماموریت داد تا مرکزی برای مطالعه و آموزش فلسفه تاسیس کند. دکتر نصر با همکاری بعضی از علاقمندان به فلسفه از جمله جلال‌الدین آشتیانی، یحیی مهدوی، محمود شهابی، مهدی محقق و کمک گرفتن از هانری کُربَن‌" انجمن شاهنشاهی حکمت و فلسفه" را برای احیای فلسفه اسلامی و سنتی ایران ایجاد کرد.

اولا بنده در سن ۷۴ سالگی مطمئن نیستم که چقدر از هوش و حواسم سر جایش باشد و میدانم که بسیار پائین آمده و در حال نزول است، و این نوشته به هیچوجه خالی از لغزش و نقص نیست و پوزشم را بپذیرید. ولی آنچه را که تصور میکنم که میفهمم وظیفه میدانم با شما در میان گذارم، به امید اینکه منتشر شود. دوما، با کمال فروتنی اما به دور از دوروئی بگویم، تا بدانید، من مقلد هیچ‌کس و پیرو هیچیک از ایدئولوژیها و نظامهای موجود نیستم.

دُنا رُباطی
هم روایتیِ "هم هوایی"
 
از زمانی که "اندی وارهول" به میدان آمد و تا اوج نقطه عطف‌های هنری‌اش که همانا به باور من تصاویر "مونرو" و "کنسروهای سوپ" هستند و تا مُهر هنرمندِ تئوری مصرف؛ پروسه مصرف چونان توده‌ِ برفی کوچک از بالای شیب و بهمنی مهار نشدنی در پی، همچنان در جریان است.