فرصت تاریخی از دست رفته:
جاستین ترودو در کارزار انتخاباتی سال ۲۰۱۵ قول داد که اگر انتخاب شود، آن آخرین انتخاباتی خواهد بود که با سیستم انتخاباتی قدیمی " کسب رای بیشتر حوزه " برگزار خواهد شد. او قول اصلاح سیستم انتخاباتی را به مردم داد، انتخاب شد، اما متاسفانه زیر قولش زد! اصلاح سیستم انتخاباتی انجام نشد و یک فرصت تاریخی بی‌نظیر در این عرصه از دست رفت. در آن زمان ترودو و حزب لیبرال در اوج محبوبیت و قدرت بودند، حکومت اکثریت داشتند و برای تصویب هر قانونی نیاز به رای احزاب دیگر نداشتند. حزب محافظه‌کار به عنوان مخالف اصلی این اصلاح، شکست سختی در انتخابات خورده بود و در اوج ضعف بود. دیگر احزاب هم همیشه با اصلاح موافق و در این عرصه همراه ترودو بودند اما فرصت طلایی از دست رفت و حسرتش بر دل مردم ماند. و اما چگونگی‌اش:
پس از روی کار آمدن، ترودو یک کمیته از نمایندگان همه احزاب برای اصلاح سیستم انتخاباتی تشکیل داد. پس از مدتی فعالیت، نمایندگان حزب لیبرال در این کمیته، علی‌رغم مخالفت نمایندگان سایر احزاب، به ترودو پیشنهاد کردند وعده انتخاباتی خود را زیر پا بگذارد و آن را عملی نکند. کمیته در گزارش نهایی خود به نام "تقویت دموکراسی در کانادا" توصیه کرد که دولت یک سیستم "نمایندگی نسبی" جایگزین طراحی کند و یک رفراندوم برای تصویب مردمی آن برگزار نماید. گویا مخالفان اصلاح در خود حزب لیبرال هم قدرتمند بودند، اگرچه که استفن دیون، دومینیک لوبلان و کریستیا فریلند از مدافعان سیستم "نمایندگی نسبی" بودند. بعد از این گزارش، دولت در دسامبر ۲۰۱۶ یک نظر سنجی از ۳۶۰,۰۰۰ نفر در این مورد انجام داد و ضربه نهایی به خواسته اصلاح سیستم انتخاباتی فرود آمد! در اول فوریه ۲۰۱۷، کارینا گلد، وزیر نهادهای دموکراتیک دولت ترودو، اعلام کرد که تغییر سیستم انتخاباتی در برنامه دولت نخواهد بود و دلیل آن را عدم توافق درمیان کانادایی‌ها بر سر سیستم انتخاباتی آینده و جایگزین اعلام نمود (1)!
مردم و اصلاح سیستم انتخاباتی:
در سپتامبر گذشته شرکت "انگس رید گلوبال" (2) با مشارکت "رای عادلانه کانادا" در یک نظرسنجی اینترنتی با شرکت بزرگسالان کانادایی پیرامون "اصلاح سیستم انتخاباتی" انجام داد که با درصد خطای اندکی بازتاب‌دهنده افکار عمومی کانادا در این مورد می‌باشد. در این نظرسنجی شش پرسش به شرکت‌کنندگان ارائه شد و نتایج آن عبارتند از:
۱- ۷۰% از شرکت‌کنندگان اعتقاد داشتند جاستین ترودو با وعده‌شکنی در مورد اصلاح سیستم انتخاباتی و عدم اجرای آن اشتباه کرده است.
۲- ۸۲% از شرکت‌کنندگان اعتقاد داشتند حکومت اکثریت باید بیش از ۵۰ درصد آرا کل مردم را به دست آورده باشد.
۳- ۷۷% از اصلاح سیستم انتخاباتی و جایگزینی"سیستم نمایندگی نسبی" حمایت کردند.
۴- ۹۰% بر این باور بودند که احزاب سیاسی همکاری کنند و تصویب لوایح در پارلمان با بیش از ۵۰ درصد آرای نمایندگان صورت پذیرد.
۵- ۸۰% از شرکت‌کنندگان بر این باورند که پارلمان و نمایندگانش باید بازتاب آرای مردم باشند.
۶- ۸۴% موافق بودند که یک "مجمع ملی شهروندان" تشکیل شود و اصلاح سیستم انتخاباتی را پیش ببرد، بدون توجه به اینکه چه حزبی در انتخابات آینده پیروز شده و دولت را تشکیل خواهد داد (3).
