در دوران یائسگی ویزیت مرتب پزشک معالج لازم است. انجام معاینه لگنی و معاینه پستان توسط پزشک متخصص زنان، انجام پاپاسمیر و ماموگرافی، بررسی قند و چربیهای خون و عملکرد تیروئید و بررسی دانسیته استخوانی برای پیگیری پوکی استخوان مرتب حسب صلاحدید پزشک معالج ضروری است. درمانهای هورمونی که برای درمان مشکلات ناشی از یائسگی استفاده میشود عمدتا شامل استروژن و پروژسترون میباشد که البته نقش پروژسترون در این بین نقش پیشگیری کننده از سرطان است.
بهترین زمان شروع دارو تحت نظر پزشک چند سال اول یائسگی است که البته تاکید میشود تحت کنترل دقیق و با تجویز پزشک متخصص مصرف گردد. اگر بیشتر از ده سال از یائسگی گذشته باشد تجویز هورمون استفاده چندانی نخواهد داشت. اما کسانیکه سابقه بیماریهای قلبی، سابقه حملههای قلبی و سکته مغزی، سابقه افزایش انعقادپذیری خون، سابقه مصرف سیگار، سابقه دیابت، سابقه بیماری فعال کبدی و سابقه سرطانهای رحم و پستان دارند قویا از مصرف هورمون منع میگردند و نباید مصرف کنند و در مورد نحوه درمان عوارض و مشکلات ناشی از یائسگی باید حتما با پزشک معالج خود مشورت کنند.
گاهی برای درمان بعضی عوارض یائسگی از داروهای موضعی استفاده میکنیم مثل استروژن موضعی برای درمان خشکی واژن و بعضی اختلالات ادراری. گاهی از پچهای پوستی استروژن استفاده میشود در این افراد مقدار جذب شده استروژن کم است لذا اگر کسی مبتلا به بیماری فعال کیسه صفرا، افزایش خاصیت انعقاد خون یا افزایش سطحتری گلیسرید خون باشد میتواند از این داروها استفاده کند. حتما زمانیکه هورمون درمانی یائسگی انجام میشود تداخل با سایر داروها باید مد نظر قرار گیرد مثل داروهای مربوط به کم کاری و پُرکاری تیروئید و داروی ضد تشنج.
هرگونه خونریزی طی هورمون درمانی دوران یائسگی نیاز به بررسی توسط متخصص زنان دارد. دوره استاندارد هورمون درمانی حدودا پنج سال و حتما تحت نظر پزشک معالج میباشد. در کسانیکه هورمون درمانی دوران یائسگی میشوند حتما لازم است سالانه با ماموگرافی از سلامت پستانها اطمینان حاصل شود و معاینه پستان ماهانه توسط خود فرد، و توسط پزشک معالج در هر جلسه ویزیت لازم است.
کسانیکه سردردهای میگرنی دارند ترجیحا نباید هورمونهای سیستمیک (خوراکی یا تزریقی) استفاده کنند و پچهای پوستی یا کرمواژینال برای رهایی از بعضی عوارض یائسگی نویدبخش است.
در یائسگی زودرس حتما بایستی حداقل تا سن ۵۰-۵۱ سالگی درمان هورمونی تجویز گردد تا از بروز عوارض پوکی استخوان، بیماریهای قلبی و سکته مغزی و آلزایمر تا حدی پیشگیری کرد.
بعضی علائم خلقی و افسردگی و گاها اختلالات خواب در خانمهای یائسه ممکن است آزار دهنده باشد که مشورت با پزشک معالج میتواند کمک کننده باشد.
بهترین زمان شروع دارو تحت نظر پزشک چند سال اول یائسگی است که البته تاکید میشود تحت کنترل دقیق و با تجویز پزشک متخصص مصرف گردد. اگر بیشتر از ده سال از یائسگی گذشته باشد تجویز هورمون استفاده چندانی نخواهد داشت. اما کسانیکه سابقه بیماریهای قلبی، سابقه حملههای قلبی و سکته مغزی، سابقه افزایش انعقادپذیری خون، سابقه مصرف سیگار، سابقه دیابت، سابقه بیماری فعال کبدی و سابقه سرطانهای رحم و پستان دارند قویا از مصرف هورمون منع میگردند و نباید مصرف کنند و در مورد نحوه درمان عوارض و مشکلات ناشی از یائسگی باید حتما با پزشک معالج خود مشورت کنند.
گاهی برای درمان بعضی عوارض یائسگی از داروهای موضعی استفاده میکنیم مثل استروژن موضعی برای درمان خشکی واژن و بعضی اختلالات ادراری. گاهی از پچهای پوستی استروژن استفاده میشود در این افراد مقدار جذب شده استروژن کم است لذا اگر کسی مبتلا به بیماری فعال کیسه صفرا، افزایش خاصیت انعقاد خون یا افزایش سطحتری گلیسرید خون باشد میتواند از این داروها استفاده کند. حتما زمانیکه هورمون درمانی یائسگی انجام میشود تداخل با سایر داروها باید مد نظر قرار گیرد مثل داروهای مربوط به کم کاری و پُرکاری تیروئید و داروی ضد تشنج.
هرگونه خونریزی طی هورمون درمانی دوران یائسگی نیاز به بررسی توسط متخصص زنان دارد. دوره استاندارد هورمون درمانی حدودا پنج سال و حتما تحت نظر پزشک معالج میباشد. در کسانیکه هورمون درمانی دوران یائسگی میشوند حتما لازم است سالانه با ماموگرافی از سلامت پستانها اطمینان حاصل شود و معاینه پستان ماهانه توسط خود فرد، و توسط پزشک معالج در هر جلسه ویزیت لازم است.
کسانیکه سردردهای میگرنی دارند ترجیحا نباید هورمونهای سیستمیک (خوراکی یا تزریقی) استفاده کنند و پچهای پوستی یا کرمواژینال برای رهایی از بعضی عوارض یائسگی نویدبخش است.
در یائسگی زودرس حتما بایستی حداقل تا سن ۵۰-۵۱ سالگی درمان هورمونی تجویز گردد تا از بروز عوارض پوکی استخوان، بیماریهای قلبی و سکته مغزی و آلزایمر تا حدی پیشگیری کرد.
بعضی علائم خلقی و افسردگی و گاها اختلالات خواب در خانمهای یائسه ممکن است آزار دهنده باشد که مشورت با پزشک معالج میتواند کمک کننده باشد.