علمی؛ دانشگاه استکهلم سوئد: آب باران دیگر برای نوشیدن مناسب نیست

بعلت بالا رفتن آلودگی پلاستیک در هوا، نوشیدن آب باران تقریبا در همه جای کره زمین، برای انسان مناسب نیست

به یاد دارید زمانی که بچه بودید و در هنگام بارش باران سرتان را به عقب می‌بردید و دهانتان را برای نوشیدن قطرات باران باز می‌کردید، برایتان جالب بود مگر نه؟ اما از این پس دیگر نباید کسی این کار را انجام دهد.
تحقیقات جدید علمی دانشگاه استکهلم سوئد مشخص می‌کند که بعلت بالا رفتن آلودگی پلاستیک در هوا، نوشیدن آب باران تقریبا در همه جای کره زمین، برای انسان مناسب نیست.

علمی؛ دانشگاه استکهلم سوئد: آب باران دیگر برای نوشیدن مناسب نیست
"ایان کازینز" استاد دپارتمان علوم محیطی دانشگاه استکهلم و نویسنده اصلی مطالعه‌ای که در ۲ آگوست در مجله علوم و فناوری محیط زیست منتشر شد، در یک بیانیه خبری می‌گوید: "بر اساس آخرین دستورالعمل‌های ایالات متحده در خصوص وجود ذرات آلاینده معلق به ویژه پلاستیک، آب باران در همه جا برای آشامیدن نامناسب ارزیابی می‌شود. اگرچه در دنیای صنعتی ما اغلب آب باران را نمی‌نوشیم، اما بسیاری از مردم در سراسر جهان انتظار دارند که آب باران بی‌خطر باشد و بسیاری از منابع آب آشامیدنی ما را تامین کند". وی چنین توضیح می‌دهد: "همراه آب باران اکنون ذرات زیادی از مواد پلی فلوئوروآلکیل (PFAS) مواد شیمیایی خطرناکی که به واسطه پلاستیک‌های فوق‌العاده بادوامی که در طی ۱۲۰ سال گذشته ساخته‌ایم وارد جو شده‌اند، را وارد بدن شما خواهد شد".
زمین از جهت آلودگی پلاستیکی، رسما از منطقه امن خود خارج شده و میزان پلی فلوئوروآلکیل از "مرز استاندارد" فراتر رفته بطوریکه این ذرات هم برای محیط زیست و هم برای سلامت انسان خطرناک شناخته شده‌اند. در این نقطه، این مواد شیمیایی، برای همیشه در سرتاسر جهان باقی می‌مانند و وارد جو هم می‌شوند و آنرا آلوده می‌کنند و مهمتر از همه، آنها در محیط زیست تجزیه نمی‌شوند. این مطالعه نشان داد که ذرات نوع PFAS (توضیح در ادامه آمده) به طور مداوم از طریق تبخیر آب دریاها از دریا به هوا می‌رود. جریان هوا آن را به جو می‌برد، جایی که ابرهای بارانی بارور می‌شوند و مجددا به وسیله باران به زمین بازمی‌گردند. نوع PFAS یکی از خطرناک‌ترین انواع این ریز ذرات برای انسان است.
میکروپلاستیک‌ها - نتیجه نهایی تمام محصولات پلاستیکی و زباله‌های صنعتی است که دور می‌ریزیم - یکی از منابع PFAS هستند و اغلب وارد اقیانوس‌ها و دیگر آبراه‌ها می‌شوند و حیات وحش را تحت تاثیر قرار می‌دهند. در حالی که زباله‌های موجود در محل‌های دفن زباله هزاران سال طول می‌کشند تا کاملا تجزیه شوند، تکه‌های پلاستیکی کوچک‌تر از ۵ میلی‌متر را تشکیل می‌دهند. اندازه آن‌ها به این معنی است که آن‌ها می‌توانند به همه جا وارد شوند، حتی در خون ما، جایی که اندازه آن‌ها بین ۷۰۰ نانومتر تا ۵۰۰۰ نانومتر است. (یک موی انسان حدود ۱۷,۰۰۰ نانومتر است).

