اونوالا، جمشید‌جی مانکجی (Unvala , Jamshedji Maneckji) |1888- 1961| باستان‌شناس و سکه‌شناس، از پارسیان هند، فرزند ارواد مانک جی رستم جی در روز18 آوریل 1888 چشم به جهان گشود. در کودکی تحت تعلیم اصول دین زردشت قرار گرفت و پس از تحصیلات مقدماتی وارد دانشگاه سنت خاویر بمبئی گردید. پس از نیل به درجه لیسانس به آلمان رفت و در دانشگاه هایدلبرگ در رشته زبانهای باستان ایران و هند و زبانهای سامی زیر نظر بارتلومه خاورشناس معروف آلمانی مشغول تحصیل گردید. در 1918 درجه دکتری گرفت و سپس برای تکمیل آموخته‌های خود در شهر‌های لندن و پاریس و کشور آلمان مدتی مشغول تحقیقات شد. از 1919تا 1921 در پاریس و لندن در دانشگاه کمبریج از سوی دولت هند به پژوهش در زبان فارسی باستان پرداخت. از7 192 تا 1930 در مدرسه لوور پاریس در رشته سکه‌شناسی و باستان‌شناسی شرق به تحقیق پرداخت. در ضمن در 1918 در سمت دانشیاری دانشگاه مونیخ به تدریس زبانهای ایرانی و سانسکریت مشغول شد، درسال 1919ریاست تحقیقات فرهنگی هند را به عهده داشت و نیز از سال 1927 تا 1939 به همراهی هیات باستان‌شناسان فرانسوی برای تحقیق در آثار باستانی ایران به ایران رفت و در منطقه شوش به کار حفاری پرداخت. در بسیاری از کنگره‌های شرق‌شناسان در کشورهای اروپائی شرکت نمود و در جشن هزاره فردوسی در ایران نماینده کشور هندوستان بود. وی تا سال 1945 ضمن خدمات فرهنگی در هند به تدریس زبان و ادبیات فارسی و اوستا مشغول بود. از 1947تا سال بعد در استان فارس ایران مشغول خواندن کتیبه‌های خط پهلوی در سر مشهد و تخت‌جمشید بوده است. ایشان بسیاری از سکه‌های قدیمی ایران را در اختیار داشت و به چندین زبان آشنا بود و به زبان فارسی با کمال سهولت حرف می‌زد. در سال 1960 به قصد شرکت در کنگره جهانی هنر و معماری ایران به آمریکا مسافرت نمود ولی در این سفر بیمار شد و به هندوستان بازگشت و در 9آوریل 1961 در‌گذشت (1) آقای فرید شولی‌زاده طی مقاله‌ای در شرح حال دکتر جمشید اونوالا نوشته‌اند که: یکی از پارسیانی که برای آگاهی از دانش آکادمیک اوستا‌شناسی به باختر زمین سفر نمود دکتر جمشید مانکجی اونوالا بود که در جوانی به آلمان رفت و نزد پروفسور کریستین بارتولومه با شیوه نوین اوستا‌شناسی آشنا شد که در همین زمینه موفق به کسب درجه دکتری در ایران‌شناسی گردید. دکتر اونوالا باستان‌شناس و زبانشناس برجسته‌ای بود که چیرگی کامل به زبانهای باستانی ایران بویژه زبان پهلوی داشت. وی در باستان‌شناسی نیز بسیار خبره بود به ویژه در دانش سکه‌شناسی که باید او را در این حوزه استادی برجسته دانست، ایشان در هیئت یک باستان‌شناس کاوش‌ها‌ی دامنه‌داری در منطقه شوش انجام داده است و نتیجه حفاری‌های خود را در کتابی به نام (سکه‌های گوناگون از ساسانیان کشف شده در شوش)در سال 1938 میلادی در پاریس به چاپ رسانید و بعلاوه تحقیقات فراوانی در یافتن و چاپ کتاب‌ها و رساله‌های گوناگون پهلوی و بخش‌های اوستا انجام داده که نشان‌دهنده مهارت کامل این خاورشناس پارسی هندوستانی ایرانی تبار است. دکتر اونوالا زندگانی پرافتخار خود را در نهم آوریل 1961در هندوستان به پایان برد وچشم از جهان فرو بست.(2).
2- متن پهلوی خسرو شاه وپسرش (رساله دکتری، تصحیح، گرد‌آوری، باز‌نویسی، ترجمه وشرح) "Der Pahlavitext der Koning Husrov und sein Knabe" چاپ 1917در هایدلبرگ آلمان.
3- آئین زردشتی از روی گاهان (Zoroastrianism from the Ghathas) چاپ شده در سال 1919در بمبئی.
4- سه بنچاق پوستی از اورامان در کردستان (The Three Parchments from AvromaninKurdistan) چاپ 1920 در لندن.
