روانشناسی-1075
در چند سطر آخر نوشته پیش اشاره شد که شخص ممکن است ژن‌های غیرعادی را از طریق افراد فامیل به ارث ببرد. در سال‌های اخیر پژوهشگران تمرکز زیادی بر عوامل ارثی بودن بعضی از اختلالات روانی مثل افسردگی، نموده‌اند. از زمانیکه پژوهشگران فرض کردند که افسردگی ممکن است در نتیجه کاهش سطوح مواد خاصی در مغز بوجود آمده باشد به آن Amines گفته‌اند. حال باید دید Amines چه هستند. آمین‌ها Transmittersهایی هستند که اعصاب برای ارسال پیام‌ها ‌به سوی یکدیگر به کار می‌برند. امینوها مواد بیو‌شیمیایی Mailmen هستند که بویژه در سیستم ساختمانی مغز جای دارند و با هیجانات شیمیایی و حافظه سر و کار دارند. سیستم Limbic ناحیه اولیه و قدیمی مغز می‌باشد که به نظر می‌رسد در تنظیم خلق و خوی دخالت دارد.
این یافته‌ها حاصل انواع مختلف پژوهش‌هایی می‌باشد که با این فرضیه Amines ارتباط دارند. این یافته‌ها را می‌توان به شرح زیر خلاصه نمود:

الف: بعضی و نه تمام داروها که در درمان فشارخون به کار برده می‌شوند به نظر می‌رسد که به افسردگی افرادی که اختلالات خلق و خوی قبلی داشته‌اند حمله می‌کند. این داروها می‌خواهند مغز را از پیام‌های شیمیایی Amines تهی و تخلیه نمایند. هر چه سطوح Amines بیشتر کاهش پیدا کند ممکن است خلق و خوی شخص افسرده را تحریک و تهییج کند.

ب: داروهایی که سطوح امینو را بالا می‌برند و باعث افزایش فعالیت و تغییر آزمایشگاهی حیوانات می‌شوند. داروهایی که فعالیت امینو را می‌گیرند و یا کاهش می‌دهند برعکس باعث بی‌حالی، بی‌علاقگی و آرامش در این حیوانات می‌شوند. در عین حال که چنین کاهش و یا افرایش فعالیت در حیوانات را به وضوح باعث می‌شوند یک نوع مدل مناسب برای علت فیزیکی فعالیت در حیوانات را به وضوح باعث می شوند یک نوع مدل مناسب برای علت فیزیکی بالا بردن ممکن در افسردگی ایشان نمی‌شوند. با این وجود اینهم درست است که تغییرات فعالیت در سطح هشیاری را در اختلالات خلق و خوی انسان نیز می‌توان دید. بنابراین مشاهدات آزمایشگاهی با تئوری امینو هم‌خوانی دارند.

پ: بیشتر داروهایی که برای درمان افسردگی به کار می‌برند عامل بالقوه فعالیت شخص و یا بالابرنده پیام‌های امینو اسیدی در مغز می‌باشد. در یک سری پژوهش‌های جالب در نیویورک به یک گروه از بیماران افسرده داروی غلیظ کننده امینو اسید مغزی دادند بعد از چند هفته از درمان، بیماران به صورت کلینیکی بهتر شده بودند. سپس به آنها داروی دومی دادند که تخلیه‌کننده امینو در مغز بودند. در این موقعیت بیماران در ظرف چند روز به حالت افسردگی قبلی رسیدند. زمانی‌که داروی دوم را متوقف نمودند تا از بالا رفتن امینوی مغز جلوگیری نمایند مجددا بیماران بهبودی پیدا کردند. این یافته‌ها این سوظن را نشان می‌دهد که ممکن است امینوی مغز لااقل در بعضی از بیماران عامل موثر مواد شیمیایی مغز باشد. خلق و خوی این بیماران در پاسخ به تغییرات سطح امینوی مغز به نظر یک حالت بالا و پایین رفتن پیدا کرده است.

ت: مطالعات روی این سطوح امینوها و تجزیه و تحلیل آنها در خون، ادرار و مایع درون ستون فقرات در افراد مبتلا به افسردگی جمع‌آوری شده و پیش‌بینی می‌شود که این کمبودها و یا اختلالات در بعضی از بیماران مبتلا به افسردگی وجود داشته باشد. همانطوریکه ملاحظه می‌نمایید بعضی از این اطلاعات به نظر امید‌بخش می‌باشند. آیا این بدان معنی است که ما دقیقا علل افسردگی را بررسی کرده‌ایم؟ نه. فهم ما از اینکه مغز چگونه کار می‌کند خیلی ابتدایی است. لیکن کوشش‌های پژوهشی بسیار مهم‌اند و به سرعت در حال پیشرفت در این زمینه هستند. بالاخره احتمالا ما را به پایان تشخیص جدی معمای امینو خواهند رسانید.

