طبق گزارش‌های رسیده، اداره مالیات کانادا بنا دارد اطلاعات حساب‌های بانکی تعداد زیادی از کانادایی‌ها را به سازمان امور مالیاتی آمریکا ارسال کند، که شمار بسیاری از این اطلاعات اصلا نبایستی گزارش شوند. طبق توافقنامه مالی بین کانادا و آمریکا سطحی برای این گزارش اعلان شده اما علی رغم اینکه بسیاری از این حساب‌ها زیر سقف تعیین شده هستند، بانک‌ها و سپس اداره مالیات برای حافظت از خودشان آنها را گزارش کرده و می‌کنند.
طبق توافق دو کشور پس از تصویب قانون انطباق مالیاتی حساب‌های خارجی (موسوم به اف‌تی‌ک‌ای)، که برای جلوگیری از فرار مالیاتی افراد تنظیم شده، بانک‌ها و موسسات کانادایی موظف به ارسال اطلاعات موجودی و کنش‌های کانادایی‌ها به اداره مالیات کانادا و سپس اداره مالیات کانادا به سازمان امور مالیاتی آمریکا هستند. قرار است بدین شکل کانادایی‌های که مانده حساب آنها بیش از ۵۰,۰۰۰ دلار است و احتمالا مشمول مالیات در آمریکا می‌شوند، همراه با مشخصات کامل بانکی خود گزارش شوند.
 
اداره مالیات کانادا همه حساب بانکی صدها هزار کانادایی را به آمریکا می فرستد
طبق اطلاعات منتشر شده اداره مالیات کانادا، اکنون موجودی حساب ۶۱۵,۰۰۰ کانادایی از ۹۰۱,۰۰۰ نفری که در سال ۲۰۱۹ به اداره امور مالیات آمریکا گزارش شده‌اند، دارایی کمتر از ۵۰,۰۰۰ دلار داشته‌اند. در سال ۲۰۱۸ نیز موجودی حساب ۶۱۰,۰۰۰ نفر از لیست ۹۰۰,۰۰۰ نفری فرستاده شده توسط کانادا به آمریکا اصلا نمی‌بایست در لیست می‌بود. بدین ترتیب، بانک‌ها و اداره مالیات کانادا "بطور داوطلبانه" اطلاعات کامل بانکی دو سوم از افرادی را گزارش کرده‌اند که اصلا نبایستی در لیست باشند!
 
مالیات به آمریکا؟
علیرغم اینکه دولت‌های جهان می‌گویند مالیات افراد بر اساس تابعیت‌های آنها نیست، اما واقعیت اینست که برخلاف بیشتر کشورها، ایالات متحده مالیات بر درآمد را بر اساس تابعیت و نه کشور محل اقامت وضع می‌کند. بدین ترتیب و با تصویب قانونی در کانادا، برخی از ساکنان کانادا که مشمول قانون مالیات ایالات متحده هستند، برخی از شهروندان آمریکا که در کانادا زندگی می‌کنند، بسیاری از شهروندان دو تابعیتی کانادایی - آمریکایی، یا افرادی که در آمریکا به دنیا آمده اما تمام زندگی خود را در کانادا گذرانده‌اند، شامل این قانون می‌شوند. بعبارت بهتر اگر کسی به دلیلی با آمریکا ارتباط مالی داشته و در حسابش ۵۰,۰۰۰ دلار پول دارد حتما کلیه اطلاعات بانکی او به اداره مالیات آمریکا گزارش می‌شود، و طبق این گزارش اگر موجودی او زیر ۵۰,۰۰۰ دلار نیز هست باز هم به احتمال ۶۶% اطلاعات حساب بانکیش گزارش می‌گردد.
براساس آمار بدست آمده از سیستم رای‌گیری انتخابات آمریکا حدود ۸۲۵,۶۲۰ نفر در سال ۲۰۱۶ با تابعیت ایالات متحده در کانادا زندگی می‌کردند که ۶۲۲,۴۹۲ نفر از آنها به سن رای دادن رسیده بودند. لیستی که کانادا در هر دو سال پیاپی در اختیار آمریکا گذاشته است شامل بیش از ۹۰۰,۰۰ نفر است.
در حالی که مدتهاست مخالفان این توافقنامه گمان می‌کردند که بانک‌ها و اداره مالیات کانادا فقط اطلاعات "حساب‌های بیش از حد ضروری" را ارسال می‌کنند، این اولین باری است که مشخص می‌شود حجم بزرگ اطلاعات ارسالی نه از نوع حساب ضروری بوده، نه بایستی جمع می‌شده و نه بایستی گزارش می‌گشته است.
"فیلیپ لارنس"، نماینده محافظه‌کار مجلس فدرال کانادا می‌گوید: "اگر ما داریم بیش از آنچه که طبق قانون لازم است را می‌دهیم، باید بفهمیم که چرا چنین می‌کنیم... زیرا ما اطلاعات خصوصی گرانبهای کانادایی‌ها را به کشور دیگری می‌دهیم". یک نماینده نیودموکرات و منتقد مالی به نام "متیو گرین" نیز سابقه عملکرد اداره مالیات کانادا در مورد محافظت از اطلاعات شهروندان کانادایی را زیر سوال برد و گفت: "ما اول از همه در قبال شهروندان خود وظیفه داریم و باید محافظت از اطلاعات شخصی آنها را جدی بگیریم. ما هرگز نباید این اطلاعات را بی‌مورد به اشتراک بگذاریم".
 