5- درخت آسوریک (تصحیح، ترجمه و یاد داشت‌ها )" Drakht-I Asurik.,Pahlavi Text" چاپ 1921 در لندن.
6- روایت داراب هرمزیار (ِDarab Hormozyar,s Rivayat) چاپ 1922 در بمبئی.
7- گزیده‌هائی از اوستا و فارسی باستان (The Selection From Avesta and Old Persian) چاپ 1922 در کلکته.
8- ملاحظاتی درباره مذهب پارت‌ها (Observations on the Religion of the Parthians) چاپ 1925 در لندن ولایپزیگ.
9- زندگی و تعلیمات زردشت پیامبر (ترجمه) چاپ 1927 در رم.
10- ترجمه گزیده‌ای از مفاتیح‌العلوم اثر خوارزمی (ویرایش) چاپ 1928 در پاریس.
11- کتیبه‌های ایران باستان مربوط به دوره هخامنشیان یافت شده در شوش. چاپ 1929 در پاریس.
12- سکه‌های طبرستانی و برخی سکه‌های ساسانی از شوش. چاپ 1938 پاریس.
13- روابط سیاسی و فرهنگی بین ایران و هندوستان چاپ 1974.
14- خدمات علمی به گویش‌شناسی فارسی نوین، گویش‌های لری و دزفولی چاپ 1959.
15- کتیبه‌های فارسی باستان داریوش اول و دیگر بلند پایگان هخامنشی. چاپ 1952.16- یادداشت‌های ایرانی. (Iranian Notes ). چاپ 1957.
اینوسترانستف،کنستانتین الکسناندر و‌ویچ. اهل روسیه و متخصص در تاریخ ساسانیان. این خاورشناس در 5 آوریل 1876 در سن‌پیتزربورگ دیده به جهان گشود و پس از کسب تحصیلات لازم مقدماتی به دانشکده زبانهای شرقی دانشگاه سنپیترزبورگ وارد و در سال 1899 از آنجا فارغ‌التحصیل گردید. وی در سال 1908 با دفاع از دانشنامه و رساله دکترای خود تحت عنوان "تحقیقاتی درباره ساسانیان" به دریافت درجه دکتری در تاریخ شرق نائل آمد. از سوئی از سال 1899 تا سال1930در دانشگاه لنینگراد تدریس نمود. ایشان در مورد اقوام هونها وتاریخ باستان اقوام آسیای میانه و مسائل مربوط به روابط ایران و اعراب و تاثیر عمیق تمدن و فرهنگ ایران دوره ساسانی در ادبیات اسلامی تحقیقاتی انجام داده است و عضو انجمن باستان‌شناسی لنینگراد هم بود. وی در ماه دسامبر 1941 در‌گذشت. (3).
در دانشنامه انگلیسی زبان ایرانیکا (Iranica) شرح حال اینوسترانسف به این صورت رقم زده شده است که بهترین تالیف این خاورشناس روسی متخصص در تاریخ فرهنگ شرق، درباره سلسله ساسانیان به نام (مطالعات ساسانی) شهرت دارد. این خاورشناس در1896 در دانشکده زبانهای شرقی بخش عربی، فارسی، ترکی و تاتاری تحصیل کرده و از استادان او یکی ویکتور روزن استاد زبان عربی و ایران‌شناس والنتین زوکوفسکی و پروفسور زبانشناس زبانهای باستانی ایران کارل جی زالمان و واسیلی بار‌تولد استاد تاریخ ایران و آسیای میانه می‌توان نام برد. ایشان زیر نظر این استادان اولین اثر تحقیقی خود را با عنوان (هونها) در منابع چینی و ارتباط هونهای اروپائی با هونهای مذکور در منابع چینی تهیه نمود که در نتیجه در سال 1898 موجب اهدای مدال طلا به او شد. این اثر درسال 1900 منتشر گردید. او همچنان در کنفرانسی که بوسیله شعبه شرقی انجمن باستان‌شناسی روسیه بر‌پا شده بود شرکت داشت و در سال 1902 به عضویت این انجمن در آمد و از 1903 تا 1909 مسئول بخش قوم‌شناسی موزه روسیه در شهر پیتر‌بورگ بود. مشهور‌ترین اثر او در این دوره تاثیرتمدن و فرهنگ ساسانی در جامعه ایران در قرون اولیه دوران اسلامی است. چهار مقاله درباره مطالعات ساسانی این خاورشناس که از 1909-1910 در مطبوعات ایران‌شناسی روسیه چاپ شده به صورت کتاب تز دکتری او در‌آمد و در سال 1913 اینوسترانتسف از این رساله برای اخذ درجه دکتری در شرق‌شناسی دفاع کرد. از سال 1911تا 1920 به تحقیق درباره مسائل اسلامی و باستانی خوازرم پرداخت و آثار خود را در مجله‌های شرق‌شناسی روسیه و اروپا چاپ کرد. سرانجام در روز آخر ماه دسامبر یعنی آخرین روز سال 1941 در شهر لنینگراد در‌گذشت (4).
