کلمه هنر را که می‌شنویم ممکن است یاد یک تابلوی نقاشی با تکنیک رنگ روغن از منظره غروب آفتاب در کنار دریاچه بیفتیم. یک قایق و چند پرنده و انبوه درختان، قاب را کامل می‌کنند؛ و آنقدر شیک، که دلمان می‌خواهد آن را بر دیوار اتاق پذیرایی بکوبیم تا این همه زیبایی  و حس رمانتیک پیش ما بماند. فقط چند سالیست که یاد گرفته‌ام هنر (art)و کار دستی (craft)دو چیز متفاوت هستند. هنر شاخه‌های مختلف و عنصرهای خاص خودش را دارد.
هنر حس را از جایی به جایی دیگر منتقل می‌کند، همانگونه که سیم برق را.‌ هنر رسانه‌ی گویای عواطف است. هنرمند از تبار آفرینندگان است و حس تجربه شده‌ای را دست به دست می‌کند تا احساس انتقال یابد؛ از دل به دل. هنر اگر هنر باشد، بییننده یا شنونده‌اش همان حال را درمی‌یابد، حتی بی هیچ الفبای مشترک زبان‌شناختی؛ همان که شاعر می‌گوید همدلی از همزبانی بهتر است.‌ گاهی هم کسی کاری انجام داده است که به نظر ما بی‌ارزش است‌ و می‌گوییم:" خیال می‌کنی خیلی هنر کرده‌ای"؛ این‌گونه می‌شود به اهمیت‌ هنر و شکوه کار هنری پی برد. با همه این توصیف، سند آموزشی هنر (The Ontario Curriculum, Grades 1-8 The Arts)استان انتاریو را می ‌گشاییم.
چهار شاخه از هنر در دبستان‌های انتاریو آموزش داده می‌شود: رقص، نمایش، موسیقی، و هنرهای تصویری (dance, drama, music, visual arts).
طبق ترتیب الفبایی سند، کلام این هفته را از رقص شروع می‌کنیم.‌ در این رشته آنچه مد نظر تعلیم‌گران است درک وشناخت حرکات بدن است که قصه زندگی انسان را، از فرهنگ‌های مختلف، بازگو می‌کند؛ نه اینکه فرزندان ما در ساعت رقص مدرسه، در حال قر و اطوار باشند.‌ در این مجموعه، رقص را به عنوان حرکات فیزیکی برای انتقال حس؛ و‌ به عنوان بیانی با هدف(purpose) و شکل(form) خاص نگاه می‌کنند، تا فرزندان ما خود و دنیا را کشف کنند. یادتان بیاید حرکات موزون ماهیگیران برای کسب روزی خود از دریا-که دررقص بندری نمایان است، با شیوه حرکات موزون در اقوام مرزنشین شرق و غرب‌ ایران-که حس و حال حماسی را به ما منتقل می‌کند، چقدرتفاوت دارد.‌ اینجا هم قرار است حرکات موزون،فقط تمرین حرکات انفرادی و تکرار شونده نباشد؛ بلکه رسانه‌ای غیرکلامی برای کشف و نقل احساسات؛ و مهارت‌هایی مداوم‌ ولی نو شونده، برای دانش‌آموزان باشد. بدیهی است در ساعت رقص، به تحلیل فیلم و عکس و کتاب‌هایی از فرهنگ‌های مختلف هم می‌پردازند تا قصه‌های خلق شده را از زبان دل مردم دنیا بشنوند حتی اگر نانوشته باشند.
در پایه اول این مفاهیم زیربنایی‌ در رابطه با رقص دنبال می‌شود:
بدن: آگاهی از بدن؛ اینکه بدن ما کدام فضا از کلاس را اشغال کرده است مثل کنار تخته سیاه یا زیر دریچه کولر، نسبت و ارتباط کل بدن با قسمت‌های بدن؛ مثل دست یا پا، شکل‌هایی که با بدن ایجاد می‌کنیم؛ مثل درست‌ کردن دایره با بازوان یا انگشتان، حرکات جنبشی و انتقالی؛ مثل جفت پا پریدن یا یورتمه دویدن و قل خوردن روی زمین، حرکات غیر انتقالی؛ مثل تقلید حرکات شناگران، پریدن با یک پا، و خلاصه انواع حرکات با دست و پا.