برنامه احزاب در مورد اصلاح:
حزب لیبرال و حزب محافظه‌کار در کارزار انتخاباتی جاری اشاره‌ای به اصلاح سیستم انتخاباتی نمی‌کنند وآن را در برنامه عمل خود ندارند. اما دو حزب نیودموکرات و سبز به ضرورت تاخیرناپذیر اصلاح سیستم انتخاباتی کنونی و جایگزینی آن با سیستم "نمایندگی نسبی" پای می‌فشارند و آن را در برنامه عمل فوری خود دارند.
ضرورت اصلاح ساختار سیاسی کانادا:
همان‌گونه که اشاره شد اصلاح سیستم انتخاباتی یک ضرورت تاخیرناپذیر است که برای احترام به دموکراسی و رای مردم، جلوگیری از هدر رفتن رای مردم، و جلوگیری از سوء استفاده قدرت‌طلبان باید هر چه سریع‌تر اجرا شود. مردم در کارزار انتخاباتی کنونی می‌توانند به طور بسیار جدی خواستار گنجاندن این درخواست در برنامه احزاب و اجرای سریع آن پس از روی کار آمدن‌شان بشوند.
اما افزون بر این درخواست، بسیاری از مردم خواستار انجام اصلاحات سیاسی و دموکراتیک بیشتری برای تقویت دموکراسی در کانادا به شرح زیر هستند:
حذف خانواده سلطنتی انگلستان از ساختار سیاسی کانادا:
کانادا صد و پنجاه سال است که به استقلال دست‌یافته و دیگر مستعمره انگلستان نیست. مردم کانادا خود حق انتخاب نمایندگان، دولت‌ها و تصمیم‌گیرندگان سیاسی خود را دارند. نابالغ و عقب مانده نیستند که نیاز به آقا بالا سر، خانم بالا سر و یا دولت بالا سری داشته باشند که انتخاب آنها را تایید و یا وتو کند! وجود و کارکرد نهادهای باقی‌مانده از دوران استعمار هیچ دلیل موجهی ندارد مگر پافشاری بر عقب‌ماندگی و نیاز به سرپرست داشتن ما! و این، بی‌تعارف، توهینی بزرگ به کانادا و کاناداییان و تجاوز آشکار به حقوق انسانی ماست. مدافعان حضور و عملکرد سیاسی خانواده سلطنتی انگلستان و نمایندگانشان در ساختار سیاسی کانادا باید این حقیقت را دریابند و از پافشاری غیردموکراتیک‌شان دست بردارند.
خانواده سلطنتی هزینه‌های سنگین مالی و غیرضروری به بودجه ما تحمیل می‌کند که در شماره‌های قبل به آن اشاره کردم، آن هم زمانی که همه دولت‌های استانی و فدرال از کمبود بودجه و سنگینی بار بدهی‌ها می‌نالند و به بهانه آن به خدمات آموزشی و بهداشتی حمله می‌کنند. نگهداری دفاتر نمایندگی خانواده سلطنتی در ساختار سیاسی ما، دفتر فرماندار کل (4) در عرصه فدرال و فرماندار (5) در استان‌ها، هزینه‌های سنگینی دارند که ناعادلانه و نابخردانه بر مردم ما تحمیل می‌شوند، بدون آنکه هیچ عملکرد و تاثیر مثبتی داشته باشند! و برعکس سرشار از تاثیرات منفی و پافشاری بر نابالغی سیاسی ما هستند! و هجوم پرسش‌ها در مورد ساختار و عملکرد سیاسی ما:
- وقتی مردم کانادا حزب حاکم و نخست وزیرشان را انتخاب می‌کنند، چه احتیاجی به تایید نمایندگان خانواده سلطنتی دارند (نماینده‌ای منتسب نماینده با رای را تایید کند)؟ و چرا آنها باید حق وتوی انتخاب ما را داشته باشند؟!
- چرا نمایندگان ملکه باید شروع و پایان مجلس‌های ما را تایید کنند و از آنها اجازه بگیریم! ؟
- چرا ۱۰۵ سناتور ما باید با توصیه نخست وزیر، اما با تایید فرماندار کل (نماینده ملکه)، برگزیده شوند؟!