آثار مهم اینوسترانتسف در زمینه ایران‌شناسی:
1- قدیم‌ترین ماخذ عربی درباره جشن نوروز در ایران عصر ساسانی، چاپ 1904.
2- آداب و رسوم اهالی کرانه ایرانی دریای خزر در سده دهم میلادی (چهارم هجری) چاپ 1909 سنپیترزبورگ.
3- تحقیقاتی درباره ساسانیان، چاپ 1909 ترجمه فارسی توسط کاظم کاظم‌زاده تهران 1351 از انتشارات بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
4- رود ایران ویج در روایات پارسی چاپ 1935.
5- تاثیر ایرانی بر ادبیات اسلامی، چاپ 1918.
6- پیرامون فرهنگ مردم واحه خیوه در عصر پیش از اسلام. چاپ 1911.
7- چند یادداشت تاریخی درباره قوم‌نگاری جنوب ایران چاپ 1933.
8- زردشت، ویشتاسب و برخی گزارش‌ها‌ی باستان‌شناختی عربی چاپ 1938.
9- دید‌گاه‌های نویسندگان عرب در مورد مبانی ساسانیان، چاپ 1933 و تعداد زیادی مقاله و کتاب در مورد ایران باستان و روابط ملل مجاور با ایران و مسائل اسلامی.
منابع وماخذ:
1- گروه مؤلفان و مترجمان، فرهنگ خاورشناسان ج اول صص480-481.چاپ 1376 و محمد رستمی: ایران‌شناسان و ادبیات فارسی صص496-497 چاپ 1390 تهران، هردو کتاب از انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
2- فرید شولی‌زاده: مقاله نگاهی نو به فرزانگان زردشتی، دکتر جمشید جی مانکجی اون والا. سایت زردشتیان.
3- ماخذ شماره 1 -1 ج اول ص510 .
4- Iranica مقاله: اینوسترانستف.
نگرشی کوتاه به آثار مهم دکتر اونوالا در زمینه ایران شناسی:
1- دین پارت‌ها (The Religion of the Parthians ) چاپ 1914 در بمبئی.
لطفا روی عکس تبلیغات زیر کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
3- آئین زردشتی از روی گاهان (Zoroastrianism from the Ghathas) چاپ شده در سال 1919در بمبئی.
4- سه بنچاق پوستی از اورامان در کردستان (The Three Parchments from AvromaninKurdistan) چاپ 1920 در لندن.
لطفا روی عکس تبلیغات زیر کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
لطفا روی عکس بنر تبلیغاتی کلیک کنید تا برایتان شماره بگیرد
لطفا روی عکس تبلیغاتی کلیک کنید تا برای شما شماره بگیرد؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
8- ملاحظاتی درباره مذهب پارت‌ها (Observations on the Religion of the Parthians) چاپ 1925 در لندن ولایپزیگ.
9- زندگی و تعلیمات زردشت پیامبر (ترجمه) چاپ 1927 در رم.
10- ترجمه گزیده‌ای از مفاتیح‌العلوم اثر خوارزمی (ویرایش) چاپ 1928 در پاریس.
11- کتیبه‌های ایران باستان مربوط به دوره هخامنشیان یافت شده در شوش. چاپ 1929 در پاریس.
12- سکه‌های طبرستانی و برخی سکه‌های ساسانی از شوش. چاپ 1938 پاریس.
13- روابط سیاسی و فرهنگی بین ایران و هندوستان چاپ 1974.
14- خدمات علمی به گویش‌شناسی فارسی نوین، گویش‌های لری و دزفولی چاپ 1959.
15- کتیبه‌های فارسی باستان داریوش اول و دیگر بلند پایگان هخامنشی. چاپ 1952.16- یادداشت‌های ایرانی. (Iranian Notes ). چاپ 1957.
اینوسترانستف،کنستانتین الکسناندر و‌ویچ. اهل روسیه و متخصص در تاریخ ساسانیان. این خاورشناس در 5 آوریل 1876 در سن‌پیتزربورگ دیده به جهان گشود و پس از کسب تحصیلات لازم مقدماتی به دانشکده زبانهای شرقی دانشگاه سنپیترزبورگ وارد و در سال 1899 از آنجا فارغ‌التحصیل گردید. وی در سال 1908 با دفاع از دانشنامه و رساله دکترای خود تحت عنوان "تحقیقاتی درباره ساسانیان" به دریافت درجه دکتری در تاریخ شرق نائل آمد. از سوئی از سال 1899 تا سال1930در دانشگاه لنینگراد تدریس نمود. ایشان در مورد اقوام هونها وتاریخ باستان اقوام آسیای میانه و مسائل مربوط به روابط ایران و اعراب و تاثیر عمیق تمدن و فرهنگ ایران دوره ساسانی در ادبیات اسلامی تحقیقاتی انجام داده است و عضو انجمن باستان‌شناسی لنینگراد هم بود. وی در ماه دسامبر 1941 در‌گذشت. (3).
