ترجمه ایران استار -‌ "فرانکل ولا"‌ از"سیمون" 39 ساله پرسید اولین‌بار که بی‌خانمان شدید چند سالتان بود‌؟ ‌‌
او پاسخ داد 32 سال.
ولا پرسید: در سال گذشته چند روز در خیابان بودید‌؟‌
سیمون پاسخ داد: تمام سال را.
ولا پرسید: از چه سالی بی‌خانمان هستید؟
او پاسخ داد: از سال 2011.
نزدیک به 1000 داوطلب سه‌شنبه شب در خیابان‌های مونترال به جستجو و مصاحبه با جمعیت بی‌خانمان شهر پرداختند.
"پلانت" شهردار "مونتریال" قبل از شروع به کار داوطلبین از "وای‌ام‌سی‌ای" خیابان "استنلی" گفت:‌ "ذهنیت‌ها در حال تغییر است. افراد بی‌خانمان تنها کسانی نیستند که جایی برای خوابیدن نداشته باشند بلکه آنها به خاطر آسیب‌های اجتماعی وارده به خودشان، خانواده و یا همسر، شغلشان را از دست داده‌اند".‌
‌در آماری که در طول شب 24 ماه مارس سال 2015 جمع‌آوری گردیده بود نشان از شناسایی شدن 3016 نفر بی‌خانمان در مونتریال داشت، البته این آمار شامل کسانی که در هتل‌ها بودند، یا شب را با دوستانشان می‌گذراندند، یا آدرس مشخصی نداشتند،‌ نبوده است. از این تعداد 429 نفر در خیابان‌ها خوابیده‌اند.
"اریک لایتمر" مدیر "ای‌کانت" گفت: "این آمار بیشتر از تورنتو و کالگری است."
او توضیح داد که این مطالعه اطلاعات ارزشمندی را در مورد واقعیت و عادات افراد بی‌خانمان ارائه کرده است و اشاره کرد که بسیاری از افراد بی‌خانمان در سال 2015 از مراکز روزانه استفاده کرده‌اند و همین امر باعث شده بودجه این مراکز افزایش پیدا کند.
این مطالعه نشان می‌دهد که باید توجه ویژه‌ای به سه گروه آسیب‌پذیر از جامعه که شامل جوانان، افراد بومی و زنان می‌شود، کرد. این 3 گروه به‌ عنوان بی‌خانمانان پنهان شناخته می‌شوند.
 
ولا گفت: "ما برای کمک به افراد بی‌خانمان فعالیت می‌کنیم، ما اینجا نیستیم که {در مورد آنها} قضاوت کنیم، ما داده‌ها را جمع آوری می‌کنیم‌ تا با جمع‌آوری اطلاعات بتوانیم معضل بی‌خانمانی‌ را ریشه‌یابی نمائیم؛ امیدوارم بتوانیم کارمان را به درستی انجام دهیم تا موفق شویم وضعیت مونترال را بهبود بخشیم.
ولا بعد از اولین مصاحبه با سیمون ابراز امیدواری کرد که همه بتوانند کارشان را به درستی انجام دهند، او گفت: "کمی عصبی بودم. می خواستم اطمینان حاصل کنم که سوالاتم را بدرستی به زبان فرانسه تهیه کرده‌ام".
"ساموئل واتس" رهبر تیم و مدیر عامل هیئت مدیره سالن خوشامدگویی گفت: "من واقعا به داده‌ها اعتقاد دارم. ما قصد داریم افراد بیخانمان را پیدا کنیم. ما فقط باید بدانیم که چرا آنها در آنجا هستند و واقعیت آنها را درک کنیم. هدف این طرح پایان دادن به بی‌خانمانی است".