1 - قبلا ده ها نفر از نامزدها، برای انتخاب شدن بعنوان نماینده در 47 منطقه شورای شهر تورنتو ثبت نام کرده و فعالیت انتخاباتی خودشان را که بر خلاف ایران، با درزدن درب تک‌تک خانه‌ها و صحبت با مردم و شنیدن نظرات موافق و مخالف آنها، شروع کرده و قبلا درب هزاران خانه را تاکنون زده‌اند. حالا با تغییر مرزهای مناطق انتخاباتی شهرداری‌ها، درست در چند ساعت به پایان ثبت‌نام و در ساعت 2 بعدازظهر روز جمعه، یک ظلم آشکار و بلاتکلیفی و سردرگمی بین نامزدها و رای دهندگان پدید آمد.
2 - داگ فورد در جریان انتخابات انتاریو در جون 2018 و رهبری حزب محافظه‌کار در مارچ 2018 به هیچ وجه صحبت از کاهش شورای شهر نکرده بود. داگ فورد در پاسخ به سوال منتقدین و معترضین گفت که هزاران انتاریویی در ملاقات‌هایش به وی گفته بودند که خواهان کاهش بدنه دولت هستند و شهرداری تورنتو کار آمد نیست، بخصوص در زمینه گسترش حمل‌ونقل شهری.
در توئیتی به داگ فورد نوشتم: شکی نیست که شورای شهر تورنتو سال‌ها هست که سنگین شده و کار جدی نمی‌تواند انجام بدهد ولی این دلیل نمی‌شود که شما راه کوتاه و بدون مشورت با مردم را شبانه انتخاب کنید. این شیوه شما ، با اصول دمکراسی کانادایی و احترام به رای مردم آشکارا متناقض است. مضافا اینکه شما به مردم انتاریو اطلاعات غلط می‌دهید. درست است که در سیستم سیاسی کانادا از سه دولت (فدرال، استان و شهری) نام برده می‌شود ولی میلیون‌ها کانادایی، منجمله خود من شهرداری را جزو دولت به مفهوم عام و کلاسیک آن نمی‌دانم. وقتی مردم به شما گفته‌اند خواستار کاهش بودجه و هزینه‌های دولت هستند منظورشان دولت انتاریو و دولت فدرال کانادا بوده است نه شهرداری‌ها. براستی چند تا از کانادایی‌ها منجمله مهاجران، برای شهرداری نقشی چون دولت مستقل انتظار داشته‌اند؟ در انتخابات شهرداری‌ها؛ اولا نامزدها بطور مستقل (و نه زیر نام یک حزب) شرکت می‌کنند (حزب نقش پُررنگی در شهرداری‌ها ندارد)؛ دوما، حوزه شهرداری‌ها ، برای مردم محلی ملموس‌ترست: مالیات خانه‌ها، پارک‌ها، برف‌روبی‌ها و تمیز نگهداشتن خیابان، کتابخانه‌ها و استخرهای عمومی، که هزینه همه آنها از مالیات خانه‌های مردم تامین می‌شود و نتیجتا مردم می‌دانند که می‌توانند با حضور و مشارکت در شورای شهر در تصمیم‌گیری‌ها نقش کاملا موثری داشته باشند. این روند از قبل از انتخابات تا بعد از آن ادامه دارد، یعنی بر عکس انتخابات فدرال و استانی که نمایندگان بعد از انتخاب شدن، همه حزبی عمل می‌کنند و منافع حزب را بر منافع حوزه و مردم آن ترجیح می‌دهند (و با تشکیل دولت اکثریتی مانند محافظه‌کاران در انتاریو و لیبرال‌ها در اتاوا، مردم را نادیده می‌گیرند)، در شهرداری‌ها آنها دقیقا در ارتباط با مردم خواهند بود.