در دانشنامه انگلیسی زبان ایرانیکا (Iranica) شرح حال اینوسترانسف به این صورت رقم زده شده است که بهترین تالیف این خاورشناس روسی متخصص در تاریخ فرهنگ شرق، درباره سلسله ساسانیان به نام (مطالعات ساسانی) شهرت دارد. این خاورشناس در1896 در دانشکده زبانهای شرقی بخش عربی، فارسی، ترکی و تاتاری تحصیل کرده و از استادان او یکی ویکتور روزن استاد زبان عربی و ایران‌شناس والنتین زوکوفسکی و پروفسور زبانشناس زبانهای باستانی ایران کارل جی زالمان و واسیلی بار‌تولد استاد تاریخ ایران و آسیای میانه می‌توان نام برد. ایشان زیر نظر این استادان اولین اثر تحقیقی خود را با عنوان (هونها) در منابع چینی و ارتباط هونهای اروپائی با هونهای مذکور در منابع چینی تهیه نمود که در نتیجه در سال 1898 موجب اهدای مدال طلا به او شد. این اثر درسال 1900 منتشر گردید. او همچنان در کنفرانسی که بوسیله شعبه شرقی انجمن باستان‌شناسی روسیه بر‌پا شده بود شرکت داشت و در سال 1902 به عضویت این انجمن در آمد و از 1903 تا 1909 مسئول بخش قوم‌شناسی موزه روسیه در شهر پیتر‌بورگ بود. مشهور‌ترین اثر او در این دوره تاثیرتمدن و فرهنگ ساسانی در جامعه ایران در قرون اولیه دوران اسلامی است. چهار مقاله درباره مطالعات ساسانی این خاورشناس که از 1909-1910 در مطبوعات ایران‌شناسی روسیه چاپ شده به صورت کتاب تز دکتری او در‌آمد و در سال 1913 اینوسترانتسف از این رساله برای اخذ درجه دکتری در شرق‌شناسی دفاع کرد. از سال 1911تا 1920 به تحقیق درباره مسائل اسلامی و باستانی خوازرم پرداخت و آثار خود را در مجله‌های شرق‌شناسی روسیه و اروپا چاپ کرد. سرانجام در روز آخر ماه دسامبر یعنی آخرین روز سال 1941 در شهر لنینگراد در‌گذشت (4).
آثار مهم اینوسترانتسف در زمینه ایران‌شناسی:
1- قدیم‌ترین ماخذ عربی درباره جشن نوروز در ایران عصر ساسانی، چاپ 1904.
2- آداب و رسوم اهالی کرانه ایرانی دریای خزر در سده دهم میلادی (چهارم هجری) چاپ 1909 سنپیترزبورگ.
3- تحقیقاتی درباره ساسانیان، چاپ 1909 ترجمه فارسی توسط کاظم کاظم‌زاده تهران 1351 از انتشارات بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
4- رود ایران ویج در روایات پارسی چاپ 1935.
5- تاثیر ایرانی بر ادبیات اسلامی، چاپ 1918.
6- پیرامون فرهنگ مردم واحه خیوه در عصر پیش از اسلام. چاپ 1911.
7- چند یادداشت تاریخی درباره قوم‌نگاری جنوب ایران چاپ 1933.
8- زردشت، ویشتاسب و برخی گزارش‌ها‌ی باستان‌شناختی عربی چاپ 1938.
9- دید‌گاه‌های نویسندگان عرب در مورد مبانی ساسانیان، چاپ 1933 و تعداد زیادی مقاله و کتاب در مورد ایران باستان و روابط ملل مجاور با ایران و مسائل اسلامی.
منابع وماخذ:
1- گروه مؤلفان و مترجمان، فرهنگ خاورشناسان ج اول صص480-481.چاپ 1376 و محمد رستمی: ایران‌شناسان و ادبیات فارسی صص496-497 چاپ 1390 تهران، هردو کتاب از انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
2- فرید شولی‌زاده: مقاله نگاهی نو به فرزانگان زردشتی، دکتر جمشید جی مانکجی اون والا. سایت زردشتیان.
3- ماخذ شماره 1 -1 ج اول ص510 .
لطفا روی عکس تبلیغاتی کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
4- Iranica مقاله: اینوسترانستف.
لطفا روی عکس تبلیغات زیر کلیک کنید؛ ادامه مطلب پس از این تبلیغات
 |
