مرکز کمپین ناهید در ابتدای خیابان کینگ در اوکریجز قرار داشت که پُر بود از جوانان گوناگون. خودش جلو آمد و خودش را معرفی کرد، در تمام مدت مصاحبه، با اینکه تلفن‌های ما مدام زنگ می‌خورد، دائما لبخند به لب داشت. ناهید تا آخرین لحظه سعی کرد به تمام سوالات ما جواب بدهد، سخت‌کوشی، زمانبندی، دقت بسیارش، همراه با نظم و انضباط در طول مصاحبه و حتی بعد از آن کاملا محسوس بود. از جوانی و تصمیماتش و نیز خانواده تاثیرگذارش شروع کردیم:
 
کمی در مورد خودتان بگویید؟
من در کانادا و از پدر و مادر ایرانی بدنیا آمده و بزرگ شده‌ام. در خانواده ما و سر میز شام، همیشه صحبت از سیاست بود، صحبت از دنیای اطرافمان بود و اینکه چرا الان اینجا هستیم، چرا برخی از افراد قدرتمند هستند و بعضی دیگر قدرتی ندارند. و البته پدر و مادر ایرانیم، همیشه می‌خواستند که من تحصیلات خوبی داشته باشم، من ابتدا به دانشگاه "مک مستر" رفتم و علوم سیاسی خواندم، و سپس به دانشگاه "کوئینز" رفتم و درس وکالت خواندم. هم اکنون وکیل امور کارگری، اشتغال و حقوق بشر هستم و به شرکت‌ها، دانشگاه‌ها، اتحادیه‌های کارگری و مراکز اشتغال مشاوره می‌دهم. من هم در حوزه مدیریت و هم در حوزه کارمندی کار کرده‌ام و به همین علت یک "لیبرال" به تمام معنی هستم.
 
دقیقا چه وقت به سیاست روی آوردید؟
من از وقتی 14، 15 ساله بودم به طور گاه و بیگاه و بصورت داوطلبان در حزب لیبرال فعالیت داشتم. من اصولا آدمی هستم که نمی‌توانم در خانه بمانم و باید به اجتماع برسم، من در چندین کمپین فعال بوده‌ام و از آنها کلی چیز یاد گرفته‌ام اما هرگز، به این اندازه که الان مشغول کمپین برای خودم هستم، فعال نبوده‌ام. این کمپین برایم تازه است و با هیجان دارم از آن چیز یاد می‌گیرم.
 
جوانان معمولا با سیاست غریبگی می‌کنند، شما چرا با بقیه فرق داری؟
فکر می‌کنم که این وضع در حال تغییر است، فکر می‌کنم جوان‌ها باید خودشان را بیشتر در سیاست ببینند؛ امروزه شبکه‌های اجتماعی دارد به مردم نشان می‌دهد که تصمیمات سیاستمداران روی زندگی هر روزه آنها اثر می‌گذارد. همین الان بچه‌های شجاع آمریکا را ببینید که برای قانون سخت‌تر حمل اسلحه، و در مقابل تیراندازی در مدارس به پاخاسته‌اند. فکر نمی‌کنم که جوانان درگیر سیاست نباشند، بلکه موضوع اصلی اینست که ما بعنوان سیاستمدار و دولت باید مطمئن شویم که آنها را در مسائل دخیل می‌کنیم.
 
به چه وجه‌ی از سیاست بیشتر علاقه دارید؟
با مردم صبحت کردن. این خیلی عالیه که با مردم صحبت کنی، درب منازل را بزنی و به حرف‌هایشان گوش کنی. بعضی‌ها حتی داستان زندگی خودشان را برایت تعریف می‌کنند، از طلاق گرفتن‌شان تا مریضی فرزندشان یا مشکلات خانوادگی‌شان. کاش می‌توانستم همه مشکلات آنها را حل کنم چون من عموما اینگونه شخصیتی دارم. اما بسیار مباهات می‌کنم به اینکه به دردودل‌های آنها، از هر نوعش که باشد، گوش کنم.
 
چقدر به قانون‌گذاری علاقه داری؟
خیلی زیاد، بعنوان یک وکیل، به قانون و قانون‌گذاری خیلی علاقه دارم. فکر می‌کنم که ما امروزه نیاز به قانون‌گذارانی داریم که بدانند چگونه باید قانون بگذارند، لوایح را تصویب کنند، ارتباطات میان جناح‌ها را تشخیص دهند، اطلاعات را آنالیز کنند، یا به عبارت دیگر بتوانند حکومت کنند. فکر می‌کنم ما نیاز به سیاستمداران باهوش داریم.
 
