19 اکتبر 2015‌، حزب لیبرال کانادا به رهبری جاستین ترودوی جوان و کم تجربه توانست به طور شگفت‌انگیزی هارپر محافظه‌کار را شکست دهد و اکثریت مجلس را برای 4 سال تا سال 2019 از آن خود کند‌. تا چند روز قبل از رای‌گیری‌، لیبرال‌ها انتطار برنده شدن اکثریتی را نداشتند. این در حالی بود که تعداد رای دهندگان محافظه‌کار از تعداد رای دهندگان لیبرال تنها کمتر بود ولی بخاطر شیوه کهنه انتخابات‌، اکثریت به لیبرال‌ها رسید‌. تردودو که قول داده بود در سیستم انتخاباتی اصلاحات انجام دهد اولین قول انتخاباتی که وفا نکرد همین اصلاحات رای بود. لیبرال‌ها 184 کرسی با 6,943,276  رای %5/39،  و محافظه‌کاران با  - 5,613,614  رای، 1/39% تنها 99 کرسی بدست آوردند. تعداد کرسی‌های مجلس کانادا 338 می‌باشد کل آرای شرکت‌کنندگان  17,592,778  رای بود. یعنی 5 میلیون رای کانادایی‌ها تنها در 3 حزب دیگر 56 کرسی نصیبشان شد .
در کانادا رهبران احزاب نمی‌توانند تاثیر چندان و تغییر عمده در روند اقتصادی کشور بدهند زیرا سیستم اقتصادی کانادا سرمایه‌داری و اقتصا‌د آزاد می‌باشد و کشور از محل مالیات‌ها اداره می‌شود. تفاوت بین هارپر و ترودو در مالیات می‌باشد. هارپر و محافظه‌کاران معتقدند که مالیات کمتر ( منظورشان سرمایه‌های بزرگ) و تمرکز - صرفه جویی روی هزینه‌های اجرایی است و تعادل بودجه (‌دخل و خرج دولت) ترودو هم با شعار مالیات برای سرمایه‌های بزرگ و کاهش برای سرمایه‌های کوچک - طبقه متوسط - کسانی که 100 هزار دلار در‌آمد دارند، وارد میدان انتخاباتی شده بود. هر دو حزب از سال قبل برای کم درآمدها و بچه‌دارها کمک‌های مالی اعلام کرده بودند، کمک‌هایی که بدلیل نداشتن پول کافی در همه دولت‌ها مجبور به قرض گرفتن و یا کسری بودجه می‌شوند. مثلا الان کسری بودجه لیبرال‌ها نزدیک به 30 میلیارد دلار است.
ترودو بیل مونرو‌ی میلیونر را که گرایش‌های محافظه‌کارانه دارد به عنوان وزیر اقتصاد خود معرفی کرد که این روزها بخاطر عدم اعلام میلیون‌ها دلار سهامش در خارج از کانادا به مجلس تحت فشار سیاسی محافظه‌کاران قرار گرفته است.
دو سال اول دولت گذشت تنها قول انتخاباتی که لیبرال‌ها به آن تحقق بخشیدند برگرداندن قانون سی 24 هارپر که مدت شهروندی را از 3 سال به 5 سال تغییر داده بود و نیز پس گرفتن شهروندی از شهروندانی که اقدام تروریستی کرده باشند، هرچند این قانون در مجلس انتصابی سنا مدتها معطل شد زیرا اکثریت سنا با محافظه کاران بود.
علت باخت هارپر را باید در اشتباه محاسبه‌اش، در موضوع اثرات روانی خلع شهروندی دانست ، این موضوع در جامعه ایرانی کانادایی نیز نگرانی‌های زیادی را ایجاد کرد. هارپر بدون اینکه با مردم کانادا و جوامع اقلیتی مشورت کند این قانون را تصویب کرد. قانونی که شلیک به پای نخست وزیر محافظه‌کار بود که به از دست دادن قدرت و استعفای خودش انجامید. یعنی نه هارپر به حرف کانادایی‌ها گوش می‌داد و نه ترودو برنامه‌ای مدون در دست دارد. مثال آن هم برگزاری جلسات عمومی در موارد مختلف برای آموزش نمایندگان تازه‌کار و بیرون از حلقه تصمیم‌گیری سیاسی دفتر نخست وزیر ترودو و نیز گرفتن ایده از مردم برای بهبود افکار عمومی است.