هر آنچه باید درباره این ذرات خطرناک بدانید
هزاران ماده مختلف ساخته شده از پلی فلوئوروآلکیل در اطراف ما شناور هستند. این مطالعه سطوح چهار شکل رایج این مواد را PFOS، PFOA، PFHxS و PFNA نامیده و وجود آنها را در منابع مختلف مقایسه کرده؛ از آب باران، خاک و آب‌های سطحی مانند نهرها، دریاچه‌ها و اقیانوس‌ها و به این نتیجه رسیده که سطوح حداقل دو شکل از پلی فلوئوروآلکیل در آب باران (PFOS و PFOA)، و همانطور که آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (موسوم به اپا) نیز توصیه می‌کند، اغلب بسیار بیشتر از سطوح ایمن در آب آشامیدنی است. همچنین سطح مواد شیمیایی در نقاط مختلف جهان از استانداردهای سازمان‌های حفاظت از محیط زیست نیز فراتر رفته است.
بسته به نوع پلی فلوئوروآلکیل، حداکثر سطوح ایمن طبق استاندارد اپا از ۰.۰۰۴ ریزذره در تریلیون (موسوم به ppt) برای PFOA تا ۲,۰۰۰ ریز ذره برای PFBS که شکل دیگری از ماده شیمیایی PFAS می‌باشد متغیر است. زمانی که میزان آن‌ها در بدن انسان از حد مجاز و ایمن فراتر رود، می‌تواند منجر به اثرات زیان باری در سرتاسر بدن شود که بر سیستم ایمنی، سیستم قلبی عروقی، باروری و رشد کودک تاثیر بگذارد. همچنین می‌تواند تاثیر واکسن‌ها را در بدن کودکان سرکوب کند و اثربخشی آن‌ها را کاهش دهد. به گفته اپا شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد پلی فلوئوروآلکیل می‌تواند باعث سرطان در انسان نیز گردد.
پلاستیک اکنون در همه چیز نفوذ می‌کند. بطری‌های پلی‌اتیلن‌ترفتالات (موسوم به PET) که نوعی پلی استر برای نگهداری آب و سایر نوشیدنی‌هاست، در مقایسه با بطری‌های شیشه‌ای سنتی قدیمی، نه تنها سبک‌تر بلکه ارزان‌تر و نشکن است و بسیار ایده‌آل می‌نماید، به طوری که در حال حاضر در هر سال حدود ۵۰۰ میلیارد بطری پلی‌اتیلن‌ترفتالات در جهان ساخته می‌شود. بازیافت آن به نظر یک گزینه عالی است، اما پیچیده و دشوار است زیرا این اقلام باید پیش از ذوب شدن به خوبی از هم تفکیک شوند. حتی دو جسم پلی‌اتیلن‌ترفتالات مانند یک بطری آب و یک کارد بُرنده شیرینی در دماهای مختلف ذوب می‌شوند و در صورت ذوب با یکدیگر ترکیب شده و زباله‌ای غیرقابل استفاده و آلاینده‌تر ایجاد می‌کند.

چه باید کرد؟
طبق این مطالعه، با توجه به اینکه بیشتر منابع آب آشامیدنی روی کره زمین دارای سطوح PFAS بالاتر از سطح توصیه شده هستند، دستیابی به سطوح ایمن برای PFAS در محیط زیست "بدون صرف هزینه‌های هنگفت پاکسازی در تصفیه خانه‌های آب آشامیدنی غیرممکن است".
"جین مونکه" مدیر عامل بنیاد فروم بسته‌بندی مواد غذایی در زوریخ، سوئیس، در این بیانیه می‌گوید: باید کاری انجام شود. او در این مطالعه شرکت نداشت اما با نویسندگان آن که اعلام کردند نتایج هشدار دهنده هستند موافق است. او افزود: "هزینه هنگفت کاهش PFAS در آب آشامیدنی به سطوح ایمن، بر اساس درک علمی فعلی، باید توسط صنعت تولید و استفاده از این مواد شیمیایی سمی پرداخت شود. اکنون زمان اقدام فرا رسیده و نبایستی بگذاریم که دیر شود".

بیشتر بخوانید: