محافظه‌کاران انتاریو، دهن کجی به اساس دمکراسی
سفرهند ترودو، تسویه حساب محافظه‌کاران کانادا

کوفی عنان دبیرکل سابق سازمان ملل در کنفرانسی در مورد اینترنت اعلام کرد که اینترنت خطری برای دمکراسی و دولت‌هاست. بسیاری از دولتمردان هم چنین نظری را این روزها بدون رودروایسی اعلام می‌کنند. ترودو نخست وزیر لیبرال کانادا هم قبل از سفر رسمی پرحاشیه‌اش به هند، به فیسبوک اخطار کرد اگر خبرها را کنترل نکند، مجبور می‌شود قوانین محدود کننده‌ای را در مجلس تصویب کنند. حدود یک ماه پیش رهبر (سابق) جوان حزب محافظه‌کار بخاطر گزارش سی‌تی‌وی در دو مورد رفتار نامناسب جنسی زیر فشار جناح راست حزب، استعفا داد. شرح آنرا در مقاله دو هفته پیش ایران استار نوشته بودم. در آن زمان به وی نوشتم که کودتا در حزب علیه تو رخ داده است. این عبارت کودتا را پاتریک براون هفته قبل بعد از اینکه اخطاریه‌ای را علیه سی‌تی‌وی در مورد نادرستی گزارش آنها نوشت، بکار برد. با اعلام ورود براون به صحنه سیاسی انتاریو، قیمت ثبت نام  برای شرکت در انتخابات رهبری حزب محافظه‌کاران به مبلغ 120 هزار دلار افزایش یافت. دور اول مناظره 4 کاندیدا در تورنتو برگزارشد. کارولین مالرونی (دختر نخست وزیر سابق محافظه‌کار-متهم به فساد)؛ داگ فورد (عضو سابق انجمن شهر و سخنگوی راب فورد شهردار جنجالی تورنتو)؛ کریستین الیوت (نماینده سابق مجلس که انتخابات سال 2013 را بدجوری به پاتریک براون باخته بود)؛ و تانیاگرانیک (فعال محافظه‌کار) مناظره را پیش بردند. فردای آن مناظره، با ورود براون صف‌بندی‌های حزب گسترده و علنی‌تر شد. همه کاندیداها از ورود براون ابراز ناخرسندی کردند زیرا براون توانسته بود اعضای حزب را از 12 هزار به 75 هزار نفر که درصد قابل ملاحظه‌ای از آنها اقلیت‌های قومی بودند، افزایش دهد. احزاب سیاسی کانادا در مجموع توسط سفیدها اداره می‌شوند. رنگین پوستها و اقلیت‌ها برای خالی نبودن عریضه هستند.

ایجاد امید به مشارکت سیاسی.