جامعه ایرانی کانادایی و بد‌قولی انتخاباتی ترودو
ترودو در یک حرکت در 23 جون 2015 اعلام کرد که در صورت پیروزی با ایران ارتباط دیپلماتیک برقرار خواهد کرد. محافظه‌کاران علیه وی موضع گرفتند و تبلیغات شدیدی به راه انداختند. جامعه ایرانی کانادایی، بخاطر بسته شدن سفارت ایران و کانادا در یک حرکت غیر‌دیپلماتیک توسط هارپر در سپتامبر 2012 و تشدید تحریم‌های اقتصادی که بر روی جامعه ایرانی کانادایی 300 هزار نفری تاثیر داشت‌، در یک گوشه رینگ سیاسی گیر افتاد. اینکه در آن طرف اقیانوس در زادگاه‌مان که بسیاری از ما مجبور به ترک آن شده‌ایم چه می‌گذرد مسلما دل‌نگرانی‌های بسیاری از ایرانی‌ها در کانادا است‌. ولی نکته‌ای که من روی آن تاکید دارم و بسیاری از مسایل را روشن می‌کند، این حقیقت تلخ است که چه در موقع بستن بخش ویزای سفارت کانادا درتهران در مه 2012 و چه قطع ارتباط با جامعه ایرانی کانادایی مشورتی نشده بود، اطلاع‌رسانی هم نشده بود. بعداز سوپرایزشدن ایرانی‌ها و تحلیل‌گران سیاسی و سیاستمداران کانادا از حرکت ضد ایرانی هارپر که تنها با تایید نتانیاهو در جهان روبرو شده بود، یک ماه هارپر و جیسون کنی با 7 نفر از جامعه ایرانی که عمدتا از حامیان تحریم‌ها و قطع رابطه بودند ملاقات داشت. ملاقاتی که علیرغم مخالفت حداقل دو تن از حاضرین در مورد قطع ارتباط‌، به مفهوم تاییدیه جامعه ایرانی از اقدام هارپر نوشته شد.
در اعلام برقراری ارتباط ایران و کانادا توسط ترودو نیز با هیچ ایرانی کانادایی مشورت نشده بود. مشاور نظامی ترودو در مهمانی خصوصی حتی نام نماینده ایرانی ریچموندهیل را نمی‌دانست‌. از زمانی که لیبرال‌ها به قدرت رسیده‌اند، بعداز یکسال به همت مجید جوهری، وزیر امور خارجه (‌سابق‌) کانادا استفان دین در یک جلسه همراه با علی احساسی و با جمعی از ایرانی‌ها در اکتبر 2016 در تورنتو ملاقات کرد. دیان از طرفداران برقراری ارتباط با ایران در عین حال طرح حقوق بشر در گفتگو‌های دیپلماتیک بود. در یک حرکت اشتباه، ترودو دیان را برکنار کرد و کریستیا فریلند کم‌تجربه را جانشین وی کرد که رابطه خوبی با ایران ندارد‌. در تایید این مدعا باید گفت هنوز هیچ مقام وزارت امور خارجه کانادا و یا نخست وزیر با جامعه ایرانی در مورد روند پیشرفت مذاکرات برقراری ارتباط، اطلاع‌رسانی نکرده است. یک بار مجید جوهری در بنیاد پریا به سوالات پاسخ داد ولی دو نماینده دیگر در مناطق ایرانی‌، یعنی علی احساسی (‌ویلودیل‌) - لئونا الیسف (‌ریچموندهیل‌- اک ریجز) هیچگاه به درخواست‌های ایرانی‌ها‌ی حوزه انتخابی‌شان برای یک جلسه عمومی تا این لحظه پاسخی نداده‌اند.
اینکه موافق جمهوری اسلامی باشیم یا مخالف آن، موافق یا مخالف ارتباط با آن باشیم بحد کافی در این 30 ساله بحث شده است. یک واقعیت روشن است و آن اینکه جامعه ایرانی کانادایی نه در بستن و نه در بازشدن سفارت‌خانه‌های "ایرانی" نقش نداشته است، در جریان هم قرار نگرفته است. ما همواره در حاشیه بوده‌ایم. بیش از حد در مورد موفقیت‌های جامعه اغراق می‌کنیم زیرا کمتر رسانه فارسی‌زبان در این موارد بدون سانسور و کارشناسانه می‌تواند بنویسد. یک واقعیت تلخ وجود دارد ما را در سیستم تصمیم‌گیری سیاسی اقتصادی کانادا به حساب نمی‌آورند. تا آنجا که من مطلع هستم بعد ا‌ز دوسال هنوز نخست وزیر لیبرال ترودو با دو نماینده ایرانی تبار مجید جوهری و علی احساسی ملاقات خصوصی نداشته است. در این تصویر اضافه کنید اختلافات بین این دو نماینده و مخالفت رضا مریدی نماینده استانی لیبرال ریچموندهیل بخاطر تلاش‌های مجید جوهری در برقراری قول ارتباطی لیبرال‌ها منجمله تهیه امضا اینترنتی مجلس که 16 هزار امضا جمع کرد و مخالفان برقراری ارتباط منجمله نماینده لیبرال مذکور تنها 600 امضا جمع کرد.
