این هفته لای در کلاس پنجم را باز می‌کنیم. اگر طاقت سر و صدا و هیجان آنان را‌ دارید، پس با من بیایید تا در را کاملا باز کنیم و برویم داخل، چون خوب وقتی رسیده‌ایم: ساعت هنرهای تصویری است. البته بچه‌ها، در طول زنگ تفریح، ‌حسابی در هوای آزاد بازی کرده‌اند و ممکنست کمی عرق کرده باشند. این واقعیت علمی و انکارناپذیر (بوی عرق)، در بعضی از آنان، به ما گوشزد می‌کند که بزرگ شده‌اند و کم و بیش، به سن بلوغ نزدیک گشته‌اند. با دوستان وقت گذراندن و پذیرفته شدن در جمع، کم‌کم در نزد این گروه سنی، معنادارتر می‌شود. متخصصان تعلیم و تربیت، سن‌ ده، یازده سالگی را به مثابه رسیدن به یک مرحله جدید از زندگی می‌دانند: وقتی که جسم، رشد قابل ملاحظه‌ای می‌کند، و به همان موازا، قدرت استدلال و دریافت‌های ذهنی‌شان هم گسترش می‌یابد. مولفان سند آموزشی انتاریو هم بر همین باور، تلاش دارند خواسته‌های درسی را مطابق با مقتضیات و قابلیت‌های سنی هر گروه، به نگارش درآورند، پس شاهد انعکاس این فهم و قابلیت‌های انتزاعی (همان آبستره)، در سند هنر هم خواهیم بود.
کلاس پنجم:
خط (line): خط صاف و خط خمیده، و خطوط هاشوری برای نشان دادن عمق، به شکل‌ها و فرم‌ها؛ کشیدن حالات بدنی؛ رسم حرکت‌های مختلف‌، حرکت با استفاده از سیم‌های پرزدار کاردستی (همان پایپ کلینرخودمان)؛ خطوطی که در نقاشی حرکت و عمق را نشان می‌دهند.
شکل و فرم (shape and form): اشکال متقارن و نا‌متقارن در تصاویر و حروف؛ شکل‌های مثبت و منفی در محیط پیرامون؛ اشکال محدب، مقعر، و  اشکال انتزاعی
فضا (space): سایه و سایه روشن زدن برای ایجاد و القای حجم؛ پرسپکتیو حجمی؛ دید میکروسکوپی و تلسکوپی
رنگ (colour): شناخت رنگ‌های مکمل؛ رنگ مایه، و غلظت رنگ؛ مثلا مات کردن رنگ، یا خنثی کردن و خلاصه تغییر در غلظت رنگ با ترکیب کمی از رنگ مایه مکمل هر رنگ.
بافت (texture): ایجاد بافت با استفاده از وسایل، مواد، و تکنیک‌های متفاوت: مثلا استفاده از چنگال برای ایجاد خطوط و القای بافت علف‌های انبوه و خودرو، بر روی بومی که رنگ روغن تازه دارد؛ الگوها و طرح های تکرار شونده.
ارزش (value): شناخت و استفاده از طیف ارزش‌های هنری برای القای عمق؛ سایه زدن
اصل طراحی:
تناسب‌(proportion): کلاس پنجمی‌ها یاد می‌گیرند که بین شکل و اندازه‌ی بخش‌های مختلف یک جسم، باید تناسبی وجود داشته باشد؛ میزان بزرگی  و فاصله جسم با پیش‌زمینه و محیط اطرافش معنادار و نزدیک به واقع باشد. مثلا اندازه قد تصویر یک انسان در سنین طفولیت، حدود پنج برابر قد سر همان فرد باشد،‌ و انسان بالغ، حدود هفت یا هشت برابر قد سر باشد؛ آشنایی با کاریکاتور؛ استفاده از مقیاس های غیر محتمل برای ترسیم شکلی در فضای خیالی، یا موجودات تخیلی.
خوب حالا که حس کردید از این سن بچه‌ها درک جدیدی از مفاهیم و دنیای آبستره دارند و دنیایی غیر از هنرهای تجسمی در دنیای واقعی را هم می‌توانند درک و خلق کنند، بد نیست ببینیم در پایه بعدی چه مقدار پیشرفت می‌کنند!
کلاس ششم:
خط (line): آشنایی با خطوطی که توجه بیننده را معطوف می‌کنند؛ خطوطی که القاگر حس حرکت یا وارد شدن نیرو می‌باشد: مثل خطوط موجداری که درتصاویر باعث خطای دید می‌شوند؛ کشیدن اشیایی که خط بیرونی‌شان قابل شناسایی دقیق نیست: مثل ایحاد خطی با خرده کاغذ
شکل و فرم (shape and form): بزرگ‌نمایی و مبالغه در نسبت اندازه‌ها، ایده‌ها، فونت‌ها؛ اشکال هندسی نظیر مخروط و هرم.
فضا (space): نقطه تمرکز و توجه، و پرسپکتیو یک نقطه‌ای؛‌ شناخت تناسب اولیه در کشیدن اعضای صورت؛ تقارن افقی و عمودی.
رنگ (colour): چرخه رنگ؛ رنگ‌های دسته سوم؛ استفاده از رنگ برای انتقال یک مفهوم و ایده: مثل رنگ سبز برای آرامش؛ و به کار بردن رنگ برای ایجاد تصاویر طبیعی.
بافت (texture): ایجاد بافت با استفاده از وسایل، مواد، و تکنیک های مختلف.
ارزش (value): سایه زدنی که حجم را نشان دهد؛ سایه زدن برای ایجاد طیف رنگ.
اصل طراحی:
موازنه و تعادل (balance): به کارگیری عناصر طراحی برای خلق یکنواختی در وزن  اهمیت  جسم؛ استفاده از مفاهیم رنگ برای ایجاد تعادل: مثلا رنگ‌های روشن برای نشان دادن اجسام سبک‌تر؛ درک این که رنگ‌های گرم به نظر چنان می‌رسند که گویی گسترش ایجاد می‌کنند، و رنگ‌های سرد گویا جمع‌شونده هستند؛ مناطق شفاف تصویر، انگار از قسمت‌های کدر وزن کمتری دارند.
تا اینجا با همت و حوصله شما عزیزان خواننده، طی چندین هفته، از هنر‌های چهارگانه دبستان‌های انتاریو، سه تایش را بررسی کردیم و دانستیم در ساعت رقص، نمایش، و هنرهای تصویری، فرزندانمان چه می‌آموزند و چه می‌کنند. برای تدریس درس موسیقی در اکثر مدارس، معلم ویژه‌ای در نظر می‌گیرند. کلمه‌های مندرج در سند درسی موسیقی، برای ترجمه، کمی سخت‌تر به نظر می‌رسد. فعلا برای مدتی از کلاس هنر بیرون می‌رویم و سری به جاهای دیگر مدرسه می‌زنیم.
به خاطر داشته باشید می‌توانید روزهای سرد و شب‌های طولانی زمستان را با فرزند خود بنشینید و با اندک ابزار هنری، دقایق شیرینی را سپری کنید. یک دفتر نقاشی، کمی مداد شمعی یا پاستل، و سرسوزنی ذوق را به کار بگیرید و با هم بگویید و بخندید و نقاشی بکشید. کسی شما را محدود نکرده، می‌توانید از تکه‌های پوست تخم‌مرغ، ریزه‌های دستمال کاغذی، یا  پارچه خرده و تکه‌های کاموا و کمی چسب هم استفاده کنید. این بوم و این میدان!