نوک پنجه راه رفتن چیست؟
یعنی کودک روی نوک انگشتانش راه می‌رود یا برای قدم برداشتن، کف پایش اول زمین را لمس نمی‌کند. این اتفاق تا زمانی‌که بین سن ۲ تا ۳ سالگی رخ دهد طبیعی است.‌ وقتی از این سن گذشت، بدون اینکه اتفاق فیزیکی در میان باشد، به عنوان پدیده‌ای در نظر گرفته می‌شود که علت پزشکی برای آن تعریف نشده است، شاید فقط یک عادت باشد که کودک با آن بزرگ شده است!
علل نوک پنجه راه رفتن:
تعریف نوک پنجه راه رفتن آسان نیست، چیزی که آسان نیست علت آن است. علل بسیار زیادی وجود دارد که کودکان رفتار نوک پنجه راه رفتن را انجام دهند و تحقیقات به یک علت خاص اشاره نکرده‌اند.
آیا کودکان نسبت به سطوح خاص حالت تدافعی دارند؟ آيا مشکل تعادل وجود دارد؟ یا ممکن است این رفتار نشانه‌ای از اختلال عصبی است مانند فلج مغزی یا نقص ماهیچه‌ای؟ ممکن است نشانه‌ی اتیسم باشد؟ آیا ماهیچه‌بندی پشت پای کودک آنقدر کشیدگی دارد که نمی‌تواند پایش را زمین بگذارد؟ آیا فقط یک عادت است که ممکن است منجر به کشیدگی ماهیچه پشت پا و ناتوانی در زمین گذاشتن آن شود؟
ولی هر کودکی که این کار را می‌کند لزوما در معرض خطرات شدید نیست. من مراجعان زیادی داشتم که با بزرگ شدنشان این رفتار نیز قطع شد. تحقیقات نشان می دهد که اصولا تا سن ۵ سالگی این رفتار قطع می‌شود.
اغلب، اگر کودک هیچ نشانه‌ی دیگری مبنی بر تاخیر رشدی جز نوک پنجه راه رفتن نداشته باشد، با بالا رفتن سنش این نشانه نیز قطع می‌شود و به رشد طبیعی خود ادامه می دهد. به عنوان یک درمانگر، ما وقتی نگران می‌شویم که این کار همراه با مشکلات حسی یا رشدی دیگری ظاهر شود.
درمان نوک پنجه راه رفتن
بسیاری از والدین به دنبال راهی هستند که این کار را درمان کنند. درمان پزشکی بستگی به علت این رفتار، شدت آن ( آیا کودک گاهی کف پایش را زمین می‌گذارد یا تمام مدت روی پنج‌هایش است)، ماهیچه پشت پا چقدر کشیده شده است، و چه مشکلات دیگری در پا و مچ کودک به خاطر این نوع راه رفتن ایجاد شده است.
روش‌های درمانی می‌تواند شامل کشیدن ( مثل کشش عضلات در ورزش)، گچ گرفتن های متعدد ( برای کشیده شدن رشته‌های عضلانی چندین بار پا را گچ می‌گیرند)، تزریق بوتاکس ( فلج کردن موقتی ماهیچه پشت پا تا اینکه راحت‌تر کشیده شود) باشد. هم چنین می‌توان از بندهای مخصوص برای محدود کردن حرکت ماهیچه استفاده کرد تا مانع از این شود که کودک روی پنجه‌هاش برود ( در موارد خفیف‌تر، کفش‌های ساق‌دار نیز همان اثر را دارد).
در موارد نادر و شدید، جراحی برای کشیدن عضلات نیز یک گزینه است. اگر این رفتار، مربوط به مشکلات حسی کودک باشد که کودک نتواند حس تماس پایش با زمین را تحمل کند، مداخلات درمانی حسی می توان معرفی کرد که ممکن است شامل استفاده از برس، ویبراتور یا فشار عمقی روی پاها یا شانه‌ها باشد.
در نهایت، علل پشت این رفتار اصولا به سختی قابل تشخیص است. بعد از ۱۵ سال سابقه در پزشکی کودکان، فکر می‌کنم این موضوع یکی از سخت‌ترین موضوعات در رشد کودک است که بتوانی تا آخر آن پیش بروی و علت اصلی را پیدا کنی.
نظرهای متفاوتی در مورد اینکه کدام درمان مناسب است وجود دارد. نظر من است که هر کودک منحصر به فرد است و به هر درمان، متفاوت پاسخ می دهد. راهی که برای یک کودک اثربخش است ممکن است برای دیگری بی‌فایده باشد. به هر صورت، روی پنجه راه رفتن باید جدی گرفته شود و والدین آن را نظارت کنند.
 
شما چه کار باید بکنید؟
اگر کودک شما بالای ۲ سال است و مرتب روی روی پنجه‌هایش راه می رود، ضرر ندارد که با پزشک کودک مشورت کنید.‌ ممکن است به شما گفته شود که بزرگ می‌شود و این کار را ترک می‌کند. ممکن است درست باشد.‌ و ممکن است خیر. ‌آیا مشکلات حسی یا رشدی دیگری نیز در میان است؟ آیا مشکل فیزیکی دیگری را حس کرده‌اید؟ آیا ماهیچه پشت پای کودک شما آنقدر سفت می‌شود که او اصلا‌ نتواند پایش را زمین بگذارد، حتی اگر تلاش کند؟
اگر نگران هستید، حتما با پزشک کودکتان بطور جدی مشورت کنید. شما بیشتر از هرکسی کودکتان را می‌شناسید. مسايل را تا وقتی جزيی هستند مدیریت کنید تا اینکه چیزهای دیگری به آن اضافه شود و مدیریت آنها سخت شود.
 
نویسنده: Lauren Drobnjak
فیزیوتراپ با سابقه ۱۸ سال، و ۱۷ سال از آن مخصوصا در کودکان