- آیا فرماندارهای کل از ما باهوش‌ترند و یا خون‌شان ازما رنگین‌تر است و یا برگزیده خدا و سایه او در کشور ما می‌باشند!؟
نه، ما نیازی به خانم یا آقا بالا سر نداریم! می‌توانیم خودمان انتخاب کنیم و گرداننده امور سیاسی خودمان باشیم. لطفاً ما را حقیر و صغیر مپندارید! انگل و سربار ساختار سیاسی ما نباشید. ما را به حال خودمان بگذارید و آخرین رگه‌ها و ته‌مانده‌های ساختار استعماری را با چنگ و دندان در مملکت ما حفظ نکنید. کشور شما انگلستان است، نه کانادا! به کشور خودتان بروید جائیکه خودتان می‌دانید با مردم خودتان!
حذف مجلس سنا از ساختار سیاسی کانادا:
۱۰۵ سناتور، برگزیده مردم کانادا نیستند و توسط آنها انتخاب نمی‌شوند! این سناتورها به توصیه نخست وزیر و توسط فرماندار کل که نماینده و جانشین ملکه الیزابت در کاناداست، تایید و بر ما تحمیل می‌شوند! وقتی مردم کانادا نمایندگان خودشان و مجالس خودشان را انتخاب می‌کنند، چه نیازی به مجلس سنای اضافی، انتصابی و هزینه اضافی هست؟ ۱۰۵ سناتور نفری ۱۴۲ هزار و چهارصد دلار سالیانه حقوق می‌گیرند و جز آقا بالا سری مجلس و نمایندگان منتخب ما کاری نمی‌کنند و یا اصلاً کاری نمی‌کنند و حقوق هنگفت ناعادلانه دریافت می‌کنند! این بودجه هنگفت نباید از جیب و بودجه ما هزینه شود، آن هم زمانی که بدهی‌های سنگین داریم و سناتورها هم کارکردی قابل توجه ندارند!
انتخابات مستقل نخست‌وزیر:
یک پیشنهاد نیز در اینجا قابل اشاره و اندیشه است. این پیشنهاد برای احترام بیشتر به نقش دموکراتیک و رای مردم و تاثیرگذاری مردمی بیشتر بر ساختار و تصمیم‌گیری‌های سیاسی مطرح می‌شود:
انتخاب مجلس و نمایندگان آن از سوی مردم باشد برای همان مجلس و نمایندگان مردمی. اما رهبر حزب اکثریت، به طور خودکار و بدون رای مستقیم مردم، نخست وزیر نشود. انتخاب نخست وزیر در یک انتخابات جداگانه و با نامزدان فردی برای پُست نخست وزیری ،همرمان و در کنار انتخابات پارلمانی، می‌تواند انجام شود. هر فردی از سوی هر حزبی و یا به طور مستقل بتواند نامزد انتخابات نخست وزیری شود و نتیجه پیامد انتخاب مستقیم مردم باشد.آیا به اینگونه تاثیر و نقش مردم در صحنه سیاسی بیشتر نمی‌شود؟
می‌توانیم مردمی‌تر و بی‌پرواتر پیشنهاد و فکر کنیم؛ نمی‌توانیم؟
1- https://www.liberal.ca/wp-content/uploads/2015/10/New-plan-for-a-strong-middle-class.pdf
2- Angus Reid Global
3- https://www.fairvote.ca/poll
4- Governor General
5- Lieutenant General
جاستین ترودو در کارزار انتخاباتی سال ۲۰۱۵ قول داد که اگر انتخاب شود، آن آخرین انتخاباتی خواهد بود که با سیستم انتخاباتی قدیمی " کسب رای بیشتر حوزه " برگزار خواهد شد. او قول اصلاح سیستم انتخاباتی را به مردم داد، انتخاب شد، اما متاسفانه زیر قولش زد! اصلاح سیستم انتخاباتی انجام نشد و یک فرصت تاریخی بی‌نظیر در این عرصه از دست رفت. در آن زمان ترودو و حزب لیبرال در اوج محبوبیت و قدرت بودند، حکومت اکثریت داشتند و برای تصویب هر قانونی نیاز به رای احزاب دیگر نداشتند. حزب محافظه‌کار به عنوان مخالف اصلی این اصلاح، شکست سختی در انتخابات خورده بود و در اوج ضعف بود. دیگر احزاب هم همیشه با اصلاح موافق و در این عرصه همراه ترودو بودند اما فرصت طلایی از دست رفت و حسرتش بر دل مردم ماند. و اما چگونگی‌اش:
لطفا روی عکس تبلیغات زیر کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
مردم و اصلاح سیستم انتخاباتی:
لطفا روی عکس تبلیغات زیر کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
لطفا روی عکس بنر تبلیغاتی کلیک کنید تا برایتان شماره بگیرد
لطفا روی عکس تبلیغاتی کلیک کنید تا برای شما شماره بگیرد؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
۳- ۷۷% از اصلاح سیستم انتخاباتی و جایگزینی"سیستم نمایندگی نسبی" حمایت کردند.
