مدتها قبل از عبور کریستف کلمب، کاشف جنوایی (ایتالیایی) که با کشتی‌های اسپانیایی از اقیانوس اطلس عبور کرد و گفته می‌شود قاره آمریکا را کشف کرده، این وایکینگ‌ها بوده‌اند که پا به قاره آمریکایی گذاشتند. اما واقعیت اینست که کاشف واقعی این قاره، از شمال تا جنوب، از تاریخی نامشخص، سرخپوستان و بومیانی هستند که پیش از ورود هر دوی این کاشفان در آن ساکن بوده‌اند.
این موضوع چند سال پیش و در جریان بزرگداشت کانادا و تولید سریال "داستان ما" (۲۰۱۷) نیز مطرح شد بطوریکه در آن سریال گفته شده بود اولین وارد شوندگان به کانادا وارد مکانی در شهر کبک کنونی شده‌اند که مورد اعتراض اهالی جزیره نیوفاندلند قرار گرفته بود. اکنون دانشمندان این ادعای نیوفاندلندی‌ها را تایید می‌کنند.
 
علمی؛ دانشمندان: قاره آمریکا و کانادا کشف کریستف کلمب نیست، وایکینگ ها ۴۷۱ سال پیشتر کشفش کردند
گزارش رویترز از دانشمندان نشان می‌دهد ۸ هشت ساختمان چوبی در بالای بلندی و مشرف به تالاب و جویبار در نوک شمالی جزیره نیوفاندلند کانادا قرار گرفته و اکنون زیر آواری از گیاهان و بوته‌ها و درختان قرار دارد شاهدان متقنی هستند که نشان می‌دهند وایکینگ‌ها، پیش از کریستف کلمب، و در اولین ورودشان به دنیای جدید، به کانادا رسیده بودند. اگرچه درباره این سکنی‌گزینی همواره جدل بوده اما اکنون دانشمندان توانسته‌اند تاریخ دقیق تاسیس این شهرک یا قرارگاه آنها در "لانس او میدوز" را مشخص کنند.
دانشمندان امروز چهارشنبه گفتند که نوع جدیدی از روش قدمت‌یابی که با استفاده از بررسی اثرات طوفان‌های خورشیدی انجام می‌شود نشان می‌دهد که این قرارگاه در ۱۰۲۱ میلادی، دقیقا ۱,۰۰۰ قبل از الان و ۴۷۱ سال قبل از اولین سفر کلمب وارد این منطقه شده‌اند. این تکنیک روی سه تکه چوب برش خورده از این شهرک بکار رفته که نتیجه هر سه این بررسی‌ها نشان از یک سال واحد می‌دهد. این روش جدید مبتنی بر این واقعیت است که طوفان‌های خورشیدی یک نشانه رادیوکربنی متمایزی را در حلقه‌های رشد سالانه درختان ایجاد می‌کنند. مشخص بود که یک طوفان خورشیدی قابل توجه ناشی از انفجار پرتوهای کیهانی پُرانرژی از خورشید در ۹۹۲ بعد از میلاد مسیح وجود داشته است. آزمایش قدمت‌سنجی با روش معمولی رادیوکربن (تعیین سن مواد آلی با اندازه‌گیری میزان ایزوتوپ کربن رادیواکتیو) در اینباره، تا به امروز بسیار دقیق نبوده و نتوانسته بود تاریخ واقعی لانس او میدوز که در سال ۱۹۶۰ کشف شده را تعیین کند. اگرچه اعتقاد عمومی بر این بود که اینها آثار بجا مانده از قرن یازدهم هستند.