شنیده‌ها حکایت از عدم ارتباط خوب دو نماینده ایرانی تبار با وزیر امور خارجه ترودو، یعنی فریلند دارد. قبلا این سوال را از دو نماینده (احساسی و جوهری‌) کرده بودم ولی تاکنون پاسخی در این مورد دریافت نکرده‌ام.
با توجه به حضور اندره‌شی‌یر رهبر حزب محافظه‌کار در مجلس‌، با توجه به نشانه‌های شکست ترودو در نفتا و نزدیکی به انتخابات 2018 انتاریو و  2019، بعید بنظر می‌آید که ترودو دست به برقراری ارتباط با ایران بزند. مهم این است که به ترودو و لیبرال‌ها نشان دهیم که بدقولی کرده‌اند و نمی‌توانند به جامعه ایرانی کانادایی پشت کنند‌. چه فرقی بین هارپر و ترودو برای جامعه ایرانی هست. هر دو بی اعتنا یکی مانند هارپر عریان‌تر، مانند ترودو رومانتیک‌تر.
ایرانی‌ها حداقل در تضمین 5 کرسی مجلس سهم داشتند‌. علی احساسی (‌ویلیودیل‌)، مجیدجوهری (ریچموندهیل)، لئونا الیسوف (‌ریچموندهیل – اوکریجز – ارورا)، و ونکور شمالی این را باید تمامی رهبران احزاب کانادا دریابند. چگونه‌؟ بدون رودروایستی باید به نمایندگان حوزه انتخابیه خود در هر جا که هستند بنویسید تلفن بزنید و نظر موافق یا مخالفتان را ابراز کنید.
ایرانی‌ها میلیاردها دلار سرمایه دارند‌ - کسانی که در کانادا به این ثروت‌ها دست یافته‌اند، کسانی که از ایران سرمایه‌هایشان را منتقل کرده‌اند (‌از طریق تجارت یا رانت‌خواری یا مانند محمود خاوری 3.1  میلیون دلار به اتهام رشوه‌خواری در پرونده 3 هزار میلیارد دلاری، (تعدادی از متهمان سو استفاده مالی در کانادا بسر می‌برند از خاوری تا مهرگان امیر خسروی - سرمایه‌داران ایرانی چه ملی چه غیر، خودشان اتحادی ندارند که بتوانند منافع خودشان را تامین کنند و در تصمیم‌گیری‌های سیاسی اقتصادی کانادا تاثیر داشته باشند. وقتی خودمان را مقایسه کنیم با سیک‌های هندی یا اسماعیلیه و یا یهودیان کانادا - هندی‌ها و چینی‌ها- چه برسد به اقشار دیگر جامعه ایرانی کانادایی‌- زمان آن رسیده است که هم توان واقعی خودمان را دریابیم و هم منافع و حقوق جامعه ایرانی کانادایی را بشناسیم و از آن دفاع کنیم. سیاستمداران و دولتمردان می‌آیند و می‌روند و‌لی کامیونیتی‌ها و جوامع می‌مانند. ما نیاز به یک جامعه مدنی پویا با مشارکت حداکثری در کانادا داریم.
باید از الان روی جوان‌های علاقه‌مند و با صلاحیت دانش سیاسی کانادا سرمایه‌گذاری کرد تا در انتخابات شهرداری‌ها و شوراهای آموزش پرورش (‌تراستی‌) و انتخابات استان انتاریو در سال 2018 و برای انتخابات فدرال مشارکت کنند. تجربه گذشته نشان داده است افرادی باید به مجلس فرستاد که کارنامه روشنی در دفاع از حقوق و منافع مردم بخصوص جامعه ایرانی در کانادا داشته باشند. ما نیاز به نمایندگان جوان در احزاب داریم برای انتقال صدای جامعه ایرانی از اقشار مختلف آن، و نه صدای تبلیغاتی احزاب فارسی‌زبان برای جمع‌آوری رای و کمک مالی - تجربه‌ای که متاسفانه تاکنون کارنامه روشنی برای ما نداشته است.