چند روز قبل مجله مک‌لین نوار ضبط شده شبی که پاتریک براون از حزب اخراج شد را منتشر کرده است. همه 28 نماینده مجلس محافظه‌کار به برکت تکنولوژی و اینترنت از سراسر انتاریو از طریق تلفن به جلسه مهم در تورنتو وصل می‌شوند. این نوار بطور سری ضبط شده بود. استراق سمع و شنود همواره یکی از ابزارهای جاسوسی حکومت‌ها از مخالفان بوده است. این روزها به برکت وسایل الکترونیک ساده و ارزان هر کسی می‌تواند هم شهروند خبرنگار باشد و هم جاسوس (در راستای منافع شخصی- حزبی). در مقاله‌ای به انگلیسی که در سایت انجمن خبرنگاران و نویسندگان قومی امریکای شمالی منتشر کردم از مک‌لین بخاطر کار خوبش و اطلاع‌رسانی درست که حق مردم و شهروندان است (anaj.org)، تشکر کردم . نقش رسانه به عنوان چشم و گوش مردم و ناظر بر اعمال سیاستمداران و جامعه است. بغیر از دوتن از نمایندگان که می‌گویند اقلا با براون قبل از تصمیم نهایی صحبت کنید، دیگران خواهان اخراج وی حتی بر خلاف آیین‌نامه حزب می‌شوند. آنها مرتبا می‌گویند وجود براون با این اتهامات در آستانه انتخابات، باعث شکست کاتلین‌وین لیبرال و برنده شدن حزب محافظه‌کار نمی‌شود. سوالی که از مسئولین حزب محافظه‌کار و نمایندگان آنها کردم، این است: حزب و سیاستمداری که از یک عضو ساده‌اش دفاع نمی‌کند (در این مورد رهبرش که با رای ده‌ها هزار نفر بطور مستقیم و آزاد انتخاب شده و برای حزب زحمت کشیده)، چگونه از آزادی بیان و حق یک شهروند عادی انتاریو و کانادا که صدایی ندارد و ارتباط و پارتی درون سیستم سیاسی و قضایی ندارد، دفاع می‌کند؟ چرا حزب با مردم حوزه‌های انتخابی خودشان و یا هواداران حزب در این دوران که ارتباط اینترنتی آسان است، مشاوره نکرد تا سنت قانونمند و عادلانه و آزادانه‌ای برای آیندگان سیاست این استان نهادینه شود: خشت اول چون نهد معمار کج تا ثریا می‌رود دیوار کج. کانادا کشور قانونمندی است، برای متهم کردن و محکوم کردن همیشه زمان وجود دارد زیرا اگر جرمی هم اتفاق افتاده، سال‌ها پیش بوده و خطر آنی برای شهروندان ندارد. حزب باید از پلیس می‌خواست که تحقیقات کند و اگر جرمی اتفاق افتاده، اجازه می‌داد دادستان و هیئت منصفه در دادگاه، سرنوشت یک نفر را رقم می‌زدند.
براون در کمیته حزبی دوباره تایید شد. فعالیت انتخاباتی‌اش را شروع کرد. ولی فشارهای داخلی حزب و رسانه‌های طرفدار لیبرال مانند تورنتواستار و سی‌بی‌سی (چپ کانادا) براون را مجبور کرد در آستانه مناظره دوم که چهارشنبه در اتاوا برگزار شد، از رهبری حزب کناره‌گیری کند.
یکی از نمایندگان، هیلیر، هفته گذشته علیه براون به کمیته اخلاق مجلس بخاطر رفتارش در گذشته شکایت کرد. وی گفت مدتهاست که از چنین موضوعی خبر داشته است. سوالی که از وی داشتم این بود: آقای هیلیر شما و اخلاق؟ شما چگونه به عنوان سیاستمدار و نماینده مجلس می‌دانستید که رهبرتان و عضو مجلس مشکل دارد ولی در مورد آن سکوت کردید و حالا که طرف زمین خورده و همه دور وی را مانند مگسان دورشیرینی خالی کرده‌اند، یادتان افتاده که اخلاقگرا شوید؟!
در دمکراسی واقعی، حق شهروندی و حق آزادی بیان باید اصل باشد. حزب محافظه‌کار انتاریو نشان داد که دعوایشان با کاتلین‌وین لیبرال سر قدرت و کنترل وزارتخانه‌هاست نه آنچه که به نفع مردم انتاریو باشد. بالطبع شکافی که درحزب ایجاد شده با انتخاب رهبر جدید و حذف غیر دمکراتیک رهبر سابق به این سادگی و به این زودی پر نمی‌شود. درصد زیادی از حامیان حزب بخصوص جوانترها، حداقل در این دوره از انتخابات ریزش خواهند کرد.

