حبیب صداقت دکترای تجارت بین‌الملل و کارشناس مسایل نظامی خاورمیانه در گفتگو با هوتن گلسرخی عضو انجمن نویسندگان قومی و آمریکای شمالی و انجمن قلم کانادا.
 
* جنگ ده ساله ویتنام نیز با اتهام واهی انفجار در خلیج تونکین آغاز گردید.
* چگونه ایران می‌توانست به دو نفتکش در عربستان و دوبی مین وصل کند؟
* تمامی شواهد نشان می‌دهند آمریکا دیگر به خانواده سعودی احتیاجی ندارد.
 
‌عقاید شما هموطنان مقیم خارج از کشور برای ما ایرانیان داخل کشور در رابطه با اینکه شما حقایق سیاست خارجی مملکتتان را بدانید بسیار مهم‌تر از آن چیزی است که شما فکر می‌کنید. ما می‌دانیم که ایرانیانی که در خارج از کشور هستند چه نیروی عظیم کاری، علمی و پزشکی و حتی سیاسی بین‌المللی را تشکیل می‌دهند و می‌دانیم که عشق به این مملکت کهنسال در خون و ژنوتیپ ما، ارتباطی به محل اقامتمان ندارد.
‌ولی شما نمی‌دانید گاهی که ما به تلویزیون‌های فارسی‌زبان خارجی نگاه می‌کنیم تا چه اندازه از اینکه بعضی از مسایل کاملاً وارونه به بینندگان در خارج القا می‌شوند، به قول معروف حرص می‌خوریم، اما چاره چیست؟ چاره نهایی به نظر من آنست که ما هموطنان داخلی نیز سعی خودمان را تا جای ممکن به کار ببریم که دیدگاه خودمان را با شما در میان بگذاریم.
حبیب صداقت سخنانش را با این جملات آغاز کرد. گفتگویی که میان من {هوتن گلسرخی} و حبیب صداقت در زیر آمده در واقع بررسی دقیق‌تر و موشکافانه‌تر از آن چیزی است که در رسانه‌ها و یا توسط سیاستمداران گفته می‌شود که اکثرا یکطرفه تهیه، تنظیم و منتشر می‌گردد. حبیب صداقت با اشاره به انفجار اخیر کشتی‌ها و انتساب آن به ایران ادامه داده است:
- صداقت: موضوع اتهامی بسیار جدی که بدون کمترین مدرک و دلیل اخیراً به طور بسیار غیرمنطقی متوجه کشورمان شده و با تمامی موازین پژوهشی نیز ناسازگاری دارد. داستان جدید رئیس‌جمهور ترامپ در رابطه با حمله دو قایق به دو کشتی نفتکش در خلیج عمان است.
اتهامات آقای ترامپ در آن حد غیرمنطقی می‌باشد که در شانزدهم ژوئن موسسه خبرنگاری معروف آسوشیتدپرس حتی به‌گونه مستقیم نمی‌نویسد که "در حمله به نفتکش نروژی"، بلکه "فی عبدلقاسم"(1) خبرنگار آن خبرگزاری در ابتدای مقاله خود می‌نویسد "در حمله‌ای که ظاهراً در خلیج عمان صورت گرفته است". بکار بردن واژه ظاهراً (2) توسط آسوشیتدپرس آنقدر عمیق است که این شبهه را بوجود می‌آورد که خود این آژانس نیز مطمئن نیست که صدمه‌ای که به دو کشتی "آلتیر" (3) و دیگری "کوکوکا" (4) وارد آمده در منطقه عمان و خلیج‌فارس اتفاق افتاده باشد! برای مثال می‌شود در مکانی دیگر به این دو کشتی به هر دلیل صدمه وارد شده و سپس آنها را تا خلیج‌عمان (جنوب ایران) رسانده و ناگهان از آن مرحله شکایات را آغاز کرده باشند.
هموطنان گرامی بسیاری از متفکرین می‌دانند که جنگ برای ایالات متحده یعنی درآمد و رونق اقتصادی و در سیستم کاپیتالیستی سرمایه حرف اول را می‌زند. این بار اولی نیست که در تاریخ اخیر آمریکا جنگ را با بهانه برای متقاعد نمودن افکار پارلمان و ملت خودش آغاز نموده است.
