Dr. Safar Daee

در نوشته پیش اشاره نمودم که انتظار ورود شاهزاده با اسب سفید را فراموش نمایید و بیشتر توجه‌تان را به واقعیت‌های زندگی معطوف دارید. ازدواج مناسب از ابتدا به مشاهده درست به کار بردن عقل بجای عاطفه و توجه به نکات ظریف رفتار و بالاخره به کوشش، فعالیت و تا حدودی چشم پوشی از اشکالات جزیی احتیاج دارد.

بخش اول
بسیاری از جوانان زمانی که به سن ازدواج می‌رسند، فکر می‌کنند بهتر است هرچه بیشتر منتظر بمانند تا شاید شاهزاده‌ای با اسب سفید به دیدن آنها بیاید و برای ازدواج با آنها پیشقدم شود.
آنها کم‌کم معتقد می‌شوند که خواستگاری تو دل‌برو و جذاب و مطابق میل آنها برای آنها آماده خواهد شد و بزودی خود را به آنها معرفی خواهد نمود. تخیل نمودن و در رویاها غرق شدن چیز بدی نیست و حتی خوش‌آیند است، اما تخیل و رویا‌بافی زیاد درست نیست و انسان را از واقعیت‌ها دور می‌کند.

یوگایی که در این نوشته مد نظر است، نوعی سیستم فیزیکی( بدنی)، معنوی هنری است که در جهان غرب، شهرت فراوانی پیدا کرده است.

معمولا افراد برای این ازدواج می‌کنند که هم از تنهایی بیرون آیند و هم احساس شادی و خوشحالی و خوشبختی نمایند. انسان‌ها بشدت به خوشبخت بودن نیاز دارند و آنچه را که ممکن است و از دستشان برمی‌آید انجام می‌دهند تا هرچند بیشتر در زندگی به خوشبختی برسند . هرکدام از زن و مردها برای این با شخص خاصی ازدواج می‌کنند که در زندگی با همسر خود احساس بهتری پیدا کنند و اعتقاد دارند که اگر با هم باشند حتی بیشتر از پیش به خوشبختی می‌رسند. آنها فکر می‌کنند که با یکدیگر خیلی خوبند و خیلی خوب جور در می‌آیند.

بعضی از مواقع پس از ازدواج، ممکن است شخص به خود آید و از خود بپرسد آیا این همان فردی است که من می‌خواستم با او ازدواج کنم؟ خانمی وقتی تصادفا پاهای لاغر و استخوانی شوهر و قد بلند و فربه خود را می‌بیند از خود می‌پرسد که می توانسته بهتر از این شوهر پیدا کند و این مساله برای او یک کشمکش درونی می‌شود.

اغلب زمانی که افراد ازدواج می‌کنند، نه تنها او بلکه دوستان نیز به نحوی روابط نزدیک خود را با او کاهش می‌دهند، زیرا به نظر آنها دیگر آن دوست با همسر خود زندگی می‌کند و فرصتی برای معاشرت و رفت و آمد با دوستان قدیم را ندارد. شخصی که ازدواج می‌کند نیز این نظر را دارد که حال باید تمام وقت و انرژی خود را صرف بودن با همسر خود نماید، که البته بسیاری از مواقع تاسف می‌خورد که چرا مثل سابق نمی‌تواند با دوستان خود همه جا برود و با آنها حشر و نشر نماید، زیرا حال دیگر صاحب زن و زندگی شده و فرصتی برای صرف وقت با دوستان خود را ندارد.

به همان اندازه که شخص از دیگران توقع دارد، به همان اندازه نیز دیگران از او انتظار و توقع دارند. نمی شود فقط انتظار دریافت از دیگران داشت اما از خود هیچگونه گذشتی نداشت. همانطوری که از دیگران انتظار داریم برای ما کاری انجام دهند، ما نیز باید احترام، بخشش، عشق و محبت و گذشت و امثال آن به آنها ارائه دهیم.

در صورتیکه افراد بتوانند از اشتباهات خود درس عبرت بگیرند و توجه کافی به این موضوع داشته باشند که اصلاح رفتار از نو نیاز به یادگیری و کار و فعالیت زیاد دارد، اعتماد و اطمینان را اگر فرد بخواهد، می‌توان به خوبی اصلاح نمود.