ارتباط حزب محافظه کار انتاریو و کانادا

تمامی احزاب استانی از فدرال مستقل عمل می‌کنند (بجز نیودموکراتها) ولی به عنوان حزب خواهر، از حزب دیگر در انتخابات بطور غیر رسمی حمایت می‌کنند. برای دولت ترودو ادامه حضور دولت لیبرال (با، یا بدون وین - دولت اقلیتی) در انتخابات 2019 بسیار مهم است، زیرا سرنوشت دولت در اتاوا را کرسی‌های مجلس از تورنتو تعیین می‌کنند. اگر محافظه‌کاران در 2018 در انتاریو به قدرت برسند در ظرف یک سال لیبرال‌ها کارسخت‌تری برای کسب رای انتاریو و تورنتویی‌ها خواهند داشت.
به همین دلیل است که حزب محافظه‌کار، وقتی سفر ترودو به هند به همراه خانوادهاش آغاز شد، کمپین منفی علیه او به راه انداخت. البته اشتباه از سوی دفتر ترودو بود که در مهمانی رسمی هند، یک هوادار حزب لیبرال- کانادایی هندی تبار - که متهم به تروریسم بود را دعوت کرده بودند؛ پس از درز این خبر توسط رسانه‌ها این دعوت لغو شد.

جاسپال اتوال
"جاسپال اتوال" در ونکوور تجارت می‌کند و متهم است در سال 1986 زمانی که عضو گروه افراطی جوانان سیک (جدایی‌طلبان از هند) قصد ترور وزیر پنچاب در آن دوره "مالکیات سینگ" را داشته است. یکی از مقالات از سوی "کندیس مالکوم" ستوننویس (با گرایش ضد پناهندگی، ضد ایرانی، و طرفدار تحریم) در نشریه دست راستی تورنتوسان، نوشته شد.
همه کشورها مسایلی را دارند که برای آن کشورها اهمیت دارد و ورود در آن حوزه را دخالت خارجی می‌دانند. در هند سیک‌ها خواهان تشکیل کشور مستقل خالستان (پنجاب) هستند. 3 وزیر سیک در کابینه ترودو حضور دارند. یکی از جدایی‌طلبان قصد دیدار با نخست وزیر را در هند داشت که قبل از سفر به آن پرداخته شده بود. ترودو در کنار مودی رئیس جمهور هند گفت که کانادا از هند یکپارچه حمایت می‌کند.
این داستان ادامه داشت تا اینکه در صفحات مجازی محافظه‌کاران قسمت انتخاب شده‌ای از ورود ترودو در مهمانی شام رسمی در هند با لباس هندی‌ها و با رقص پنجابی (که رقص محبوب میلیونها نفر است) به همراه همسرش را منتشر کردند. محافظه‌کاران می‌گویند ترودو به عنوان نخست وزیر آبروی کانادا را برده است. سوالی که از محافظه‌کاران و رهبرشان "اندره شیر" پرسیدم این است: آیا رقص و آواز برای همه نخست‌وزیرهای کانادا بد است یا فقط برای ترودو که خیلی خاکی و به عنوان نسل جوان کانادایی فکر می‌کند و عمل می‌کند؟ اگر بد است چرا آقای هارپر نخست‌وزیر قبلی کانادا در مهمانی کمک مالی یهودیان برای وی که یک میلیون دلار در تورنتو جمع کردند در برابر ناتینیاهو روی صحنه با صدای نه چندان خوش، آواز خواند و همراه با گروه جاز پیانو زد؟ هر چند جازیست گروه بعدا به اتهام سو استفاده جنسی در کانادا توسط پلیس مورد تحقیق قرار گرفت. پس نشان می‌دهد که مشکل محافظه‌کاران با محبوبیت ترودو و به عنوان چهره اول کانادا در سطح بین‌المللی است (اعتبار شخصیت‌های سیاسی با اعتبار سیاسی کشورها تفاوت دارد).
براستی اگر نگاه محافظه‌کاران کانادا نژادپرستانه نباشد آنرا چه می‌توان نامید؟ اگر با کت و شلوار رقصیده بود بازهم مشکل بود یا نه؟ کانادا سرزمین بومیان با لباس‌های خودشان و نه کت و شلوار و کراوات بوده است.

کانادا سرزمین اقلیت‌های قومی با لباس‌های خودشان مانند هندی‌هاست. هندی‌ها یک میلیارد جمعیت زمین را تشکیل می‌دهند و بخش عمده‌ای در کانادا محسوب می‌شوند.