چه در ‌زمان‌هایی که در دانشگاه‌های تهران به تدریس مشغول بودم و یا زمانی که مراجعین مختلف را برای مشاوره پذیرا بودم اغلب جزئیات عشق و علاقه زن و شوهرها را نسبت به یکدیگر در زندگی زناشویی می‌شنیدم.
از طرفی زن و شوهر‌ها گله و شکایت داشتند که احساس می‌کنند همسران آنها به اندازه کافی نسبت به یکدیگر عشق نمی‌ورزند و یا عشق خود را نشان نمی‌دهند بنابراین آنها را دوست ندارند. اینگونه اظهار نظرها به دفعات باعث واکنش‌های تند و شدید طرف دیگر می‌شود. در واقع این اظهار نظرها نوعی برچسب‌زدن به شریک زندگی است. اغلب زن و یا شوهر‌ها کوشش می‌کنند که شریک زندگی خود را متقاعد نمایند که آنها واقعاً نسبت به طرف مقابل عشق می‌ورزند و علاقه وافری دارند. چه بسا مواقع مختلف این اتهام‌ها باعث می‌شود که افراد عصبانی شوند و تعجب می‌کنند که چرا و چگونه از عشق و علاقه آنها به همسر پرسش می‌نمایند.
بنابراین طرف مورد گلایه و شکایت همسر ممکن است با اصرار و پافشاری بگوید که عشق او نسبت به همسر واقعی و نیرومند است. آنها حتی ممکن است اظهار نمایند که چه بسا همسرشان موضوع را اشتباهی برداشت کرده و چنین اتهام و شکایتی از او نموده است. موضوع مهم اینست که شخص مورد اتهام ممکن است واقعاً احساس شدید علاقه نسبت به همسرش داشته باشد، به همان نحو ممکن هم هست که نتوانسته عشق و علاقه خودش را به خوبی ابراز نماید. به کلامی دیگر عشق و علاقه خود را به نحو مناسبی نشان نداده است که اکنون همسرش احساس می‌نماید که از او به اندازه کافی قدردانی و سپاسگزاری نشده و ارزش‌ها و کیفیت‌های شخصی‌اش مورد توجه همسر قرار نگرفته است.

زن و شوهری از مراجعین اشاره داشتند که در طول زندگی زناشویی آنها هر از گاهی در این زمینه بحث و فحص‌ها و گله و شکایاتی می‌شود. همسر این خانم اشاره داشت که هر موقع از خانمم می‌شنوم که می‌گوید احساس تنهایی، جدایی و مورد علاقه نبودن می‌کند، من فوراً کوشش می‌کنم که او را قانع نمایم که احساسات او در این زمینه اشتباه است و البته او نمی‌پذیرد. او ادامه داد اگر چه در این راستا انواع و اقسام دلایل محکم و مثال‌های فراوانی را برای اثبات حرف خود می‌آورم، بارها برای همسرم ابراز نموده‌ام که احساساتش غیر‌قابل پذیرش هستند و از ارزش واقعی به دورند. با کمال تعجب این شیوه و روش گفتار خیلی در همسرم موثر واقع نمی‌شود. ایشان اشاره می‌کنند که کوشش زیادی می‌کنند که به خانمش نشان دهد که او مورد علاقه و عشق او است و او همیشه به حرف‌های او گوش می‌دهد. حتماً تاکنون متوجه شده‌اید که آنچه را که خانمش از او واقعاً می‌خواست عمل بود نه حرف. سپس شوهر اشاره نمود که تصمیم گرفته است که به همسرش با روی باز و راحت و خندان و احترام و بدون عکس‌العمل در مورد احساساتش گوش کند و کوشش نماید که هرگز از او ایراد نگیرد و نگوید که او در اشتباه است و من درست می‌گویم. 

اگر عشق و علاقه افراد در اعمال و رفتارشان نشان داده نشود، واقعاً این عشق نیست. اغلب افراد به همسر خود می‌گویند که او را بسیار دوست دارند اما نمی‌توانند آنرا بیان نمایند. این افراد باید بدانند که در ابراز عشق و علاقه نیازی به بیان لفظی نیست، بلکه باید کوشش نمایند که عشق و علاقه خود را در عمل و نه حرف به همسر و خانواده خود نشان دهند. اگر شخصی نتواند در عمل علاقه و عشقش را به همسر خود نشان دهد، این به آن معنی نیست که او عاشق همسر و شریک زندگی خود نیست، بلکه در بعضی مواقع فرد در توانایی و یا تمایل‌‌ برای نشان دادن عشق و علاقه‌اش به همسر غیر‌واقعی و نامفهوم و ضعیف‌ می‌باشد. شاید دلیل آن این باشد که در تعهداتی که نسبت به زندگی زناشویی باید داشته باشد دچار تضادها و تعارضات مختلف شده است. به کلامی دیگر اگر فرد بخواهد خودش را محفوظ نماید و یا اگر به همسر خود بگوید که او درست می‌گوید و نیز بخواهد از تعارضات و تضادها چشم‌پوشی نماید معمولاً به این مسیر می‌افتد.

اگر شخصی بخواهد خود را عاشق‌ترین فرد در دنیا نشان دهد، پس باید خوب یاد بگیرد که این عشق و علاقه درونی را به صورت مداوم و مکرر و از راه‌های بی‌شمار ابراز نماید و در عمل نشان دهد. در مهمترین روابط زناشویی معمولاً هر دو شریک زندگی همدیگر را با جزئیات و صمیمیت و علاقه‌ای که به همدیگر دارند بخوبی می‌شناسند. آنها هر کدام به خوبی می‌دانند که چه چیزهایی منبع و اساس عشق و علاقه هر کدام از آن دو را بخوبی پر می‌کند. به علاوه آنها می‌بایست عمق عشق و علاقه خود را پیدا نمایند و آنرا با سخاوت و بزرگ‌منشی در تمام جنبه‌های زندگی خود وارد نمایند.

اگر فرد بتواند عشق و علاقه خود را با صمیمیت و به صورت آزاد ابراز نماید، باعث می‌شود طنین عشق و انعکاس آن هر لحظه بر زیبایی و عمق و لطافت عشق آنها بیا‌فزاید و در اینگونه موارد رابطه صمیمی و زیبایی در بین زن و شوهرها ایجاد می‌شود که جدا کردن آن اگر محال نباشد، بسیار بسیار مشکل خواهد بود.