فضا: سطح‌ها؛ مثل دولا شدن که ما را از سطح بالا به پایین می‌رساند، یا کشیدن دست‌ها به بالا که ما را به سطح بالا می‌رساند، جهت‌ها؛ مثل رو به جلو یاعقب یا طرف راست و چپ، انواع فضا؛ فردی (اطراف من) و فضای عمومی
زمان: میزان سرعت؛ مثل تند و کند یا حرکت و سکون، و ضرباهنگ (ریتم)؛ منظم یا نامنظم
انرژی: کیفیت؛ مثل سست شدن، تکان ناگهانی، یکباره  خمیده شدن، تصادم، پایداری (شبیه کشش ممتد)
ارتباط: با یک همکلاسی تمرین کردن؛ مثل تقلید حرکات آهسته و آینه‌وار (دانش‌آموزی حرکاتی آهسته انجام می‌دهد و دانش‌آموز مقابل همان حرکات را آینه‌وار تکرار می‌کند)
 
 حالا کمی به خود استراحت بدهید، اقلا گردنتان را نرمش بدهید تا برویم سر کلاس دوم.
مفاهیم زیربنایی پایه دوم‌:
بدن: آگاهی از بدن؛ مثل اینکه ما درمقایسه با اشیای موجود در کلاس، کجا هستیم. استفاده از نواحی بدن؛ طرف چپ فقط با طرف راست قابل مقایسه است. استفاده از اعضای بدن؛ بازوها، پاها، نوک انگشتان، بدنه. شکل‌ها؛ حرکات جنبشی انتقالی؛ مثل دویدن، شبیه چهارنعل دویدن، سینه خیز رفتن، آهسته خزیدن. حرکات غیر‌انتقالی؛ مثل پریدن و چرخیدن. زیربنای بدن؛ مثل زانو یا پشت. (ممکن است از دانش‌آموز بخواهند کاری کنند که بدنشان فقط سه تماس با زمین داشته باشد و در این صورت بچه‌ها خلاقانه می‌توانند حالت‌های متفاوتی را اجرا کنند مثلا زانو و نوک انگشتان پای راست و کف دست راست خود را در تماس با زمین نگه دارند و دست و پای چپ را بالا برده باشند. نگران نباشید این چنین تمرین‌ها فقط چند ثانیه طول می‌کشد و بچه‌ها کلی شادی می‌کنند.)
فضا: سطح‌ها؛ سطح متوسط مثل کمی دولا شدن یا حرکات کششی. راه‌ها و مسیر‌ها؛ مثل مستقیم رفتن، زیگزاگ رفتن، یا مارپیچی راه رفتن. جهت‌ها؛ به جای راه رفتن به طرف دیوار روبرویمان ممکن است با زاویه راه برویم  و به طرف گوشه اتاق حرکت کنیم. اندازه حرکت؛قدم‌های بلند یا کوتاه.
زمان: بی‌حرکت شدن یا همان فریز؛ سرعت (تمپو)؛ مثل شروع/پایان، حرکت ناگهانی، حرکت سریع، پایداری شبیه حرکات کششی. ضرباهنگ؛ مثل منظم یا نامنظم.
انرژی: نیرو وارد کردن؛ کیفیت حرکت؛ مثل حرکت انفجاری، حرکت بالا پایینی شبیه یویو، حرکات تکانشی شبیه وقتی دو نفری که با هم دست می‌دهند‌، حرکات نرم، حرکات ظریف.
ارتباط: حرکات یک همکلاسی را مثل سایه تقلید کردن.
خوب! دیدید که در سند آموزش هنر، حرکات موزون  با توجه به عناصر اصلی تدریس می‌شود‌ و این‌گونه خیالتان راحت شد  فرزندان دبستان‌های دولتی انتاریو در کلاس رقص، از مبانی هنری-حرکتی‌ واقعا شناخت کسب می‌کنند، این شیوه در کلاس‌های بعدی هم ادامه دارد.
از اینکه با صبر این مطلب را خواندید از شما تشکر می کنم.