عجیب آنکه جنگ ده ساله ویتنام و آمریکا ناگهان با بهانه حمله ویتنام شمالی به کشتی "مادوکس" (5) آمریکا در اگوست 1964 در خلیج "تونکین" (6) آغاز گردید. آیا بخاطر دارید که حمله آمریکا به عراق با بهانه انبار نمودن وسایل کشتار جمعی توسط صدام حسین آغاز شد {که ماه‌ها اسناد اثباتش را در سازمان ملل و دنیا ارائه می‌کردند} و پس از آنکه ده‌ها هزار نظامی و غیرنظامی در عراق کشته و معلول شدند تازه اصلاً یادشان آمد که گویا دنبال جستجوی سلاح‌های کشتارجمعی آمده بودند، نه امتحان نمودن کارآیی اسلحه‌های خودشان؟!
آمریکا چه بلایی سر افغانستان ضعیف تحت عنوان به تله انداختن عاملان سعودی تروریسم یازده سپتامبر آورد و در نهایت بن‌لادن در مملکت دیگری کشته شد که هم‌پیمان آمریکا می‌باشد {پاکستان}، اما چون سلاح اتمی دارد فعلاً در امان است. اگر اینجانب بعنوان یک کارشناس بخواهم به چگونگی آغاز جنگ‌های آمریکا بپردازم باید حتما به یکی از استراتژی‌های اصلی امریکا برای آغاز و ادامه جنگ که همانا "ایجاد بهانه" برای قانع نمودن افکار عمومی در داخل امریکا است، اشاره کنم.
تمامی شواهد حاکی بر آن است که خاندان پادشاه سعودی اکنون به یک مهره و خدمتکار مزاحم امریکا و غرب تبدیل شده‌اند که هر چه زودتر باید از طریق یک جنگ وکالتی از طرف امریکا (7) به نوعی از شر آنها خلاص شد و بخشی از نفت آمریکا بدون پرداخت مخارج دلالی خانواده سعودی به بهای بسیار ارزان‌تر از این روزها تامین نمود.
وحشیگری و خونخواری سعودی‌ها بخصوص پس از به قدرت رسیدن ولیعهد بن‌سلمان و قطعه‌قطعه کردن جمال خاشقچی، خبرنگار بین‌المللی در سفارت عربستان دنیا را آنچنان متنفر و منزجر نمود که وقتی در کنار گردن‌زدن‌های اطفال که منتسب به جرایمی که در سن ده سالگی به آنان منسوب شده بود و گرداندن سرهای بریده در شهرها دیگر قرار دهیم، حس تنفر مردم جهان را از حد می‌گذراند و بنظر وقت آن رسیده که لازم شود تا عربستان درگیر یک جنگ بازنده در منطقه گردد.
در اینجا به خوانندگانی که برنامه‌های تلویزیون‌های فارسی زبان را دنبال می‌کنند شاید فکر کنند که امکان دارد آمریکا با ایران درگیری پیدا کند عرض می‌کنم: آنان که با قدرت جنگی مملکتمان حتی آشنایی نسبی داشته باشند بخوبی می‌دانند که آمریکا هرگز درگیری با ایران را نمی‌خواهد چرا که با ساختارهای جنگی ایرانی آشنایی دارد و به نظر بعضی از کارشناسان "ایران مانند سوئیس در مقابل ارتش آلمان نازی" شده است که در آن جاسوسان آلمانی با دانستن بعضی از ساختارها و آمادگی سوئیس در اطراف "مونترو" (8) { امروز "آرماسوئیس" (9) نام دارد} گزارش دادند که از لحاظ نظامی و به دلیل نوع روحیه مردمانش در آمادگی دفاع از خود، درگیری رایش سوم با سوئیس برای آلمان بسیار گران تمام خواهد شد؛ آنها در گزارش‌ خود گفتند که جنگ با سوئیس معلوم نیست آلمان را به کجا بکشاند چرا که سوئیسی‌ها در طی سالیان طولانی خودشان را برای درگیری بسیار آماده کرده‌اند.