۴- ۹۰% بر این باور بودند که احزاب سیاسی همکاری کنند و تصویب لوایح در پارلمان با بیش از ۵۰ درصد آرای نمایندگان صورت پذیرد.
۵- ۸۰% از شرکت‌کنندگان بر این باورند که پارلمان و نمایندگانش باید بازتاب آرای مردم باشند.
۶- ۸۴% موافق بودند که یک "مجمع ملی شهروندان" تشکیل شود و اصلاح سیستم انتخاباتی را پیش ببرد، بدون توجه به اینکه چه حزبی در انتخابات آینده پیروز شده و دولت را تشکیل خواهد داد (3).
برنامه احزاب در مورد اصلاح:
حزب لیبرال و حزب محافظه‌کار در کارزار انتخاباتی جاری اشاره‌ای به اصلاح سیستم انتخاباتی نمی‌کنند وآن را در برنامه عمل خود ندارند. اما دو حزب نیودموکرات و سبز به ضرورت تاخیرناپذیر اصلاح سیستم انتخاباتی کنونی و جایگزینی آن با سیستم "نمایندگی نسبی" پای می‌فشارند و آن را در برنامه عمل فوری خود دارند.
ضرورت اصلاح ساختار سیاسی کانادا:
همان‌گونه که اشاره شد اصلاح سیستم انتخاباتی یک ضرورت تاخیرناپذیر است که برای احترام به دموکراسی و رای مردم، جلوگیری از هدر رفتن رای مردم، و جلوگیری از سوء استفاده قدرت‌طلبان باید هر چه سریع‌تر اجرا شود. مردم در کارزار انتخاباتی کنونی می‌توانند به طور بسیار جدی خواستار گنجاندن این درخواست در برنامه احزاب و اجرای سریع آن پس از روی کار آمدن‌شان بشوند.
اما افزون بر این درخواست، بسیاری از مردم خواستار انجام اصلاحات سیاسی و دموکراتیک بیشتری برای تقویت دموکراسی در کانادا به شرح زیر هستند:
حذف خانواده سلطنتی انگلستان از ساختار سیاسی کانادا:
کانادا صد و پنجاه سال است که به استقلال دست‌یافته و دیگر مستعمره انگلستان نیست. مردم کانادا خود حق انتخاب نمایندگان، دولت‌ها و تصمیم‌گیرندگان سیاسی خود را دارند. نابالغ و عقب مانده نیستند که نیاز به آقا بالا سر، خانم بالا سر و یا دولت بالا سری داشته باشند که انتخاب آنها را تایید و یا وتو کند! وجود و کارکرد نهادهای باقی‌مانده از دوران استعمار هیچ دلیل موجهی ندارد مگر پافشاری بر عقب‌ماندگی و نیاز به سرپرست داشتن ما! و این، بی‌تعارف، توهینی بزرگ به کانادا و کاناداییان و تجاوز آشکار به حقوق انسانی ماست. مدافعان حضور و عملکرد سیاسی خانواده سلطنتی انگلستان و نمایندگانشان در ساختار سیاسی کانادا باید این حقیقت را دریابند و از پافشاری غیردموکراتیک‌شان دست بردارند.
خانواده سلطنتی هزینه‌های سنگین مالی و غیرضروری به بودجه ما تحمیل می‌کند که در شماره‌های قبل به آن اشاره کردم، آن هم زمانی که همه دولت‌های استانی و فدرال از کمبود بودجه و سنگینی بار بدهی‌ها می‌نالند و به بهانه آن به خدمات آموزشی و بهداشتی حمله می‌کنند. نگهداری دفاتر نمایندگی خانواده سلطنتی در ساختار سیاسی ما، دفتر فرماندار کل (4) در عرصه فدرال و فرماندار (5) در استان‌ها، هزینه‌های سنگینی دارند که ناعادلانه و نابخردانه بر مردم ما تحمیل می‌شوند، بدون آنکه هیچ عملکرد و تاثیر مثبتی داشته باشند! و برعکس سرشار از تاثیرات منفی و پافشاری بر نابالغی سیاسی ما هستند! و هجوم پرسش‌ها در مورد ساختار و عملکرد سیاسی ما:
- وقتی مردم کانادا حزب حاکم و نخست وزیرشان را انتخاب می‌کنند، چه احتیاجی به تایید نمایندگان خانواده سلطنتی دارند (نماینده‌ای منتسب نماینده با رای را تایید کند)؟ و چرا آنها باید حق وتوی انتخاب ما را داشته باشند؟!