چرا حزب لیبرل؟ آیا سنتی هست که بیشتر ایرانیان جذب این حزب می‌شوند؟
در یک کلمه بگویم: حزب لیبرال دقیقا ارزش‌های ما را بیان می‌کند. پدر و مادرم 35 سال پیش آمدند به کانادا چون "پی‌یر الیوت ترودو" می‌خواست جامعه‌ای باز، چند فرهنگی و چند گونه را رهبری کند...
اما اینها مربوط به دولت فدرال می‌شود نه استان...
بله... اما منظورم اینست که خیلی از ایرانی‌ها متوجه شدند که دیدگاه باز حزب لیبرال با آنها همخوانی بیشتری دارد و آنها با آغوش باز مهاجران از هر نوعی که باشند (از جمله خانواده من) را می‌پذیرند. در مورد حزب لیبرال استانی، ایرانیان آن بسیار تحصیل‌کرده هستند که به اجتماعی مدرن اعتقاد دارند. ما می‌خواهیم سربلند زندگی کنیم و فرزندانمان تحصیلات خوبی داشته باشند و بدانیم که دولت به ما رسیدگی خواهد کرد.
 
لیبرال‌ها اخیرا در نظرسنجی‌ها افت کرده‌اند، دلیلش را در چه می‌بینی؟
این در منطقه من اتفاق نیافتاده است. می‌دانم که برخی نظرسنجی‌ها در سطح استان، لیبرال‌ها را در انتخابات خیلی موفق نشان نمی‌دهند، اما در این منطقه اصلا چنین چیزی را نمی‌بینیم.
 
یعنی مطمئن هستی که انتخابات را می‌بری؟
اینگونه باور دارم، بله ما هر روز کار می‌کنیم تا انتخابات را ببریم.
 
در مورد کل حزب در انتاریو چگونه فکر می‌کنی، آیا لیبرال‌ها مجددا پیروز انتخابات خواهند شد؟
بله، ما پیام و شعاری داریم که منطبق بر {خواست} رای‌دهندگان است، زیرا ما سال‌ها انتاریو را با مسئولیت اداره کرده‌ایم. مردم این را می‌دانند، مردم کسی را انتخاب می‌کنند که برای آن کار بهتر است، داگ فورد آن شخص {بعنوان انتخاب خوب} نیست. من مطمئنم مردم ایرانی اوکریجز - آرورا این موضوع را می‌دانند، چون این منطقه یکی از تحصیل‌کرده‌ترین مناطق انتخاباتی، و پولدارترین منطقه انتاریوست.
 
انتاریو مشکلات مشخص برق، ترافیک، گرانی، بدهی دولت و بهداشتی دارد، راه لیبرال‌ها برای حل این مشکلات چیست؟ چرا تاکنون انجامش نداده‌اید؟
این سوال از نوع هدایت‌کننده است، من با این سوال موافق نیستم. برای مثال صف انتظار در بیمارستان‌ها در انتاریو طبق گزارش "فریزر" کمترین میزان در کاناداست. این مسائل توسط دست‌راستی‌ها مطرح شده نه از طرف مردم. فکر می‌کنم تعدادی از مردم احساس می‌کنند که مورد توجه قرار گرفته نشده‌اند (جا مانده‌اند)، در شرایط که اقتصادی به این خوبی داریم این مسائل طبیعی است که با تعدیل بودجه هم حل نخواهد شد {که داگ فورد ادعا می‌کند}.
 
یعنی ما مشکل ترافیکی هم نداریم؟
بله، کمی شلوغ‌تر شده، به همین دلیل برای حمل‌ونقل عمومی برنامه‌ریزی {جدید} نیاز داریم، برنامه‌ای که تعداد ماشین‌های در حال تردد را کم کند؛ و تعدیل مالیاتی {طبق نظر محافظه‌کاران} راه حل این مشکل نیست.
 
در مورد برق چطور؟ قرار بود لغو این قرارداد فقط 62 میلیون دلار هزینه داشته باشد ولی شد بیش از 600 میلیون دلار؟!
این موضوع بحث انتخابات قبلی بوده و نتیجه‌ی آن انتخاب کاتلین وین با دولت حداکثری بود؛ فکر نمی‌کنم رای‌دهندگان الان در موردش فکر کنند.
 
