بسیاری از جوانان اعم از پسر و یا دختر تجربه کافی و مناسبی از زندگی زناشویی و صمیمیت و عشقی که در ازدواج باید باشد را ندارند. مساله سن مناسب برای ازدواج عامل بسیار مهمی است زیرا در آنصورت طرفین تجارب کافی از زندگی و وضع خانواده و نوع همسری که می‌خواهند انتخاب نمایند را دارند.

دو جوانی که تازه به سن 19-20 سالگی رسیده‌اند مشکل است که بتوانند یک صمیمیت و علاقه که لازمه زندگی زناشویی است را داشته باشند. زن و شوهر جوانی که از مراجعین بودند اشاره کرده‌اند که وقتی آنها تازه به سن 20 سالگی رسیدند با یکدیگر ازدواج نمودند. مثل بسیاری از زن و شوهرها پیش از دیدن همدیگر و ازدواج هیچگونه تجربه کافی و یا توجه و مشاهده صمیمیت خالص در زندگی خود و نیز در خانواده‌های خود نداشتند.
مادر دختر خانم زنی مهربان و کاملا مسئول بود که به‌ صورت تمام‌وقت کار می‌کرد، برای خانواده خرید می‌نمود، آشپزی، تمیز نمودن و حساب و کتاب مالی خانواده در دستش بود. به علاوه در درس‌های کودکان به آنها کمک و همچنین در اوقات بیکاری داوطلبانه در موسسات خیریه کار می‌کرد. خود این دختر خانم که حالا یک تازه عروس شده است، همیشه معتقد بود که مادرش همسری بسیار خوب و مادری نمونه می‌باشد. او به مادرش افتخار می‌کرد. بنابراین او نیز کوشش می‌کرد که خود را با این مسئولیت‌ها و انتظارات مداوم و غیرممکن که مادرش به عهده گرفته بود تطبیق دهد. او نمی‌دانست که این همه فداکاری و کارهای زیا‌د مادرش باعث می‌شد که مادر خسته و کوفته، تهی از انرژی و عصبانی و خشمگین شود. اغلب اوقات مادرش به شدت احساس نگرانی و افسردگی می‌نمود.

شوهر جوان این خانم خلق و خوی کاملا متفاوتی با او داشت. او آرام و ساکت بود و گاهگاهی تا حدودی به نظر بی‌مسئولیت می‌آمد و استاندارد بسیار پائینی از دستور دادن و کنترل کردن زندگیش داشت. خانم جوان همسرش را مثل یکی از کودکانش به حساب می‌آورد. او بعضی مواقع به اجبار به پیشنهادهای خانمش جواب مثبت می‌داد و گاهی اوقات پاسخ مثبتی به او نمی‌داد.

هر چند شوهر اظهار می‌نمود که اشکالی برایش ندارد که همسرش مدام به او یادآوری نماید، اما اغلب احساس خشم می‌نمود بنابراین گاهگاهی احساسات جریحه‌دار خود را نشان می‌داد. درست در همین حال احساس خشم و عصبانیت خانم بالا می‌گرفت که چرا او باید این همه زحمت بکشد و همه کارها را انجام دهد. بطور متناوب زمان‌هایی پیش می‌آمد که هر دو زوج نمی‌توانستند احساسات خود را کنترل نمایند بنابراین شدت خشم و عصبانیت خود را به همدیگر نشان می‌دادند.

عاقبت زمانی رسید که همسر او اشاره کرد که با یکی از دوستان نزدیک خانمش رابطه جنسی داشته است. به خوبی می‌توان تصور و تجسم کرد که وضع و حال خانمش پس از شنیدن این جریان چگونه بود. او برای هر دو شوهر و دوستش آرزوی مرگ و نیستی می‌کرد و معتقد بود که مرگ تنها برای جرمی که آنها مرتکب شده‌اند کافی نمی‌باشد.
اولین پاسخ خانم به اعمال شوهرش بیرون انداختن او از خانه بود و از آن پس زندگی آنها همینطور به سمت نابودی می‌رفت.

شوهر این خانم که به زندگی با فقر و در مسافرخانه عادت نداشت و هرگز تنها زندگی نکرده بود با این پیشامدهای اخیر بسیار ناراحت و غمگین شده بود او فکر نمی‌کرد که همسرش بتواند زندگی تنها و بدون او را تحمل کند، که البته او در اشتباه بود زیرا هرگز وجود همسر خود را جدی نگرفته بود. بالاخره مجبور شد که نزد همسرش برود و از او درخواست کند یک شانس دیگر به او بدهد و او را ببخشد، اما همسرش جواب داد که هرگز چنین اجازه‌ای به او نخواهد داد که دوباره به خانه برگردد و زندگی مجددی را با یکدیگر داشته باشند. شوهر او عذرخواهی کرد، خواهش و تمنا کرد، لابه و زاری نمود و به او قول داد که هرگز این عمل را دوباره انجام نخواهد داد. کم‌کم با گذشت زمان مقاومت خانم سست‌تر شد و بعد از گذشت 3 ماه تصمیم گرفتند برای مشاوره زناشویی اقدام نمایند. به تدریج آنها توانستند متوجه شوند که در زندگی زناشویی آنها چگونه محیطی ایجاد شده است که باعث عمل ناجور شوهر‌ بیرون از زندگی زناشویی و برقراری رابطه جنسی با فرد دیگری شده برای هر دوی آنها روشن شد که چگونه قوانین و قواعد بدرفتاری پدر و کنترل زیاده از حد مادر توانست عامل ریشه‌ای بشود که ازدواج آنها را به آن وضع اسفبار بکشاند. به تدریج آنها تصمیم به بازسازی ساختمان زناشویی خود گرفتند بدین نحو که کوشش نمایند یک محیط از هر لحاظ مساوات بین هر دو زن و شوهر و مسئولیت مشترک بوجود آورند. آنها توانستند گذشته را از مبدا عمیق آن تا زمان حال به عقب برگردانند. در طول دوران روان درمانی و مشاوره خانم متوجه شد که با اعمال قدرت و کنترل کردن و تصمیم‌گیری‌های بدون همکاری و هماهنگی با همسر باعث شد که شوهرش خود را از یک حق تساوی واقعی حذف نماید. و به شوهر او نیز یادداده شد که او سریع کنار می‌رود و توجهی به کودکان و خانواده خود ندارد. او متوجه نبود که با این رفتار یعنی جدا کردن و بی‌توجهی خود نسبت به خانواده و زندگی زناشویی چه قیمت گزافی را پرداخت خواهد کرد...