امروزه اکثریت سلاح‌های اصلی نیروهای دفاعی ایران ساخت خود ایران است و ایران از ممالک دیگر سفارش و یا درخواست سفارش دریافت می‌کند و درگیری با آن برای هر مملکتی بسیار سنگین بوده و توجیه نظامی ندارد.
از طرف دیگر ایران می‌داند که امروزه خریدن جنگ‌افزارهای پیشرفته و پیچیده از ممالک دیگر اشتباه محض است چرا که تمامی وسایل پیشرفته الکترونیکی به گونه‌ای ساخته می‌شوند که سازنده با چند فرمان الکترونیکی از خارج بتواند تانک، نفربر یا حتی هواپیماها را از کار بیاندازد؛ بنابراین ایران در صفحه سیاست خارجی نمی‌تواند به هیچ هم‌پیمانی اعتماد چندانی داشته باشد.
و اما برگردیم به اتهامات حقیقتاً بی‌معنی و محاسبه نشده آقای ترامپ و تعداد اشکالات منطقی در آن.
در مورد کشتی‌های باری یکی از مهم‌ترین فاکتورهای مورد رجوع شرکت‌های بیمه در بنادر بار زدن به این کشتی‌ها می‌باشد که در این موارد یکی در عربستان بار زده و دیگری در امارات عربی؛ این دو مملکت (بفرض آنکه واقعاً به این کشتی‌ها در خلیج عمان حمله شده باشد) هر دو درگیری جدی با یمن دارند نه ایران {انجام حمله به این دو کشتی منطقا باید توسط یمنی‌ها و نزدیک یمن انجام می‌شد نه در مکانی بسیار دورتر}.
مورد دوم: عجب آنکه با تمامی سکوریتی، ماهواره و دوربین‌های بنادر و رادارهای اکتیو و پسیو زیرآبی چگونه می‌شود که قوای ایرانی توانسته است از تمامی ایستگاه محافظی کشتی‌های نفت‌کش که در ضمن نیمی از آنان متعلق به آمریکا است بدون کمترین درگیری گذر کنند و مین‌های "لیمپت" (10) را به این کشتی‌ها وصل کنند ما در اینجا با سوالاتی در رابطه با کار غواص جنگی و مین‌گذاری روبرو می‌شویم که برای صحت صددرصدی مطالب تلفنی با آقای هوتن گلسرخی (تهیه‌کننده این مطلب) ساکن تورنتو که دارنده ارشدترین گواهینامه‌های استادی غواص حمله‌ای و فلات قاره‌ای بوده و در گذشته به عنوان یک متخصص خارجی در سمت "رئیس کمیته آموزش در نیروی دریایی و مسئول سامانه‌های زیر آبی نفت" پس از خروج امریکایی‌ها از خلیج‌فارس بود، نیز مشورت کردم.
- گلسرخی: من تا به‌حال نشنیده‌ام که بشود مین لیمپت را به کشتی که در حال حرکت است وصل کرده باشند، اتصال از زیر سینه در حرکت غیرممکن است، در ضمن با توجه به اینکه می‌گویند این دو کشتی در وسط خلیج‌عمان ضربه خورده‌اند منفجر نمودن آنها از راه دور نیز غیرممکن می‌باشد. با این حال در پی مطرح شدن این موضوع من اسناد نشریات و اینترنت در ‌اینباره را نیز مطالعه کردم اکنون با حداقل ده دلیل می‌توانم قویاً بگویم مطرح کردن چنین داستانی توهین به فهم و درک خوانندگان می‌باشد. اینکه می‌گویند مین سنگین مغناطیسی را به بدنه کشتی و به نوعی که در تصویر می‌بینیم در ارتفاع حدود یک تا یک و نیم متر از سطح آب بالاتر وصل کرده‌اند، صددرصد مستلزم آنست که شخص مین‌گذار روی سطحی مثلاً روی یک قایق ایستاده باشد {آنهم زمانی که هم قایق و هم کشتی هر دو بدون حرکت باشند زیرا} در حال حرکت چنین کاری اصلا شدنی نیست. اگر فرض بگیریم که در حالت بدون حرکت این مین‌گذاری انجام شده باشد آنگاه با توجه به اینکه کشتی‌ها د‌ر عربستان و دوبی بارگیری نموده‌اند باید گفت که نیروهای ایرانی آنچنان "دست بالا و قوی" هستند که وارد بندرگاه عربستان و امارات شده و هر چه میل داشته‌اند انجام داده‌اند و تازه برای بار دوم هم خودشان به وسط دریا رفته مین خودشان را باز کرده‌اند! این یعنی سوپرمن بودن ایرانی‌ها و حداکثر بی‌کفایتی نیروهای عربستانی، اماراتی، آمریکایی و کلیه نیروهای حاضر در منطقه با صدها رادار و ناو و وسایل دفاعی!