- چرا نمایندگان ملکه باید شروع و پایان مجلس‌های ما را تایید کنند و از آنها اجازه بگیریم! ؟
- چرا ۱۰۵ سناتور ما باید با توصیه نخست وزیر، اما با تایید فرماندار کل (نماینده ملکه)، برگزیده شوند؟!
- آیا فرماندارهای کل از ما باهوش‌ترند و یا خون‌شان ازما رنگین‌تر است و یا برگزیده خدا و سایه او در کشور ما می‌باشند!؟
نه، ما نیازی به خانم یا آقا بالا سر نداریم! می‌توانیم خودمان انتخاب کنیم و گرداننده امور سیاسی خودمان باشیم. لطفاً ما را حقیر و صغیر مپندارید! انگل و سربار ساختار سیاسی ما نباشید. ما را به حال خودمان بگذارید و آخرین رگه‌ها و ته‌مانده‌های ساختار استعماری را با چنگ و دندان در مملکت ما حفظ نکنید. کشور شما انگلستان است، نه کانادا! به کشور خودتان بروید جائیکه خودتان می‌دانید با مردم خودتان!
حذف مجلس سنا از ساختار سیاسی کانادا:
۱۰۵ سناتور، برگزیده مردم کانادا نیستند و توسط آنها انتخاب نمی‌شوند! این سناتورها به توصیه نخست وزیر و توسط فرماندار کل که نماینده و جانشین ملکه الیزابت در کاناداست، تایید و بر ما تحمیل می‌شوند! وقتی مردم کانادا نمایندگان خودشان و مجالس خودشان را انتخاب می‌کنند، چه نیازی به مجلس سنای اضافی، انتصابی و هزینه اضافی هست؟ ۱۰۵ سناتور نفری ۱۴۲ هزار و چهارصد دلار سالیانه حقوق می‌گیرند و جز آقا بالا سری مجلس و نمایندگان منتخب ما کاری نمی‌کنند و یا اصلاً کاری نمی‌کنند و حقوق هنگفت ناعادلانه دریافت می‌کنند! این بودجه هنگفت نباید از جیب و بودجه ما هزینه شود، آن هم زمانی که بدهی‌های سنگین داریم و سناتورها هم کارکردی قابل توجه ندارند!
انتخابات مستقل نخست‌وزیر:
یک پیشنهاد نیز در اینجا قابل اشاره و اندیشه است. این پیشنهاد برای احترام بیشتر به نقش دموکراتیک و رای مردم و تاثیرگذاری مردمی بیشتر بر ساختار و تصمیم‌گیری‌های سیاسی مطرح می‌شود:
انتخاب مجلس و نمایندگان آن از سوی مردم باشد برای همان مجلس و نمایندگان مردمی. اما رهبر حزب اکثریت، به طور خودکار و بدون رای مستقیم مردم، نخست وزیر نشود. انتخاب نخست وزیر در یک انتخابات جداگانه و با نامزدان فردی برای پُست نخست وزیری ،همرمان و در کنار انتخابات پارلمانی، می‌تواند انجام شود. هر فردی از سوی هر حزبی و یا به طور مستقل بتواند نامزد انتخابات نخست وزیری شود و نتیجه پیامد انتخاب مستقیم مردم باشد.آیا به اینگونه تاثیر و نقش مردم در صحنه سیاسی بیشتر نمی‌شود؟
می‌توانیم مردمی‌تر و بی‌پرواتر پیشنهاد و فکر کنیم؛ نمی‌توانیم؟
1- https://www.liberal.ca/wp-content/uploads/2015/10/New-plan-for-a-strong-middle-class.pdf
2- Angus Reid Global
3- https://www.fairvote.ca/poll
4- Governor General
5- Lieutenant General
لطفا روی عکس تبلیغاتی کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
لطفا روی عکس تبلیغات زیر کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
 |