آیا می‌دانستی که مهاجران خیلی کمتر از کانادایی‌ها پول درمی‌آورند و در بین مهاجران، ایرانی‌ها و افغان‌ها کمتر از همه؟ راه‌حل حزب شما برای تساوی حقوقی چیست؟
فکر می‌کنم راه حل در اینست که اقتصادمان را قوی‌تر کنیم. باید مطمئن شویم که هر ساکن انتاریو شاغل باشد، همین الان هم ما کمترین نرخ بیکاری را در 20 سال گذشته داریم...
اما شاغل بودن به معنای درآمد کافی داشتن نیست...
طبق آمار، بیشتر کارهای ایجاد شده تمام وقت هستند. فکر می‌کنم مشکل اینجاست که برخی موافق با آمار و اطلاعات صحیح نیستند، با کسی که با آمار موافق نباشد نمی‌توان بحث کرد.
 
اطلاعات من از آمار سنسوس کاناداست، نقشه انتاریو، درآمد اقشار مختلف و... را هم شامل می‌شود...
خوب آنها را به من نشان بدهید...
ما هر هفته آنها را در روزنامه چاپ می‌کنیم، آنها را برایتان ایمیل می‌کنم...
البته این یک مشکل جهانی است، این مشکل فقط انتاریو نیست...
خوب این مشکل به نظر شما چگونه قابل حل است؟
ما حداقل دستمزد را افزایش داده‌ایم، برنامه‌هایی را گذاشته‌ایم تا مردم برای پرداخت مثلا هزینه‌های تحصیلی، یا فرزندان، یا مراقبت‌های بهداشتی، بدهکار نشوند. در مجموع، مردم ساکن انتاریو بشدت بطور شخصی بدهکار هستند زیرا چیزی را خریده‌اند که پولش را نداشته‌اند. به همین علت مراقبت‌های بهداشتی را در نظر گرفتیم تا مردم در زمان نیاز بدانند که از آنها مراقبت می‌شود.
 
فقط بدهی مردم نیست، دولت هم رقم سنگینی بدهی بالا آورده، فکر می‌کنم بعد از کِبِک، انتاریوست ( رده سوم)، این بدهی را چگونه می‌خواهید بازپرداخت کنید؟
حتی در اقتصادی کاملا شکوفا با حداکثر اشتغال و بیشترین سرمایه‌گذاری خارجی، بیشتر از هر استان / منطقه دیگر در آمریکای شمالی، این چیزی نیست که مردم زیاد درباره آن صحبت کنند. مردم درباره بدهی صحبت می‌کنند ولی متوجه نیستند که ده درصد همه سرمایه‌گذاری در آمریکای شمالی در انتاریوست. داگ فورد می‌گوید که می‌خواهد درب‌های انتاریو را برای بیزنس باز کند، اما واقعیت اینست که مدتهاست که انتاریو درب‌هایش را به روی بیزنس‌ها باز کرده است و همین گونه نیز خواهد ماند. با بالا رفتن درآمد سرانه، ما مطمئن خواهیم شد که مردم آنچه که نیاز دارند را بدست خواهند آورد و مطمئن خواهیم شد که مردم عقب نخواهند ماند.
 
یعنی شما از درآمد سرانه بدهی را پرداخت می‌کنید؟
خیر.
 
شما فقط امسال کسری بودجه نداشته‌اید، خوب اینهمه بدهی چگونه و چه وقت باید پرداخت شود؟
خوب آری، هارپر هم بدهی بالا آورد. در سال 2008 آمریکای شمالی دچار بزرگترین رکود اقتصادی، پس از بحران اقتصادی بزرگ (دهه 1950)، شد که شما از آن مطمئنا اطلاع دارید، در این شرایط طبیعتا دولت با کسری بودجه به کار ادامه می‌دهد. این کار را هم هارپر انجام داد و هم لیبرال‌های انتاریو. مایکل پارسا هم به این سوال و شرایط کسری بودجه هارپر همین پاسخ را خواهد داد. من فکر می‌کنم، اجتماع باید روی رشد اقتصادی تمرکز کند و این خودش باعث کاهش نسبت بدهی به درآمد سرانه خواهد شد.
 
برگردیم به خودت و انتخابات. در منطقه شما مردم اصولا به چه حزبی بیشتر گرایش دارند؟ چرا نیودموکرات‌ها اینجا نماینده ندارند؟
در منطقه من رقابت شانه‌به‌شانه‌ای میان لیبرال‌ها و محافظه‌کاران وجود دارد. لیبرال‌ها این منطقه را هم در انتاریو و هم در فدرال نمایندگی کرده‌اند و ما امیدواریم همچنان این منطقه را لیبرالی داشته باشیم. در مورد نیودموکرات‌ها، باید از خودشان بپرسید.
 