حال باید دید که چگونه داروهای ضد افسردگی در انسان تاثیر می‌گذارند:
در این نوشته اساس و پایه ساده‌ای‌ از فهم ما را در حال حاضر که چگونه داروهای ضد افسردگی بر اعصاب داخل مغز اثر می‌گذارند به شما یادآور‌ می‌شود.
مغز ضرورتا یک سیستم الکتریسیتی می‌باشد. اعصاب با علائم الکترونیکی از طرق شیمیایی با یکدیگر گفتگو می‌کنند. اگر اعصاب با این پیامهای شیمیایی تخلیه و یا تضعیف شوند، وایپرهای داخل مغز نوعی روابط اشتباهی را رشد می‌دهند. حاصل این کار حالت عاطفی و یا روانی را ارائه می‌دهد. درست مثل موزیکی که با یک تُن سیم شُل از رادیو شنیده شود.

حالت عاطفی ساکت با وضعیت افسردگی ارتباط پیدا می‌کند. حالت سرخوشی و یا شاد بودن که در آن بیمار به وسیله یک ‌هیجان بالای غیرقابل کنترلی احاطه می‌شود. پژوهشگران فکر می‌کنند در اثر یک فعالیت زیاد این پیام‌های شیمیایی است که فرد را به رفتار عصبی و حالت بالای آن می‌رساند.
چگونه داروهای ضد افسردگی عمل می‌کنند و فرد را از تاثیرات نامناسب آن رها می‌نمایند؟ در واقع چهار نوع داروهای ضدافسردگی به کار می‌روند. داروی ضد‌افسردگی که بسیار رایج است TRICYCLIC نام دارد. با مصرف این دارو به نظر می‌رسد‌ که پتانسیل ارتباطات خلق و خوی شخص‌ با عملکرد سیناپس‌ها بالا می‌برد. البته این دارو کاملا عامل افزایش سطح این مواد نمی‌باشد.
دومین دسته از این گروه داروها O.A.M و یا داروهای جلوگیرنده نام‌گذاری شده‌اند. این داروها مثل RARNATE و یا TRANYLCANY PROMINE، MARPLAN، NARDIL، PHENELYNINE.‌
این داروها بالا برنده واقعی سطح امینو اسیدهای پیام‌آور در نواحی EMOTIONS مغز می‌باشند. به محض اینکه مغز از ترانزمیترهای شیمیایی خیلی پر می‌شوند، کمبود امینو شیمیایی به نظر می‌رسد که کامل می‌شود.‌
-لیتوم CARBONATE سومین گروه از داروهای ضد افسردگی است اثرات لیتوم پیچیده‌تر و کمتر قابل فهم می‌باشد. لیتوم مانند نمک معمولی است و به عنوان یک ELECTROLYTE معروف است. این دارو دوران خلق و خوی تخریب شده شخص را صاف و هموار می‌کند آنجایی که عواطف شخص به شیوه غیر متعادل بالا و پایین می‌رود که البته غیرقابل کنترل است و عامل بسیار بالا برنده یاس و ناامیدی عمیق می‌باشد.‌ هنوز به طور کامل معلوم نیست که چگونه یک دارو می‌تواند دو نوع واکنش متضاد را بوجود آورد و این تناقض البته معمای قابل چالشی در پژوهشهای روان‌شناسی و روان‌پزشکی می‌باشد که می‌خواهند آنرا روشن نمایند.
یک تئوری فعلی پیشنهاد می‌کند که لیتون سطوح پیام‌آورندگان را میزان و منظم می‌کند که از این طریق طرح نوسان مواد امینو را خیلی اجازه نمی‌دهد که اتفاق افتد.
l-TRYPTOPHAN چهارمین و جدیدترین داروی ضدافسردگی است. این دارو به صورت طبیعی در امینو ایجاد می‌شود و با یک رژیم طبیعی بوجود می‌آید و مغز آنرا برای ترکیب یکی از پیام‌آورهای شیمیایی به کار می‌برد. فکر می‌کنند که این دارو برای تنظیم خلق و خوی حیاتی است.
این دارو بسیار جالب است زیرا به سرعت از معده شخص به مراکز خلق و خوی مغز می‌رود. بنابراین این دارو را به عنوان داروی ضدافسردگی طبیعی می‌دانند.
این داروها برای بعضی از بیماران مناسب و موثرند، اما برای بعضی دیگر ناامید کننده می‌باشند.
بعضی از بیماران ممکن است از چندین دارو استفاده نمایند تا داروی مناسب خود را پیدا کنند. زیرا در حال حاضر روان‌پزشکان به طور کامل روش‌های موثری را برای تصمیم‌گیری اینکه کدام دارو برای کدام فرد مناسب است را نمی‌دانند. اخیرا آزمایش خون برای اندازه‌گیری داروی ضدافسردگی TRICUCLIC به کار می‌رود. این آزمایش خون روانپزشکان را راهنمایی می‌کند که مقدار مشخصی از داروی ضدافسردگی را تجویز نمایند.