- صداقت: کارگران و ملوانان کشتی "فرانت آلتیر" که در نتیجه انفجار مین کوچک مغناطیسی دچار آتش‌سوزی محدود شده بودند توسط یک کشتی دیگری از خلیج‌عمان گذر می‌کرده نجات داده شده و به مقامات ایرانی تحویل داده می‌شوند. ایرانیان ملوانان خسته و مضطرب را تحویل گرفته، به صورت میهما‌ن به بندرعباس انتقال داده، فیلیپینی و روس‌تبارها را پس از دو روز و شب استراحت با هواپیمای ایران‌ایر به بندر فجیره در دوبی تحویل می‌دهند.
مقامات ایرانی تمامی اتهامات آمریکایی‌ها و آقای ترامپ را بخش دیگری از فعالیت و سیاست ایجاد هراس از ایران (11) می‌دانند و اعتراض می‌کنند که در هر دو مورد مثل هر روز، هر داستانی به سناریوی "دخالت فرضی" ایران عوض می‌شود و آقای ترامپ و دیگران هرگز یک کلمه راجع به اینکه "در چه زمانی و در کجا" ایرانیان به این دو کشتی بزرگ برای مین‌گذاری فرضی دسترسی داشته‌اند چیزی نمی‌گویند.
اینجانب بخصوص توجه خوانندگان را به این مسئله جلب می‌کنم که خبرگزاری معتبر آسوشیتدپرس در مقاله اخیر خود در شانزدهم ژوئن 2019 حتی اینکه این دو کشتی در منطقه خلیج عمان دچار حادثه شده‌اند را نیز بطور واضح و قطعی گزارش نکرده و نوشته "ظاهراً" این جریانات در خلیج‌عمان اتفاق افتاده است.
در مورد اینکه چرا قایق ایران جسمی را که شاید مین مغناطیسی چسبنده باشد را از بدنه کشتی حادثه دیده "کوکوکا" جدا نموده‌اند نیز توضیح بسیار منطقی وجود دارد. پس از انفجار مین کشتی مزبور در دریا متوقف می‌شود و پیام "کمک" (12) برای کمک فوری به تمامی کشتی‌های نزدیک می‌فرستد و یکی از قایق‌های کشتی سپاه که به‌گونه استثنایی "تندرو" می‌باشد از اطراف بندر چابهار اولین سفینه‌ای بوده که به کشتی کوکوکا می‌رسد و معلوم است که اولین کاری که باید انجام می‌داده‌ جدا کردن مین مغناطیسی باقیمانده از کشتی و به احتمال زیاد در آب انداختن آن برای رفع خطر انفجارش بوده است و حالا توجه بفرمائید که آمریکایی‌ها چه شاخ و برگی به این کمک لازم و انسانی ایرانی‌ها داده‌اند.
و از همه دلایل مهمتر آنکه پس از اظهارات یکی از ملوانان که گفته بود "به ما از طریق هوا و یک پهباد حمله شد" در مقاله 16 ژوئن آسوشیتدپرس می‌نویسند که مقامات بندری امارات اکنون به هیچ فردی اجازه نزدیک شدن به کشتی را نمی‌دهند و تمامی خدمه نیز از مصاحبه کردن با خبرنگاران ممنوع گردیده‌اند؛ و سوال اکنون اینجاست که "چرا؟"
 
1- Fay Abelgasim
2- Apparently
3- Altair
4- Kokuka
5- Madox
6- Tonkin
7- Proxy War
8- Montreux
9- Armaswiss
10- Limpet
11- Irano phobia
12- May Day