ایران استار: هرچه حسن روحانی به پایان دوران ریاست جمهوری خودش نزدیک‌تر می‌شود، مواضع و رفتارش بیشتر به آنچه مطلوب رهبر جمهوری اسلامی است، نزدیک می‌شود و ازآن اختلاف نظرهای چند سال پیش این دو که گاهی به مجامع عمومی و رسانه‌ها کشیده می‌شد دیگری خبری نیست. ایران استار در این گزارش بررسی می‌کند که چرا روحانی سعی دارد در زمین مطلوب رهبری باز کند و دل او را بیشتر از گذشته به دست بیاورد.
 
از اختلافات موردی تا همراهی مطلق
به زعم برخی کارشناسان حسن روحانی گزینه مطلوب رهبر جمهوری اسلامی برای انتخابات سال ۹۲ نبود اما علی خامنه‌ای به زعم خودش از تهدید پیروز روحانی یک فرصت ساخت تا بتواند با سر و سامان بخشیدن به وضع اقتصادی نظام و خروج از سایه‌ تحریم‌های سنگین شورای امنیت و سازمان ملل دوباره در رقابت‌های منطقه‌ای عرض و اندام کند و نفوذ ایران را در منازعات سوریه، عراق، لبنان، یمن و حتی بحرین گسترش دهد.
 البته رابطه رهبر ایران و حسن روحانی در دوره اول ریاست جمهوری روحانی بسیار پر فراز و نشیب بود به طوری که  تا سال ۱۳۹۶ یعنی پیش از انتخابات ریاست جمهوری یازدهم این دو بر سر موضوعاتی مختلفی در تریبون‌های عمومی روی در روی هم صف آرایی کردند.

  آنچه مشخص است در سال ۹۸ و به ویژه از میانه این سال به بعد حسن روحانی وارد یک فضای همگرایی با رهبر ایران شده است که  خودش را در همراهی کلی دولت با سرکوب اعتراض‌های مردمی آبان ماه بیشتر نشان داد. در انتخابات مجلس هم که با دخالت گسترده سپاه و ردصلاحیت‌های بی سابقه کاندیداها توسط شورای نگهبان و در یک فضای کاملا غیرقابتی برگزار شد، اگرچه روحانی ابتدا انتقادهایی را مطرح کرد اما در نهایت  پس از مواضع مثبت مواضع رهبر ایران درباره عملکرد شورای نگهبان و فضای کلی حاکم بر انتخابات، روحانی هم انتقادهایش را پس گرفت و گفت: «همه حرفم از روز اول این بوده که‌ نباید انتخابات تبدیل به انتصابات شود؛ نه اینکه الان هست...گزارشی که وزارت کشور قبلا به من داده بود این بود که 70 حوزه غیررقابتی است و این من را نگران کرد. آخرین گزارش این است که فقط 44 حوزه رقابتی نیست و این من را خیلی خوشحال کرد. آنجاها هم مردم باید حضور پیدا کنند. در حزب رقیب هم می‌توان افرادی را انتخاب کرد که اصلح هستند و می‌توانند برای کشور در پارلمان مفید باشند»
این اظهارات روحانی که هیچ سنخیتی با انتقادهای قبلی اش نداشت در نهایت سبب شد که انتخابات مجلس در یک فضای انحصاری و غیرقابتی برگزار شود و جریان مطلوب رهبر ایران بیشتر کرسی‌های مجلس آینده ار اشغال کند.
روحانی به تازگی هم فارغ از ادبیات امنیتی و رهبری پسندی که علیه رسانه‌ها داشته است از عملکرد زیرمجموعه‌های رهبری از جمله بنیاد مستضعفان و ستاد اجرایی فرمان امام در مقابله با کرونا ستایش کرده و به نوعی نظر بسیاری از فعالان و منتقدان را که خواهان اختصاص منابه این نهاد برای مقابله با کرونا هستند را تخطئه کرده است.
 
چرا روحانی مطیعتر شده است؟
آنچه مشخص است حسن روحانی قصد ندارد به هیچ عنوان سرنوشتی همچون سید محمد خاتمی یا حتی محمود احمدی نژاد داشته باشد  و دوران ریاست جمهوری خودش را با هزینه تقابل با رهبر جمهوری اسلامی به پایان ببرد.
در عین حال مواردی به ویژه پرونده‌های فساد اقتصادی در دولت وجود دارد که آهسته آهسته در حال عیان شدن هستند از جمله پرونده سنگین حیف و میل شدن نزدیک به ۵ میلیارد دلار ارز دولتی و تبدیل شدن آن به رانت برای گروه‌هایی خاص که در گزارش تفریغ بودجه دیوان محاسبات نمود داشته است. برخی کارشناسان می گویند پای بسیاری از نزدیکان روحانی در این پرونده سنگین به اصطلاح«گیر» است. کم اینکه پرونده فساد اقتصادی حسین فردیون برادر حسن روحانی همچنان مفتوح است و هر آن امکان دارد که سپاه یا قوه قضاییه آن را برای بررسی بیشتر دوباره وارد دستور کار خودشان کنند.
به هرحال مسلم است که روحانی نمی‌خواهد با پایان دوره ریاست جمهوری‌اش حاشیه نشین شود یا حتی به تیغ انتقام نهادهای زیر مجموعه رهبری از جمله قوه قضاییه دچار شود که رئیس آن یعنی ابراهیم رئیسی قبلا در انتخابات ریاست جمهوری از او شکست خورده و نشان داده که با اشاره رهبری حاضر است از تمام قوای خود برای به محکمه کشاندن روحانی و نزدیکانش استفاده کند.
روحانی اما می‌خواهد با به دست آوردن دل رهبری در فرصت باقیمانده در صحنه باقی بماند یا دست کم پس از خروج از قدرتش از گزند انتقام‌ها در امان باشد. مگر آنکه اتفاق خاصی در فصای سیاسی ایران رخ دهد و روحانی تصمیم بگیرد در سیاست کنونی خودش تجدید نظر کند.