4 - همین استدلال در مورد حذف نمایندگی منطقه‌ای نیز صادق خواهد بود: چرا فقط دو منطقه مهم یورک و پیل باید حذف شود؟ در منطقه پیل، رهبرقدیم حزب محافظه‌کار، پاتریک براون که طی یک کودتای خزنده در حزب درست در آستانه انتخابات مهم و با شانس پیروزیش، سرنگون شد. پاتریک براون از نظر اجتماعی مواضع مترقی‌تری داشت و مانند فورد خواهان قطع سرویس‌ها و خدمات دولتی طوری که اقشار کم درآمد دچار مشکل شوند نبود. پاتریک براون بعد از برکناری از حزب نیز کنار گذاشته شد. به وی اجازه شرکت در نمایندگی مجلس در حوزه شهر "بری - شمال تورنتو" نیز داده نشد. براون برای نمایندگی منطقه پیل ثبت‌نام کرده بود و فعالیت زیادی نیز انجام داده بود. حالا با حذف انتخابات نمایندگی منطقه‌ای یورک و پیل، براون به عنوان نامزد شهرداری شهر هندی‌نشین برامتون در شمال غربی تورنتو ثبت‌نام کرد. در توییتی برای براون نوشتم اینجور که پیش می‌رود باید توقع داشت در ضدیت با تو، حالا داگ فورد باید فکر جدیدی برای برامتون هم بکند، شاید مثلا برامتون را از جغرافیای انتاریو حذف کند تا تو کلا از صحنه سیاسی انتاریو و رقابت با او حذف شوی.
وظیفه نیروهای مردمی و مترقی
موضعگیری‌های جنجالی داگ فورد مسلما حاشیه‌ها را زیاد‌تر می‌کند و نمی‌تواند به تصمیم‌های اقتصادی بهتری برای انتاریو، منجر شود. تصمیم‌های مهم اقتصادی نیاز به آرامش و اعتماد مردم دارد، پیام اشتباهی که داگ فورد با حرکتی نادرستش و با چیدمان کابینه کاملا سفید‌پوست 20 نفره از 21 وزیرش، که وزیر 83 ساله کره‌ای‌تبار کانادایی او هم که هفته قبل سکته ناقص کرد، به مردم انتاریو داد.
انتاریو و کانادا آمریکا نیست... اینگونه حرکات داگ فورد هم مانند یک ماکت کمدی از ترامپ به حساب می‌آید. مردم کانادا از نظر اجتماعی بسیار محافظه‌کارتر و معتدل‌تر از آمریکایی‌ها هستند و تغییرات سریع را برنمی‌تابند. در این راه باید از مقاومت نیروهای مردمی و مترقی کانادایی نیز یاد کرد که از دستاوردهایی که توسط دیگران در گذشته، با سختی و تلاش و خون بدست آمده، دفاع می‌کنند.
سوالی از نمایندگان مجلس در حوزه‌های اقلیتی‌ها
من با حذف انتخابات ریاست منطقه یورک و پیل مخالفم، دوستان و همشهری‌های زیادی هم هستند که موافق انتخابات هستند. براستی، مایکل پارسا نماینده محافظه‌کار شهر ریچموندهیل - اوک ریجز آرورا، و خانم دیزی وای (نماینده چینی‌تبار کانادایی) شهر ریچموندهیل و دیگر نمایندگان شهرهای مانند نیومارکت چگونه می‌خواهند به این حرکت غیردمکراتیک رای بدهند؟ آیا آنها با مردم حوزه انتخابیه خود مشورت کرده‌اند و جلسه عمومی ترتیب داده‌اند؟ یا اینکه می‌خواهند با نظر رهبر حزب که زورگویانه و ناقض قوانین دمکراسی‌ست، همسویی کرده و رای مثبت بدهند؟
این رای گیری نقطه عطفی‌ست که میزان استقلال نمایندگان در احزابشان را نشان می‌دهد و نیز نمایانگر آنست که چقدر نظرات مردم در شکل‌گیری تصمیمات سیاسی و قوانین در انتاریو و کانادا نقش بازی می‌کند.
در عین حالیکه باید از تحولات اقتصادی مثبت، کاهش ریخت‌و‌پاش‌های دولتی، فساد مالی و شفاف‌سازی فورد حمایت کرد، اما نمی‌توان از تصمیم‌گیری شبانه و در حلقه بسته او حمایت نمود. این دمکراسی نیست که ما در کانادا یاد گرفته‌ایم و به آن هم مفتخریم، به همین دلیل هم باید از این دمکراسی با همه نقص‌هایی که دارد حمایت کرد و اجازه نداد که رهبران سیاسی، بدون مشاوره با مردم، دست به تغییراتی بزنند. سابقه سیاسی احزاب محافظه‌کار نشان داده که نگاهشان رساندن سود بیشتر به سرمایه‌های چند میلیون دلاری‌ست که به زیان میلیون‌ها شهروند انتاریویی متوسط و کم‌درآمد منجر خواهدشد. باید با شیوه‌های مدنی به این تصمیمات اعتراض کرد.
 |