"مارگوت کویتمز"، باستان‌شناس دانشگاه گرونینگن و اولین نویسنده این مطالعه علمی، گفت: "در هر سه تکه چوب مورد بررسی، از سه درخت مختلف، ۲۹ حلقه رشد بعد از حلقه‌ی طوفان خورشیدی دیده می‌شود و این یعنی این چوب‌ها در سال ۱۰۲۱ بریده شده‌اند. "مایکل دی"، دانشمند علوم زمین‌شناسی از دانشگاه "گرونینگن" هلند، که رهبری این مطالعه را به عهده دارد و مقاله این دانشگاه را در مجله "نیچر" منتشر کرده، می‌گوید: "باید از اهالی اروپای شمالی تشکر کرد که اولین جامعه بشری گذر کننده از اقیانوس اطلس هستند". وی افزوده: "این افراد بومی محلی نبودند که چوب‌ها را بریده‌اند زیرا شواهدی کاملا مشخص از بکار برده شدن تیغه‌های فلزی وجود دارد که بومیان هرگز چنین چیزی‌هایی نداشته‌اند. مدت زمان ساکن بودن وایکینگ‌ها در این مکان هنوز مشخص نیست، اگرچه ممکن است یک دهه یا کمتر باشد، و شاید ۱۰۰ نفر از آنها مجموعا در یک زمان در آنجا حضور داشته‌اند. ساختار این ساختمان‌ها شبیه ساختمان‌های وایکنینگ‌ها در گرینلند و ایسلند است.
 
وایکینگ‌ها، جهان و آمریکا
در تاریخ سفر وایکینگ‌ها با کشتی‌های تندرویشان و دور شدن از محل زندگی‌خود به نقاطی بسیار دورتر یکی از نقاط عطف متعدد بشریت است. اما این قرارگاه، قدیمی‌ترین شواهد شناخته شده از عبور آنها از اقیانوس اطلس را ارائه می‌دهد. بشر در این سال توانسته بود نه فقط هزاران سال پیشتر و با گذر از تنگه برینگ از غرب آن و ورود به آلاسکا، که اکنون با پا گذاشتن از شرق در کانادا به روی این قاره آمریکا جهان را دور زده باشد.
وایکینگ‌ها، یا مردم شمالی (نورس)، دریانوردان سرزمین‌های اسکاندیناوی از نروژ، سوئد و دانمارک بودند. آنها از طریق اروپا به نقاط دیگر جهان می‌رفتند، گاهی استعمار می‌کردند، گاه تجارت و گاه حمله. آنها مهارت‌های فوق‌العاده‌ای در ساخت کشتی و ناوبری داشتند و قرارگاه و شهرک‌هایی را نیز در ایسلند و گرینلند ایجاد کرده بودند. مایکل می‌افزاید: "من فکر می‌کنم منصفانه است که این سفر وایکنیگ‌ها را هم اکتشاف و هم جستجوی منابع جدید مواد اولیه توصیف کنیم. بسیاری از باستان‌شناسان بر این باورند که انگیزه اصلی آنها برای جستجوی این سرزمین‌های جدید کشف منابع جدید، به ویژه چوب بوده است. به طور کلی تصور می‌شود که آنها در گرینلند نمانده‌اند زیرا در آن چوب مناسب برای ساخت و ساز بسیار نادر است".
کشتی‌های چوبی آنها، که قایق‌های بلند نامیده می‌شدند، با بادبان و پارو حرکت می‌کردند. یکی از نمونه‌های باقی‌مانده از این نوع کشتی‌ها به نام کشتی "اوسبرگ" که در تونزبرگ نروژ کشف شده و اکنون در موزه‌ای در نروژ نگهداری می‌شود، تقریباً ۷۰ فوت (۲۱.۶ متر طول) دارد. عصر وایکینگ‌ها به طور سنتی بین سال‌های ۷۹۳-۱۰۶۶ پس از میلاد تعریف شده که در طی آن آنها می‌توانسته‌اند بطور وسیعی از اقیانوس اطلس عبور کرده باشند.
تاریخ‌های شفاهی به نام "ساگاس" ایسلندی حضور وایکینگ‌ها را در قاره آمریکا نشان می‌دهد. آنها قرن‌ها بعد در این ارتباط نوشته‌اند و در آن به رهبری به نام "لیف اریکسون" و شهرکی به نام "وینلند" اشاره می‌کنند که مورد تعاملات خشونت‌آمیز و نیز مسالمت‌آمیز با بومیان ساکن این منطقه نیوفاندلند کانادا از جمله اسیر کردن و برده‌گیری از آنها را توضیح می‌دهند.
مایکل می‌گوید تاریخ ۱۰۲۱ میلادی بدست آمده کنونی، تقریبا با گزارش‌های حماسه‌ای ایسلندی‌ها مطابقت دارد و می‌افزاید: "و این، این سوال را ایجاد می‌کند که بقیه ماجراهای حماسه‌ای چقدر می‌توانند صحت داشته باشند؟"