چرا دیر به جامعه معرفی شدی؟ مایکل پارسا مدت‌هاست که خودش را معرفی کرده و گفته که آهای من برای انتخابات اینجام!
من هم این کار را انجام داده‌ام، اگر شما مرا ندیده‌اید دلیل نمی‌شود که من این کار را نکرده باشم. من محله را برای 8 سال ترک کردم تا در دانشگاه تحصیل کنم، و بعد از بازگشتم، از آن موقع تا کنون دوباره میان اجتماع و محله‌ام هستم و از این بابت بسیار خوشحالم.
 
آیا با دکتر مریدی و مجید جوهری (دیگر لیبرال‌ها) که درست در همسایگی شما هستند همکاری داری؟ چقدر آنها را می‌شناسی و با آنها تماس داری؟ آیا با آنها همکاری خواهی کرد؟
بلی، من افتخار می‌کنم که ما هم در مجلس انتاریو و هم در مجلس فدرال، نمایندگانی ایرانی داریم. هر دوی آنها از من حمایت کرده‌اند، من به هر دوی آنها افتخار می‌کنم.
 
مشکلات مردم منطقه خودت چیست و چه راه‌حل‌هایی برای آن داری؟
جمعیت منطقه‌ی ما بسرعت در حال رشد است، لیبرال‌ها حدود 1 بیلیون دلار در 15 سال گذشته در ساخت راه و جابجایی افراد در این منطقه سرمایه‌گذاری کرده است و ما این کار را همچنان ادامه خواهیم داد. فکر می‌کنم داشتن خط دوطرفه رفت و آمد "گو" در این منطقه لازم و ضروری است، ما اکنون این خط را در آرورا داریم و من سعی می‌کنم که آنرا در اینجا هم راه بیاندازم. بعلاوه باید مطمئن باشیم که فضای پارکینگ کافی برای این ایستگاه را هم تامین می‌کنیم و بودجه دو خط اتوبوس‌رانی "وی‌وا" و "وای‌آرتی" را نیز داریم. بعلاوه ما خطوط دوچرخه و موتور و خودرو را هم به میزان کافی داریم. پیام من اینست که کاهش بودجه مشکلات این منطقه را حل نمی‌کند. ما حدود 700 میلیون دلار در منطقه یورک سرمایه‌گذاری کرده‌ایم، حدود 20 ایستگاه "گو" در بزرگشهر تورنتو ساخته‌ایم و برای ادامه دادن این پروژه‌ها بایستی مطمئن باشیم که بودجه لازمه را تامین کرده‌ایم.
 
چه شاه‌کلیدی داری که مردم را مجاب کند که باید به شما رای بدهند؟
من به انتخابات آمریکا نگاه می‌کنم، فکر می‌کنم همه ما با نگرانی آنرا دنبال می‌کردیم و نتیجه‌اش برایمان نگران کننده بود، مخصوصا برای جامعه ایرانی. از خودم پرسیدم چرا ما این همه با آنهایی که فقط چند ساعت با ما فاصله دارند متفاوت هستیم؟ به نظر من ما اتفاقی اینجوری نشده‌ایم، ما نتیجه تصمیمات مهمی بوده‌ایم که منتج به جامعه‌ای اینچنینی شد، برای مثال سیستم بهداشتی، آموزش و پرورش، خدمات دولتی فرزندانمان، حقوق زنان، حقوق جوامع اقلیتی، حقوق جامعه ایرانی؛ اینها همه ارزش‌هایی هستند که ما داریم. اما اینها فقط یک ارزش خشک و خالی نیستند، اینها همگی ارزش‌های آزادیخواهان لیبرالی هستند، ارزش‌هایی هستند که حزب لیبرال برایشان سال‌ها جنگیده و سال‌های آینده هم آنها را به جامعه معرفی خواهد کرد. این ارزش‌ها هم برای منطقه‌ی من و هم برای جامعه ایرانی مهم هستند، و فکر می‌کنم همه‌ی ما این ارزش‌ها را می‌شناسیم و به آنها اعتقاد داریم.
 