اداره مالیات کانادا چه می‌گوید؟
اداره مالیات کانادا می‌گوید تصمیم‌گیری درباره گزارش دادن یا ندادن یک حساب بانکی به عهده هر بانک یا موسسه مالی کانادایی است نه اداره مالیات. "کریستوفر دودی" سخنگوی اداره مالیات در پاسخ نامه الکترونیکی نوشت: "اختیار گزارش دادن اطلاعات حساب‌ها و اینکه آنها بالا یا پایین سطح اعلانی هستند بعهده موسسات مالی گزارش دهنده آنها و طبق قوانین داخلی آنهاست. هنگامی که یک حساب به اداره مالیات کانادا گزارش می‌شود ... اداره مالیات آنرا حساب قابل گزارش برآورد می‌کند و طبق توافقنامه انتظار می‌رود که اطلاعات کامل مربوط به آن حساب را در اختیار سازمان مالیات آمریکا بگذارد".
دودی گفت: آستانه گزارش ۵۰,۰۰۰ دلار موجودی، ترکیبی از "تمام حساب‌های یک حساب کانادایی‌ست" که "می‌تواند احتمالا مشمول قانون مالیات ایالات متحده" باشد. وی نوشت: "از آنجا که جمع دارایی‌های نقدی یک شخص (چه در حساب شخصی یا مشترک) باید زیر حد آستانه باشد، پس ما مجبور به جمع کل دارایی‌های یک شخص در همه بانک‌ها هستیم و طبیعتا بانک‌ها حساب‌های کمتر از حد آستانه را نیز گزارش می‌کنند زیرا امکان دارد این شخص در بانک دیگری مبالغ دیگری داشته باشد که جمع کل آنها شاید به آستانه برسد". آنچه مشخص است به هر حال جمع هرچه که باشد، اطلاعات آمده در لیست بانک‌ها گزارش می‌گردد.
"آلیسون کریتینز"، رئیس قانون مالیات در دانشگاه مک‌گیل می‌گوید که بانک‌ها برای محافظت از خودشان هم که شده بیش از آنچه لازم است را گزارش می‌دهند: "بانک‌ها عدد دقیق ۵۰,۰۰۰ دلار را ملاک نمی‌گیرند زیرا یک عدد ثابت می‌تواند موجب بروز خطا شده و بانک را در مقابل آمریکا به خطر بیاندازد، چرا بانک باید بخاطر مشتری‌هایش به خطر و زحمت بیافتد؟"
وی با طرح این سوال که چرا اداره مالیات حتی به نمایندگی از سازمان مالیات آمریکا این اطلاعات را جمع‌آوری می‌کند، اظهار داشت: "من فکر می‌کنم کاملاً مضحک است که اداره مالیات کانادا به ایالات متحده در انجام این کار کمک کند"، او افزود که این اطلاعات بانک‌ها می‌تواند مورد استفاده اداره مالیات کانادا هم باشد.
 
به دنبال دستگیری ماهی‌های کوچک و آزادی ماهی‌های بزرگ
کریتینز می‌گوید در حالی که این توافقنامه بین دولتی برای شناسایی و سرکوب فرار مالیاتی تصویب شده، در واقع این قانون فقط کانادایی‌های کوچک معمولی را هدف می‌گیرد. وی می‌افزاید: "همانطور که قبلا هشدار داده بودم این عملکرد برای گیر انداختن ماهی‌های کوچک در حجم زیاد است و نه ماهی‌های بزرگ، و اکنون ما می‌بینیم که دقیقاً همین اتفاق در حال رخ دادن است".
"جان ریچاردسون"، وکیل تورنتویی متخصص در امور بین مرزی و فعال در مبارزه با فرار مالیاتی می‌گوید که طبق این توافقنامه اطلاعات بسیار بیشتری از آنچه باید گزارش می‌شد، گزارش شده و مردم هنوز تصورش را ندارند: "من فکر می‌کنم دولت کانادا باید اقدامات لازم برای محافظت از افراد را انجام دهد، در حالیکه دولت قطعا در جهت محافظت از بانک‌ها عمل کرده است".