زمان زیادی تا لحظه تحویل سال نو باقی‌ نمانده است. ابتدا فکر می‌کردم این هفته نباید چیزی بنویسم، فکر کردم نشریه محترم در این صفحه تبریک عیدی به همراه یک عکس ماهی‌ و سبزه و سر ستون تخت جمشید و چند  بیت شعر هم از حافظ تقدیم خوانند گان عزیز می‌کند و مرا از نوشتن معاف می‌کند. ... نه اینکه چیزی نداشته باشم بنویسم اتفاقا اینقدر مطلب در مورد بازار ملک آماده کرده‌ام که احتمالا قبل از اینکه بتوانم در مورد آنها با شما در این رسانه صحبت کنم بیات! شده‌اند و من هم که عادت ندارم مطالب تاریخ گذشته تحویل شما بدهم مجبور می‌شوم آنها را کنار بگذارم... بله خیلی‌ صحبت در مورد بازار ملک دارم ولی‌ احساس می‌کنم اکنون که حال و هوای نوروز در تمام تجمع‌های ایرانی حاکم است در مورد بازار ملک صحبت کردن لزومی ندارد چه کسی‌ در این لحظات می‌خواهد بداند که بازار املاک چگونه است، چه کسی‌ می‌خواهد بداند ملک ارزان شده یا گران؟ اصلا در این لحظات کی‌ به این حرف‌ها توجه می‌کند؟ گزارش‌های بازار املاک در این لحظات خواننده‌ای ندارد. بنابرین این صحبت‌ها را فعلا می‌گذاریم برای دفتر کار.... تا اینکه این چند سطر بنظرم رسید که بنویسم و برای نشریه  محترم ارسال کنم اگر صلاح دید‌ند چاپ می‌‌کنند.
عید نوروز برای ما ایرانی‌ها فقط یک جشن سال نو نیست تا مثل خارجی‌‌ها یک جا جمع شویم چند تا برنامه سرگرمی برایمان اجرا شود ....شمارش معکوس برای آغاز سال نو بعدش کمی‌ آتش بازی آخرش هم برویم بخوابیم و روز بعد سر کارمان حاضر باشیم البته کمی‌ بی‌ انصافی کردم روز اول سال تعطیل باشیم و از روز دوم حاضر برای انجام کارهای روزانه... خیر برای ما فرق می‌‌کند برای ما یک آئین است، یک جشنواره بزرگداشت است، از چهارشنبه سوری تا سیزده بدر تا لوازم سفره هفت سین همگی‌ حکایت از یک آئین ستایش طبیعت است. از تمام عناصر زندگی‌ در این آئین یاد می‌شود، گرامی‌ داشت بزرگان ادب یک ملت مانند حافظ و سعدی و فردوسی‌ است به این سادگی‌ نیست قضیه خیلی‌ عمیق‌تر از این حرف‌هاست و در مورد آن کتاب‌ها نوشته شده است... قادر به بیان عظمت و تاثیر آن نیستم بلکه من هم مانند شما یکی‌ از شرکت‌کنند‌گان این مراسم بزرگ و با شکوه هستم.کشور، فرهنگ و ملت ما بار‌ها و بار‌ها در طول تاریخ مورد وحشیانه‌ترین تاخت و تاز‌ها قرار گرفته است. وقتی‌ در داخل ایران به گشت و گذار می‌پردازید دهکده‌هایی در بالای کوه‌های سر به فلک کشیده یا در دره‌های دور‌افتاده پیدا می‌کنید که در نظر اول از خود می‌پرسید، اینها چرا دشت صاف و  کنار رودخانه را رها کرده‌ و آمده‌اند در کوه و دره با امکانات ناچیز زندگی‌ و امکانات زندگی‌ را با مشقّت تمام برای خود مهیّا می‌کنند. شاید اجداد آنها از هجوم اقوامی که در گذشته منطقه را وحشیانه مورد هجوم قرار داده‌اند فرار کرده به مناطق صعب‌العبور کوچ کرده‌اند تا شاید بتوانند خانواده خود را از مخاطرات حفظ کنند و از آن تاریخ در همان منطقه ساکن شده‌اند. بعضی‌ بالای کوه رفته‌اند، بعضی‌ مخفی‌ شده‌اند، بعضی‌ در دنیا پراکنده شده‌اند. خلاصه هر کسی‌ به هر جائی که دستش رسیده متوسل شده است تا از این هجوم‌ها در امان باشد، در نتیجه آداب، اخلاق و نحوه زندگی‌ بسیار متنوعی در میان ما ایرانی‌ها وجود دارد اما حتی بدون اینکه با هم در ارتباط باشیم هنگام نوروز که میشود همه این مراسم را تقریباً به یک شکل انجام می دهیم... انگار یک ارتباط معنوی و روحی‌ ما را به هم مربوط می‌‌کند...
عید نوروزچیز دیگریست وتاثیر شگرفی روی ما دارد. برای چند روزی از این رو به آن رویمان می‌کند، احساس نشاط می‌کنیم، یاد بزرگتر‌های فامیل که در بچگی‌ کنار ما بودند و الان در بین ما نیستند می افتیم، انگار همه مثل هم می‌شویم. دیگر هفتاد و دو ملت نیستیم، یک ملتیم دوباره متحد می‌شویم، بطور عجیبی‌ این یک رسم را از تمام هجوم‌ها حفظ کرده‌ایم. پای این یکی‌ واقعا همه متحد و یکپارچه ایستاده‌ایم! محال است سر این یکی کوتاه بیاییم. بنا به دلایلی که برای خودمان داریم این یکی‌ رانمی‌گذاریم و نگذاشته‌ایم خدشه‌دار شود، این با بقیه فرق دارد. این یکی‌ برایمان اهمیّتی دارد که فقط باید از ما باشی‌ تا درک کنی‌ و تمام ما در هرنقطه از جهان که پناه گرفته باشیم در این روز‌ها فقط به یک چیز فکر می‌کنیم و در لحظه سال تحویل توجه تمام ما به یک مطلب است‌ و لحظه تحویل سال نقطه اوج این آئین ملی‌ است و فقط یک اتفاق فیزیکی‌ به عنوان آغاز یک سیکل جدید در چرخش کره زمین نیست. یک تحول عاطفی و معنوی  و یک نقطه احساسی‌ با شکوه است و به دنبال آن به دیده‌بوسی با عزیزان و در آغوش کشیدن نزدیکانی که کنار سفره هفت‌سین با ما هستند مشغول می‌شویم.
دوستان بیایید بعد از سال تحویل با تمام وجود دید و بازدید کنیم. لطفا مرا هم در فهرست دید و بازدیدهایتان قرار دهید. عید شما مبارک و سال خوشی رابرایتان آرزو می‌کنم.
کامران انواری
۶۴۷-۸۰۸-۳۴۵۰