Views

تابستانمان امسال بيشتر بارانيست و كمتر افتابى. وقتى افتابيست پنجره سقف ماشين را باز مى كنم و با صداى بلند اواز مى خوانم. نوعى ارامش اعصاب است براى من. حدود يكماهى است كه به فرهاد، فريدون فروغى، فرامرز اصلانى و حبيب گوش مى كنم. به كرات. به توالى و نامنظم.

مادرم استعداد زيادى در عصبانى كردن من دارد. البته هميشه اين استعداد را داشت نه اينكه حكايت الان باشد ولى خوب با بالا رفتن سن همه چيز تشديد مى شود و حوصله كم.
معمولا يواش صحبت مى كند. تقريبا زير لبى، بخصوص وقتهايىكه من ظرف مى شورم و صداى اب سدى در راه شنيدن زمزمه اوست. خواستار تكرار شنيدن مطلب مى شوم و مادرم باز هم با همان صداى از گوشه لب بيرون امده حرفش را تكرار مى كند. البته مطمئن نيستم كه همان مطلب را مى گويد يا نه. باز هم صوت در مرز گوشهايم متوقف مى شود و مغزم از دركش عاجز. 

تقدیم به رضا براهنی
که همین را بارها
و بارها زیباتر می‌نویسد

پرواز مادرم سه ساعت تاخير داشت. فكر برگشتن به شهر و دوباره به فرودگاه امدن يك لحظه از ذهنم گذشت ولى زود منصرف و دست به دامن دوست هميشگيم فيسبوك شدم. دوستى آهنگى از فريدون فروغى پست كرده بود (ديوانه من). اهنگ عاشقانه زيبائيست ولى مخاطب خواننده در اين آهنگ بر من معلوم نيست. پروانه من، نغمه من، مستانه من وووو. حالا فرق چندانى هم نمىكند. مدتى سرگرم اهنگ بودم كه علامت تمام شدن باطرى مانع تفحص بيشتر فيسبوكى شد.

سال گذاشته، جامعه ایرانی کانادا  برکنار رفتن دولت هارپر و انتخاب دولت ترودو و حزب لیبرال را با آغوشی باز استقبال کرد؛ به خصوص که نمایندگان جدیدی از کامیونیتی ایرانی وارد پارلمان شدند. بعد از سیاست‌های دولت هارپر که بسیاری از آنها برای ایرانی‌ها مشکل‌ساز بود، انتخاب حزب لیبرال و نمایندگان ایرانی، نفسی تازه و امیدوار کننده بود.

چندی است که همه ی ما ایرانیان و اقشار دیگر در اقصی نقاط دنیا در غم از دست دادن نخبه ی ریاضی، ملکه ی ریاضی، پرفسور، مریم میرزاخانی، استاد دانشگاه، استنفورد آمریکا می‌باشیم.