مشکلات جامعه ایرانی را در چه می‌بینی؟
به نظر مهمترین مسئله‌ای که جامعه ایرانی باید در آن تقویت شود، تحصیلات است. پدر و مادرم به من گفتند که من بایستی یا دکتر، یا مهندس، یا یک وکیل بشوم. من وکالت را انتخاب کردم. بخاطر سیاست‌های دولت لیبرال، دسترسی به تحصیلات اکنون برای خیلی‌ها قابل دسترس‌تر شده است، اکنون 110 هزار دانشجو و دانش‌آموز می‌توانند بطور رایگان به دانشگاه یا کالج بروند که 30 هزار نفر آنها مادران مجرد هستند. من خیلی خوشحالم که تحصیلات این همه قابل دسترس‌تر شده و امیدوارم بتوانم این سیاست را ادامه بدهم. من با سازمان مدارس یورک همکاری می‌کنم و یکی از اعضای هیئت مدیره منتخب مردمی در تساوی حقوق انسانی هستم، من باید مطمئن شوم که همه‌ی دانش‌آموزان نه تنها دسترسی به تحصیلات دارند بلکه باید احساس کنند که جزوی از مدرسه هستند و مدرسه به آنها "خوش آمد" می‌گوید.
 
فکر می‌کنی بیشتر رای‌هایت را از چه گروهی کسب کنی و چرا؟
فکر می‌کنم آنهایی به من رای خواهند داد که از برنامه‌هایی که برای آینده آنها داریم، حمایت می‌کنند. ما بعنوان دولت روی برنامه‌های بزرگی مثل بهداشت، کودکان، امراض ذهنی و خدمات بهداشتی در خانه، و نیز ایجاد اشتغال در سرتاسر کانادا، سرمایه‌گذاری کرده‌ایم. با توجه به اوضاع اقتصادی کنونی، بودجه امسال ما روی بهتر کردن شرایط و تثبیت مالی خانواده‌ها تمرکز دارد که این موضوع برای بسیاری از مردم خوشایند خواهد بود، از جمله برای دانش‌آموزان، دانشجویان، خانواده‌ها، سالمندان و تازه‌واردان به کانادا.

فکر می‌کنی زن و جوان بودن مخصوصا در انتاریو چقدر و چرا نکته مثبتی است؟
رای‌دهندگان آماده هستند تا افراد جوان و جدیدی را به تیم لیبرال انتاریو اضافه کنند. بعنوان یک زن ایرانی، من افتخار می‌کنم که دوستانم، خانواده‌ام و جامعه‌ام حمایتم می‌کنند. برنامه‌های مربوط به بودجه مدارس، کنترل نرخ اجاره‌بها و خرید و فروش املاک، از جمله طرح‌های افتخارآمیز ماست که سودش مستقیما به نسل جوان می‌رسد.

یکی از مهمترین مشکلات ایرانی‌ها نبودن سفارتخانه، درآمد مساوی به اندازه دیگران و قوانینی است که منجر به مثلا بسته شدن حساب‌هایشان شده که اکثرا مربوط به فدرال است، آیا حاضری اینها را برای نماینده فدرال توضیح دهی و از آنها دفاع کنی؟
من به مجید جوهری و علی احساسی، نمایندگان ایرانی دولت فدرال کانادا افتخار می‌کنم و از اینکه بتوانم با آنها و نماینده فدرال حوزه خودم همکاری داشته باشم بسیار خوشحال خواهم بود.

برای اتحاد و کمک به جامعه ایرانی چه برنامه‌ای داری؟
خانواده من برای زندگی بهتر به این کشور آمدند؛ زندگی بهتر زمانی قابل دستیابی خواهد بود که برای چیزهایی که برایت اهمیت دارند سرمایه‌گذاری کنی. برنامه ما سرمایه‌گذاری روی مردم است، برای مثال ما روی تامین دارویی {رایگان} نصف مردم انتاریو سرمایه‌گذاری کرده‌ایم، و نیز بزرگترین سرمایه‌گذاری تاریخ کانادا را روی امراض ذهنی نیز انجام داده‌ایم. به میزان زیادی راه ساخته‌ایم، بودجه بیمارستان‌ها را افزایش داده‌ایم، به دانش‌آموزان و دانشجویان زیادی کمک کرده‌ایم تا به مدرسه و کالج و دانشگاه بروند و بودجه‌ای را نیز به کودکانی از سن دو و نیم سالگی تا مهدکودک اختصاص داده‌ایم. با اینکه رشد اقتصادی خوبی داریم، اما اکنون به واسطه‌ی این انتخابات این برنامه‌های حمایتی ما {توسط دیگر احزاب} در معرض ریسک قرار گرفته است. برای همه‌ی این خدمات است که من با افتخار می‌گویم که من یک لیبرال هستم.

مرسی از مصاحبه و وقتی که گذاشتی با اینهمه کار و امیدوارم که موفق باشی.
مرسی از شما و ایران استار.